Donderdag 13 november 2014
Vandaag is het onze reisdag en gaan we terug naar Nederland. Ook Ghanezen reizen graag maar dan in één richting. Wij gaan altijd heen en terug omdat we graag weer terug willen naar onze kinderen, kleinkinderen, familie en kennissen. Maar Ghanezen proberen uit Ghana weg te komen om elders een bestaan op te bouwen en dan geld over te kunnen maken naar de achterblijvende familie. Want dat laatste dat doen ze wel, het is de grootste bron van inkomsten in Ghana.
Voor het arme deel van de bevolking valt het niet mee om naar het buitenland te komen, men gaat over land naar Noord Afrika en wat er dan gebeurt lezen we in de krant. Honderden verdrinken wanneer ze in gammele bootjes proberen over te steken naar Italië.
Wanneer je geld hebt is dat gemakkelijker, je betaald 15.000 – 20.000 Ghanacedis €3.750 – €5.000 omgerekend tegen de huidige koers, althans dat was de prijs enkele jaren geleden het kan nu wel meer zijn, en dat ga je mee als een officieel iemand van een delegatie, en je reist niet meer terug maar blijft illegaal achter in het land. Hooggeplaatste personen zoals de president, ministers en predikanten kunnen zo een vermogen bijverdienen. Zij worden immers uitgenodigd en krijgen dan gemakkelijk een visum. Maar ja wanneer je zo hoog bent reis je niet alleen en heb je allerlei adviseurs en secretarissen nodig. Zo ging de Asantehene, de koning van de provincie Ashanti, op reis met 50 personen en kwam terug met 6 personen.
Overigens leven de kinderen van de president en de ministers nu bijna allemaal in het westen in Londen, Canada of de Verenigde Staten.
Toen Solo enkele jaren terug naar de Nederlandse ambassade in Accra ging om zijn visum op te halen. Was er een Ghanese dame die naar Nederland ging, zij had een hoge positie bij de Ghanese overheid dus was het geen probleem, zij kwam de ambassade uit met 14 paspoorten. Regina was bij Solo en sprak haar aan waarvoor al die paspoorten waren. Nu dat waren personen die met haar meereisden naar Nederland om haar te ondersteunen. Zij is alleen terug gekomen naar Ghana, dus 13 personen bleven illegaal achter in Nederland.
Er zijn ook mannen die in het westen leven en voor de vorm trouwen met een Ghanese, geld beuren en de vrouw naar het westen halen. Wanneer de vrouw daar is gaat ze haar eigen weg en na een jaar wordt in Ghana de scheiding uitgesproken en kan de man opnieuw hetzelfde uithalen.
Zo zou ik nog een hele rits op kunnen noemen, ook uit de familie van Solo en van de familie van Regina. De familie van Solo wordt ondersteund vanuit Londen en die van Regina vanuit Canada.
Via Senegal loopt er ook een hele lijn om mensen naar het westen te krijgen. Voor predikanten is het eenvoudiger om te reizen wanneer ze worden uitgenodigd in bijvoorbeeld de USA. Maar ja als predikant heb je toch een secretaris enz. nodig, dus wanneer je betaald wordt je zijn secretaris of iets dergelijks en blijft vervolgens achter in de Verenigde Staten.
Om een uur of één waren we in de boekwinkel van DRTS om onze boardingpassen uit te printen. Eerst even met de manager gesproken. Wat is het geval? Wanneer Gideon de auto voor ons gebruikt dan starten we met een volle tank en leveren de auto ook weer met een volle tank in. Om ons op te halen werd dit niet meer geaccepteerd. Dus Gideon had zelf de tank met eigen geld gevuld. Uiteraard heb ik het terugbetaald. Maar kennelijk begrijpt zijn baas niet dat wanneer we leeg starten, hij hem ook leeg terug krijgt. Ik ga niet voor verbruik van DRTS betalen.
Het blijkt echter dat de kas leeg is, dus Gideon kan ook niet meer met boeken op pad. Sinds ik gestopt ben, bijna 5 jaar geleden, gaat het helaas bergafwaarts. Er komen geen Bijbels en boeken meer, dus de mensen blijven weg en de uitgaven zijn groter dan de inkomsten. We zijn weer terug bij de start toen we in 1996 begonnen en een gefrustreerde ds. Pappoe in een lege winkel aantroffen. Pijnlijk om te ervaren. Elk jaar kreeg ik 10.000 Bijbels van de GBS, in de laatste 5 jaar zijn er totaal 5.000 Bijbels gekomen volgens de informatie die ik hier krijg en dat hadden er 50.000 kunnen zijn.
Tegen drie uur zijn we naar de shopping mall gegaan. Daar hebben we heerlijk kip met friet gegeten en daarna een flink ijsje. Vervolgens voor Gideon nog een familiezak met kip en rijst om mee te nemen voor vrouw en kinderen. En toen was er een enorme file. Maar om kwart voor zes waren we bij het vliegveld en toen ging bij de KLM alles heel vlot. Vervolgens uitreispapieren invullen, temperatuur controle in verband met ebola, paspoort controle en veiligheidscontrole. Maar voor half zeven zaten we beiden achter de computer met een blikje Guava drink. En nu maar wachten, maar dat is hier goed te doen. We hopen dat het vliegtuig op tijd is. Helaas kan ik geen foto laten zien van Tiny die spelletjes aan het spelen is, want in Accra mag je absoluut niet fotograferen op het vliegveld, dus is de enige foto deze maal een foto van onze al ruim 18 jaar trouwe Gideon.