February/March 2013

Vandaag is het alweer de laatste dag van februari. Ruim voor acht uur ’s morgens zijn de weeskinderen al naar school. George en Clement naar de Junior High, kleine Sara en Lisa naar de dagopvang, de andere kinderen naar de basisschool en Joseph zit ver weg op kostschool, want hij zit op de Senior High. George en Clement komen om drie uur weer thuis en de anderen om twee uur. Dan staat het eten voor ze klaar, gekookt door Juliet, vandaag  rijst met bonen en tomatensaus. Vanavond om half zes krijgen ze dan weer een warme maaltijd en vandaag is dat rijstballen met groundnut(pinda)soep met kip. Dat is echt lekker en wij lusten dat ook graag. De pindasoep wordt gemaakt van een soort pindapasta die je kunt kopen Je kookt de kip doet de pindapasta en kruiden erbij. De rijst wordt heel lang gekookt en dan maak je er een kleverige flinke bal van. De bal en de soep op je bord en dan met je handen eten door een beetje rijst te pakken met je rechterhand en dit door de soep te halen.

Op de foto zijn ze allemaal aanwezig, want het is de foto van de kerstmaaltijd. In de soep zat toen geitenvlees, want we hadden Seth voor de kerst een geit laten kopen, en geen rijstballen maar fufu (tot een glibberige massa gestampte planteen met cassave of yam). Het is wel lekker maar, gezien de onhygiënische wijze waarop het stampen gaat, zien wij er maar van af.  Alleen wanneer je bij die of gene wordt uitgenodigd moet je het wil eten, het beste is om te bidden dat je er niet ziek van wordt. We hebben het gegeten met kip, geitenvlees maar ook met bushmeat. Het bushmeat is dan meestal een soort beverrat die in het woud leeft. Op zich is daar niets mis mee, maar het vlees stinkt verschrikkelijk. Maar is mij verteld: hoe harder het stinkt hoe verser het vlees. De kinderen kragen met de kerst ook een pakje vruchtensap bij het eten.

Na de middagmaaltijd wordt er eerst onder toezicht van Seth huiswerk gemaakt en daarna wordt er buiten gespeeld. De kinderen genieten nu de Woerdense dames er zijn, zij doen mee met het voetballen en gaan met ze touwtje springen.

Om zeven uur ’s avonds is er de avondsluiting. Seth opent met gebed, dan wordt doorgevraagd op het besprokene van de vorige avond. Vervolgens lezen ze om beurten een stukje uit het volgende hoofdstuk in de kinderbijbel. Wanneer er een stukje is gelezen geeft Seth toelichting en geeft praktische voorbeelden. Deze week is er opnieuw begonnen in de kinderbijbel en gisterenavond is de zondeval besproken. Seth sluit af met gebed en dan gaan de kinderen zingen.

Door de bezoeksters zijn de kinderen al weer diverse nieuwe versjes aangeleerd. Het is verbazingwekkend zo snel de kinderen een nieuw lied kunnen. Wanneer er aandacht voor is blijkt dat ze vrijwel allemaal goed en snel leren. Jammer dat het basisonderwijs zo slecht is. Je merkt dat wanneer de kinderen in het vervolg onderwijs goed aangestuurd worden, ze heel veel kunnen leren. Na een kwartiertje zingen volgt het avondgebed ‘ik ga slapen, ik ben moe’ in het Nederlands. De kinderen kunnen alle vier de coupletten vlot bidden, ook de kleintjes kunnen het gebed uit hun hoofd. Voor dat ze naar bed gaan wordt er nog even gestoeid met de kinderen, ook de groten willen nog graag aandacht en aangehaald worden.

Ook gisterenavond was er weer een regenbui. Is het regenseizoen begonnen? Afwachten maar. In elk geval zal alles nu wel weer snel groen gaan worden. Onze fruitbomen staan er in elk geval fris bij. De twee mango bomen gaan zo te zien flink vrucht dragen. We hebben bakken vol sinaasappelen geplukt en er zit al weer veel jonge vrucht aan. Sinaasappelen blijven het hele jaar door vrucht geven. Ook de appels zullen wel weer gaan komen, dat is een heerlijke vrucht. Ze noemen het hier appel maar het lijkt niet op een appel, ik dacht eerst aan granaatappel maar dat is het ook niet. Het is een vrucht ter grootte van twee vuisten met stekels. De vrucht van de cashew vinden we niet zo lekker, maar de weeskinderen zijn er verzot op. De bananenbomen beginnen ook weer te groeien en bij het weeshuis hangt er weer een grote tros bananen aan de boom. Gisteren heeft Seth pawpaw (spreek uit popo), uit onze boom geplukt, dat is heerlijk bij het ontbijt. De boom is echter zo hoog geworden dat het bijna niet meer te doen is om de vruchten te plukken.

Catrien en Bertine zijn vanmorgen, donderdag 28 februari, naar de kliniek.

Vandaag zijn Nadine en Geertrude op de dagopvang. Ze zijn druk in groep 1. In plaats van 9 – 11 in het klaslokaal zitten, zijn ze de zaken aan het veranderen en vooral doorbreken. Eerst zijn ze een uur met de kleintjes in de eetzaal aan het spelen geweest.

Nu, terwijl we dit schrijven, zijn ze buiten aan het spelen met de kinderen in een grote kring. De kinderen hebben er veel plezier in, maar ook de leidsters zien het helemaal zitten en doen volop mee. Eén van de leidsters zingt uit volle borst mee met de liedjes die bij de spelletjes horen. Doordat Nadine en Bertine hier 3 maanden zijn hopen we dat een lijn is ingezet van veranderingen en verbeteringen.

Ook tijdens het ontbijt vanmorgen bleek dat ons optreden gisteren over de gang van zaken toch effect heeft gehad. Het probleem in Ghana is echter continuïteit. Wanneer er geen blanke meer is verwaterd het snel. Dat is soms wel frustrerend maar wanneer je al die blijde en gezonde gezichtjes ziet maakt dat veel goed.

Vandaag zijn Catrien, Bertine en Nadine naar de kliniek voor hun eerste werkdag daar. Even na achten kwamen ze voorbij vol goede moed en opgewekt. We zijn benieuwd hoe het zal gaan. Deze eerste dag gaan ze alle drie samen, daarna zal zich vanzelf wel gaan ontwikkelen wie of er op welke dag gaat assisteren. Maar Catrien vertrekt volgende week zaterdag al, dus zij heeft niet zoveel dagen meer.

Tiny en Geertrude zijn vanmorgen bij het ontbijt gaan helpen en daarna tijdens de kinderdienst, want het is weer woensdag en dan verteld Seth uit de Bijbel en wordt er gezongen. Allen zijn aanwezig in de grote eetzaal.

Het aantal kinderen valt mee. Ik had er minder verwacht want gisterenavond heeft het zwaar geregend en gestormd. Veel van de kinderen zitten dan, evenals Lucy onze hulp, in hun onderkomen om water te scheppen die door hun hutten loopt of door het dak naar beneden komt. De andere morgen komen dan veel kinderen niet omdat ze te moe zijn of ze komen later. Er waren wel veel kinderen die later kwamen.

We hebben nu al twee avonden achter elkaar regen en gisterenavond onweerde het ook flink. Ik moest vanmorgen ook al vroeg aan het dweilen, door de harde wind was er toch wat regen door de ramen geslagen. De ramen zijn smalle stroken glas die je kunt kantelen.

Geertrude is vanmorgen met Amanda naar de kliniek gegaan en dat vraagt veel tijd, om half twaalf is ze weer terug. Amanda had een hele rare plek op haar arm. De arts heeft het verdoofd en toen aan twee kanten open gesneden. Er bleek een stuk hout in haar arm te zitten. Ja hoe komt dat er in? Kinderen gaan hier ruw met elkaar om. Tiny had zojuist op de dagopvang ook al een kind voor straf onder een boom gezet omdat hij een ander kind aftuigde. De medewerkers staan wel te kijken maar doen niets, misschien staan ze wel met hun ogen dicht. Even daar voor moest Tiny ook al ingrijpen omdat de kleintjes lekker in de plassen stonden te stampen en zo onder de modder kwamen.

De kinderen eten deze middag rijst met een scherpe pepersaus. Eerst eens even kijken, voor de kleintjes waren de borden zoals afgesproken klaargezet, de grotere kinderen krijgen bij binnenkomst een bord met het eten. Nu bij de klaargezette borden waren er die een grote lepel hadden, dat was tegen de afspraak, dus veranderen. Eén bord had geen saus, waarom niet, blijkt vergeten. Toen tellen 82 borden, lijkt me veel. Lucy gevraagd, vanmorgen waren er 66 kinderen maar er zijn er een paar bijgekomen dus nu zijn er 70. Seth erbij geroepen en uitgelegd dat de kooksters en hun assistent zich niet aan de afspraken houden, dit wordt niet geaccepteerd. Tiny heeft 12 borden weggehaald en toen kon de oudste groep komen. Het blijft een probleem, maar waarschijnlijk kunnen ze niet tellen maar geven dat niet toe. Het is ook niet gemakkelijk om toe te geven dat je niet kunt lezen, schrijven of tellen, hoewel tellen gaat meestal wel.

Jaren geleden waren we vanuit het Noorden op weg naar Kumasi, in Tamale ging de chauffeur rechtdoor, na een poosje zeg ik tegen hem ‘je bent op weg naar Salaga, in plaats van naar Kumasi’, Salaga ligt helemaal aan de andere kant van de Volta rivier. Nu het bleek dat hij niet kon lezen en maar op goed geluk wegen insloeg.

Vandaag, dinsdag 26 februari zijn we naar Kwabenakuma geweest. Maar eerst hebben de dames om 8.30 uur geholpen met de pap in de dagopvang. Deze morgen waren er voldoende lepels voor de kinderen. Vorige week zijn er 36 lepels bijgekocht omdat er te weinig waren. Gisterenmorgen waren er weer te weinig en gisteren middag nog minder. Hoe kan dat en hoe los je dat op. Het was duidelijk dat de kinderen ze niet in hun zak hadden gestoken, de leidsters hadden ze ook niet dus bleven over de twee kooksters plus de schoonmaakster die de kooksters helpt met de vaat. Tiny sprak ze er al op aan en vertelde dat de reactie vreemd was. We hadden net de nieuwe salarissen per 1 maart in overleg met Nederland vastgelegd. Dus dames er waren voldoende lepels en nu niet meer, jullie zorgen voor de lepels en borden, helaas geen salarisverhoging totdat er weer voldoende lepels zijn. Dus vandaag waren er ineens weer voldoende lepels.

Om 9.30 vertrokken we naar Kwabenakuma, 18 km, voor een bezoek aan de kliniek. De verpleegster die hier 24 uur beschikbaar is vertelde dat om 11 uur het consultatiebureau zou beginnen en dus de moeders met de baby’s komen.

We zijn daarom eerst het dorp in gegaan, er was markt en dat was leuk om mee te maken. Zo hier en daar werd er iets gekocht zodat de plaatselijke economie ook weer gesteund werd. Er werd nog kort door het dorpje gewandeld en de dames bekeken een huisje van binnen.

Terug naar de kliniek begonnen de moeders met de baby’s te komen. Koffers en tassen uit de auto en de dames waren druk met het passen en uitdelen van babykleertjes. Er zijn weer heel wat moeders blij gemaakt. De verpleegster was heel aardig en mocht ook iets uitzoeken. Bertine en Nadine bespraken met de verpleegster dat zij in de kliniek in Nsoatre gaan assisteren maar dat hun dit ook wel erg aansprak. Afgesproken is dat zij af en toe een dag gaan helpen in de kliniek. Solo brengt ze dan ’s morgens en haalt ze in de middag weer op.

Vervolgens zijn we naar een grote farm geweest. Hier hebben de bezoeksters voor het eerst gezien hoe cacao groeit. De farm is zo groot dat er zich twee kleine dorpjes zijn waar de mensen die op de farm werken wonen. De omstandigheden van deze mensen zijn zeer slecht. Zoveel als mogelijk was zijn dan ook de kinderen van nieuwe kleertjes voorzien en voor de baby’s was er ook nog een dekentje.

Om twee uur waren we weer terug, we waren wel moe, maar na het eten, douchen en wat rusten is het weer prima. Vanmorgen was het even lekker fris na de regenbui van gisterenavond maar dat heeft helaas niet lang geduurd.

In het gastenverblijf van de stichting verblijven vier Nederlandse dames. Eerst kwamen Nadine en Bertine en vorige week zijn daar moeder en dochter Catrien en Geertrude bijgekomen. Behoudens Geertrude zijn allen verpleegkundige en gaan ook assisteren in de kliniek. Geertrude bezoekt in Ghana personen uit Ghana die vanuit Nederland zijn teruggezonden naar Ghana. Met behulp van de stichting waar zij werkt worden deze mensen ondersteund om een nieuw bestaan op te bouwen. Maar evenals de andere dames helpt Geertrude in de dagopvang en is veel bij de weeskinderen om hiermee te spelen en te knutselen.

Vanmorgen, maandag 25 februari, zijn we naar de kliniek geweest om een grote hoeveelheid  spullen af te geven. De dames hadden voor meer dan € 1.500 aan hulpgoederen voor de kliniek meegenomen.

Er moest heel wat uitgelegd worden wat de bestemming en het doel van de verschillende middelen en instrumenten was. Gelukkig was er één man die heel goed op de hoogte was en het begreep.

De dames, die allen uit Woerden komen, hadden vooraf allerlei activiteiten ontplooid om geld voor de stichting bij elkaar te krijgen. Nadine en Bertine hebben € 2.800,00 bij elkaar gebracht en Catrien en Geertrude € 2.111,55, totaal dus € 4.911,55. Als stichting zijn we hier natuurlijk heel blij mee. Het totale bedrag komt bij de huidige koers overeen met GHȼ 12.475.

De bestemming was snel gevonden. Vorige week is er gestart met twee projecten voor de kliniek, een gebouw met twee toiletten en twee douches. En het tweede project: watervoorziening voor het hele complex.

De kosten voor het watervoorziening project bedragen GHȼ 12.290. Dus met elkaar zorgen de dames voor de volledige watervoorziening van de kliniek in Nsoatre.

De voorziening bestaat uit vier watertorentjes met een polyester tank, die gevoed worden vanuit een buiten het terrein liggende pomp, die handpomp wordt voorzien van een elektrische pomp. Om de pomp te beschermen komt er een omheining. Via een lange pijpleiding die op een diepte van twee meter komt worden de vier torens gevoed met water. Vanuit de torens wordt via leidingen en kranen het water naar de diverse afdelingen gedistribueerd. De elektrische pomp gaat ondergronds gevoed worden via een leiding die vanuit een ca. 100 meter verder gelegen bovengronds net moet komen. Dit alles kan dus gefinancierd worden door de actie van onze gasten.

Vorige week is begonnen aan het toiletgebouw met het vervaardigen van de betonblokken. De betonblokken waren inmiddels gereed en door het warme weer al voldoende uitgehard. Vanmorgen keken de dames, onder leiding van een trotse Solo, vanaf de veranda van het kraamcentrum naar de werkzaamheden.

De lijnen voor de fundering waren uitgezet en de werkers begonnen juist met het uitgraven. Eerst moet met een pikhouweel de harde grond worden losgehakt.

Bertine en Nadine kunnen het hele proces van watervoorziening en gebouw volgen want het is de bedoeling dat half mei alles klaar is.

Tegen zes uur vanavond is het voor het eerst gaan regenen gedurende de periode van ons verblijf. De natuur is lekker opgefrist.

Ja, ik vond het moedig van Geertrude en Nadine dat ze het aandurfden om in de kerk een lied te zingen. Ze zongen voor een volle kerk het aangrijpende lied van Horatio G. Spafford ‘It Is Well With My Soul’. Er was aandacht en applaus voor de meiden.

Het thema in de dienst deze morgen was ‘Call on the Lord at all Times’. Dit naar aanleiding van Genesis 15 : 12-21, Filippensen 3 : 17-21 en Lukas 9 : 37-43. Tijdens de Bijbelstudietijd van 10.15 – 11.00 hebben we samen koffie gedronken met lekkere cake door Tiny gebakken.

Tiny had gisteren 3 heerlijke cakes gebakken, twee van gewone bloem en een van millet voor haarzelf omdat ze geen tarwebloem mag. Millet groeit in Noord Ghana in de natuur, je ziet daar hele velden. Millet is hetzelfde als gierst en dat kennen we uit de Bijbel. Dus het was het volksvoedsel in Bijbelse tijden en dat is het nog in Noord Ghana. Je hebt in millet (een hoge grassoort waar in de aren allemaal donker gekleurde korreltjes zitten) twee soorten. Eén wat grotere korrel daar brouwen ze bier van door middel van een speciale brouwmethode, met wat speeksel voor het laten gisten, wordt dat door de vrouwen gebrouwen. Het bier is niet houdbaar en moet binnen enkele dagen worden opgemaakt. De tweede soort is een kleinere korrel waarvan een pap wordt gemaakt. Ook dat is niet eenvoudig, een dag tevoren weken enz. Maar Tiny wist millet op de kop te tikken en heeft daar meel van gemaakt wat veel werk is. Daarna de meel in de zon laten drogen. Vervolgens heeft ze er cake van gebakken en lekker dat die cake is. Ze is zo lekker dat bijvoorbeeld Solo de voorkeur geeft aan de milletcake, die wat zoeter is, boven de gewone cake. Van de twee andere cakes is er één voor de weeskinderen vanavond.

De middag hebben de dames doorgebracht bij de kinderen, er is gespeeld en geknutseld.

Later deze zondagmiddag kwam, zoals gebruikelijk op zaterdag en zondag, Regina met Christian een poosje op visite. Christian begint al te lachen wanneer hij ons ziet. Hij is nu in de fase dat hij door de kamer loopt en alles wil onderzoeken.

Na de avondsluiting bij de kinderen, luisterden we naar een preek over Lukas 7 : 1-10. En toen was het alweer tijd om naar bed te gaan want de dag begint vroeg in Ghana.

Vorig jaar op vrijdag 25 mei zijn Ad Pronk uit Woerden en zijn dochter Wendy naar Kantro gegaan. Het dorp was moeilijk te bereiken door de slechte weg en ze kwamen ook nog een keer vast te zitten in de modder. Maar ze bereikten toch Kantro. Ze waren onder de indruk en aangeslagen van de slechte omstandigheden in het dorp. Er was geen voorziening van water. Ze besloten om een pomp te financieren.

In januari, dit jaar, werden we gebeld dat er een afvaardiging uit Kantro was met een ziek meisje. Door de droogte waren de omstandigheden zodanig verslechterd dat er kinderen ziek werden. We besloten om onmiddellijk te laten boren en twee weken later was er goed drinkwater. Op de foto is de pomp te zien. Het zieke meisje is enige tijd opgevangen onder de hoede van Solo en Regina.

Vandaag, dus zaterdag, zijn we met zijn zevenen in de auto, twee in de bagageruimte met ook nog een koffer en tassen met kleding, naar Kantro gegaan. In Kantro zijn de dames druk geweest met het uitdelen van kleding aan kleine kinderen. De bevolking was erg blij, vriendelijk en dankbaar en dat was heel fijn om te ervaren. De omstandigheden zijn inderdaad erg slecht in dit gebied. Er zijn diverse dorpjes in het gebied en er is geen school en de weg is zelfs nu in deze droge tijd erg slecht berijdbaar. De meeste dorpjes zijn eigenlijk alleen met motor, fiets of lopend te bereiken.

Vandaag 23 februari is het de verjaardag van Catrien. We zijn vanmorgen eerst naar Kantro geweest, daarover in het volgende stukje. Daar is de verjaardagsfoto van Catrien gemaakt.

Nadat we terug waren zijn we op de koffie geweest om de verjaardag te vieren. Tiny had een cake gebakken. Met wat jam op de cake was er toch gebak op de verjaardag. Ook de weeskinderen hebben genoten van de verjaardagscake.

De woonkamer was versierd. De woonkamer is heel groot. Alle spullen voor de kliniek waren uitgestald en gesorteerd op de eettafel en stoelen. Maandagochtend hopen we dat naar de kliniek te brengen. Ze zullen daar wel blij zijn want met elkaar hebben we over de € 1.500 aan apparatuur, verbandmiddelen en medicijnen om te overhandigen. De woonkamer heeft een eettafel met 6 stoelen en verder zijn er twee zitjes met elk 4 gemakkelijke stoelen.

Het gastenverblijf is heel ruim. Het heeft een ruime keuken met koelkast en gasfornuis.

Verder zijn er vier ruime tweepersoonsslaapkamers met elk een badkamer. Elke slaapkamer heeft een ruime dubbele kast. En verder staan er kasten in woonkamer en keuken.

Na de koffie hebben de kinderen gezongen voor Catrien terwijl wij onze lunch hadden. Maar we konden ze prima horen zingen, want hard is belangrijker dan mooi in Ghana. We zitten toch al de hele dag in de muziek vanwege de begrafenissen. In de ingang van de kerk was een vrouw van 84 jaar oud opgebaard. Daar tegenover staan in U opstelling overkappingen opgesteld waaronder de bezoekers kunnen zitten. Ik was gisteren even wezen kijken toen ze de boel aan het versieren waren en werd meteen uitgenodigd door de zoon, die ouderling in de kerk is. Om 4 uur vanmorgen zou ze worden opgebaard en daarna beginnen de gasten te komen.

Vandaag, vrijdag, komen de kinderen weer in hun oranje uniformpjes. Hetgeen ik vorige week vrijdag schreef is onjuist. De uniformpjes kosten normaal 8 cedis, maar voor onze kinderen zijn ze gratis. De zuster van Solo schenkt ze, maar het wachten is op nieuwe voorraad oranje stof dan krijgen ook de laatste kinderen hun uniformpjes. Het is de bedoeling dat de oranje uniformpjes de standaard gaan worden. Alle kinderen moeten dan twee uniformpjes per jaar krijgen. Om half acht deze morgen zijn de eerste kindjes al druk aan het spelen op de schommels en de glijbanen.

Ook op deze tijd hebben we de eerste Junior High leerlingen in hun blauwe uniform weg moeten jagen. Ze kwamen water halen, maar de schoolcompound heeft een eigen waterpomp. Ze kwamen via de weeshuis poort binnen om bij het weeshuis water te halen en vervolgens probeerden ze het bij de dagopvang. Je moet soms wel optreden anders wordt het een chaos. Deze week kwam een vader een kleintje brengen, ik stond bij de poort te controleren, het kind had een zwarte plastic tas bij zich, dus even controleren. Er kan een verschoning inzitten, maar er zaten twee plastic zakken met pap in, afgepakt en aan de vader gegeven en geprobeerd hem duidelijk te maken dat dit absoluut niet is toegestaan. De dagopvang is bedoeld voor de armste kinderen, ze krijgen eten, ze mogen geen eten of snoep binnenbrengen. Wanneer ze voldoende eten thuis kunnen krijgen zijn ze niet welkom, het binnenbrengen van snoep en eten vervuilt de klas en het is sneu voor de andere kinderen.

Na het ontbijt toen de kinderen weer in hun klas waren ging de grote poort weer open. Er kwamen nog wel 30-40 kinderen binnen. Deze kinderen krijgen dus geen bord pap, het is hard maar het is de enige manier om de ouders of verzorgsters van de kinderen te laten voelen dat de kinderen op tijd moeten komen. Solo vertelde dat de meeste kinderen na de middagmaaltijd geen eten meer krijgen tot de pap de volgende morgen op de dagopvang.

Vanmorgen werd geconstateerd dat enkele kinderen geld gaven, 50 pesewas ofwel een halve cedis ca. 20 eurocent. Bij navraag bleek dat deze kinderen na drieën worden opgehaald door een broertje of zusje die op de basisschool zit. De ouders komen pas in de avond thuis en de kinderen kunnen dan iets te eten kopen. Wanneer het geld aan het oudere broertje of zusje gegeven wordt maken die het geld op aan snoep, dus bewaren de leidsters het voor ze.

Tegen twaalven blijkt Juliet in het weeshuis niet met de maaltijden bezig te zijn. Ze was naar de kliniek met Sara die hoofdpijn had. Tiny heeft haar onmiddellijk terug laten roepen en gevraagd hoe ze daar nu bij komt, we hebben op dit moment 3 verpleegkundigen uit Nederland in huis en da ga je de hele morgen in de kliniek zitten met een kind die wat hoofdpijn heeft. Wie of het ook is wanneer men maar iets voelt gaat men naar de kliniek. Nu ze hebben daar maar 3 soorten medicijnen waarvan Paracetamol de belangrijkste is, dus dat heeft weinig zin.

Terwijl alle zes dames naar de vrijdagmiddagmarkt zijn komt op mijn verzoek huisvader Seth met Gideon. Gideon heeft zich deze morgen ernstig misdragen op school en moet daarom eens goed worden toegesproken. Seth moet mij vertalen. Toen Gideon vorig jaar kwam sloeg hij de meisjes in het weeshuis, Tiny heeft hem toen flink aangepakt. Sinds die tijd gedraagt hij zich voortreffelijk en lacht altijd, allemaal vinden we het een lieve behulpzame jongen, maar dat blijkt op school niet zo te zijn. Het schijnt dat hij regelmatig een klasgenoot te pakken neemt. Vanmorgen in de bank zittend stak zijn been buiten de bank en een andere jongen trapte per ongelijk bij het passeren op zijn voet. De jongen verontschuldigde zich onmiddellijk, maar dat was niet genoeg voor Gideon en hij gaf de jongen een optater in zijn gezicht, pakte zijn schoolboek en scheurde het in tweeën. Gideon was nooit naar school geweest en zit nu in de eerste klas van de basisschool (groep 3) hij is dus een kop groter en veel sterker dan zijn klasgenootjes en bovendien behoorlijk sterk. We hopen dat hij na de reprimande zich betert, in elk geval zullen we het voorval moeten melden in het logboek voor Social Welfare dat we van elk kind moeten bijhouden. Natuurlijk krijgt het slachtoffer van ons een nieuw schoolboek.

Gisteren al vroeg Sara: Opa tomorrow we like to see a movie. Dus vanavond gezellig met zijn allen naar een Bijbelse film ‘Van de schepping t/m Noach’ gekeken.

Op deze donderdagmorgen 21 februari vertrokken we om 09.30 uur naar het gebied Aduonya om daar de door de stichting gebouwde school en kliniek plus de twee waterpompen te bezoeken. Het was lekker weer om te rijden en Solo had een comfortabele fourwheel drive kunnen lenen.

Aan de schoolkinderen en loslopende kinderen werden eerst lollies uitgedeeld, zodat ze lekker konden sabbelen. De jongste klassen zaten onder het afdak en de oudere klassen in het schoolgebouw. Veel kinderen waren afwezig omdat zij door de ouders waren meegenomen om gronden af te branden. Dat is altijd een groot probleem in deze tijd van het jaar en veroorzaakt veel luchtverontreiniging en roet. Daarna zijn we door één van de dorpjes gewandeld en nodigden moeders met kleine kinderen uit om naar de auto te komen omdat we baby en kinderkleertjes bij ons hadden. Aduonya is een groot gebied met zo’n 30 -35 dorpjes. Het terrein met school, kliniek en waterpomp ligt op een hoogte van 252,4 meter Noord 7°, 30’,54,462” Oost 2°, 26’,19,974”.

Vervolgens bezochten we nog een klein dorpje in dit gebied. Ook hier waren niet veel mensen aanwezig, maar de aanwezigen waren vriendelijk. Dit in tegenstelling met het grote dorp waar we al veel hadden gedaan in de afgelopen jaren. De houding van de inwoners van dat dorp begon ons enigszins tegen te staan en daarom gingen we ook niet al te lang door met kleding uitdelen. Dit kleine dorpje heeft de tweede waterpomp in dit gebied en bewoners van andere dorpen komen hier waterhalen. De locatie van de pomp is: 271,6 meter Noord 7°, 30’,19,656” Oost 2°, 25’,36,402”.

Deze middag arriveerden in goede gezondheid Catrien en Geertrude met de taxi uit Kumasi. Eerst waren ze in een klein busje van Cape Coast naar Kumasi gereisd. Al met al een heel avontuur, maar dat zullen ze wel op hun eigen blog zetten. Catrien en Geertrude kunt u volgen op: www.ghanahulp.nl en Nadine en Bertine op: www.nadine-bertine-ghana.reismee.nl Overigens wanneer u op de foto’s klikt op deze site dan krijgt u de foto groter te zien. Reacties stellen wij op prijs.