Maand: augustus 2015

Deze ochtend hadden we een afspraak met een delegatie uit de kerk onder leiding van de dominee. De dominee was echter weggeroepen naar Sunyani voor een overleg met de district predikant. Dus geen bespreking. Daarom hebben we de voor morgen geplande gesprekken gehouden. We plaatsen enkele foto’s van deze dag erbij met enkele van de kinderen. Op de 1^e foto Lisa en Sara Jr., op de 2^e foto Gideon, Mercy, Hannah en Prince. Mercy en Hannah zijn spelletjes aan het doen op hun telefoon. Hannah heeft zojuist van ons een telefoon gekregen. Op de 3^e foto enkele van de jongens met vrienden aan het voetballen. In de goal staat Benjamin.

De oudere kinderen hebben vanmorgen hun 40 cedis gekregen. Op onze vraag wat ze gingen kopen antwoorden ze op Sara na allemaal: nieuwe schoenen. Nu dan wordt het nuttig besteed. Sara wil een tas en een horloge proberen te kopen.

Joseph heeft examen gedaan voor de Senior High. Een klasgenoot had zijn mobieltje meegesmokkeld en nu moet de hele klas twee vakken overdoen. Dat kan pas in november/december en de uitslag komt dan in april. Dat brengt met zich mee dat hij pas volgend jaar september verder kan studeren. Joseph wil graag verder studeren voor onderwijzer aan de universiteit van Winneba.

Clement is klaar met zijn opleiding aan de Junior High en wil naar de Senior High om daarna naar de Nursery Training te kunnen in Sunyani of Berekum. Hij wil dus verpleger worden. Hij kan dus niet naar de nieuwe Senior High die we bouwen want die heeft daar de basis opleiding niet voor.

George, Benson en Prince zijn overgegaan naar de 3^e klas van de Junior High en komen dus volgend jaar van school. George en Prince willen dan naar onze nieuwe Senior High, Prince gaat dan economie doen hij wil accountant worden en George weet het nog niet. Benson wil ook naar de Senior High maar hij wil business doen.

Joseph, Clement en George krijgen een mobieltje van ons en dan zijn ze weer op. De anderen moeten wachten tot we er weer wat krijgen.

Na de lunch hebben we nog een lang gesprek met Seth de huisvader in het weeshuis.

Tiny is rokken aan het vermaken voor de meiden.

Komende maandag is het wisselen wat onze hulpen betreft en zullen Mercy en Rachael de plaats innemen van Martha en Sara. We leren ze op die manier wel beter kennen. Martha werkt goed maar is erg timide. Juliet had al tegen Tiny gezegd Sara is: eten, lezen en slapen en wanneer ze iets moet doen is ze moe. Nu dat klopt aardig.

Inmiddels is Lucy met assistentie van Martha en Sara alweer bezig om de avondmaaltijd klaar te maken.

Direct na het ontbijt beginnen we met Solo aan een lange bespreking over allerlei onderwerpen.

We spreken o.a. over de stagiaires die gaan komen, drie verschillende perioden van telkens twee studentes en in een andere periode een jonge man. Voor elk van de groepjes wordt besproken waarvoor ze komen. Daarnaast is er de grote groep van belangstellenden in het werk van Kinderhulp die enkele dagen gaan komen. In die week zullen de twee groepjes die dan aanwezig zijn in ons huis logeren. De eerste stagiaires komen 2 september aan, de dag van onze terugvlucht. We besluiten dat we samen met Solo op 1 september met de VIP bus naar Accra zullen reizen en Solo gaat dan 3 september met de stagiaires terug naar Nsoatre. Stagiaires moeten er rekening mee houden dat op 18 december de kerstvakantie begint tot de tweede week van januari.

Uitvoerig spreken we over de dagopvang van gehandicapte kinderen. Volgende week hopen we er 3 te bezoeken. We zullen ook met een klein aantal moeten beginnen omdat de aanpak en begeleiding niet eenvoudig zal zijn. Waar vinden we dames die zich voor de opvang willen opofferen, terecht merkt Solo op dat dit vanuit hun hart moet komen. Tiny merkt op dat we moeten proberen enkele van de moeders hiervoor te interesseren. Als verzorgster krijgen ze een salaris en ze zijn zeker betrokken. Solo is zeer enthousiast over dit voorstel. We zijn van mening dat we met één lokaal wel toekomen. Dit zou dan kunnen komen naast de dagopvang. Op de foto ziet u de plek. De voorgevel komt dan gelijk met de achtergevel van de dagopvang, daarvoor een breed terras die doorloopt langs de zijkant van de dagopvang en aansluit op de veranda van de dagopvang.

Ook dit jaar staat er weer een dagtrip gepland voor de weeskinderen. Er wordt al weken over gediscussieerd. Maar maandagavond hebben de kinderen een beslissing genomen. Waarschijnlijk eind volgende week gaan we naar de Sunyani Water Company. Hier kunnen de kinderen het zuiveringsproces zien van het drinkwater. Aansluitend wordt een bezoek gebracht aan Hotel Taico om te relaxen, eten en het zwembad.

Voor de lunch gaat Tiny met een aantal kinderen bellenblazen terwijl er anderen achter het weeshuis aan het spelen zijn.

We praten ook nog even met Solo over de cacao cultuur aangezien we hier in het centrum daarvan zitten. Ghana en Ivoorkust is samen goed voor 56 % van de cacaobonen. In maart stond er in de kranten in Nederland dat de oogst in Ghana grotendeels was mislukt door het weer. De overheid betaald een vaste prijs van cedis 250 (€ 62,50) voor 50 kg cacaobonen. Van de prijs die de overheid maakt wordt 10 – 15 % besteed (volgens de overheid) voor bestrijdingsmiddelen enz. die nodig zijn voor deze cultuur. Onder president Kufour waren er door de overheid betaalde teams die langs de cacaoplantages gingen om deze bestrijding van ongedierte enz. te verzorgen. De huidige regering heeft bepaald dat de boeren geld krijgen voor deze taken. Maar zoals met zoveel zaken van deze regering is dit niet gebeurt of het geld is onderweg ergens aan de strijkstok blijven hangen. Dat is de oorzaak van de zogenaamde mislukte oogst.

Langzaam zakt de smeulende houtskool stapel verder in en de verwachting is dat zaterdag de zandlaag eraf kan. We hopen dat we dan weer flink wat houtskool erbij hebben.

Ontbijt met lekker warm stokbrood. Het eerste wat Sara en Martha ’s morgens doen is stokbrood kopen. Een stokbrood kost € 0,50 en dat is voor ons niet duur. Ze halen er twee één voor het ontbijt en één voor de lunch en dan krijgen ze er gratis een bol brood bij. Zo gaat dat hier wanneer de weeskinderen iets gaan kopen. Daar kunnen de exporteurs naar Ghana nog iets van leren. Een pot Blue Band margarine bevat geen 500 gram maar weegt inclusief verpakking 450 gram. Een zak verpakte bruine suiker van 500 gram weegt eveneens 450 gram. Een pot aardbeien jam van de firma Geurts uit Dodewaard bevat geen aardbeien maar alleen een rode gelatine gelei die je niet kunt uitsmeren op je brood.

Tijdens koffie tijd komt de administrateur van het ziekenhuisje. Hij hoeft geen koffie of water want hij heeft net zijn ontbijt een schaaltje pap op. Ik zie het verband niet, maar goed ze zijn niet gewoon om koffie te drinken en zeker niet om 10 uur ’s morgens.

We bespreken de eventuele bouw van een kinderafdeling voor jongens en meisjes t/m 12 jaar.

Hierna overhandigen we allerlei materialen voor het ziekenhuisje zoal spuitjes, naalden, verband, pleisters en andere zaken. We hadden een weekendtas vol gekregen van Pien en Mirjam uit Woerden. Hij kon zich Pien en Mirjam die in maart 2014 zijn geweest nog heel goed herinneren en was heel blij met de spullen.

We hebben nog steeds geen internet verbinding en dat begint zo langzamerhand vervelend te worden. Gisterenmiddag was er in het dorp de hele middag met veel muziek en lawaai een promotie aan de gang voor Vodafone. Ze kunnen beter het geld in de apparatuur steken. Een half jaar was er hier geen internet en waren de Chinezen druk met de uitbreiding van het systeem. Het draaide twee weken en het ligt weer plat. Vodafone in Ghana is geen echte Vodafone maar een licentie die een Hong Kong Chinees heeft van Vodafone.

Om 4 uur die middag berichtte Solo vanuit Sunyani dat spoedig het internet zou zijn gerepareerd. Maar toen viel de stroom weer uit. Maar om 6 uur weer stroom en om 7 uur weer internet. En nu kunt u de blog weer lezen.

Regen, regen en nog eens regen dat typeert deze maandag. Het is ’s nachts gaan regenen maar het blijft maar regenen. Voor augustus is dit niet normaal, maar ja wereldwijd is het weer aan het veranderen. Het is stil je hoort alleen de regen. Wanneer het regent en dan valt het met bakken uit de lucht, komt het openbare leven tot stilstand. Het lijkt wel of men in bed blijft en niet gaat werken en waarschijnlijk is dat ook zo. Vodafone verwachtte gisteren al regen lijkt het wel want om 5 uur zondagmiddag viel internet uit we zijn benieuwd hoe lang dat gaat duren.

Tegen 10 uur begint het wat lichter te worden, wij hebben dan natuurlijk allang ontbeten en de meiden zijn al druk met het schoonmaken en wij zitten lekker buiten op het terras terwijl de regen rondom ons naar beneden valt. Ik ben benieuwd wanneer Michael komt en in het weeshuis is ook alles nog stil, maar de regen is bijna over gelukkig en dan is het alweer koffietijd.

Om de problemen compleet te maken valt om 10.45 de elektriciteit uit of wordt afgeschakeld voor een periode. We beginnen ons weer helemaal thuis te voelen want zo kennen we Ghana; geen internet en geen stroom. Om 12 uur hebben we weer stroom en is het ook droog weer geworden.

Na de lunch met vers stokbrood en de rest van de kippensoep zijn we naar de Methodist Primary gereden. Voor dit bouwval zijn door de stichting de bouwmaterialen beschikbaar gesteld waarmee de kerkleden de school kunnen renoveren. De scholen hebben pas ruim een week vakantie dus we konden nog niet veel verwachten, maar ik wilde toch even onze neus laten zien zodat ze weten dat we het in de gaten houden. Ze zijn met de plafonds aan het aanbrengen. Alle bevestigingslatten waren aangebracht en van de meeste lokalen zaten de platen er tegen aan. Ze waren weg om de afwerklatten op te halen die over de naden van de plafondplaten komen. De bouwmaterialen zijn ergens anders opgeslagen. Verder lag er een grote hoop zand om de betonblokken van te maken. Voordat we weer weg gaan hopen we nogmaals te gaan kijken en hopen dan flinke vorderingen te zien.

Bij terugkomst zijn enkele van onze jongens met vrienden aan het voetballen op het voetbalveld op ons terrein. Ik stap uit de auto en zie een van de vrienden staan te urineren. Geen pardon, onmiddellijk wegwezen. Ze weten dat ik dat absoluut niet wil hebben. De gewoonte van de Ghanese mannen om overal maar te gaan staan wil ik niet accepteren op ons terrein waar we goede toiletten hebben. Het frappante is dat bijvoorbeeld Solo of Seth dit soort zaken gewoon niet zien.

Het is maandag dus wasdag, gelukkig gaat om 3 uur de zon weer schijnen zodat de was nog kan drogen.

Om zes uur waren de meiden al met de ontbijttafel bezig. Sara zei zaterdagavond: ik moet er vroeg uit want ik moet om half negen in het oude kerkje zijn want ik moet de Bijbellezing doen in de jeugddienst. Ik begrijp dat niet helemaal want de begintijd is half tien, maar ze zal willen oefenen. Afin ik vertelde: dat komt goed uit want onze kerk begint om 8.00 uur dat is 10.00 uur Woerdense tijd. Maar zes uur was toch wel erg vroeg.

Maar ja je bent toch wakker, dus om half zeven er uit en douchen en scheren. Om zeven uur dus de eieren koken, buiten stond de tafel inclusief een pot thee al een uur klaar. Ja buiten want tot donker zijn we van de morgen tot de avond buiten op ons terras, maar ik begrijp dat het ook in Nederland kan en in sommige landen is het in Europa begrijpen we zelfs tropisch warm.

Dus om 8.00 zaten we buiten naar ds. J.W. Verweij te luisteren in een preek over Jozef. Toch wel fijn dat internet zo goed werkt. Naar aanleiding van de tekst Gen. 39 : 1 t/m 6 met als thema “Jozef door de HEERE gezegend”. De dominee hield zich aan de gebruikelijke 3 punten: 1^e Jozef als vreemdeling bij Potifar. 2^e Jozef uit genade gezegend. 3^e Jozef uit genade gesteld tot een zegen. Na het amen om iets na half tien hoorden we het kerkkoor zingend naar de kerk lopen naast onze woning. De dienst was niet zo luidruchtig als anders want de geluidsinstallatie is kapot. Nu konden we horen dat er best wel mooi wordt gezongen. Gewoonlijk was het door de geluidsinstallatie geen gehoor. Wij dronken intussen onze koffie met de door Tiny gebakken cake.

Om half één kwamen de kinderen uit zondagsschool en jeugddienst. Dus 16 kinderen zaten of stonden op het terras in afwachting van hun beker chocolademelk met een plak cake.

Toen werd het alweer zo’n beetje tijd voor onze soep met brood want in Woerden begon de kerk om 4 uur en dus 2 uur bij ons.

Naar aanleiding van HC. Zondag 44 en Rom. 7:22 tot het eind van het hoofdstuk had ds. Verweij een preek over het 10^e gebod in 3 punten: 1^e Het wijst ons op de lust tot de ongehoorzaamheid. 2^e Het wijst ons op de lust tot de nieuwe gehoorzaamheid. 3^e Het wijst ons op het nut van de wetsprediking.

Een uurtje na afloop van de dienst valt de internetverbinding uit.

Verder was het een rustige dag zonder bijzonderheden.

Al voor het ontbijt werden we geroepen of we foto’s wilden maken. De zandhoop waaronder hout lag te smeulen voor het houtskoolbranden was open gemaakt. Twee zakken met brokken houtskool was de oogst. Op de eerste foto zie je de open zandberg waar de brokken uit worden geharkt. De tweede foto laat wat van de mooie brokken houtskool zien. Op de derde foto zie je het maken van een nieuwe hoop hout van grote stukken boom die nog niet lang genoeg hadden gesmeuld. De hoop wordt daarna afgedekt met zand en aangestoken en zo moet het dan nog wel een weekje smeulen. Uit de hoop met afgedekt hout mag alleen rook komen en geen vuur. Vuur moet direct afgedekt worden met zand.

Om half tien zijn 5 van de oudste jongens alweer druk bezig om ons huis aan de buitenkant af te boenen , tenminste de onderste laag. Door regen wordt de muur erg vuil door het zand van de tuin. Om 10 uur is het koffietijd en drinken George, Clement, Benson, Prince en Gideon samen met Sara en Martha een beker Milo. Milo een soort chocolademelk waar ze erg gek op zijn. Ze hadden de keus tussen Milo of limonade maar ze wilden allemaal Milo. Wanneer men hier warm drinken heeft dan lepelt men het op met een theelepeltje, dus het duurt wel een 25 minuten voor een beker leeg is.

 Als bestuur van Kinderhulp hadden we besloten dat van het sponsorgeld/jaar van €660,– (12×55) er €10,– bestemd is voor een cadeautje voor het kind. We hebben dit besloten om ongelijkheid te voorkomen, het is dus niet meer de bedoeling om cadeautjes mee te nemen of dat sponsors iets opsturen. Natuurlijk is een kaart altijd welkom en kan er ook een kaart of brief aan ons worden meegegeven tijdens ons jaarlijks bezoek. Solo had van de penningmeester opdracht gekregen om ons 16x 40 cedis te geven. De koers is nu precies 4voor1. Solo is erg enthousiast over dit systeem. Wij besluiten dat de oudste kinderen zelf iets mogen kopen en 40 cedis is best een flink bedrag in Ghana. De jongere kinderen Amanda, Lisa, Sara, Benjamin en Stephen zullen door Tiny worden meegenomen om iets te kopen.

Het was heerlijk weer deze zaterdag, het zonnetje schijnt en het is 25 graden. We hadden onze kleren buiten gehangen want alles was een beetje klam.

Sara was meel wezen kopen voor een cake. Tiny leerde de meiden hoe ze een cake kunnen bakken. Zondag hebben we dus cake bij de koffie.

Na de lunch hebben we een gesprek met de aannemer. We bedanken hem voor hetgeen hij zelf heeft gedaan voor de Senior High School. Gebleken is namelijk dat niet de weg voor het schoolterrein de scheiding van ons grondgebied is. Aan de overzijde van die weg ligt nog een zeer dicht begroeide groenstrook die er ook bij hoort. De aannemer heeft op zijn kosten een weg aangelegd op zijn kosten rondom dit gebied en bovendien een rechtstreekse weg van de ingang naar de hoofdweg tussen Sunyani en Nsoatre. Natuurlijk zijn het zandwegen maar dat is alles hier. De bevolking is met deze nieuwe ontsluitingswegen heel blij. Daarnaast heeft hij elektriciteit naar het project gebracht op een bijzondere manier en veel meer dan in onze opdracht zit. Hij heeft zeer hoge en kostbare palen gebruikt zoals ik ze nog niet eerder had gezien in deze omgeving en hij heeft het verder door laten lopen dan het verste gebouw van de school. De omwonenden kunnen nu op dit net aansluiten zodat ze ook elektriciteit hebben.

We delen hem mee dat het tweede schoolgebouw met schoolbanken en het administratiegebouw is goedgekeurd.

Verder bespreken we een aantal toekomstige projecten waarover principe beslissingen zijn genomen door het bestuur en die hij moet uitwerken en met prijzen komen.

In de tussentijd van onze bespreking is Tiny met de meiden op kraambezoek naar Juliet, de medewerkster van het weeshuis. Juliet heeft nu 3 maanden verlof. Haar plaats in het weeshuis is ingenomen door Naomi, ook een zeer goede kracht en bereidster van de maaltijden voor de weeskinderen. Juliet hoopt volgende week met de baby op visite te komen.

Dan komt de moeder van Solo even op bezoek. Bezoeken duren nooit lang, het is meestal even groeten en een paar minuten beleefdheden uitwisselen. Ze is erg blij dat Solo zo opknapt en bedankt Tiny voor de medicijnen die ze voor hem heeft meegenomen.

Vervolgens gaat Tiny met armen vol kleding, die ze had meegenomen, naar het weeshuis. Het wordt passen en meten wie welk stuk kleding het beste past.

Lucy is om 15.00 uur gekomen en er werd begonnen met de maaltijd: Rijst ballen met pindasoep en in die soep gekookte kip. Heerlijk! Ook voor de zondag werd alvast de kippensoep gemaakt.

Na de avondmaaltijd komt Regina nog even langs met Christian en Tina. Daarna wonen we de avondsluiting in het weeshuis bij.

Zondag begint de nieuwe week alweer en we hopen nu we zo’n goede internet verbinding hebben naar de kerkdienst in Woerden te kunnen luisteren.

Het was een drukke dag met veel zaken om over na te denken. We zullen de gesprekken en conclusies nog in een rapportage vast moeten leggen. zaterdag en volgende week zijn er nog diverse besprekingen gepland. In de blog kunnen we natuurlijk niet op de besprekingen ingaan.

We waren weer bijtijds op vanmorgen en na het ontbijt hadden we onze eerste bespreking met Solo de directeur van de lokale organisatie. We hadden een diepgaand verhelderend gesprek en we zijn positief gestemd.

Vervolgens kwamen de medewerkers allemaal op visite om ons te groeten. Het was gezellig en ik heb ze gezegd dat ik volgende week nog druk ben maar daarna is iedereen welkom om eens op visite te komen.

De dames en heren waren er nog toen de dominee al kwam voor de volgende bespreking. Eerst bespraken we de doop van de volgende groep weeskinderen volgende week zondag. Daarna werd er uitvoerig gesproken over de voorbereiding, opstart en de opening van de Senior High School. Het is me gebleken dat er veel voorbereidend werk is gedaan. Met diverse scholen en organisaties is er overleg geweest ook over de bemensing. Men heeft er alle vertrouwen in om medio september te kunnen starten met landbouw en economie. Het geheel moet zeer voorzichtig en diplomatiek worden aangepakt. Dit heeft te maken met de eisen van IMF.

Ghana staat onder zware druk van het IMF. In de publieke sector mag niemand worden aangenomen, sterker het aantal moet worden teruggebracht. Er zijn grote consequenties op allerlei terreinen en niet alleen op onderwijs gebied. Een voorbeeld: artsen werken niet meer en men laat de mensen in de ziekenhuizen gewoon sterven. Ruim anderhalf jaar terug zijn er tussen de overheid en de medici afspraken gemaakt, onder druk van het IMF mag dit niet worden uitgevoerd. Het gevolg is dat de artsen het werk hebben neergelegd. Officieel kan geen nieuw onderwijs personeel meer worden aangenomen maar door allerlei manoeuvres is er nog wel het een en ander te regelen.

Vervolgens hadden we een gesprek met Lucy over haar functioneren in de dagopvang. Van Solo had ik al vernomen dat ze in alle klassen zo nodig invalt en dat uitstekend doet. Ze vertelde zich prettig te voelen met het werk en nog geen plannen had om het onderwijs in te gaan. Lucy behaalde vorig jaar haar diploma. Ze vertelde dat ze door het slechte functioneren van de overheid nog steeds haar diploma niet had ontvangen en dus ook niet zou kunnen solliciteren bovendien mag er toch niemand worden aangenomen. Wanneer Seth kan worden aangesteld als onderwijzer in de basisschool, zal Lucy zijn plaats innemen aangezien zij als enige volledig bevoegd is.

Aansluiten nog een kort gesprek met Solo over een aantal zaken. De onderwijzeres van Lisa is naar Solo gekomen om te vertellen dat Lisa absoluut geen Boateng (de familienaam van Solo) wil heten. Lisa vindt ze prachtig maar ze wil verder genoemd worden naar de vrouwelijke arts uit Kumasi die zelf ook erg op Lisa is. Dus besluit ik dat ze voortaan Lisa Hannah Yeboah heet en dat die naam ook op haar doopcertificaat moet komen volgende week zondag. De arts heet Hannah Yeboah.

Als afsluiting van deze dag brengen Tiny en ik een bezoek aan het bouwterrein van de Senior High School. Waarvan in deze blog enkele foto’s. Er moet nog heel wat gebeuren en ik denk niet dat de aankleding van het terrein op tijd gereed zal zijn.

Met betrekking tot het bereiden van de avondmaaltijd hebben we het besluit genomen om Lucy toch maar weer in te schakelen. Het blijkt toch een probleem te zijn voor de meiden en Tiny was er veel te druk mee zodat van een relaxte periode en meer aandacht voor de weeskinderen niets terecht zou komen. Dus vanaf ’s middags 3 uur is Lucy weer bij ons tot na de avondmaaltijd. Zodoende hadden we weer een heerlijke maaltijd met ampesi, yam en gebakken vis.

Het was een lange nachtrust. Om 7.15 zijn we gaan douchen, heerlijk wat hebben we fijne douches; een flinke harde straal en lekker warm. Terwijl Tiny een douche neemt en zich aankleed zitten wij al op ons terras achter de laptop. De meiden komen ook al direct naar buiten, dus die waren al klaar. Ik geef ze geld en ze gaan lekker warm stokbrood kopen.

Inmiddels is Tiny er ook en gaan ze gedrieën de tafel dekken en gaan we ontbijten. Michael heeft zich intussen ook gemeld en hij gaat starten met het grint in de oprit naar ons huis vrij te maken van onkruid. Ook zaagt hij het slot van de weekendtas door zodat Tiny verder kan met uitpakken.

Het weer is bewolkt maar droog en het is 25 graden, lekker voor ons dus.

De meiden maken het huis schoon, aanvegen, bedden opmaken, badkamers schoonmaken en dan de vloeren dweilen. Dit moet elke dag gebeuren behalve op zondag. Intussen heeft Tiny verder uitgepakt en de kasten op orde gebracht.

Na de koffie gaat Tiny met de meiden naar de markt om groenten enz. te kopen. Na terugkomst wordt het terras geboend en wordt de lunch klaargemaakt. De meiden eten flink van de nasi, kip en sla van de vorige avond.

Om 3 uur die middag gaan Solo, Tiny en de meiden naar Sunyani om verdere inkopen te doen o.a. een doos met 24 soft diepvrieskippen, ingevroren red snapper en ingevroren makreel (in Ghana salmon genoemd). Bij Melcom moeten ze nog margarine halen en wat andere zaken voor de maaltijden. Nadat we vorig jaar margarine in Nsoatre kochten en de kuipjes vol met mieren zaten kopen we dat soort zaken maar in Sunyani. Groenten kun je wassen dus dat kopen we in Nsoatre dan steunen we de plaatselijke bevolking. Fruit hoeven we niet te kopen want dat krijgen we voldoende.

Tegen half vijf zijn Tiny en de meiden al weer terug met tassen vol en een grote doos met diepvries kip die Solo met veel moeite in stukken breekt of beter gezegd gooit. Enkele stukken gaan in de vriezer en de rest in de vrieskist van het weeshuis. Dan is het tijd voor de thee.

Tiny en de meiden zijn moe en we besluiten tijdens de thee dat we die avond brood zullen eten met een gebakken eitje zodat er niet gekookt hoeft te worden.

We namen met Solo de afspraken door welke we vanaf vrijdag willen houden. Solo ziet er beter uit dan ik verwacht had, wel is hij flink afgevallen maar hij vertelde dat het erger is geweest hij woog nog in de 40 kg. maar is nu weer boven de 50 kg. Hij is heel erg ziek geweest gedurende het laatste half jaar maar daar komen we later nog wel op terug. Oma had slaaptabletten meegenomen voor Solo via onze huisarts en de afgelopen nacht had hij voor het eerst goed geslapen. Om 4.30 uur deze donderdagmorgen belde Regina hem op hoe het ging, hij vertelde dat hij nog sliep en dat ze hem wakker had gebeld. Ze kon het niet geloven en zei dat ze direct ging stoppen met het gesprek zodat hij verder kon slapen.

Regina was woensdagavond nog langs geweest met Christian en Tina om ons eten te brengen. Daarna is ze weer teruggegaan naar haar huis in Sunyani waar ze woont met haar kinderen en de hulp die voor de kinderen zorgt. Voor ons blijft het een onbegrijpelijke situatie maar niet voor de inwoners op het platteland en dorpen in Ghana.

Voor de avondmaaltijd gaat Oma met de meiden schriften, potloden, puntenslijpers enz. uitdelen aan de andere weeskinderen. Sara en Martha hebben nu natuurlijk het voordeel dat ze het eerst bij ons thuis mogen uitzoeken.

Om 7 uur die avond wonen we de avondsluiting bij. De bijeenkomst wordt met gebed geopend. Dit jaar wordt de kerkgeschiedenis behandeld. Het ging deze avond over de strijd tussen Remonstranten en Contra-Remonstranten. Erg moeilijk om die strijd te begrijpen voor deze kinderen maar ook voor de teenagers. De vertelling en bespreking wordt door Seth de huisvader afgesloten met gebed.

Vervolgens zingen ze nog een poosje waarna het avondgebed voor het slapen gaan wordt opgezegd. Daarna gaan de jongste kinderen naar bed nadat ze eerst nog allemaal een snoepje hebben gekregen van oma.

Oma gaat daarna de foto’s van Christine, een heel pak, uitdelen. Ze zijn door het dolle heen met al die foto’s; ze vinden het geweldig.

Onze eerste dag in Nsoatre was weer voorbij!

Na een goede nachtrust stonden we om half acht op. Na het douchen enz. een goed ontbijt; want voor een lunch was er deze dag geen tijd. Gideon was geld aan het wisselen voor ons. Om kwart over negen ging de telefoon Samuel Hayford was in de hal, ik liet hem naar boven komen. Samuel is de manager van de DRTS bookshop. Mede namens zijn vrouw, Ivy, kwam hij de boss en zijn vrouw groeten. Ik zei: ik ben je boss niet meer Samuel, maar hij antwoordde: for me you are my boss. We hebben een poosje gepraat en toen kwam om tien voor tien Gideon.

De bagage werd ingeladen en de lange reis begon. Het ging heel voorspoedig en om één uur reden we al over het terrein van de technische universiteit aan de Accra kant van Kumasi. We rijden altijd over het grote terrein om een stuk door de drukke stad af te snijden.

We belde Solo in Nsoatre dat we verwachten om drie uur/ half vier er te zijn. Naar Kumasi duurde meestal 4-5 uur, maar nu de weg nagenoeg klaar is en het rustig was met het verkeer hadden we het in 3 uur gereden. Van Kumasi naar Nsoatre reden we altijd 2,5 uur.

Maar toen ging het mis met het verkeer, Kumasi zat verstopt en we hadden bijna 2 uur nodig om Kumasi aan de Sunyani kant uit te rijden. Dus was het bijna 5 uur toen we aankwamen. We hadden dus 7 uur achterelkaar in de auto gezeten en waren behoorlijk stijf geworden. Maar het is totaal toch een uur korter dan voorheen.

In Nsoatre wachtte ons een warm welkom door de weeskinderen en de staf van het weeshuis. Voor allemaal een knuffel. Ze laadden de auto uit en gingen toen tegenover ons huis staan om toe te kijken, oma ging er maar naast staan en we maakten een foto.

Na een heerlijke maaltijd met nasi, heerlijk gebraden kip en een grote bak met frisse sla enz. moest er heel wat uitgepakt worden. En daar was Tiny heel druk mee, zeker toen bleek dat we van de sloten op de twee weekendtassen geen sleutels hadden. We hadden bossen met sleutels maar we kregen er maar één open de ander moet wachten tot morgen het slot is doorgezaagd.

Intussen was Gideon druk bezig met de installatie van onze Ghanese telefoon, we zijn nu bereikbaar op +233 500516783. Ook de nieuw aangekochte mobiele wireless router werd geïnstalleerd. Het werkt voortreffelijk zodat we nu allemaal gebruik kunnen maken van het internet. De router werkt t/m de veranda van het weeshuis. Dus de laptops, mobiele telefoons enz. werken nu via mijn mobiele router en we hebben een zeer goede en snelle verbindingen. Dus via onze Nederlandse telefoons kunnen we nu ook WhatsApp gebruiken.

Inmiddels hadden Sara en Martha de logeerkamer in orde gemaakt en hadden zich geïnstalleerd. Na het douchen waren ze meteen maar naar bed gegaan, maar toen Solo en Gideon weg waren hebben we ze geroepen en hebben we samen nog limonade gedronken. Wij waren ook moe en om 9 uur (11 uur in Nederland) zijn we gaan slapen.

Zo mooi als dit plaatje was ons uitzicht niet want we zaten niet aan een raam. Maar het was wel prachtig helder zonnig weer toen we om kwart voor vier die middag de lucht ingingen. Nu was het hoogzomer en het voorjaar met de bollenvelden was natuurlijk al voorbij.

Om 12.30 uur werden we door buurman Jaap naar Schiphol gereden. Alles verliep heel voorspoedig en voor tweeën zaten we in de KLM lounce te lunchen. Bij de gate gekomen stond er een massa mensen te wachten en de prioritylane was volledig door hen geblokkeerd. Gelukkig kwam er een grondstewardess die ons meenam door de massa. En toen was het wachten op het instappen en dat duurde behoorlijk lang want het vliegtuig was niet gereed om passagiers te ontvangen.

Maandag bij het inchecken via de laptop kwamen we er achter dat onze gereserveerde plaatsen 3a en 3b door andere passagiers was ingenomen. Dat is niet netjes van de KLM en we begrijpen het ook niet dat dit kan, maar de tijd was tekort om het probleem met de KLM op te nemen. Tiny zat op 2a en ik op 5f, gelukkig kon ik dat veranderen in 3e en 3f zodat we naast elkaar konden zitten, alleen niet aan het raam.

Tijdens de vlucht genieten we van de culinaire gerechten naar receptuur van Jonnie Boer van het driesterrenrestaurant De Librije.

15 Minuten voor schematijd landen we maar bij de douane aangekomen staat de hal helemaal vol met aankomende passagiers en dat is schrikken want dat gaat uren duren. Maar dan zien we dat we als VIP personen kunnen aansluiten in de rij voor Diplomats/VVIP. Tegenwoordig heeft men in Ghana de VIP (Very Important Person) geüpgrade naar very very. We zagen dat later ook al op de VIP bussen staan. Waar een land al niet groot in kan zijn. Maar ondanks ca. 10-15 personen voor ons in de VVIP rij kostte het toch een uur voordat we de stempels in onze paspoorten hadden. Maar in de aankomsthal hoefden we niet bij de transportband te wachten want onze bagage met de gele priority sticker stond al klaar en werden keurig op de twee wagentjes gezet. Snel liepen we de helling af naar beneden, dat gaat vanzelf met de zwaar beladen bagagewagentjes, langs de balies voor de bagage controle, want vanachter de balie werd al gewenkt dat die twee oude mensen door konden lopen.

Buiten stond onze rechterhand in Ghana sinds 19 jaar, Gideon, te wachten. In het hotel aangekomen en op de kamer dankte Gideon in dankgebed de Heere voor de voorspoedige reis en behouden aankomst, waarna we gingen genieten van een lange nachtrust.