Zou dat een goede naam zijn, na de verbouwing voor de ruimte voor de kinderen met een handicap? Ik ben er nog niet uit want het is geen huis waar je dag en nacht verblijft. Het is ook geen ‘ROOM’ want het wordt een compleet geheel met een afgesloten veranda, een eigen afgesloten speelplaats met speelwerktuigen enz. Wie doet er een suggestie? En is disabled niet beter dan handicapped? Of toch maar gewoon ‘Day Care for the Disabled’.
Eén ding is wel duidelijk de aanwezige kinderen gaan met sprongen vooruit onder de bekwame leiding van Nienke en Joanne. Ik zag ze donderdagochtend zelfs al bezig met vingerverf en we zagen een Blessing die de verf niet in de mond stopte. Blessing stopte voorheen alles wat ze te pakken kon krijgen in haar mond. Isaac had zoals altijd de grootste lol met het schilderen, maar Felix moest er niets van weten. Felix is een druk beweeglijk ventje. Elizabeth was deze dag niet aanwezig en Edna hebben we helaas al die weken nog niet gezien. Haar oma schijnt op Edna te passen en ik denk dat moeder met iets anders bezig is dan ‘travelling’. Ze is nu al weken weg, zij hielp tegen betaling bij de opvang van deze kinderen.
De oma van Isaac is wel elke dag aanwezig en buiten dat ze op Isaac past is ze erg actief. Ze houd het lokaal schoon en ruimt op als een van de kinderen de vloer bevuilt. Ik zag haar al om acht uur deze ochtend de veranda aanvegen. Isaac is een jongen die bijna één op één verzorgd moet worden.
Ik heb intussen begrepen dat voor deze kinderen een verzorging van één op drie noodzakelijk is. We hebben nu vijf kinderen, eigenlijk zes maar het meisje Sylvester is helemaal opgenomen in dagopvang klas 1. Afgelopen woensdag zou er een nieuw kind bijkomen, maar tot op heden heeft de vader nog niet de moeite genomen om het kind te brengen.
Er zijn in elk geval nog twee meer kinderen, maar die moeten tot volgend jaar wachten om opgenomen te worden. Het is de gemeenschap hier nu duidelijk geworden dat er mogelijkheden zijn voor deze kinderen en dat ze de kinderen niet meer hoeven weg te stoppen, geleidelijk aan worden er steeds meer kinderen bekend.
Tiny en ik hopen dat de tijd dat deze kinderen vermoord werden of in een soort hondenhok worden gehouden, dat hebben Tiny en ik zelf kunnen waarnemen, voorbij is.
Helaas is ons duidelijk geworden dat de stichting dit jaar geen budget heeft voor de opvang van deze kinderen en dat kregen we hier te horen. Dit was een grote teleurstelling voor Tiny en mij, omdat we al in 2015 gestart zijn en bekend was dat het groeit en naar onze mening zeer belangrijk is. Zowel Solo als wij voelen dat we op een omslagpunt naar acceptatie van deze kinderen zijn aangekomen, en daar zijn we heel dankbaar voor. Sinds 2007 brengen we de zondige praktijk, ten opzichte van deze kinderen, al onder de aandacht.
Gelukkig hebben we Ernestina van de dagopvang bereid gevonden om te gaan helpen en verder is Zinabu aangesteld. Tiny en ik zullen tot januari 2018 in elk geval het salaris van Zinabu betalen. Wanneer in mei de stage van Nienke en Joanne voorbij is hopen we twee krachten te hebben die het werk kunnen voortzetten. Vanaf woensdag zijn Ernestina en Zinabu in opleiding kunnen we zeggen. En Nienke en Joanne hebben al aangegeven dat ze gemotiveerd over komen. Samen met de oma van Isaac zou het voorlopig voor zes kinderen moeten lukken. Verder is de aannemer bereid dit jaar de verbouwing uit te voeren en volgend jaar betaald te krijgen.
Over deze ‘disabled’ kinderen lazen we het volgende:
In veel gebieden in Ghana (waaronder dus Brong-Ahafo) wordt een (verstandelijk) gehandicapt kind gezien als ‘waterkind’, een kind geboren uit een vrouw die verkracht is door een watergeest. Deze kinderen, waarvan gezegd wordt dat ze half mens half geest zijn, worden meestal niet geaccepteerd. Volgens de tradities moeten ze worden neergelegd langs de waterkant, waar de geest ze ’s nachts kan meenemen naar de bodem van de rivier. In de praktijk worden de kinderen overal – op de markt, langs de weg, op het strand – achtergelaten.
Mensen staren soms met open mond naar gehandicapte kinderen, ze giebelen en lachen en wijzen naar ze. Bewust brengen Nienke en Joanne de kinderen kort tussen de andere kinderen van de dagopvang.