Maand: oktober 2014

Donderdag 23 oktober 2014

Opnieuw staakt het onderwijs personeel en terecht. Al vroeg vanmorgen kwam de assistent van het hoofd van de basisschool excuses maken bij Solo. Ze vinden het heel vervelend omdat vandaag de 4 meiden zouden beginnen. Ze willen proberen om in elk geval morgen de kinderen weer in de klassen te houden.

Wat is het probleem? Van de salarissen wordt ‘social security’ ingehouden, een deel betaald de werkgever en een deel moet je zelf betalen. Solo gaat tegen het eind van de maand altijd voor onze werknemers de premies betalen. Hij krijgt dan een papier ter bevestiging en dat laat hij zien aan onze werknemers, zodat ze kunnen zien dat er voor hun pensioen opbouw is betaald. Wat deze overheid nu doet is wel het percentage inhouden maar dit niet meer op de salarisslip vermelden, dus men heeft geen bewijs meer. Deze overheid is echt crimineel bezig om zich op allerlei manieren te verrijken. De ‘Health Insurance’ is ook al opgeblazen. Officieel bestaat hij nog maar medicijnen zijn niet meer beschikbaar en moeten duur gekocht worden enz.

Overigens zijn de meiden met de meisjes druk bezig. Verder kunnen ze beginnen met het interviewen van schoolkinderen, want in vier klassen van de basisschool zitten er van onze kinderen.

’s Middags zijn de meiden mee geweest naar het terrein van de SHS, maar daar moet je wel wat voor over hebben.

Woensdagmiddag kwam Michael de tuinman een kleine jerrycan met palmwijn brengen. Wanneer je palmwijn wil hebben dan tap je dat af uit de palmtakken. Op de foto een palmboompje. Wanneer je een kleine gaatje maakt, een beetje onderaan in de palmtak, dan loopt het sap eruit en dat vang je op. Gekoeld is het heerlijk fris met een zurige smaak er zit een klein alcohol in dat vanzelf ontstaat. Wanneer je er een echt alcoholische drank van wilt maken dan voeg je suiker toe en kookt het geheel. Volgens Michael is het gezond en het maakt je sterk. Nu dat heb ik wel nodig, hoewel het iedere dag iets beter gaat ben ik nog steeds verkouden.

Onze palmen zitten vol noten, hele trossen, op de foto zijn ze te zien. Wanneer ze rijp zijn worden de trossen eruit gekapt en worden de palmnoten verwerkt tot een soep.

De tuin wordt steeds mooier met sinaasappelen, mango, cacao, custard, avocado, papaja, bananen, limoen and cashew.

Eindelijk arriveerde Solo met Jacolien, Arianne, Henrieke en Hannie om 7uur in het donker bij het weeshuis. De kinderen waren met de avondsluiting bezig. De verwachting was dat ze er om halfzeven zouden zijn. Vanaf 17.30 uur zaten de kinderen al te wachten. We besloten uiteindelijk maar om een half uur eerder te beginnen met de avondsluiting. We waren bijna aan het einde van de geschiedenis van de ruzie tussen de herders van Abraham en Lot en de keuze van Lot voor het beste deel van het land, toen we taxi lichten zagen. De kinderen renden naar de poort en begonnen de bagage te sjouwen.

En daar ging het in optocht naar het gastenverblijf. Er zijn vier slaapkamers, met elk twee bedden, elke slaapkamer heeft een eigen badkamer, dus de dames kunnen zelf besluiten hoe ze willen slapen.

De tafel was gedekt met heerlijke rijst, kip en salade dus er kon meteen gegeten worden en dat zal wel gesmaakt hebben na zo’n lange reisdag.

Hierna zijn de meiden nog even kort bij ons op visite geweest en hebben we chocolademelk gedronken. Er is weer eens geen internet verbinding, waarschijnlijk omdat het op enkele plaatsen rondom Sunyani slecht weer is geweest. Hier in Nsoatre was er alleen wat gerommel van de onweer.

Woensdag 22 oktober 2014

Gisterenavond om tien uur – half elf waren de meiden in het hotel, aldus Solo. De vertraging bij aankomst viel dus kennelijk mee. Om half tien vanmorgen zaten ze in de bus, de eerste bus was al vertrokken, dus nu moeten ze wachten tot deze ook vol is. De bussen gaan pas rijden wanneer ze vol zijn.

Vanmorgen bleven de schoolkinderen van de basis en de JHS maar buiten spelen. Het bleek dat het onderwijs personeel weer eens een staking was begonnen. De salarissen waren weer eens niet uitbetaald door de overheid. We hopen dat het niet te lang duurt want anders hebben we een probleem met de meiden die hier juist voor hun studie komen. Ze moeten een studie maken van het onderwijs op de basisschool hier. Maar de verwachting is dat de staking maar een dag zal duren.

Om tien uur zijn de kinderen maar naar huis gegaan en dus zijn de weeskinderen ook bij huis, maar oma is er al en zal ze wel bezig houden.

De hele dag door zijn er wel kleine dingetjes waar je inwendig om moet lachen.

Vanmorgen kom ik om 7uur buiten om het buitenlicht uit te doen, zijn alle waslijnen losgemaakt en hangen ze op de grond. Om 8 uur zag ik dat Michael de zaak weer in orde aan het maken was. Ik vroeg, heb jij een idee wie dat gedaan heeft. Hij zei nee, maar er is er maar één die zo iets doet en dat is Gideon. Dus eerst aan Seth gevraagd wie heeft vanmorgen de grote schijnwerper in de lichtmast naast ons huis uitgedaan? Jawel hoor: Gideon. Wanneer je Gideon ziet, laat hem even langs komen. Om elf uur komt een schuchtere Gideon, we zitten koffie te drinken dus Lucy kan mooi vertalen. Gideon jij hebt vanmorgen het licht uitgeschakeld. Heb jij toen de waslijnen daar los zien hangen? Ja ze hingen op de grond. Hoe laat was dat? Voordat ik naar school ging. Dat klopt niet Gideon want om 7uur was het licht uit. O, ik heb het na het ontbijt gedaan. Gideon heb jij de lijnen losgemaakt? Nee. Echt niet, je moet het eerlijk zeggen. Nee, ze waren al los. OK ga maar. Lucy vertelde dat hij heel erg beefde, maar wel de waarheid zei. Blijft de vraag wie doet zo iets?

Toen we vorige week aankwamen hadden we na enkele dagen door dat we alleen nog de 6 gemakkelijke tuinstoelen op het terras hadden staan. Waar waren de 10 andere stoelen die we hadden voor de kinderen en bezoekers? Solo gevraagd, o ja het personeel had geen fatsoenlijke stoelen om op te zitten, ik ga het navragen. Later vertelde hij dat hij daarna nieuwe stoelen had gekocht en die stonden in daycare 1, het personeel vond dat de nieuwe stoelen maar naar oma en opa moesten. Vandaag wilde ik de stoelen op laten halen om bij het gastenverblijf buiten te plaatsen onder de prachtige veranda. Daar stonden nog maar 3 van de 4 stoelen die we er vorig jaar neergezet hadden. Nu is dat niets bijzonders want ik zak ook nogal eens door zo’n stoel. Afin om een lang verhaal kort te maken Seth komt en hij weet nergens van en vraagt om te wachten tot Solo er is. Drie keer het verhaal uitgelegd maar hij blijft er bij dat we moeten wachten op Solo. Maar de kinderen komen al met de stoelen aansjouwen. Het zijn mooie stoelen met op binnenkant van de rug ‘PEACE AND LOVE’ Het zijn 6 nieuwe stoelen en we laten er 4 bij het gastenverblijf op de veranda neerzetten.

De foto’s zijn van de kinderen in de corridor tussen weeshuis en gastenverblijf.

Dinsdag 21 oktober 2014

Vandaag is het niet de dag geworden welke ik in mijn gedachten had. In de loop van de nacht begon ik een zere keel te krijgen en nu ben ik ook nog snipverkouden erbij.

Met Michael afgesproken om na de koffie op de fiets naar de plantage te gaan om de Senior High vooruitgang te bekijken. Nog voor de koffie belt Solo dat hij onderweg is naar Accra. Ik vertel hem dat ik zo op de fiets naar de SHS site ga. Maar Solo vertelt dat het niet gaat op de fiets, de weg is heel slecht en dat gaat niet lukken. Hij stelt voor om donderdag met de auto te gaan.

Michael was al vroeg aan het kappen. Diverse bomen belemmeren de groei van vruchtbomen. Dus rondom de limoen, de cashew de avocado en een mango is veel weggekapt. Bovendien zijn er veel palmtakken weggekapt want onderaan zitten veel trossen met palmnoten en die moeten wel zon krijgen. De pawpaw boom is omgewaaid maar hij groeit verder en draagt vrucht. Ja we hebben veel vruchtbomen, tussen de bomen is er een grote berg met takken en bladeren. Dat gaat weer gebruikt worden als compost voor de bamboeplantage. Op de plantage wordt het gemengd met een wagen koeienmest en een wagen kippenmest.

Alle drie de glijbanen zijn verwijderd, nu nog fatsoenlijke schommels laten maken, de frames zijn prima maar wat er aan hangt lijkt nergens op. Michael wees me op de puinhoop buiten de hoofdpoort en vroeg of hij het op mocht ruimen en planten en bloemen planten zodat de entree er vanbuiten goed uitziet. Natuurlijk mag dat, graag zelfs. Michel heeft er wel kijk op om er iets moois van te maken. Het blijkt dat regelmatig bezoek nodig is, want veel punten waar ik in februari 2013 op gewezen heb zijn niet gebeurd. Het zit vooral in de afwerking, daar hebben ze geen gevoel voor en ik ben blij dat Michael dat wel heeft. Dus ga ik hem de komende weken van dag tot dag aansturen.

Vanavond kregen we het bericht door vanuit Nederland dat het vliegtuig 1 ½ uur later is vertrokken. Dus Solo en Gideon op de hoogte gebracht van de vertraging. Solo was al bij Gideon in de boekwinkel. Het zal wel heel laat worden voor de meiden in het hotel zijn, dus ik ben benieuwd wanneer ze morgen de reis naar Nsoatre zullen beginnen.

Verder is de dag rustig verlopen en hebben we op de laptop een power point presentatie voor een speciale gelegenheid gemaakt.

Maandag 20 oktober 2014

Vanmorgen ontvingen we het bericht dat Hannie heeft besloten om toch naar Ghana te gaan. We zijn er blij mee dat het programma gewoon doorgang kan vinden. Hannie, Jacolien, Henrieke en Arianne komen hier een stage periode voor hun studie uitvoeren op de basisschool van de stichting. U kunt de verrichtingen van dit viertal lezen op hun blog: http://stageinghana.wordpress.com/

Solo is vanmiddag al naar Sunyani gegaan, ook al omdat zoontje Christian vandaag 3 jaar is geworden, en hij dus vanavond bij vrouw en zoontje kan zijn. Morgen om 4.30 uur vertrekt hij naar Accra om samen met Gideon de meiden op te halen van het vliegveld.

We hebben nog even aan Lucy gevraagd of het niet bij elkaar wonen normaal is. Zij is van mening van wel zolang de vrouw werkt tenminste. Onze mening is dat het alleen nog in bepaalde streken gangbaar is. Vroeger hadden de mannen meerdere vrouwen en de vrouwen leefden dan bij elkaar terwijl de man in het huis van de vader bleef wonen.

Vandaag was het een fijne dag. Voor het eerst voelden we ons niet meer moe maar waren lekker fit. De communicatie verbeterd ook en Tiny kan nu WhatsApp gebruiken en verder kunnen we redelijk onze e-mails ontvangen en verzenden. We hebben één telefoon die Tiny dus volop gebruikt.

Vrijdagmiddag zijn de technisch assistent en de uitvoerder van de aannemer geweest. Ze hadden mijn tekening van de plattegrond van de compound voor de Senior High School opnieuw uitgetekend maar dan met voeten en inches en kwamen die laten keuren. Wanneer alles volgens afspraak gaat zijn ze vandaag begonnen met het uitzetten van het terrein, de paden en de gebouwen enz. Ik zal wel zien of ik morgen al ga kijken, dan moet ik er op de fiets naartoe en daar is het wel erg warm voor. In elk geval mogen ze niet beginnen met graven voordat ik het uitzetten heb gecontroleerd. Ze hebben beloofd dat voor we teruggaan de fundamenten klaar zijn.

Vandaag heb ik Michael laten beginnen met het slopen van kapotte speelwerktuigen. Solo gaf aan dat er eerst gereedschap moest komen om te demonteren. Maar dat is onzin. Alles staat in het beton, dus je graaft het beton uit en verwijder het geheel. De eerste glijbaan is er al uit. Waarschijnlijk laat ik de schommelframes staan en laat er dan weer schommels aanhangen. Het frame is sterker dan het frame van de lokaal gefabriceerde schommel.

Tiny heeft orde gebracht in de kast met speelgoed in het weeshuis. Alles is weer gesorteerd, kapotte dingen weggegooid en de kast opnieuw ingeruimd.

Vanmiddag kwamen eerst alle medewerkers van de dagopvang ons groeten en bedanken voor de salarisverhoging. Daarna kwam Juliet met haar man langs eveneens om te groeten en te bedanken. Ik dacht dat hij pastor was van een gemeente in Nsoatre maar het bleek dat hij een gemeente in Sunyani heeft. Zoals gebruikelijk besloot hij ons gesprek met gebed.

De predikant, van de presbyteriaanse kerk in Nsoatre, is vanmorgen naar Accra vertrokken om het schoolgeld voor zijn dochter te gaan betalen. Zo werkt dat hier wanneer je kinderen naar de Senior High School gaan. De school die wordt aangewezen is dikwijls heel ver weg en voordat ze naar school kunnen moet je eerst komen betalen. Gideon is vorige week op de terugweg van Nsoatre naar de toekomstige  school van zoon Willem gegaan om te betalen en morgen gaat hij Willem wegbrengen. De predikant is woensdagmorgen terug en dan hopen we een kennismakingsbezoek bij hem af te leggen.

Vervolg van zaterdag en begin van de nieuwe week

Zaterdagmiddag kwam Regina met Christian, vrouw en zoontje van Solo, uit Sunyani waar ze wonen, om weer even bij Solo te zijn. Solo heeft zaterdagmiddag en zondag de hele dag met zijn zoontje aan de hand rondgelopen op het terrein.

Regina is beide middagen een tijdje bij ons geweest, binnenkort zal het tweede kind wel geboren worden, misschien nog voordat we terugreizen.

Zaterdagavond hebben we de film over Jezus, op verzoek van de kinderen, laten zien. De film die het Lukas evangelie in beeld brengt hadden de kinderen al eerder gezien. We hebben de film in de verschillende talen van Ghana. Het geeft voor de kinderen inzicht in de Bijbelse situatie.

Tiny heeft zaterdag op verzoek ook een foto van de jongens gemaakt.

De zondag is rustig verlopen, naar een preek geluisterd en Tiny is vanmiddag nog een tijdje bij de kinderen geweest.

Dinsdag was het de bedoeling dat er vier Pabo studenten voor een maand stage naar ons toekomen. Zondagavond kregen we echter een ernstig bericht dat Hannie in verband met een plotseling sterfgeval niet kan komen. We wensen haar kracht en ’s Heeren ondersteuning toe om het verlies te dragen.

We sluiten af met een plaatje gemaakt op ons terrein.

Zaterdag 18 oktober 2014

Terwijl Lucy het ontbijt klaar maakt begin ik maar vast aan mijn volgende stukje. Gisterenavond is Tiny alleen naar de avondsluiting geweest, ik was te moe en had de airco aangezet en zat rustig in ons huis.

Tiny was al vroeg naar de kinderen gegaan om fotoboekjes te geven voor enkelen, ’s middags had ik George en Benson al gegeven wat we meegekregen hadden voor ze. De kinderen waren heel blij met hetgeen ze hebben gekregen.

Voor de meiden waren er ook nog gehaakte mutsen die Marieke de dochter van mijn zus Dinie voor ze heeft gehaakt.

Na de avondsluiting hebben we met Solo een aantal zaken doorgenomen onder het genot van een kopje Chai thee.

Woensdag en zaterdag zijn de wasdagen van het weeshuis.

Tiny is druk, alle handdoeken lakens slopen enz. worden gewassen want na zo’n lange tijd hier niet geweest te zijn is het lekker fris om ze eerst te wassen. Er is nu in het weeshuis een wasmachine waar veel in gaat. Tiny vindt het een hele fijne wasmachine het is een bovenlader met een centrifuge. Erg handig zo zag onze eerste wasmachine er ook uit, maar dat is bijna 50-jaar geleden. De dekens hangen ook te luchten. Het is vanmorgen bewolkt en er waait een fris windje, kortom het is heel aangenaam. Maar om 10 uur schijnt de zon alweer volop en wordt het alweer warm.

Nadat ik gisterenavond met Solo een functioneringsgesprek had, was vandaag de staf van het weeshuis aan de beurt. We concluderen dat we nu het ideale team hebben. De kinderen zijn allemaal heel gehecht aan het team en ook onderling is de verstandhouding zeer goed. Solo had mij al verteld dat we een geweldige staf hebben in het weeshuis die met heel hun hart zich inzetten voor de kinderen.

De meiden en Benjamin zijn druk bezig met de loombandjes waarvan we een grote hoeveelheid hebben meegenomen. Ze mogen vandaag allemaal een armband en een ketting maken.

We hadden weer een aantal zakjes stamslabonen meegenomen om te poten. De bonen vinden ze erg lekker.

Vanmiddag direct na schooltijd is men begonnen met de aanleg. Stokken snijden, in de grond zetten en de top aan elkaar binden, de grond losmaken. Morgen is het zaterdag en hebben ze genoeg tijd om de groentetuin af te maken.

Het regent nu nog bijna elke dag een poosje. Dus het kan nog een aantal weken flink groeien daarna wordt het steeds droger maar dan sproeien de jongens wel en warm is het altijd.

Terwijl ze aan het werk zijn zorgt oma voor lekkere frisse limonade. We hebben in Accra heel wat liters aanmaaklimonade ingekocht.

Vrijdag 17 oktober 2014

Terwijl we deze morgen druk bezig waren een aantal zaken uit te werken en gesprekken te voeren kwam er een meisje met haar moeder langs.

Het was Mercy. Mirjam Tanis en Petra van der Aart uit Woerden, hadden haar begin dit jaar ontmoet tijdens hun verblijf en werkzaamheden op de kliniek hier in Nsoatre.

Mercy kon niet lopen, haar benen waren helemaal vergroeid haar knieën naar elkaar toe en haar voeten ver uit elkaar naar buiten zo sleepte ze zich voort met twee korte stokken, zo vertelde Solo ons.

Door middel van een operatie kon ze worden geholpen maar dat kon niet worden bekostigd. Aan de moeder was duidelijk te zien dat ze arm zijn maar Mercy zag er keurig uit. Mirjam en Petra en Regina met Solo besloten elk 50% van de kosten te betalen.

Ze kan nu weer gewoon lopen en Solo vertelde dat ze regelmatig langs kwam, breed lachend, en haar dankbaarheid tonend. Ze zullen wel gehoord hebben dat “oma en opa” zijn gearriveerd want de tamtam gaat snel rond en zo kwamen moeder en dochter op deze eerste morgen van ons verblijf al langs om te laten zien hoe gelukkig ze nu zijn.