Ghana 2016

De nieuwbouw op eigen terrein met dagopvang en kindertehuis begint vorm te krijgen. De start met de opvang van kinderen met een handicap heeft dit nodig gemaakt. In eerste instantie waren er plannen gemaakt voor een nieuw gebouw voor de opvang van de kinderen met een handicap. Op korte termijn echter zou er ook het een en ander moeten gebeuren met het kindertehuis. Daarom is er een totaalplan gemaakt voor het gehele terrein met een tijdsplanning over meerdere jaren die het geheel gereed maakt voor de toekomst.

De eerste stap is de nieuwe eetzaal met klas 1 van de dagopvang.

Wanneer deze fase gereed is kunnen de kinderen met een handicap naar de grote bestaande ruimte waar nu klas 1 is en kan begonnen worden met meer kinderen met een handicap op te nemen en één of meerdere professionele krachten aan te nemen.

Vervolgens hoopt de stichting de huidige eetzaal om te bouwen tot een deel van het kindertehuis. Hierdoor zal er een groot gebouw zijn met slaapzalen, een afdeling voor jonge kinderen en baby’s en woonruimte voor een beheerdersechtpaar.

De laatste fase is het voorzien van de ruimte voor kinderen met een handicap van een groot terras, aparte buitenspeelruimte, gelijkvloerse toegang naar douches en toiletten waarbij het geheel rolstoel toegankelijk wordt gemaakt.

De foto’s geven het begin van de bouw:

Eerst worden de betonblokken voor de fundatie gemaakt, deze zijn 15 cm. dik. Tijdens het drogen wordt de grond voor de fundatie uitgegraven. De ondergrond is erg rotsachtig en het viel niet mee om een laag weg te graven.

Op deze rotsachtige ondergrond wordt een laag cement aangebracht, na droging wordt hierop de fundatie gemetseld. De fundatie wordt gemetseld tot het niveau waarop de vloer komt. Dit is zo’n 60 cm. boven het maaiveld. Bij zware tropische regenbuien blijft het dus altijd droog in het gebouw. In de fundatie is al wapening te zien voor de betonkolommen die de structuur van het gebouw stevigheid geven.

Wanneer de fundatie op niveau is moet het geheel weer drogen, het drogen duurt telkens een week of twee.

Hierna wordt de fundatie opgevuld met zand die aangestampt wordt. De met zand opgevulde fundatie laten ze weer enkele weken tot rust komen en intussen worden de blokken voor de muren gemaakt. Deze blokken zijn 12,5 cm. dik. In totaal zijn er 10.000 betonblokken nodig.

Het vervolg zal ik in een volgend stukje beschrijven.

Eind vorige week is in Ghana mazelen uitgebroken. Zondag waren er al 15 kinderen overleden. Kinderen onder de 3 jaar moeten worden gevaccineerd, echter er is maar voor de helft van die kinderen entstof aanwezig.

Zondag nog heeft de Health Director contact opgenomen met Solo en meegedeeld dat er maar zeer beperkt entstof aanwezig is en dat de Day Care kinderen onder de 3 jaar eerst zullen worden gevaccineerd. De vaccinatie vond vandaag plaats.

Solo heeft direct Day Care manager Lucy geïnformeerd. Zij heeft gisteren alle ouders geïnformeerd, zodat alle jonge kinderen zouden komen, en heeft de vaccinatie deze ochtend geregeld. Aangezien kinderen in Sunyani enz. niet zullen worden gevaccineerd door gebrek aan entstof heeft Solo zijn dochtertje Tina ook opgehaald.

Na aandringen besloot het vaccinatieteam vanmiddag ook de jonge kinderen in Aduonya, Kwabenakuma en Adae Boreso, waar de klinieken van Heart for Children zijn, te vaccineren.

Mazelen komt bij ons nog maar zelden voor maar in ontwikkelingslanden sterven er elke dag ca. 330 kinderen aan mazelen.

Op zondag 5 juni is Solo 40 jaar geworden. Dit houdt in dat hij zich de helft van zijn leven heeft ingezet voor het welzijn van kinderen. Hij schrijft immers zelf: Onderzoek dat ik in 1996 uitgevoerd heb, onthulde dat veel kinderen op straat naar voedsel zochten om te overleven. Deze kinderen werden soms door auto’s geschept en stierven. Degenen die overleefde zijn mismaakt. Het was uitermate zielig, ontmoedigend, pijnlijk en zorgwekkend dat ten minste vijf (5) kinderen elke week stierven als gevolg van een dodelijk auto-ongeluk. Naast het gevaar van de kinderen op de straat, werden de kinderen ook geïnfecteerd met allerlei ziektes, omdat de kinderen geen kleding en schoenen droegen en zo waren blootgesteld aan stof, slecht weer en vooral aan de felle zon. Ik nam deze ernstige en gevaarlijke situatie met betrekking tot de stad, regio en land als geheel met toenemende bezorgdheid waar, want de toekomst van elk land is afhankelijk van de kinderen.

Ik informeerde mijn familie over mijn bevindingen, hoe slecht en ernstig de situatie was, evenals over mijn intentie om hier wat aan te veranderen. Zij namen mij niet serieus en dachten dat ik een geintje maakte. Ik had slapeloze nachten, denkend aan hoe de situatie zou kunnen worden beteugeld. Ik kon niets doen, dan tot God bidden om wijsheid, moed en de nodige voorzieningen om deze kinderlevens te kunnen redden.

En zo is het allemaal begonnen. Het eenvoudige werk om deze kinderen te gaan opvangen heeft God willen zegenen. “Heart for Children Ghana Foundation” zoals de door Solo opgestarte organisatie is gaan heten is uitgegroeid tot een grote organisatie. Een organisatie met een bestuur bestaande uit leden van: kerk, overheid en onderwijs en inmiddels 18 betaalde medewerkers.

Het heeft even geduurd voordat we foto’s tot onze beschikking hadden, maar we kunnen nu iets laten zien. Het blijft een probleem om steeds weer redelijke foto’s te krijgen om iets te laten zien van de ontwikkelingen in Ghana. Maar gelukkig gaan de ontwikkelingen gewoon door, maar met betrekking tot informatie hebben we te maken met Ghana en daar gaat het anders dan bij die meestal ongeduldige Nederlanders.

Zoals eerder vermeld moet na het boren eerst alles een aantal weken tot rust komen. Vervolgens wordt er een gewapende fundatie omheen gestort zie de eerste foto. Ook die fundatie moet weer enkele weken drogen.

Wanneer het geheel goed is uitgehard wordt het plateau gemetseld met de afvoer goot. Meestal wordt dan ook de pomp geplaatst maar die wordt vergrendeld want eerst moet het plateau weer enkele weken goed drogen.

Dan wordt de pomp vrijgegeven en is er de spanning over de kwaliteit van het water. welke opgepompt wordt. Maar zo u ziet komt er mooi helder water uit en is er weer een dorp en zijn omgeving voorzien van water.

De uitloop van het water bevloeit de bebouwde grond. U kunt dat niet zien op de foto maar vanuit de uitloop loopt de grond langzaam naar beneden en daar verbouwt de bevolking van het dorp o.a. zijn voedsel. Het dorp Adepena ligt op een vlak iets hoger gelegen stuk land en de pomp staat aan de rand bij de centrale plaats voor gesprekken onder de mangoboom.

Geboren 18 mei 2005, opgenomen in het weeshuis op 18 juni 2013.

Benjamin leefde met zijn ouders van juni 2006 tot mei 2011 in Yaamosokrom in Ivoorkust. Zijn vader is Charles Botchway en zijn moeder was Kate Sarfoo. In mei 2011 werd zijn moeder ernstig ziek en ze besloten terug te gaan naar Ghana. Helaas stierf de moeder 3 maanden later in september 2011. Nadat ze teruggekeerd waren naar Ghana is de vader tweedehands kleding gaan verkopen. Hij reisde van dorp tot dorp en was steeds in een dorp wanneer het marktdag was om zo zijn kleding op de markt te verkopen.

Samen met anderen huurden ze een gedeelte van een huis. Benjamin bleef achter in de gehuurde kamer en was veel alleen. Medebewoners gaven hem iets te eten. Zonder een aanwijsbare reden begon Benjamins vader hem te mishandelen en sloot hem soms twee dagen op. De medebewoners van het huis realiseerden zich op een gegeven moment dat de situatie voor Benjamin steeds slechter werd. Het werd zo erg dat Benjamin vluchtte wanneer zijn vader thuis kwam. Hij sliep dan op de veranda’s van winkels en scholen en at voedsel van de straat. Zodra de vader weer op pad ging kwam hij weer terug naar huis en gaven de medebewoners hem voedsel. De situatie verergerde echter meer en meer. De vader bleef Benjamin mishandelen en legde hem aan de ketting wanneer hij Benjamin te pakken kreeg.

Eén van de medebewoners nam contact op met de Regional Director of Social Welfare en met het bureau van Social Welfare en legde de situatie van Benjamin uit. Social Welfare nam vervolgens contact op met Solomon of de jongen, hoewel geen volle wees, toch opgenomen kon worden in het weeshuis. Solomon is onmiddellijk in de auto gestapt en heeft Benjamin opgehaald. Hij voelt zich gelukkig en is dikke vrienden met vooral Gideon.

2015, leeftijd 10, Primary School klas 4.

Benjamin is een energieke jongen. Zijn energie uit hij in het vele voetballen dat hij doet. Maar ook in andere sportspelletjes is Benjamin heel fanatiek en kan zijn energie hierin goed kwijt.

Benjamin is snel afgeleid, dit uit zich o.a. dat hij vergeet zijn kleding te wassen of te eten. Benjamin is hier wat nonchalant in. Benjamin is geen jongen die graag knuffelt. Hij houdt van dansen wat hij ook goed kan. Ook kan Benjamin heel goed tekenen.

In de periode sept-dec 2015 is Benjamin begonnen met het leren lezen in het Engels. Hij spreekt redelijk Engels, hij verstaat/snapt je goed. Voor het leren lezen is hij gemotiveerd.

Benjamin houdt ervan om lekker te geinen. Een voorbeeld van dit geinen is dat hij wat in het gezicht van zijn broertjes/zusjes gooit wanneer zij hun kleding aan het wassen zijn. Benjamin houdt ervan om met anderen grapjes uit te halen en kan er redelijk goed tegen als er grapjes met hem worden gemaakt.

Het corrigeren van negatief gedrag bij Benjamin en hem uit de situatie te halen als hij niet luistert is voor hem moeilijk en vindt hij lastig om mee om te gaan.

In het weeshuis trekt Benjamin vaak op met Stephen. Benjamin kan goed voor zichzelf opkomen.

Benjamin is een leuke, gezellige en ondeugende jongen!

Ja, zo mogen we de flinke regenbui wel noemen die er op 1^e Pinksterdag is gevallen in Nsoatre. Eindelijk is de zo verlangde regen gekomen waar veel om gebeden is. We hopen dat het een begin mag zijn van een flinke regenperiode want dat is heel hard nodig. Wanneer de regen aanhoud kan er opnieuw gezaaid worden en misschien lopen de verdroogde gewassen wel opnieuw uit.

Dit jaar is er voor het eerst ook maïs geplant op het terrein binnen de muren in plaats van alleen op de grote plantage van 25,4 ha welke ook eigendom is van de stichting. Op het terrein met dagopvang en kindertehuis is er nog een stuk grond. Ik had in maart tegen Solo gezegd dat de jongens hierop moesten gaan tuinieren. Ze moeten leren om later voor zichzelf te kunnen zorgen. Vorig jaar waren er alleen maar enkele struiken met gardenegs gepoot. De gardenegs worden gebruikt voor de soep van de fufu. Dit jaar zijn er opnieuw enkele struiken met gardenegs maar nu is er ook maïs gepoot.

Zoals u op de foto’s kunt zien staat de maïs er goed bij. Dit komt omdat ze de planten water kunnen geven en dit is op de plantage onmogelijk.

Er zijn nog steeds volop mango’s voorhanden in Nsoatre. In het stadje staan overal tussen de huizen de mangobomen en ook in de dorpen. De mangoboom is dikwijls een centrale plaats waaronder allerlei bijeenkomsten plaatsvinden. De altijd groene mangoboom is een heerlijke schaduwboom met zijn altijd groene bladerkroon.

Van half april tot half mei zit de boom vol heerlijke vruchten. Meisjes rapen de vruchten en proberen ze te verkopen om zo iets te verdienen. De prijs is 50 pesewas voor 6 mango’s, dat is 12,5 eurocent.

In het kindertehuis van onze stichting zorgen de jongens voor het rapen. De meisjes krijgen elke dag een bak vol van de jongens. De meisjes gaan gezellig in een kring zitten babbelen en eten intussen van de mango’s.

Vanaf vandaag 10 mei zal er weer gewerkt moeten worden want de scholen beginnen weer en zal er minder tijd zijn om te babbelen.

Afgelopen zaterdag 7 mei ben ik 75 jaar geworden. We hopen dat ons samen met Tiny nog jaren mogen worden geschonken. Jaren waarin we nog zo gezond mogen zijn om samen naar Ghana te gaan. Maar dit jaar is het laatste jaar dat we nog een functie binnen “Kinderhulp” zullen vervullen. Tijdens de komende periode zal mijn oudste zoon, Johan, mijn plaats in het bestuur in gaan nemen.

De in februari/maart organisatorische veranderingen die ik samen met dochter Ria in Ghana heb ingevoerd, tijdens onze periode in Ghana, werken zeer positief op het functioneren van “Heart for Children Foundation” de organisatie in Ghana met inmiddels 17 betaalde medewerkers.

De coördinatie van bezoekers en stagiaires aan Ghana worden inmiddels gedaan door kleindochter Christine. Al degenen die een bezoek gaan brengen komen vooraf bij ons thuis waar we dan het een en ander vertellen over het toekomstige verblijf in Ghana. Dit hopen we samen met Christine te blijven doen zolang dat mogelijk is.

Ook in het kindertehuis was het zaterdag een beetje feest, Mercy was er trots op dat haar “vader” jarig was. Juliet besloot om voor de kinderen het gerecht klaar te maken waar Opa dol op is: rijstepap.

Terwijl we dit schrijven genieten Tiny en ik van een zonnige vakantie in Enter.

Ondanks de hitte zijn de jongens maandag begonnen met het winnen van de zelf gebrande charcoal (houtskool). Woensdag konden ze de laatste zak vullen van de in totaal 19 zakken. Maar er komt nog meer want niet al het hout is al houtskool geworden. De dikke takken en stronken worden nog opnieuw bij elkaar gelegd en afgedekt.

Onder het toezicht van opzichter Benson en samen met vrienden is er door de jongens hard gewerkt om de berg te ontmantelen het houtskool bij elkaar te leggen en in brokken te breken waarna het in de zakken kon worden gedaan.

Wanneer Joseph of Clement niet aanwezig zijn is Benson de oudste en dus degene die alleen maar toekijkt terwijl de anderen werken. Zo is de cultuur in Ghana nu eenmaal.

Tijdens mijn verblijf in Ghana waren de jongens het terrein aan het opruimen, ik zag Benson alleen maar rondkijken en niets doen, ik zei er wat van, maar begreep dat het zo gaat in Ghana. Hetzelfde is ook het geval tussen de jongens en de meisjes, de meisjes dragen de spullen voor de jongens zoals hun voetbalschoenen wanneer ze gaan voetballen en ook moesten ze steeds water gaan halen voor de jongens. Maar dit is nu veel minder in het kindertehuis, omdat wij vinden dat het niet nodig is dat de meisjes als een slaaf fungeren voor de jongens. Maar wanneer je de oudste aanwezige bent heb je nog steeds voorrechten. Je ziet soms kleine kinderen zeulen met de schooltas van een oudere broer of zus.

Dus het is geen luiheid, van bijvoorbeeld Benson, maar de cultuur. Wanneer ik zelf iets wilde gaan doen, bijvoorbeeld sproeien, was het altijd Benson die het van ver zag en er dan aan kwam redden en zei: opa laat mij het doen!

In elk geval hebben we door het harde werken van de jongens samen met hun vrienden weer 19 zakken houtskool om op te koken voor kindertehuis en de dagopvang en die hoeven we niet te kopen. Jongens bedankt!

Dinsdagmiddag 3 mei werden we vanuit Nsoatre gebeld met het verzoek om voor de bevolking te bidden. Te bidden om regen want het is zeer droog en de temperaturen zijn extreem hoog. Hierbij geef ik dit verzoek door. Het is veel warmer dan toen wij er in maart waren en het soms 38graden was. De bevolking waaronder natuurlijk ook de kinderen lopen te zweten en kunnen ’s nachts niet goed slapen. Alles wordt gedurende de nacht tegen elkaar open gezet en zonder een lakentje over ligt men op bed. Maar het ergste is dat het gezaaide is verschroeid en men is bevreesd voor grote gevolgen voor de voedselvoorziening.

Heel Afrika wordt getroffen door droogte en hoge temperaturen. In de kranten kunnen we hierover lezen en acties om hulp te bieden worden opgestart. Juist vandaag stond er een groot artikel in het RD. Bij het artikel was een kaart van Afrika geplaatst, uit het dagblad Trouw, en daar was in rood de gebieden met droogte en hoge temperaturen aangegeven. Op die kaart kunnen we zien dat in Ghana juist het gebied van Nsoatre en vandaar naar de grens met Ivoorkust en nog iets zuidelijker is getroffen. Op de eerste kaart ziet u Ghana met een rode pijl wijzend naar Nsoatre en op de tweede kaart Afrika met een blauwe pijl wijzend naar het gebied in Ghana waarin dus juist het gebied ligt waarin Kinderhulp werkt.

De foto laat vrouwen zien bij de pomp die de stichting heeft laten slaan in New Town in het gebied Aduonya 15 km noordelijk van het stadje Nsoatre en behorend tot het gebied van Nsoatre. Waarschijnlijk zullen de pompen die de stichting heeft laten slaan ook bij langdurige droogte water blijven geven. Vrijwel alle pompen halen het water weg op een diepte tussen 160 – 300 meter.