Maand: november 2014

Dinsdag 4 november 2014

Gisterenochtend na de koffie maar eens een rondje gemaakt over het terrein buiten onze compound om de renovaties te bekijken.

De “White Junior High” nu geel geverfd ziet er van buiten keurig uit. De afwerking van binnen zou beter kunnen. De elektrische aansluiting moet nog gedaan worden, wel zitten de verlichtingspunten al in het nieuwe plafond. Tot mijn verrassing waren er leerlingen, alhoewel ze rondzwierven toen ik kwam, maar het was ook pauze. De headmaster was er en kwam direct naar me toe, een aardige serieuze man die ik al kon. Volgens mij was hij eerst headmaster van onze Junior High. Hij leidden mij rond en riep alle leerlingen terug naar de klas. Hij vertelde dat er alleen les gegeven werd aan de examen klas 3 met 52 leerlingen. We zijn samen naar de “Gele Junior High” gegaan. Hij wees mij de renovaties aan die overigens nog lang niet klaar zijn.

Vervolgens naar de renovatie van het laatste deel van één van de Primary scholen. Ook deze renovatie is nog lang niet klaar maar er is al veel gedaan, zeker wanneer je het kostenbedrag in ogenschouw neemt.

En toen naar onze Junior High. Nu dat was direct raak, de jongens en meisjes liepen buiten, dus die de klas in. Maar de leraren kwamen niet, dus naar de lerarenkamer waar ze bij elkaar zaten te kletsen. Ik zeg: de kinderen wachten. Vertellen ze dat er een staking is en willen ze dat uit gaan leggen, nu dat hoeft dus niet en daar gaat het niet om, ik wil dat jullie les gaan geven. Dit is een ‘Heart for Children School’ en wanneer je een hart voor kinderen hebt dan staak je niet. Zegt er één, we verwachtten u vanmorgen Sir. Ik antwoord, ik was er voor achten en wat ik verwacht is dat jullie les gaan geven het is nu al 11.10uur. Wanneer jullie daar niet toe bereidt zijn moet ik maatregelen gaan nemen en contact opnemen met de Regional Director. Ze vertelden toen dat ze niet allemaal aanwezig waren, er waren er die ver weg waren op familiebezoek. Ik zeg o, nu dan is het geen staking maar vakantie. Ze waren bezig vertelden ze om een rooster te maken en dan les te gaan geven. Goed morgenochtend om 8.30uur kom ik kijken of jullie les geven. Ik mistte het vroegere schoolhoofd, dit waren een stelletje arrogante jonge leraren. Maar we zullen afwachten.

Toen Sarah, Benson en George uit school kwamen vernam ik dat ze geen les hadden gekregen. Clement vertelde dat nadat ik was vertrokken zijn klas les heeft gekregen.

Toen naar onze Primary, tot mijn vreugde waren er nog twee leraressen bijgekomen, zodat de headmistress geen les meer hoefde te geven. Dus de school was volop in bedrijf. De dominee liep ook al te controleren, ik moet zeggen dat hij er echt bij betrokken is. Ik heb hem de situatie op de Junior High uitgelegd. Ik weet niet of hij er nog heen gegaan is, want hij moest nodig weg, hij is deze week naar Accra.

Het is onze bedoeling dat we vanmorgen na de koffie naar de kliniek gaan met babykleertjes, het is dan consultatiebureau. Om 14.00uur komt er een afvaardiging van de “Methodist School”.

De Junior High School is vandaag ook begonnen. Om 8.15uur werd de dag geopend en daarna gingen de jongens en de meisjes naar de klassen. Vervolgens begonnen de leraren les te geven. De foto’s geven dit weer. Ik had de indruk dat nog niet alle jongens en meisjes aanwezig waren. Verder verbaasde ik me er over, hoe gemakkelijk leerlingen uit de klas liepen en weggingen. Ik sprak er over met Lucy, zij bevestigde dat deze school de beste leerlingen heeft en de beste resultaten behaald, maar toch leerlingen zijn heel vrij in hun doen en laten. Je ziet dat ook op de Primary, ze lopen maar in en uit. Aan de ene kant is er veel discipline, men groet netjes wanneer je de klas binnenkomt enz. maar aan de andere kant zie je een gedrag bij de jongens en meisjes die je op Nederlandse scholen niet tegenkomt.

Na de koffie zijn Tiny en ik naar de kliniek geweest om babytruitjes uit te delen. Het was er vol met moeders met kleine baby’s. Er waren vier moeders waarvan de baby gisteren was geboren. Tiny had een koffer met babytruitjes, dus er was voor alle moeders met een baby een truitje. Het is een genot om te zien hoe al deze moeders in hun mooiste kleren enz. naar de kliniek komen met hun kindje. Voor de moeders zijn die dagen van controle hoogtepunten. Soms zingen ze tijdens het wachten christelijke liederen, zowel christenen als moslims ook dat is een kant van Ghana. Een aantrekkelijke kant van deze samenleving.

Er is veel vooruitgang in de kliniek. Er zijn nieuwe bedden gekomen en ook voor de patiënten van de ziekenafdeling zijn er toiletten gebouwd. Verder is er een speciale verbrandingsoven voor het ziekenhuis afval. Solo vertelde dat door de hulp vanuit onze stichting met de verbeteringen van het ziekenhuis en speciaal de kraamkliniek en de bouw van de drie klinieken in de regio er nu een stroom van hulp vanuit Accra op gang is gekomen. De verbeteringen zijn bekend geworden en men komt nu kijken en concludeert dan: dit was noodzakelijk en is effectief. Vervolgens gaat men ook zelf geld geven voor verbeteringen. Niet alleen de overheid maar ook particulieren en ook is er Amerikaanse financiële hulp. De situatie in de regio Nsoatre verbetert heel snel aldus Solo. Wanneer we dan terugkijken op de 17-18 jaar dat we hier mogen helpen, wat is er dan veel om dankbaar voor te zijn.

Maandag 3 november 2014

Het waren twee rustige dagen, zaterdag en zondag, heerlijk onder de teakbomen gezeten in een luie tuinstoel. Af en toe wat drinken, uitgeperst of tot pulp gemalen vers fruit of een glaasje gekoelde palmwijn. Tiny had zaterdag een pan kippensoep klaargemaakt en zondagmiddag kwam Solo nog een maaltijd voor ons klaarmaken.

Zondagmiddag kwam de dominee op bezoek om even na te praten over de gebeurtenissen van vrijdag met betrekking tot de schoolstaking. Ook hij was zeer geschokt en kon daarom vandaag niet preken en heeft zich beperkt tot een ernstige waarschuwing en oproep om een eind aan de situatie te maken. Overigens is de dominee district predikant en preekt alleen de eerste zondag van de maand hier in de hoofdkerk. De overige diensten worden verzorgd door een catecheet, en dat zal vandaag ook wel het geval zijn geweest. Solo is ook flink geschrokken, beiden nemen mijn waarschuwingen zeer hoog op en vinden dat ik volledig in mijn recht sta.

Nú blijkt dat de Rooms-katholieke scholen niet staken. Zij laten hun onderwijzend personeel vooraf een verklaring tekenen dat zij niet mogen staken. Voor alle scholen in Nsoatre en Aduonya, gebouwd of gerenoveerd door de stichting gaat dit nu alsnog gebeuren. Echter waarom hoor ik op zondagmiddag, na ruim 2 weken, dat de Rooms-katholieke scholen niet staken en dat er mogelijkheden zijn om stakingen te voorkomen? Het is maar goed dat ik zo uit mijn slof ben geschoten alhoewel dat niet teveel moet gebeuren want dan heb ik mezelf er mee. Nu kom ik er tenminste achter dat de zaken niet goed geregeld zijn en kunnen we gaan bijsturen en weten we wat er moet gebeuren.

De dominee gaat werken aan een zwaardere stuurgroep voor het onderwijs aan door onze stichting gebouwde en gerenoveerde scholen. Hij is echt ontdaan dat dit kon plaatsvinden terwijl er zoveel is gedaan in Nsoatre door de stichting.

Gelukkig hebben we nog een dag of tien om maatregelen te nemen en in te grijpen. In elk geval zal er een brief naar “The Regional Director Ghana Education Service Sunyani” gaan; dat staking op onze scholen niet meer geaccepteerd wordt. Afhankelijk van het verloop van de komende dagen zullen daar misschien ook ontslag verzoeken bijkomen. Ik wil de brieven mede ondertekenen en daar zullen ook nog wel tegenwerpingen tegen komen. Maar ik weet dat de Regional Director, die over alle scholen in heel Brong-Ahafo inclusief Junior High en Senior High gaat, graag met ons wil samenwerken in verband met volgende renovaties van scholen en de bouw van de Senior High. Zo’n volgende school voor renovatie zal misschien de Primary van de Methodisten zijn, maar dat is een bestuursbeslissing die in Nederland wordt genomen. Maar al deze scholen vallen onder de Regional Director. Een groot probleem is echter dat de overheid steeds meer macht over het onderwijs naar zich toetrekt en de invloed van de kerken inperkt.

Gisterenavond al reed er een geluidswagen door Nsoatre en vanmorgen om zes uur opnieuw om alle kinderen en leerkrachten van de “Heart for Children” Primary en de Junior High om naar school te komen.

Voor acht uur deze morgen was ik er, vijf van de zes leerkrachten van de Primary waren aanwezig en de meeste kinderen, maar helaas niet alle kinderen maar je ziet ze nog steeds komen. Dus ik verwacht dat morgen alle kinderen weer aanwezig zullen zijn. Na de opening gingen alle kinderen keurig marcherend naar hun eigen klas zoals ik had gezegd. Daarna de onderwijzers naar hun klas. Vervolgens de onderwijzers in hun klas stuk voor stuk bezocht. Ik bedankte ze voor hun komst en vervolgens gevraagd of dit hun klas was, gevraagd of zij bereid waren om de hele week het normale lesprogramma voor die klas af te werken, allen bevestigden ze het. Vervolgens uitgelegd wat de stagiaires kwamen doen. Dus de Primary is opgestart en de stagiaires zitten in de klas. Dus er is nu weer school tot 13.30uur.

Lucy is vers brood halen en dan is het ontbijten. Na de koffie ga ik nogmaals kijken en dan zal ik ook poolshoogte nemen bij de “Heart for Children Junior High” en controleren of leerkracht nummer 6 van de Primary er is. Nummer 6 zou komen nadat er is gebeld. We zijn dankbaar dat de orde op onze scholen mocht terugkeren en we bidden dat er een oplossing mag komen voor alle scholen zodat alle kinderen weer onderwijs mogen ontvangen.

Zaterdag 1 november 2014

Het is 8.30 geweest en terwijl Sarah de was ophangt, die gisteren door de stroomuitval niet meer klaar kwam, begin ik op ons terras in de herrie van de muziek, alvast aan de blog. Tiny slaapt nog en Lucy hebben we om 9.00uur laten komen. We zeiden gisterenavond tegen haar: Slaap maar eens uit. Ze zei: Uitslapen? Ik moet om 5.30uur ons huis en de compound aanvegen. Ja dat moet ze elke morgen voordat ze om 7.30 uur begint op de dagopvang en daarna om 9.00uur het ontbijt klaar maakt voor ons, dan ontbijten we met zijn drieën en daarna is ze tot na de avondmaaltijd en afwas bij ons.

Gisterenmiddag om even na tweeën zegt Michael: Opa ik ga, tot morgen. Kom je ook op zaterdag? Dat is fijn. O, is het morgen ‘funeral day’ maar dan kom ik niet. Vorige week zaterdag waren er twee begrafenissen en Michael maakt daar druk gebruik van om het bij te wonen, ik neem aan voor de feestvreugde, want het is een gekkenhuis zo’n begrafenis. Lucy zegt morgen zijn er vijf begrafenissen en één voor de ingang van de kerk, dus dat is naast ons huis.

Ik kijk Tiny aan en zeg met een zucht: Vijf? Dat redden ze niet in een dag, ze zullen toch niet vanavond al beginnen. Maar jawel hoor, om 10.00uur gisterenavond barstte het geweld los. Ik ben naar bed gegaan en werd om 1.00uur wakker, Tiny had nog niet geslapen, ze kon niet slapen van de herrie. Ik zei doe dan je oordopjes in, ja we weten nu onderhand wel hoe het hier gaat, dus hebben we oordopjes bij ons. Tiny haar oordopjes ingedaan, ik denk dan doe ik ze ook maar in.

Dus vandaag staat ons veel herrie te wachten. Elke begrafenis wordt voorafgegaan door zo’n 4 – 5 uur van keiharde muziek.

Ja, gisterenavond was het ook even herrie in verband met de schoolstaking. Tiny zei ik zag de bui al aankomen in je ogen. Je weet wat ze in het Antonius ziekenhuis tegen je gezegd hebben. Dit kan echt niet meer, je hebt er jezelf mee. En inderdaad ik heb het moeten ondervinden. Maar goed ik wacht nu op een ontbijt die Lucy aan het klaarmaken is en dan doe ik het verder rustig aan vandaag.

Gisteren hadden de stagiaires dus een sportdag met de aanwezige leerlingen, die ze in twee groepen hadden verdeeld. Terwijl de ene groep les kreeg sportte de andere groep. Tiny heeft wat foto’s gemaakt die ik in deze blog plaats. De herrie kan ik toch niet in beeld brengen, of ik moet een foto maken van de bijna twee meter hoge geluidsboxen en foto’s van de begrafenis lijkt me ook niet zo interessant. Je ziet alleen maar een grote hoeveelheid mensen in rouwkleding, rood met zwart.

Vandaag zijn de stagiaires samen met Solo naar de watervallen van Kintampo.

De vier oudste jongens hebben ons huis aan de buitenkant gewassen en ik heb ze een jonge boom om laten hakken. De jongens waren al vroeg bezig en hebben met mijn kruiwagen brandhout naar Michael’s huis gebracht. Nu zijn ze bezig met takken weg te halen van bomen die van buiten over de muur hangen bij het grote speelveld bij de dagopvang.

Op de foto Clement en George. De grote jongens en de grote meisjes hebben allemaal hun zakgeld gekregen. Oma heeft de kleintjes ook allemaal een kleinigheid gegeven. De kinderen vinden het prachtig om van oma en opa af en toe wat zakgeld te krijgen of wat geld te verdienen. Inmiddels is het 11.00uur en tijd voor de koffie en het afsluiten van deze blog. Het wordt even rustig want ik hoor dat ze gaan begraven, daarna komen ze terug en wordt nog tot 2.00uur gefeest, tenminste hier bij de kerk. We horen de muziek al van het volgende begrafenisfeest.