ALLERLEI!

Maandag is dus Christian Yeboah ook opgenomen in de groep van de kinderen met een handicap. Nienke was met hem aan het puzzelen toen ik even ging vragen hoe het ging. Nu het gaat prima zo u ziet, hij heeft het al naar zijn zin. Christian kwam bij ons over als een stille verlegen jongen toen hij kwam kennismaken. Maar hij begint al los te komen.

De andere kinderen vermaken zich ook best samen met hun leidsters Joanne, Ernestina en Zinabu. Donderdag hopen we kennis te maken met een nieuw meisje ook al wat ouder net als Christian. Er zijn nog veel meer kinderen alleen vragen de voorbereidende gesprekken en het overtuigen van ouders of verzorgers veel tijd. Dit wordt gedaan door de moeder van Solo. Zij zal hier mee doorgaan ook nadat wij zijn vertrokken. De verwachting is dat in januari 2018 er zeker 20 kinderen naar de opvang zouden kunnen. In de grote vakantie in augustus zal de aannemer alvast de interne verbouwing doen. In de zaal zullen dan een toilet en een douche komen. Ook zal er gezocht gaan worden naar een leidster met ervaring in het begeleiden van deze kinderen. Het zou natuurlijk ook fijn zijn wanneer er vanuit Nederland vrijwilligers met ervaring een tijdje zouden willen helpen. We hopen natuurlijk dat het bestuur van ‘Kinderhulp’ voor 2018 wel een budget beschikbaar zal stellen

De komende zondag is alweer onze laatste dag in Nsoatre, maandagmorgen hopen we om 06.00 uur met de bus vanuit Sunyani naar Accra te vertrekken waar we hopen om ca. 14.00 uur aan te komen. Daarna gaan we naar een hotel en D.V. dinsdagavond hopen we naar Nederland te vliegen waar we als alles goed gaat vroeg in de morgen hopen aan te komen.

Het ziet er niet naar uit dat Tiny nog van onze mango’s kan genieten. Wel eten we al van de lokale kleine mango’s die eind maart rijpen.

We hadden in onze tuin twee custard bomen maar de vruchten zaten steeds onder de rode mieren. Dus heb ik de bomen om laten zagen en had Solo gevraagd er twee lokale mango’s voor in de plaats te poten. Dus toen we nu opnieuw kwamen stonden er twee piep kleine boompjes. Het ene boompje is nu ca 30 cm. en het andere boompjes was verdroogt en zo’n 10 cm. Ik had Solo gevraagd waarom hij geen grotere boompjes had gepoot. Dat kon volgens hem niet. Ik vertelde hem dat gezien onze leeftijd het niet waarschijnlijk is dat we ze groot zien worden.

Tijdens het verwijderen van de stronken van de custard bomen afgelopen zaterdag door de jongens was het kleinste boompje ook verdwenen. Tiny had zich al een paar weken over de boompjes ontfermd en steeds water gegeven, dus ging ze op zoek naar het kleinste boompje en vond hem onder een hoop zand. Ze wees de jongens er op en zei dat ze het zand moesten verwijderen en in het gat gooien van de uitgegraven stronk. Nu toen ze weer ging kijken had Gideon het boompje ook maar afgestoken en weggegooid. Nu daar was Tiny niet blij mee. En de jongens vonden het maar niets dat oma niet blij was, dus kwam Seth met de jongens haar vertellen dat hij maandag met de hulp van de jongens een nieuwe zou poten. Nu maandag na schooltijd werd er een flinke boom gepoot. Op de foto ziet u de nieuw geplante boom en het kleintje dat is blijven staan ook de beschadiging aan de bovenkant van de muur is te zien.

Maandagmiddag is Tiny samen met de Nederlandse dames begonnen met de dozen met kleding te openen uit de container. Het is wel wat anders gegaan als in het verleden toen Tiny weken bezig was met de voorbereidingen in Nederland; sorteren, herstellen soms wassen. Nu zit alles door elkaar, er zitten veel goede kleding bij maar helaas ook veel winterkleding en zelfs winterjassen, nu daar zit niemand op te wachten in een land waarin het enkele dagen paar jaar 20 graden kan zijn maar waar het meestal 30 graden is. Dinsdagmiddag heeft Tiny de rest van de dozen open gemaakt en gekeken wat er in zit. Maar ik heb haar gezegd te stoppen en het verder aan de dames over te laten want het is de bedoeling dat zij het de komende weken gaan uitdelen in de dorpjes. Ik ben benieuwd want het is eigenlijk niet te doen met zoveel dozen met een inhoud die ongesorteerd is en dozen waarin dikwijls iets anders zit dan is aangegeven. We mogen blij zijn dat de douane niet de inhoud is gaan controleren want dan hadden er grote problemen kunnen ontstaan want tussen de kleding zaten ook andere zaken zoals elektronica gestopt.

Aan het eind van de middag kwam Solo met Sara (Saartje) die vond haar schooluniform te lang en had er maar een stuk afgeknipt. Het was geen gezicht, ze stond er schuldig bij, maar het is niet terug te draaien. Besloten werd dat ze er tot september mee moest blijven lopen tijdens schooluren. Bij aanvang van het nieuwe schooljaar krijgen ze allemaal een nieuw uniform. Ik vroeg aan Naomi wanneer Blessing (haar dochtertje) dit zou doen wat zou jij dan doen? Nu het antwoord was duidelijk: ‘ik zou haar een pak slaag geven’. Ik denk dat dit voor enkele van de kinderen ook wel goed zou zijn, maar dat kun je moeilijk doen.

Na de flinke regenbuien begint alles weer uit te lopen en het schijnbaar dode hout begint weer te leven, het is nu ’s morgens wat koeler zo’n 25 graden en dat vinden de vogels fijn. Anders hoor je ze ’s morgens vroeg maar nu zien we ze vanaf ons terras.