Auteur: wim

Op 16 februari 2009 werd het gezinnetje in het kindertehuis uitgebreid met het zevende kind. Het begon al een heel gezinnetje te worden. Clement was toen bijna 9 jaar, want hij is geboren op 13 april 2000. Morgen wordt hij dus alweer 17 jaar. Clement is vanaf het begin een vrolijke en tevreden jongen geweest. Hij is intelligent en hem zijn veel gaven geschonken zodat hij in veel zaken uitblinkt.

Clement studeert aan de Senior High School en is dus steeds 3 semesters van 3 maanden op kostschool. Hij zit in de tweede klas en studeert met een beurs van de COCOBOD. De cocobod is de grote organisatie die alles regelt rondom de cacao. Het is een organisatie van de overheid en ze hebben in Sunyani een groot kantoor. Het was de bedoeling dat ze van de winsten o.a. studiebeurzen uit zou geven aan kinderen van de arme cacao boeren. De praktijk in de afgelopen decennia leert dat het vooral kinderen van ambtenaren die bij de cocobod werken zijn geweest die een beurs hebben gekregen. Solo heeft met zo’n beurs gestudeerd aan de Senior High, zijn vader werkte bij de cocobod. De moeder van Solo heeft als weduwe nog steeds rechten bij de cocobod en zij heeft de beurs aangevraagd en gekregen voor Clement.

Bij dit stukje plaatsen we foto’s van februari 2009 toen Clement kwam en Tiny en ik er ook waren. Natuurlijk plaatsen we ook een recente foto. We feliciteren Clement van harte en bidden dat hij in gezondheid mag opgroeien tot een sterke persoonlijkheid die dienstbaar mag zijn aan zijn medemensen.

Clement, Oma and Opa wish you a blessed birthday tomorrow!

Tegen het eind van ons verblijf in Ghana kregen wij visite van de Amerikaanse Judy Griffin. Zij woont het grootste gedeelte van het jaar in Ghana en is een oudere dame van onze leeftijd. Zij heeft een opvang van weeskinderen dicht bij Sunyani in Abesim. Zij kwam met twee Nederlandse meiden die wij eerder hadden gesproken aan het zwembad in het Eusbett hotel. Ze zijn enkele uren gebleven en hebben o.a. ook de opvang voor kinderen met een handicap bezocht. Met Judy bespraken we o.a. de situatie van Isaac die nieuwe beugels moet hebben voor zijn benen, aangezien hij de oude beugels is ontgroeid. Judy vertelde dat zij goede contacten had met een orthopeed. De maandag dat Solo ons wegbracht naar de bus in Sunyani heeft hij Judy bezocht en zijn ze samen naar de orthopeed gegaan om kennis te maken, zodat Solo eventueel met Isaac naar hem toe kan gaan om de situatie van Isaac te bekijken.

Dezelfde dag heeft Solo contact gehad met dokter Hannah in Kumasi om de situatie van Belinda te bespreken. Nog dezelfde dag werden we in Accra op de hoogte gebracht dat er in het Korle Bu Teaching Hospital in Accra mogelijkheden zijn om een CT Scan te maken. Dus wanneer er zich mogelijkheden voordoen kan er een onderzoek traject voor Belinda gestart worden.

Zaterdags is Solo de thuissituatie van Belinda gaan bekijken, deze is zeer slecht, nog slechter als in het gezin waar Grace uitkwam. De afgelopen vrijdag is Solo samen met zijn vrouw Regina op bezoek geweest. Ouders en kinderen hebben kleding gekregen en de vader ook schoenen. Het bleek dat Belinda de oudste van de vier kinderen is van deze vader. De moeder heeft daarvoor een kind gehad bij een andere man, welke haar samen met het kind heeft verlaten.

Aangezien het regenseizoen is gestart begon het onderkomen van gedroogde aarde tekenen van instorting te vertonen.

De grootmoeder van Regina wist nog een huis te huur en dat hebben Solo en Regina voor het gezin gehuurd. Ze zijn er meteen zaterdag gaan wonen. Gisteren heeft Solo een jaarhuur van 840 cedis betaald, ongeveer 180 euro, zodat het gezin voor een jaar onder de pannen is.

Op de foto’s ziet u het gezin in de nieuwe kleren, de vader heeft Belinda op schoot, dan drie foto’s van het oude onderkomen en als laatste de foto van hun nieuwe onderkomen.

Morgen zaterdag 8 april is het de verjaardag van Mercy. Sinds 19 januari 2007 is zij al in het kindertehuis van de stichting. Dus zij is nog voor de opening in februari 2007 opgenomen. Mercy is geboren in 2004, dus zij was nog geen 3 jaar oud toen ze werd opgenomen en ze was de eerste.

U zult begrijpen dat zij ons eigen adoptie of sponsor kindje is geworden. Ze is nu een leerling in de eerste klas van de Junior High School en een flinke meid van 13 jaar. Zij houdt erg van handwerken en knutselen en daar is Tiny wel een beetje trots op omdat zij er betreffende creativiteit uitspringt. Dus wanneer we in Nsoatre zijn zie ik ze dikwijls samen bezig met handwerken. Er gaan dan ook altijd wol, lapjes en weer nieuwe knutsel mogelijkheden mee naar Ghana. Nieuwe dingen probeert Mercy altijd eerst uit en wanneer het lukt gaan de andere meiden ook beginnen.

Oma en Opa wensen haar een fijne verjaardag en bidden dat ze verder mag opgroeien tot een gezonde serieuze vrouw.

Dear Mercy congratulations with you birthday.

Dinsdag 4 april zijn er in het kindertehuis twee jarig, het zijn Joseph en Hannah.

Joseph:

Joseph werd al in 2007, het openingsjaar van het kindertehuis, op 11 jarige leeftijd opgenomen in het kindertehuis. Op de ene foto zien we Joseph op die leeftijd en op de andere foto zien we de morgen 21-jarige man. Joseph is al ruim twee maanden in opleiding op de universiteit van de Presbyteriaanse kerk. Joseph is een jeugdleider in deze kerk en is één van de vijf uit Brong Ahafo en één van de vijftig uit geheel Ghana geselecteerde jeugdleiders. De opleiding is er op gericht dat zij straks nieuwe jeugdleiders kunnen opleiden. Joseph kan binnenkort door kerken in Brong Ahafo worden uitgenodigd om in een gemeente nieuwe jeugdleiders op te leiden. De gemeente moet dan zijn onderkomen en maaltijden betalen. In september D.V. hoopt Joseph zijn studie voor leraar te beginnen aan de University of Education in Winneba. Wanneer hij deze universitaire studie heeft afgerond kan hij les geven op een Senior High School. Met zijn Senior High opleiding mag hij nu al les geven op de basisschool. Zijn hart gaat echter uit naar de dagopvang van de stichting waar hij nu al veel les geeft wanneer hij in het kindertehuis verblijft. Het bestuur ziet Joseph, gezien zijn ontwikkeling en eigenschappen, als de toekomstige manager van de dagopvang voor kansarme kinderen en kinderen met een handicap. Zelf ambieert hij deze functie ook. Gezien zijn natuurlijke leiderschapscapaciteit zijn er daarnaast voor hem meer mogelijkheden om te groeien.

Hannah:

Hannah hoopt morgen 14 jaar te worden. Eind tweede kwartaal van 2012 is zij opgenomen in het kindertehuis. Zij had geen enkele scholing toe ze kwam. Ze loopt nu versnelt door de basisschool. Ze is een goede leerling en ook haar broers en zussen in het kindertehuis helpen haar om op het peil van haar leeftijd te komen. Maar ze wil zelf ook, want dikwijls zie je haar alleen aan de grote tafel zitten te studeren. Hannah is alweer een flinke meid zoals je op haar tweede foto ziet. De eerste geeft haar weer toen ze pas gekomen was en in de kerk zat tijdens een speciale bijeenkomst met de jeugd.

Oma en Opa wensen Joseph en Hannah een goede verjaardag en nog vele gezonde jaren!

Joseph and Hannah! Congratulations with your birthday tomorrow from Oma and Opa.

Zoals ik schreef waren we maandagavond na een vermoeiende dag vroeg naar bed gegaan. Na een goede nachtrust zijn we om 09.00 uur gaan genieten van het uitgebreide ontbijtbuffet buiten op het terras van Paloma. De vorige avond hadden we alles al opnieuw ingepakt zodat we deze morgen na het douchen enigszins fris zouden blijven bij de hoge vochtige temperatuur in Ghana.

Na het ontbijt onze e-mail enz. bekeken en onze boardingpassen gedownload. Kennelijk stuurt KLM in Ghana geen e-mail meer om in te loggen en zo je boardingpassen te downloaden. De beveiligingen waren deze dag tot in het absurde. Dus we moesten inloggen op klm.com en vervolgens via onze persoonlijke inlogcode naar onze boeking, de hoofdgegevens en onze gereserveerde plaatsen waren ingevuld maar daarnaast moesten nu allerlei extra gegevens worden ingevuld. Maar goed tenslotte kregen we een tijdje later via e-mail onze boardingpassen.

Om 12.00uur kwam Gideon ons halen, we gingen de boardingpassen uitprinten en vervolgens naar het grote moderne shoppingcenter niet al te ver van het vliegveld. Hier hebben we van ca. 13.00-17.oo uur doorgebracht.

Er waren veel nieuwe zaken. Juist geopend was een zaak met speciale koffies. Nu daar hebben we eerst maar eens gebruik van gemaakt, want koffie kun je haast niet kopen in Ghana het is allemaal blikken of zakjes oploskoffie. Gideon en ik namen een speciale ijskoffie en Tiny hield het bij een smoothie. Het bereiden duurde nogal lang zodat het eerste uur wachten er al weer opzat. Vervolgens gingen we naar het restaurant waar we vorig jaar ook geweest waren met Ria, Herbert en de kinderen, Johan enz. enz. Tiny en ik namen een flinke steak, ik met rijst (wij noemen het nasi) en Tiny met patat. Wanneer we de gelegenheid hebben nemen we altijd rundvlees want zelf hadden we in Nsoatre alleen maar kip of vis. Gideon nam ook rijst met kip, maar de kip was gevuld en zag er geweldig uit en was ook erg lekker volgens Gideon. Het overgeblevene, het waren heel grote porties Ghanezen kunnen flink eten, lieten we inpakken voor de familie Aburabura ofwel het gezin van Gideon. Daarna naar een pizzeria om een grote pizza te bestellen eveneens voor de familie Aburabura. Dat duurde een hele tijd en Tiny en ik namen een hele grote beker yoghurt ijs, Gideon hoefde niets meer. Inmiddels was het vijf uur geworden en gingen we naar het vliegveld. Het is heel dichtbij maar de wegen waren weer dichtgeslibd en het was over zessen toen we bij het vliegveld waren en afscheid namen van Gideon.

Gideon moet geopereerd worden aan Cervical Stenosis, ofwel vernauwing van het wervelkanaal in zijn geval de halswervels. Het gevolg hiervan bij Gideon is: pijn in de nek, zwakte, stijfheid of onhandigheid in de handen. De oorzaak bij Gideon wordt gezocht in het veelvuldig sjouwen met dozen boeken tijdens zijn bezoeken aan universiteiten en Bijbelscholen. De totale kosten van operatie, opname en therapie bedragen 45.010 cedi ongeveer 10.000 euro. Hierbij komen nog kosten voor medicijnen en onvoorziene kosten. Het schijnt dat een gedeelte door de verzekering wordt betaald. Ik weet niet wat Gideon als salaris heeft bij het Deputaatschap Bijbelverspreiding Gereformeerde Gemeente maar ik schat zo’n 200 euro per maand. Het zal duidelijk zijn dat hij nooit de operatie kan betalen, dus heeft hij een verzoek ingediend bij het Deputaatschap. Hier is echter geen reactie op gekomen, dus voorlopig zal hij door moeten blijven lopen met de pijn en het langzaam krijgen van meer handicaps.

Op het vliegveld waren de procedures behoorlijk aangescherpt, we moesten nu niet alleen de schoenen uittrekken maar ook horloges moesten af, sinds de vorige dag werd ons gezegd. Maar goed uiteindelijk kwamen we in het vliegtuig terecht. Daar werd ons meegedeeld dat door een computerstoring op Schiphol de piloot nu zelf een vluchtplan moest maken en dat we daardoor later zouden vertrekken. Maar geen zorg aldus de piloot we zouden slechts 6 uur en 12 minuten hoeven te vliegen zodat we toch op schema zouden aankomen. Mijn gedachten was hoe weet je dat het 6 uur en 12 minuten gaat duren als je nog geen vluchtplan hebt. We vertrokken een uurtje later dan schematijd en tot 5 minuten voor het vertrek kwamen er nog passagiers binnen die verlaat waren. Ik heb nog niet bij Ria en Herbert, die uit LA kwamen vliegen en een uur eerder dan de geplande 10.00 uur op Schiphol aankwamen, nagevraagd of hun piloot ook last had van een computer storing op Schiphol. Wij waren om 07.10 uur aan de gate dus we hadden achteraf gezien elkaar voor de douane kunnen ontmoeten. Om 12.00 uur zijn zij verder gevlogen naar Noorwegen. Na een half jaar op Hawaï zijn zij met de jongste kinderen ook weer veilig thuis. Echter niet voor lang want over twee weken gaan ze naar hun zendingspost in Cambodja.

Door de problemen met de Schipholtunnel, werd ons tijdens het wachten op onze buurman Jaap die ons kwam halen, al op Schiphol meegedeeld door de parkeerservice dat er mensen waren die twee uur hadden rondgereden om op Schiphol te komen. Het lijkt hier Ghana wel. Maar even na negenen was onze buurman er en om 10 uur waren we thuis. We waren erg moe en hebben gisteren niet veel gedaan, vandaar vandaag pas mijn laatste en 55^e verslag over deze reis.

Tiny is weer bezig als altijd en is gaan tuinieren in onze loggia waar de Aloë Vera nog steeds bloeit. En verder is het vandaag een heerlijke lentedag en zijn we dankbaar voor de afgelopen periode maar ook dat we gisteren weer gezond thuis mochten komen.

AFSCHEID! (2)

Zondag kwam dan het definitieve afscheid voor deze periode van Nsoatre.

Om acht uur die zondagmorgen gingen we samen met Nienke en Joanne luisteren naar de Avondmaalsdienst vanuit Woerden en ’s middags om 04.30 uur opnieuw met zijn vieren naar de nabetrachting. Het mocht een gezegende en rustige dag zijn. Alle zondagen mochten we ongestoord naar de kerkdiensten luisteren en dat is iets om dankbaar voor te zijn in dit land met stroomuitval en storingen of overbelasting van het internet.

Om 7.00 uur die avond gingen we naar de avondsluiting en daarna namen we afscheid van de kinderen en dat is altijd weer het moeilijkst.

Om 08.00 uur kwamen Nienke, Joanne en Fransien afscheid nemen. We zaten nog een uurtje gezellig bij elkaar. Hierna gingen wij naar bed want maandagochtend moesten we om 04.45 uur opstaan.

DE TERUGREIS!

Maandagochtend reden we om 05.15uur weg naar het busstation in Sunyani waar we om 5.50uur aankwamen. Twintig minuten later reden we weg op weg naar Accra. Het was een lange reis van acht uur in de bus. Maar bij aankomst stond daar de altijd weer trouwe Gideon op ons te wachten en bracht hij ons naar hotel Paloma. Na het een en ander uitpakken en onze mail nakijken gingen we eerst een poosje rusten. Vervolgens lekker gedoucht en daarna gezellig in de open lucht gaan eten op het grote terras bij het hotel.

We zijn vroeg naar bed gegaan want dinsdag wacht ons een lange dag met aansluitend een nachtvlucht naar Nederland.

Aan alles komt een eind, niet alleen aan ons bezoek maar ook aan de lange slapeloze nacht. Gisteren om 07.00 uur begon naast ons de kerk, nu dat is prima, maar niet op deze wijze en zo lang. Het was een gigantische herrie en het duurde tot half vier de afgelopen nacht. Dus we konden niet slapen, op een gegeven moment zijn we er maar uit gegaan. Ik heb tegen drieën nog even over de muur gekeken, nu het is niet te geloven maar de kerk zat helemaal vol. Zelfs vrouwen met hun kindje op de rug.

Het is geen wonder dat ze hier overdag liggen te slapen. Solo had ook niet kunnen slapen en was er ook uit gegaan. Ik zei tegen hem had je niet kunnen zeggen dat er vannacht een dienst was? Wanneer we dat hadden geweten waren we vrijdag naar Anamabo gegaan voor een strandvakantie. Hij zei dat hij van niets wist, ik antwoordde nu dan ben je wel een mooi lid van de kerk die niet eens weet wanneer er diensten zijn. Dus we voelden ons vandaag niet geweldig.

Om één uur zijn we toch maar naar Sunyani gegaan want we hadden Solo, Regina en de kinderen uitgenodigd voor een lunch als afscheid. Toen we weg gingen waren er aan beide kanten van de hoofdweg al allemaal stoelen neergezet en was er al een band aan het spelen. Er waren dus twee begrafenisfeesten en kennelijk van belangrijke personen want aan beide kanten stonden zo’n 200 of meer stoelen. Dus we dachten dat zal wel weer een dolle boel worden vanavond en inderdaad toen we terugkwamen was het weer een geweldige herrie. Maar toen begon het te onweren en het waren een paar flinke klappen, bij de eerste klap schrokken we flink. Maar het is meteen stil geworden, nu het onweert en (nog) niet regent.

Maar onze lunch was gezellig, eerst wat drinken en daarna een maaltijd en als afsluiting nog een ijsje. We plaatsen de foto’s bij dit stukje.

Ja we hebben al gepakt want morgen is het zondag. Dat wordt al om 8uur luisteren naar de ochtenddienst en om 15.30 uur naar de avonddienst dit door de zomertijd. Maandag dus om zes uur ’s ochtends vertrekken met de bus van Sunyani naar Accra. Helaas wordt er niet meer gevlogen anders hadden we dat gedaan. We blijven de nacht over in Accra en hopen dinsdagavond naar Schiphol te vliegen waar we woensdagmorgen tegen zeven uur hopen te landen.

Wij wensen de lezers een goede en gezegende zondag!

Tegen vijf uur op deze donderdagmiddag kwam de moeder van Belinda met een kleintje op haar rug om het verhaal over Belinda te doen aan Solo. Onder tranen begon ze te vertellen. En nu ik het verhaal ken zijn Tiny en ik geschokt en weten niet wat we er mee aan moeten. Belinda is geboren op 23 april 2008 en is het derde kind van Theresah Kuruwaa en vader Isaac Twum. Ze is gezond en zonder problemen geboren, ze is naar de ‘31^ste December Day-care’ geweest. Dat is de Day-care die tegenover onze Day-care ligt. Deze Day-care was onderdeel van over het hele land verspreidde Day-cares van dezelfde naam, die zijn opgericht door de echtgenote van de voormalige dictator Rawlings. Deze Day-cares waren ook bedoeld voor kans arme kinderen en mevrouw Rawlings financierde deze. Helaas zitten deze Day-cares na de overgang naar een democratische regering nu zonder inkomsten en verpauperen dan ook. Daarna is Belinda nog naar klas 1 van de basisschool geweest. Maar op de leeftijd van zes jaar en in de eerste klas begon Belinda te vallen en dat werd steeds frequenter. Totdat ze op een gegeven moment niet meer kon lopen. Rooms Katholieke zusters gaven geld om haar naar het Komfo Anokye Teaching Hospital in Kumasi te laten gaan voor onderzoek en verpleging. Maar dit heeft geen verbetering gebracht. Belinda kon gewoon praten, maar sinds een jaar kan ze ook niet meer spreken. Ik ben niet thuis in medische zaken, maar naar mijn mening moet er iets met haar hersens aan de hand zijn. Helaas kan hier geen scan gemaakt worden, Ghana beschikt niet over dergelijke apparatuur. Met Solo heb ik afgesproken dat hij dokter Hannah Yeboah gaat bellen over de situatie.

De gezinssituatie maakt de situatie nog hopelozer. Het gezin heeft vijf kinderen, het jongste kind is één jaar en zit op onze dagopvang, niet bekend was overigens dat ze een zus had als Belinda. Het kind tussen Belinda en dit jongste kind zit op de basisschool. Het hele gezin woont in één kamertje en is zeer arm en dat was goed te zien aan de moeder. Het gezin moet rond komen van 60 GHcedis per maand, dat is momenteel 13 euro, per maand dus. Nu het regenseizoen begint kunnen ze yam poten en bereiken ze misschien, dat hopen ze, een top van 80 GHcedis per maand. Belinda moet nog tot medio januari wachten om bij ons naar de dagopvang te kunnen. Belinda is volledig hulpbehoeftig en plast ook weer in haar broek, dus de moeder moet continu bij haar zijn en kan niet gaan farmen om zo het inkomen iets te vergroten. Vanavond hebben we Nienke en Joanne op de hoogte gebracht zodat zij ook samen kunnen praten of er een oplossing is. Naar onze mening moet Belinda prioriteit krijgen om geplaatst te worden. Maar met straks, na het vertrek van Nienke en Joanne, slechts twee enthousiaste medewerkers waarva Ernestina betaald wordt vanuit de gewone dagopvang en Zinabu door Tiny en mij. Een oplossing zou kunnen zijn om zo snel mogelijk te proberen om een extra, gemotiveerde, kracht aan te nemen die nog kan worden opgeleid en beoordeeld door Nienke en Joanne, maar daarvoor zijn er geen financiën beschikbaar.

Woensdagochtend kwamen Juliet met echtgenoot en baby Dennis op visite. Dennis is vandaag 2 maanden oud en flink gegroeid, hij was 2,9 pond bij de geboorte en nu was hij al 5,9 pond en dat was goed te zien.

Al direct gaf Juliet de baby aan oma. Voor Ghanese begrippen zijn ze lang gebleven. Gewoonlijk willen de bezoekers geen drinken, maar Juliet wilde wel graag oma’s chocolademelk. Ze ging het maar meteen zelf maken, ze weet de weg bij ons thuis, we hebben haar wel gemist. Zij nam Tiny alles uit handen en was bereid om nieuwe dingen te leren. Ze zag direct dat we een nieuw gasfornuis hadden en vroeg waar de oude was, nu die staat nog in de schuur. Ze vroeg of zij hem mocht hebben, nu dat is prima maar dan moet hij nog deze week opgehaald worden. We hadden ook nog een elektrische tweepits kookplaat die van mijn moeder was geweest. Wij hebben hem hier nog niet eenmaal gebruikt, nu die wilde ze ook wel. Zaterdag laat ze het ophalen.

De afgelopen nacht heeft het weer flink geregend en geonweerd. Het was vanmorgen fris zo’n 24-25 graden. Veel kinderen hebben dan ook een vestje over bloesje en volwassen vrouwen lopen met een omslagdoek. De natuur begint al mooi te worden, ook de teakbomen lopen weer uit, maar het mooiste is nu nog de bloeiende bomen zoals op de foto. Onze nieuwe mangoboom was op twee uur gewaaid. Vanmiddag hebben de jongens hem dieper gepoot. De vijf oudste meiden zijn vanmiddag gekomen om de rommel in de tuin op te ruimen.

Het tweede bezoek zou deze donderdagmorgen om 10.00 uur plaatsvinden. Belinda een meisje met een behoorlijke handicap, ze kan niet lopen en zitten en praten, zou met haar moeder komen om kennis te maken. Toen de dames om 10 uur met de kinderen buiten gingen spelen en Tiny naar ze toe ging, bleek Belinda er ook te zijn. De moeder zou nog komen, ik ben benieuwd wanneer. Belinda had de grootste schik op de draaimolen het is een vrolijk meisje ze stak meteen haar hand naar me uit. Ik heb al foto’s gemaakt maar verdere gegevens heb ik nog niet. Het bleek later dat de moeder Belinda heeft gebracht maar was weggeroepen omdat haar moeder ziek was geworden en naar het ziekenhuis moest. Ze is deze dag niet meer teruggekomen, dus we hebben nog geen gegevens.

Totaal zijn er nu negen kinderen met een handicap: Isaac, Blessing, Edna die nog steeds niet is gekomen nadat haar moeder een hele tijd op reis is geweest, Sylvester die is opgenomen op de gewone dagopvang, Felix die vandaag naar het ziekenhuis was omdat er proppen in zijn oren zitten, Joanne merkte op misschien hoort hij wel slecht en is hij daarom agressief, dan hebben we Elizabeth die behoorlijk dominant is, de kleine Prince lag om tien uur alweer binnen te slapen, Christian heeft het geweldig naar zijn zin en dan als laatste Belinda die goed aan kan geven wat haar niet aanstaat bleek al direct deze morgen en die in 2018 kan worden opgenomen wanneer er budget is om verzorgenden aan te nemen.

Maandag is dus Christian Yeboah ook opgenomen in de groep van de kinderen met een handicap. Nienke was met hem aan het puzzelen toen ik even ging vragen hoe het ging. Nu het gaat prima zo u ziet, hij heeft het al naar zijn zin. Christian kwam bij ons over als een stille verlegen jongen toen hij kwam kennismaken. Maar hij begint al los te komen.

De andere kinderen vermaken zich ook best samen met hun leidsters Joanne, Ernestina en Zinabu. Donderdag hopen we kennis te maken met een nieuw meisje ook al wat ouder net als Christian. Er zijn nog veel meer kinderen alleen vragen de voorbereidende gesprekken en het overtuigen van ouders of verzorgers veel tijd. Dit wordt gedaan door de moeder van Solo. Zij zal hier mee doorgaan ook nadat wij zijn vertrokken. De verwachting is dat in januari 2018 er zeker 20 kinderen naar de opvang zouden kunnen. In de grote vakantie in augustus zal de aannemer alvast de interne verbouwing doen. In de zaal zullen dan een toilet en een douche komen. Ook zal er gezocht gaan worden naar een leidster met ervaring in het begeleiden van deze kinderen. Het zou natuurlijk ook fijn zijn wanneer er vanuit Nederland vrijwilligers met ervaring een tijdje zouden willen helpen. We hopen natuurlijk dat het bestuur van ‘Kinderhulp’ voor 2018 wel een budget beschikbaar zal stellen

De komende zondag is alweer onze laatste dag in Nsoatre, maandagmorgen hopen we om 06.00 uur met de bus vanuit Sunyani naar Accra te vertrekken waar we hopen om ca. 14.00 uur aan te komen. Daarna gaan we naar een hotel en D.V. dinsdagavond hopen we naar Nederland te vliegen waar we als alles goed gaat vroeg in de morgen hopen aan te komen.

Het ziet er niet naar uit dat Tiny nog van onze mango’s kan genieten. Wel eten we al van de lokale kleine mango’s die eind maart rijpen.

We hadden in onze tuin twee custard bomen maar de vruchten zaten steeds onder de rode mieren. Dus heb ik de bomen om laten zagen en had Solo gevraagd er twee lokale mango’s voor in de plaats te poten. Dus toen we nu opnieuw kwamen stonden er twee piep kleine boompjes. Het ene boompje is nu ca 30 cm. en het andere boompjes was verdroogt en zo’n 10 cm. Ik had Solo gevraagd waarom hij geen grotere boompjes had gepoot. Dat kon volgens hem niet. Ik vertelde hem dat gezien onze leeftijd het niet waarschijnlijk is dat we ze groot zien worden.

Tijdens het verwijderen van de stronken van de custard bomen afgelopen zaterdag door de jongens was het kleinste boompje ook verdwenen. Tiny had zich al een paar weken over de boompjes ontfermd en steeds water gegeven, dus ging ze op zoek naar het kleinste boompje en vond hem onder een hoop zand. Ze wees de jongens er op en zei dat ze het zand moesten verwijderen en in het gat gooien van de uitgegraven stronk. Nu toen ze weer ging kijken had Gideon het boompje ook maar afgestoken en weggegooid. Nu daar was Tiny niet blij mee. En de jongens vonden het maar niets dat oma niet blij was, dus kwam Seth met de jongens haar vertellen dat hij maandag met de hulp van de jongens een nieuwe zou poten. Nu maandag na schooltijd werd er een flinke boom gepoot. Op de foto ziet u de nieuw geplante boom en het kleintje dat is blijven staan ook de beschadiging aan de bovenkant van de muur is te zien.

Maandagmiddag is Tiny samen met de Nederlandse dames begonnen met de dozen met kleding te openen uit de container. Het is wel wat anders gegaan als in het verleden toen Tiny weken bezig was met de voorbereidingen in Nederland; sorteren, herstellen soms wassen. Nu zit alles door elkaar, er zitten veel goede kleding bij maar helaas ook veel winterkleding en zelfs winterjassen, nu daar zit niemand op te wachten in een land waarin het enkele dagen paar jaar 20 graden kan zijn maar waar het meestal 30 graden is. Dinsdagmiddag heeft Tiny de rest van de dozen open gemaakt en gekeken wat er in zit. Maar ik heb haar gezegd te stoppen en het verder aan de dames over te laten want het is de bedoeling dat zij het de komende weken gaan uitdelen in de dorpjes. Ik ben benieuwd want het is eigenlijk niet te doen met zoveel dozen met een inhoud die ongesorteerd is en dozen waarin dikwijls iets anders zit dan is aangegeven. We mogen blij zijn dat de douane niet de inhoud is gaan controleren want dan hadden er grote problemen kunnen ontstaan want tussen de kleding zaten ook andere zaken zoals elektronica gestopt.

Aan het eind van de middag kwam Solo met Sara (Saartje) die vond haar schooluniform te lang en had er maar een stuk afgeknipt. Het was geen gezicht, ze stond er schuldig bij, maar het is niet terug te draaien. Besloten werd dat ze er tot september mee moest blijven lopen tijdens schooluren. Bij aanvang van het nieuwe schooljaar krijgen ze allemaal een nieuw uniform. Ik vroeg aan Naomi wanneer Blessing (haar dochtertje) dit zou doen wat zou jij dan doen? Nu het antwoord was duidelijk: ‘ik zou haar een pak slaag geven’. Ik denk dat dit voor enkele van de kinderen ook wel goed zou zijn, maar dat kun je moeilijk doen.

Na de flinke regenbuien begint alles weer uit te lopen en het schijnbaar dode hout begint weer te leven, het is nu ’s morgens wat koeler zo’n 25 graden en dat vinden de vogels fijn. Anders hoor je ze ’s morgens vroeg maar nu zien we ze vanaf ons terras.