Maand: maart 2016

Sara Nyarko werd opgenomen in het kindertehuis op 11 november 2008

Sara’s ouders zijn Evelyn Asare en Edmond Ekeji een Nigeriaan die werkte bij Ashanti Gold Fields.

Haar ouders woonden in Obuasi in Ashanti Region. In 2003 reisde de vader naar Nigeria om zijn familie te bezoeken. In het begin kreeg Evelyn regelmatig telefoontjes van haar man maar na een maand hoorde ze niets meer. Na enige tijd werd ze door de baas van Edmond gebeld met de mededeling dat Edmond was omgekomen in een gevecht met gewapende stuikrovers die hem in Nigeria hadden aangevallen.

In 2004 verliet Evelyn Obuasi en vestigde zich met Sara in Nsoatre. Ze verkocht stoffen. In januari 2006 ging Evelyn naar Accra om stoffen in te kopen, op weg naar Accra kwam ze om het leven tijdens een ongeluk van de bus.

Sara kwam terecht bij haar grootmoeder in Adams Town, een dorpje in de buurt van Nsoatre. Haar grootmoeder was zwaar dementerend en Sara moest alles doen. De situatie werd onhoudbaar, ze werd nagenoeg als slavin behandeld. Uiteindelijk heeft de predikant uit Nsoatre haar weggehaald en naar het kindertehuis gebracht. Sinds eind 2008 leeft ze hier en is gelukkig.

Nu: Junior High School klas 2.

Sara neemt gevraagd en ongevraagd de leiding. Ook in de kerk neemt zij de leiding als jeugdleider wat zij goed doet. Ook krijgt zij veel verantwoordelijkheid waar zij serieus mee omgaat. Sara voelt zich voor veel dingen ook verantwoordelijk. Sara is erg leergierig en wil veel leren ook over het geloof en de Bijbel. Ook spreekt Sara goed Engels.

Sara kan niet goed tegen haar verlies dus vindt spelletjes ook niet heel leuk. Je kan haar blijer maken met een serieus gesprek. Sara weet wat zij wil, zegt dit ook duidelijk en laat dit ook aan anderen merken. Haar broers en zussen weten haar ook altijd te vinden wanneer zij hulp nodig hebben. Sara kan je goed helpen op de markt en laat je veel dingen zien in de omgeving. Wanneer iets haar niet naar het zin is laat ze dat goed merken en ze is dan erg humeurig. Aan meehelpen met schoonmaken heeft ze een hekel.

Vandaag waren we oppas oma voor Krister en Bente. Ria, Herbert en Eskil waren samen met Solo de hele dag naar de heer Adwinsa in Adwinsa Village in de richting van Wenchi.

Om 6uur deze ochtend vertrok Johan voor zijn lange reis naar Navrongo, een reis van gewoonlijk zo’n 12 uur met de bus. Gelukkig had hij nu een auto tot zijn beschikking en dat maakt de reis wat comfortabeler dan het reizen met de bus met de diverse overstappen. Om 12.00 uur lag hij prima op schema en was in Tamale. Om 4uur was hij al in Navrongo, dus na 10 uur. Gisterenavond kwamen er 4 van de 5 leden van het bestuur van Heart for Children Foundation bij Johan op bezoek om kennis te maken. De door de Nsoatrehene aangewezen Chief kon niet aanwezig zijn.

Tegen 11uur vertrokken ook Ria, Herbert, Eskil en Solo naar Adwinsa Village. De ontvangst was zeer hartelijk en de gasten keken hun ogen uit. Dhr. Adwinsa had gehoopt dat ik ook mee zou komen, hij vindt dat er veel overeenkomsten zijn tussen ons. Hij is 71 jaar en ik 74 maar het is meer onze denkwijze en de manier van handelen die veel overeenkomsten heeft. We hadden hem al in Woerden uitgenodigd en Ria heeft dit herhaald en hij is het zeker van plan. Wanneer Tiny en ik D.V. weer in Ghana zijn gaan we enkele dagen of een week naar hem toe in de prachtige natuurlijke omgeving. Het is jammer dat we bijna gaan vertrekken anders hadden we zeker enkele dagen daar naartoe gegaan. We hebben de foto’s van het bezoek bekeken en de gebouwen die hij heeft laten bouwen. Om 4.30 uur waren de reizigers weer terug samen met een kalkoen, een haan en twee patrijzen.

De kalkoen en de haan lopen los rond en de patrijzen hebben elk een balkje aan hun poot gebonden gekregen zodat ze zich wel kunnen verplaatsen maar niet wegvliegen.

Krister en Bente moesten vandaag gewoon hun schoolwerk voor die dag doen, maar nu bij en onder leiding van vooral oma. Natuurlijk zijn ze ook wel een beetje extra verwend. Ook vriendje Max de geit kwam op een gegeven moment even een kijkje nemen. Hij was nog niet eerder bij ons langs geweest maar nu hij onze tuin ontdekt heeft met bloemen en vruchtbomen ben ik bang dat hij wel vaker langs komt.

De vlag uit voor Eskil, Krister en Bente want vandaag geen werk voor school, want ome Johan is een dagje op bezoek. Vandaag, woensdag, dus een vrije dag. Dus een groot deel van de dag achter de laptop van ome Johan om geavanceerde nieuwe spelletjes te spelen. Het wordt een gezellige dag.

De vlag uit voor Adepena want daar is woensdag naar water geboord. Vorige week maandag was er een bodem onderzoek gedaan. Het bleek dat dicht achter de mangoboom, de centrale plaats voor de bevolking, kon worden geboord. Er zat daar veel water volgens het onderzoek en de bodem bevatte geen rotsen. De situatie was ideaal en zelfs beter dan het op ruim 5 km gelegen Kwabenakuma.

Om 3uur gingen Johan, Herbert en Eskil er naar toe en om 6uur kwamen ze terug en konden vertellen dat er water was aangeboord.

Het was een hele happening voor de bevolking die het hele proces met aandacht hebben gevolgd.

Eerst wordt er geboord. Op een diepte van ruim 100 meter trof men het water aan.

Vervolgens wordt de mantelpijp ingebracht dat zijn de blauwe pijpen die door middel van schroefdraad aan elkaar gezet worden.

Hierna gaat men spoelen. Tijdens het spoelen worden er chemicaliën toegevoegd om te zien hoe lang het duurt voordat het water met de toevoeging weer boven komt.

Daarna wordt onder druk het geheel doorgespoeld en spuit er eerst modder omhoog maar langzaam gaat dat over in water. Het is nog geen schoon water want dan moet het geheel eerst tot rust gekomen zijn. Het onderste gedeelte wordt daarna gevuld met fijn wit zand en een laag grint voor het zuiveren van het water.

Wanneer alles tot rust is gekomen en de modder rondom de boorplaats is opgedroogd komt de metselaar om het plateau met rand en afvoer te metselen en met een laag specie af te werken. De afvoer, een uitloop, gaat overtollig opgepompt water naar het bewerkte land voeren. Na twee weken drogen kan de pomp gemonteerd worden en hebben de bewoners van Adepena heerlijk koel helder water en kan de vlag opnieuw uit. De vlag van Ghana met het rood, geel en groen en de zwarte ster.

Het rood symboliseert het bloed van de mensen die vochten voor de onafhankelijkheid.

De oude naam van Ghana is Goudkust. Het geel in de vlag symboliseert de rijkdom aan mineralen.

Het groen in de vlag symboliseert het landschap. Ghana is een land met regenwouden, savanne en tropische stranden.

De zwarte ster in de vlag staat voor de Afrikaanse vrijheid. Ghana werd na de Tweede Wereldoorlog als eerste West-Afrikaanse land zelfstandig.

In Ghana moeten veel mensen aangesproken worden met honorable, eerwaarde. Ook bijvoorbeeld Gideon voorheen onze chauffeur en nog steeds medewerker van de boekwinkel. Vorig jaar is hij gekozen in de wijkraad van de woonwijk van Tema waar hij woont en moet hij officieel aangesproken worden met horable.

Dinsdagochtend hebben Ria en ik samen met Solo twee werkelijke horables bezocht in Sunyani.

Eerst bezochten wij Hon. Agnes Kusi, District Chief Executive for Sunyani West. Aangezien ik haar al eerder had gesproken was ik zo vrij om haar met madam aan te spreken. Het is een heel aardige dame die ik eerder ontmoette bij een diner die de 1^e minister Tiny en mij aanbood in 2012. Ze wist waarvoor we kwamen n.l. ons ongenoegen uit te spreken over de Ghanese Ambassade in Den Haag en het verkrijgen van een visum voor een periode van bijvoorbeeld 5 jaar en dat zonder extreme kosten. Zij ging met ons mee naar de ministerie gebouwen van de provincie Brong-Ahafo.

De eerste minister van Brong-Ahafo, wij zouden zeggen de gouverneur of commissaris van de koning, was in Accra voor overleg en komt morgen woensdag terug. Daarom werden we ontvangen door Hon. Justice Samuel Agyei, Deputy Brong-Ahafo Regional Minister. We legden uit waarvoor we hem bezochten en vertelden over onze problemen en hoge kosten om een visum te krijgen en dat steeds weer opnieuw. Verder legden we uit op welke schofterige wijze bezoekers van de ambassade worden behandeld. Hij vroeg wie de ambassadeur was, Solo wist de naam en noemde die, waarop beiden in luid gelach uitbarsten. Echt ze lagen in een deuk en zeiden: nu begrijpen we jullie probleem. De ambassadeur staat hier in Ghana heel slecht aangeschreven en is een ruwe ongemanierde persoon. Hij dacht na de verkiezingen een ministerspost te krijgen maar kreeg een ambassadeurspost in Nederland en daar is hij gepikeerd over. We spraken af hoe verder gehandeld gaat worden om de leden van onze familie die regelmatig naar Ghana gaan van een langlopende visum te voorzien. We wachten verder wel af.

Op 17 februari 2012 bood de 1^e minister van BrongAhafo ons een diner aan, zoals boven vermeld, er waren vele toespraken en zo’n 60 aanwezigen van diverse overheidsdiensten. De foto is van die vrijdagavond.

Een week eerder op vrijdag 10 februari kregen we bezoek van de Nsoatrehene, vooraan 2^e van links, en de Chiefs plus de koningin.

Terwijl we dit schrijven zitten we te wachten op de komst van Johan, die vandaag eerst naar Kumasi is gereisd om zijn vriend Pastor Charles te ontmoeten. Van Charles krijgt hij een auto mee om naar Nsoatre te komen en donderdag door te reizen naar Pastor Solomon in Navrongo helemaal aan de grens met Burkina Faso. Om 7uur arriveert Johan gezond en wel maar wel moe na een dag van 12 uur reizen. Na de begroeting gaan we snel de uitgestelde maaltijd gebruiken.

Zondag was voor ons een rustdag, maar geen rustige dag. De hele week was er in de kerk naast ons ’s avonds een bijeenkomst waarbij veel geschreeuwd werd. Helaas was het deze zondagmorgen opnieuw zo en begon de dienst al om 9uur, dus tegelijk met de uitzending van de dienst in Woerden. We zijn daarom maar naar binnen gegaan en hebben daar geluisterd naar de dienst waarin ook de doop werd bediend.

Gelukkig was het tijdens de avonddienst wel rustig. Maar omdat het hier al rond 6uur donker wordt beluisteren we die altijd in de woonkamer.

Gisteren was het de hele dag dreigend donker weer, maar helaas geen regen. Het is nu al weer 2 weken droog. Het heeft geregend in Sunyani oostelijk van ons en het heeft geregend in Berekum westelijk van ons, maar niet in Nsoatre.

Dreigend is ook de situatie ten gevolge van de aanslag in Ivoorkust op een hotel aan de kust. De aanslag is met boten vanuit zee gebeurt niet ver van de grens met Ghana. Mali, Burkina Faso nu Ivoorkust is de volgende Ghana? Maandag hopen we ook naar de kust te gaan.

Krister en Bente hadden hun vriendje ‘Bobby’ meegenomen toen ze deze morgen bij ons kwamen. Bobby is nu tam en blijft het grootste deel van de dag in de buurt van de kinderen. Ook ‘Max’ de geit is nu tam en kan los rondlopen, alleen wanneer de kinderen van de dagopvang buiten zijn wordt hij aangelijnd bij het gastenverblijf.

Tiny is de hele dag druk met haar naaiwerk, tot zelfs laat in de avond, hoe laat weet ik niet want ik sliep al. De kleding voor Krister, Bente en Veronika begint er mooi uit te zien, maar het is een heel werk. Een probleem is dat de draad steeds knapt en de draad in de naald krijgen lukt niet meer zo goed sinds de oogproblemen. Ik probeerde het ook maar zag niet eens het oog in de naald, dus een draad er doorheen krijgen kon ik wel vergeten.

Ria heeft ’s morgens een gesprek gevoerd met Juliet. De veranderingen worden goed zichtbaar en zijn erg positief. Tijdens de BBQ had zij duidelijk de leiding. Mercy de huismoeder gaat steeds beter functioneren en we zien dat ze steeds meer aandacht gaat geven aan de kinderen.

Ria laat Juliet ook weten dat Gideon de geit en kippen mag gaan verzorgen en hokken mag gaan timmeren op ons privé terrein. Overtollige kippen moeten worden geslacht en kunnen gebraden en opgegeten worden. Het is prima vlees hebben we gemerkt. Solo liet weten dat met een paar weken dorpelingen zouden komen ophalen. Ik liet hem weten dat hij dat wel kon vergeten. ’s Middags kwamen Gideon, Benjamin en Stephen al met planken aansjouwen. Bij navraag bleek dat ze een hele partij hadden losgekregen bij een houtzagerij. De jongens zijn slimmer dan Solo, die voor meer dan 200 cedis hout had gekocht voor Herbert waar hij niets aan heeft.

’s Middags hebben Ria en ik een gesprek met Solo en Lucy, de manager van de dagopvang. Ook daar is het nieuwe management goed waar te nemen. We nemen de procedures en functie beschrijving door en Solo is akkoord met de opgestelde regels. Sinds vorige week is er een nieuwe procedure voor kinderen die niet tijdig worden opgehaald. Vanaf 2uur kunnen de kinderen worden opgehaald. Het personeel is tot 3uur aanwezig. De kinderen moeten voor 4uur worden afgehaald. Om 2uur komt er een stagiaire van Social Welfare, deze blijft tot de kinderen zijn opgehaald. Kinderen die om 4uur niet zijn opgehaald rapporteert de stagiaire aan Social Welfare en de manager. Wanneer eenzelfde kind regelmatig niet wordt opgehaald, krijgen de verzorgers een waarschuwing van Social Welfare. Aangezien het voorkomt dat ouders of verzorgende een kind gewoon vergeet kan het leiden tot het uit huis plaatsen van het kind.

We brengen Solo op de hoogte van overleg en afspraken met Lucy, Seth en Georgina over kleuren en afbeeldingen voor gebouwen van de dagopvang.

Inmiddels is er begonnen met blokken te maken voor de uitbreiding. Er zijn zo’n 1.000 blokken klaar die moeten drogen en uitharden en dat duurt meestal 2 weken. Het zijn de blokken voor de fundatie. Tijdens het uitharden kan worden begonnen met het graafwerk.

Ja oliebollen op zaterdag 12 maart bij een temperatuur van 36 graden en wel boven nul. Het waren oliebollen en geen holybollen zoals enkele van de kinderen dachten dat ze heetten. Die gekke Nederlanders ook met hun aparte dingen. Nadat iedereen er twee op had was er nog een pan vol over voor de zondag.

Deze zaterdag was er dus de BBQ, alvast een beetje voor de verjaardag van Sara a.s. vrijdag en een beetje een afscheidsparty, want maandag over een week vertrekken we naar Anomabo. Het was erg gezellig en de geslachte hanen smaakten best. Deze maal diverse tafeltjes in plaats van een lange tafel. Dit was gezelliger.

Hierna was er een stoelendans die op het laatst nog ging tussen Martha en Gideon. Gideon won tot grote vreugde van de jongens die hem als een held toejuichten.

Vervolgens werden er spelletjes gespeeld zoals schaken. Herbert en Eskil hadden een groot schaakbord op de tafel getekend en hadden schaakstukken gemaakt. De schaakstukkeen waren ronde schijven gezaagd van een boomtak en op de schijven waren de schaakstukken getekend. Een hele klus, maar de kinderen en vooral de jongens hebben hier blijvend plezier van.

En toen kwam oma op het idee om oliebollen te gaan bakken. Ze had nog 4 pakken oliebollenmix en die werd klaargemaakt. Een afwasteiltje vol stond er al snel te rijzen. Om het lekkerder te maken waren er stukjes banaan doorgedaan. Er werd een houtskoolvuurtje gemaakt en een pan met olie daarop. En toen maar bakken en tegelijk begonnen de kinderen en volwassenen ze op te eten. Ze smaakten heerlijk!

Donderdag hadden we besloten om vrijdag maar eens de fufu te gaan proberen. Voor onze hulpen en vooral Naomi is fufu de favoriete maaltijd. Overigens is fufu met verschillende soepen voor de meeste Ghanezen de favoriete maaltijd. Je kookt eerst cassave en plantain en vervolgens ga je dit fijn stampen terwijl het gemengd wordt in een grote houten pot met een lange paal; de stamper. Het is behoorlijk zwaar werk. Van dit gestampte plakkerige geheel worden ballen gemaakt die platgedrukt worden. Op je bord wordt hierover de soep gegoten. Wij kozen de veilige variant pindasoep met kip. Maar er zijn veel variaties mogelijk met de soep en verder stukken geitenvlees of vis.

Bente en Ria hebben er flink van gegeten en vonden het lekker, Krister en Eskil vonden het wat minder, ik heb er flink van gegeten en Tiny een klein portie. Ik vind het wel lekker maar vind de wijze van het klaarmaken minder hygiënisch. Maar nu was vooraf de grote houten pot flink uitgeboend en werd schoon water gebruikt om de handen nat te maken en de binnenkant van de pot. Het probleem vind ik dat het na het stampen niet meer wordt gekookt.

Tegenwoordig is er ook een machine die het stampen niet meer nodig maakt. Ze vroegen om ze het buiten de poort in de machine konden laten doen, maar dat hebben we afgewezen. De machine zal in de ogen van de Ghanezen wel schoon zijn maar wij hebben stellen toch andere eisen aan hygiëne.

Tegenwoordig kun je in supermarkten in de grote steden ook gewoon instant fufu kopen dus dat maakt het nog eenvoudiger.

De samenstelling van fufu kan per streek of land verschillen. Zo is in Nigeria yam fufu favoriet. Maar Juliet liet me weten dat dit nogal eens problemen met de darmen veroorzaakt. Ria vroeg zich af waarom we geen cassave eten in plaats van yam. Cassave is veel zachter en komt dichter bij onze aardappelen wanneer gekookt. De belangrijkste redenen voor mij is dat cassave geen enkele voeding bevat, onze conclusie, na een discussie, is dat dit ook niet nodig is want wij eten veel groenten. Ghanezen eten weinig groenten zij eten om de maag te vullen vandaar dikwijls fufu, want vol wordt je er wel van ook de andere morgen nog. Solo vertelde dat hij ’s avonds na vijf uur geen fufu meer eet en dat kan ik goed begrijpen.

De afgelopen dagen is vooral Ria druk geweest met het uitwerken van de documenten met afspraken en regels voor het kindertehuis en de dagopvang. Dit is natuurlijk gebeurt in overleg met de betrokkenen. Verder hebben we met Lucy, Seth en Georgina gesproken over de kleuren en afbeeldingen op de wanden van de nieuw te bouwen eetzaal en klas 1, plus de overige klassen. In de prijs van de nieuwbouw zit ook het opnieuw schilderen van de bestaande dagopvang met de klassen 2B, 2A, 3A en 3B. Voor elke klas is een thema vastgesteld. Via internet hadden we diverse afbeeldingen gedownload zodat ze konden kiezen.

De meiden van het kindertehuis hebben al gevraagd of hun kamers ook zo mooi kunnen worden zoals de kamer voor de kinderen met een handicap.

Gisterenmiddag hebben we de documenten met betrekking tot het kindertehuis doorgenomen met de nieuwe manager Juliet. Het doornemen en bespreken is niet eenvoudig en we zijn er dan ook 2uur mee bezig geweest.

Vanmorgen hebben we de documenten opnieuw doorgenomen maar nu met ook de directeur Solo erbij. Er is nu volledige overeenstemming over de gang van zaken in het kindertehuis en de taakverdeling.

Op het terrein is hard gewerkt deze morgen door de kinderen en er wordt hard gewerkt door de bouwvakkers. In afwachting van de BBQ vanmiddag gaan wij nu stoppen tot maandag, dan hopen wij overeenstemming te bereiken over de documenten met afspraken en regels voor de dagopvang.

Blessing Nyarko is één van de kinderen met een handicap die werd opgevangen in de dagopvang voor kinderen met een handicap. Blessing is gezond geboren en is nu 5 jaar. Haar moeder stierf voordat ze 1 jaar werd en ze heeft een zusje van 10 jaar. Haar oma verzorgt haar na het overlijden van haar moeder. Blessing heeft een hersenschudding opgelopen en daardoor kan ze niet praten aldus Margaret haar grootmoeder. De grootmoeder probeert wat inkomen te verwerven door op de markt te staan met het een en ander. Al vroeg brengt ze daarom Blessing. We zagen in de opvang dat Blessing een beetje aan haar lot werd overgelaten.

Ria en Tiny gaven haar extra aandacht. Ze heeft dezelfde naam als Bente onze kleindochter die bij ons is. In Ghana heten veel meisjes Blessing en in Noorwegen Bente. De namen zijn afgeleid van Benedictio, een aanroeping van de goddelijke zegen. Dus de namen Blessing en Bente betekent “zegen”.

Ria en Tiny kwamen tot de conclusie dat Blessing, hoewel gehandicapt, toch gewoon zou kunnen functioneren. Aangezien ze nu ook probeert iets te zeggen en niet doof is kwamen we tot de conclusie dat ze best opgenomen zou kunnen worden in ons kindertehuis. Afgesproken werd dat Juliet, de nieuwe manager van het kindertehuis, en Ria met haar zouden praten.

Dus gisterenmorgen ben ik bijtijds opgestaan om de grootmoeder op te vangen. Daarna hebben Ria en Juliet met haar gesproken. De grootmoeder vertelde dat ze erg gehecht was aan Blessing en bang was om haar af te staan. Vervolgens werd voorgesteld om haar dan in de gewone dagopvang op te nemen en dat vond de oma geweldig wanneer dat zou kunnen.

Ria is met de manager Lucy en de leidsters van groep 1 gaan praten en die waren het er allemaal mee eens dat Blessing kon worden opgenomen. Dus Ria naar Blessing en ze vroeg: Blessing zou je naar school willen? Blessing begon te glunderen toen ze dat hoorde, dus ze begrijpt waarschijnlijk meer dan wij denken. Ria nam haar bij de hand en bracht haar naar klas 1, de leidsters ontvingen haar hartelijk en zetten haar op een stoeltje. Trots en glunderend keek Blessing rond. Deze ochtend zijn we ook weer even wezen kijken en constateerden dat ze alle zorg en aandacht krijgt.

In de komende maanden wordt zij geobserveerd en wanneer het goed blijft gaan, zal ook geprobeerd worden Edna over te plaatsen naar de dagopvang. Edna praat ook niet en bewoog zich voort op haar knieën. Maar nu loopt ze gewoon rond. We zien dus dat aandacht en begeleiding veel in de situatie van kinderen met een handicap kan verbeteren en dat in een korte periode. Want in september 2015 zijn we gestart met deze opvang.

De oma van Isaac begint ook te beseffen dat de kinderen meer beweging nodig hebben en niet binnen op een matras moeten blijven liggen. We waren blij dat ze gisteren met Isaac buiten was en hem voorzichtig aan het ronddraaien was in een van de draaimolentjes.

Krister en Bente hebben helemaal hun draai gevonden en bewegen zich over het hele terrein wanneer ze vrij zijn van hun huiswerk van de school in Noorwegen. Ook Eskil moet regelmatig studeren want hij is bezig in zijn examen jaar. Hij is erg geïnteresseerd in geschiedenis. Hij zag bij ons in het huis een Engels boek over de geschiedenis van Afrika en die vindt hij heel interessant en leest er veel in.

Vandaag is het marktdag en Ria heeft een mooie jurk gekocht en een lap stof voor een jurkje voor Bente en haar vriendinnetje Veronika.

Tiny is in de middag naar de markt gegaan om te kijken of ze ook een jurk kan kopen plus dat ze stof is gaan kopen voor een shirt voor Krister en ik zelf. Dus Tiny zal de laatste week wel druk zijn met het naaien van twee jurkjes en twee shirts. Tiny heeft ook een jurk gekocht. Dus moeder en dochter hebben nu beiden een mooie jurk, die ze over hun badkleding kunnen aantrekken, wanneer we naar het restaurant gaan tijdens onze strandvakantie in Anomabo op D.V. maandag 21 maart.

‘Gemeente , aldus ds. Zondag, deze biddagmorgen mogen we met elkaar stilstaan bij: in het bijzonder de onderhoudende kracht van de Schepper voor ons dagelijks voedsel. Dat mag in zo’n ochtenddienst en dat is een goede gewoonte, centraal staan. De HEERE zorgt voor mensen, voor ons voedsel en alles wat daar mee samenhangt.’

De tekst was deze morgen: Mattheüs 14: 19-21

19 En Hij beval de scharen neder te zitten op het gras, en nam de vijf broden en de twee vissen, en opwaarts ziende naar den hemel, zegende dezelve; en als Hij ze gebroken had, gaf Hij de broden den discipelen, en de discipelen gaven ze den scharen. 20 En zij aten allen en werden verzadigd; en zij namen op het overschot der brokken, twaalf volle korven. 21 Die nu gegeten hadden, waren omtrent vijfduizend mannen, zonder de vrouwen en kinderen.

En het thema: De Zaligmaker bereidt brood en vis 1) Hij ontfermt 2) Hij zegent 3) Hij breekt 4) Hij verzadigt

Om zes uur in Ghana luisterden we in de avonddienst naar de aansluitende preek op de ochtenddienst.

De tekst voor deze dienst was: Johannes 6: 32-33

32 Jezus dan zeide tot hen: Voorwaar, voorwaar zeg Ik u, Mozes heeft u niet gegeven het brood uit den hemel, maar Mijn Vader geeft u het ware Brood uit den hemel. 33 Want het Brood Gods is Hij Die uit den hemel nederdaalt, en Die der wereld het leven geeft.

En het thema: Brood uit de hemel: 1. Manna in de Sinaï 2. Levend Brood op aarde

We hebben er deze woensdag een rustige dag van gemaakt in gedachten waren we in Woerden waar de gemeente goederen inzamelde voor de nooddruftige medebewoners. Wij filosofeerden gezamenlijk over elk van de kinderen met een handicap die momenteel worden opgevangen en bespraken op welke wijze hun persoonlijke situatie zou kunnen worden verbeterd. We besloten ons eerst te concentreren op Blessing en bespraken haar situatie met Juliet. Juliet kent de grootmoeder van Blessing en is op de hoogte van de omstandigheden van grootmoeder, oudere zus en Blessing. De grootmoeder brengt Blessing al vroeg naar de opvang. Afgesproken werd dat ik morgen wat vroeger zou opstaan en de grootmoeder zou opvangen waarna Juliet en Ria een gesprek met haar zullen hebben.

In Ghana beginnen de bomen ondanks de droogte te bloeien en uit te lopen en er komen steeds meer vogels rondom ons huis.

Gisteren kwamen we dus uit Adepena terug met een haan. Wat gaan we daar nu weer mee doen? De haan uit Aduonya hadden we aan Juliet en Naomi gegeven, maar nu wilde we zelf ook wel eens een lokale haan proeven in plaats van de diepvries uit Dubai of Nederland. We besloten om zaterdag weer een BBQ te organiseren want er lopen op het terrein ook nogal wat hanen rond. We houden dan zaterdag ook de verjaardag van Sara, die de daaropvolgende week vrijdag jarig hoopt te zijn. Ook de kinderen van het kindertehuis vonden het een geweldig idee. Maar dan moesten zij na het avondeten er nog vier hanen bijvangen.

Nu dat was niet tegen dovemansoren gezegd. Direct na het avondeten was het een spektakel onder aanvoering van Seth. Over het hele terrein werd er op hanen gejaagd, maar steeds wanneer er weer een in het nauw kwam was het vlugge Stephen die hem te pakken kreeg. Onder grote belangstelling van Bente werden de vier door Stephen en Benjamin een kopje kleiner gemaakt. Toen was ook nummer vijf de haan uit Adepena aan de beurt. Na het schoonmaken zijn er dus vijf hanen in de vrieskist beland. Zaterdag worden ze door Juliet goed schoongemaakt en gekookt, in stukken gesneden en daarna gebraden en als laatste nog even op de BBQ. In Ghana koken we alle kip eerst om geen risico te nemen. Als rijst nemen we voor om jollof rijst klaar te laten maken.

Tijdens de hele vangst en afmaak periode van de hanen houdt Krister zijn grote vriend Bobby goed vast. Het is verbazingwekkend om te zien hoe mak de kip Bobby is geworden. Hij blijft in de buurt van Krister en Bente en soms zit hij boven op de rug van Max de geit.

Gisterenavond betrok de lucht en er was veel lawaai van wild heen en weer vliegende vogels. Het zag er naar uit dat we een flinke regenbui zouden krijgen. Sinds 1 maart had het niet meer geregend en het was al dagen erg warm. We hoopten allemaal op regen maar het mocht niet zo zijn. Solo kwam later die avond uit Sunyani en vertelde dat het flink had geregend maar dicht voor Nsoatre was de weg droog. Dus helaas we moeten nog wachten. We kunnen dus nog niet spreken van het begin van het regenseizoen.