Reisverslagen Willem en Tina Hammink

Het was koud op 2e kerstdag. ’s Morgens regende het nog steeds zoals de afgelopen week en er was een harde wind. De houtkachel werd aangestoken en het werd behaaglijk warm. Het was inmiddels tegen twaalven en toen begon er natte sneeuw te vallen maar naar een half uur ging het echt sneeuwen en werd alles weer wit.

Helaas is het ’s avonds weer gaan dooien. Overmorgen, donderdag, is ons bezoek alweer voorbij en hopen we D.V. terug te vliegen naar Nederland. Dat wordt een afscheid voor in elk geval drie maanden want de familie gaat naar Hawaii voor verdere opleiding voor de zending. Ria en Herbert gaan nu kennis maken met de medische kant. Enkele dagen later vertrekt ook Marthe voor de algemene opleiding van 3 maanden en daarna praktijk voor 3 maanden op een van de locaties in het buitenland.
Ria zoekt nog steeds iemand die overdag op weekdagen bij Krister en Bente kunnen zijn om te helpen met hun schoolwerk en bij ze te zijn. Ria en Herbert betalen de vlucht naar Hawaii, maar het verblijf moet zelf betaald worden. Vanavond had Ria nog een heel gesprek met een Nederlandse jongedame, maar het heeft geen resultaat opgeleverd. Voor een jongedame die daarvoor tijd heeft is het een mooie gelegenheid om gratis op Hawaii te komen voor drie maanden, de verblijfskosten zijn niet zo hoog omdat je op de compound verblijft waar de onderkomens zijn en de maaltijden worden geserveerd.
Deze kerstavond is er een jong stel op visite, hij komt uit Amerika, vorig jaar is hij nog bij ons in Woerden op visite geweest. Hij heeft vier jaar terug Krister les gegeven op Hawaii. Daarna kwam hij op bezoek bij Ria en Herbert en heeft toen geholpen op Hörve het grote centrum voor jongeren waar Ria toen manager was. Dat beviel hem zo goed dat hij vorig jaar terug is geweest om weer met de jongeren op te trekken. Toen heeft hij een van de leidsters leren kennen, die nu zijn vriendin is. Daarom is hij nu in Noorwegen. Samen gaan ze op vakantie naar Nederland. Daarna reist hij door naar Amerika en gaat zij terug naar Noorwegen. Ze hebben hotelkamers geboekt in Amsterdam. We bespreken diverse dingen die ze zouden kunnen bezoeken en we nodigen ze uit in Woerden.

Zondag de dag voor kerst luisterden we eerst naar de kerkdienst in Woerden. Het was een doopdienst waarin drie kinderen werden gedoopt.
Intussen had Herbert de brunch klaar gemaakt en gingen we rustig op ons gemak brunchen want de kerkdienst was toch pas om drie uur. Ria en Herbert gingen eerst een leen auto ophalen en zo gingen we met twee auto’s naar Sandnes naar de kerk. Het was erg vol, de kerk werd gehouden in het auditorium van de school van Eskil. Dat is een toneel met oplopende tribunes.
Eerst zongen enkele jonge mensen, waaronder Marthe kerstliederen. Vervolgens sprak, ik neem aan een ouderling of oudste, openingswoorden en hield een gebed. Daarna hield de dominee een preek naar aanleiding van het eerste hoofdstuk van het Evangelie van Johannes. De bijeenkomst werd weer afgesloten met het zingen van kerstliederen door de jonge mensen. Opnieuw deed Herbert de Engelse vertaling en konden we via een hoofdtelefoontje naar de vertaling luisteren.
Thuis werd vervolgens, nadat ook de gasten gearriveerd waren, lang getafeld tijdens het kerstdiner. Het was heel gezellig.
Maandag was het dus 1e Kerstdag en opnieuw maakte Herbert een brunch klaar want ook deze dag was er weer een kerstbijeenkomst om drie uur zodat we alle tijd hadden.
De kerstbijeenkomst was in de Baptistenkerk en was een speciale bijeenkomst voor buitenlanders. Dus niet voor ouderen zoals ik eerder aangaf, er waren wel oudere gemeenteleden aanwezig. Wij hadden eerder al zo’n bijeenkomst meegemaakt, toen waren er ook wel wat buitenlanders maar vooral ouderen. De dominee vertelde dat het vorig jaar helemaal uit de hand was gelopen, toen kwamen er 170 vreemdelingen dat kwam omdat er een opvang van Syriërs was. Ook nu waren er verschillende typen mensen aanwezig zoals de foto van een groepje kinderen laat zien.

De dominee werd steeds in het Arabisch vertaald, want er waren veel moslims aanwezig. Zelfs wij konden horen dat de Arabische vertaling niet altijd correct was maar werd omgebogen naar hun religie. Ria en Herbert zullen er met de dominee over spreken of hebben er misschien al over gesproken. Er zijn ook Christenen onder deze bevolkingsgroep dus een andere vertaler moet mogelijk zijn.
Het eten was uitstekend en er was veel keuze. Ria en Marthe zongen enkele kerstliederen.

Wanneer ze wilden konden de kinderen op de bovenverdieping gaan spelen waar van alles aanwezig was. Nadat de kinderen weer terug geroepen waren vertelde de dominee het kerstverhaal met ondersteuning van tekeningen die via de beamer op de wand werden geprojecteerd.

Een mooi moment was ook toen alle kinderen naar de hal moesten, Ria had een doos vol elektrische kaarsjes, alle kinderen kregen zo’n lichtend kaarsje, Marthe ging achter de piano om te spelen en te zingen terwijl de dominee de microfoon bijhield, het licht ging uit en de kinderen liepen met elk een kaarsje voor zich uit door de zaal.

De middag werd afgesloten met ijs, koffie, thee of frisdrank. Het was een heel gezellige kerstmiddag en het was al tegen halfzeven toen we weer naar huis gingen.

Plannen of informatie geven gaat tegenwoordig schijnbaar anders. We verwachtten dat de vrijdag wat saai zou worden. Dus we hadden ons helemaal ingesteld om veel te lezen. Beiden hadden we weer boeken gedownload op onze E-reader. Het weer is ook somber, het is vandaag zaterdag alweer de derde dag met Noors-weer; regen, donker en bijna geen uitzicht naar beneden. Even brak de lucht open en konden we de zon onder zien gaan, dat was tegen drieën.

Maar toen ontstonden er plotseling activiteiten in huis: Herbert ging aan het koken en de tafel werd feestelijk gedekt. Het bleek dat er gasten zouden komen, een jonge dame uit de kerkelijke gemeente die ook in Hawaii was geweest samen met haar vriend. Het waren heel aardige jonge mensen en zo zaten we na een tijdje gezellig met zijn tienen aan tafel.

Toen kregen we ook te horen dat de Engelse grootouders die avond zouden komen. Dus om zeven uur kwamen ze en dat is voor Tiny en mij wel fijn, het werd zo een gezellige avond. Er werd uitvoerig gesproken over het kerstdiner en hoe de kalkoen moest worden gebraden. Het blijkt dat de kalkoen die 7,5 kg weegt wel zo’n 3,5 -4 uur in moet braden. Nu ja we wachten wel af hoe het gaat worden. Er komen nog andere gasten en die nemen ook weer vlees mee we denken lamsvlees en buikspek, kennelijk Noorse specialiteiten.
Al pratende kwamen we er achter dat het echtpaar met de kerst alleen hun dochter op visite had, dus werden er nog drie personen uitgenodigd, waardoor we op 15 personen komen. Vandaag horen we of ze zullen komen, want eerst moet er met de dochter overlegd worden. In Noorwegen en in vrijwel alle Christelijke landen is kerstavond het belangrijkste en dat is zondagavond. Daarom hebben we zondagmiddag om drie uur kerk, zodat er gelegenheid is om daarna met elkaar het kerstdiner te houden.
Op 1e Kerstdag hopen we naar de Baptistengemeente te gaan, net als twee jaar geleden toen we hier waren, opnieuw is er een bijeenkomst met de ouderen met een etentje. Ria en Marthe hopen dan te zingen tussen de gangen van de maaltijd.
Zaterdagochtend kwam Thomas langs om eigengemaakte appelsap te brengen. Thomas is een vriend van Herbert en we kennen hem al heel lang, hij heeft nog bij ons gelogeerd toen we aan de Utrechtsestraatweg woonden.
Inmiddels is het boodschappen lijstje opgemaakt want vanmiddag sluiten de winkels tot woensdag, maar dat zal in Nederland ook wel zo zijn. Dus gaan Ria en Tiny nu, rond het middaguur, boodschappen doen.

Het is goed te merken dat de kerstdagen naderen ook hier in Noorwegen. Voor mijn gevoel is het hier rustiger; minder commercieel maar meer traditie. In Nederland is de kerstcommercie de laatste decennia, vind ik, er door gedrukt met veel lawaai en overdreven kerstsfeer. Natuurlijk is er ook hier in de shoppingcenters een kerstsfeer maar ik vind het allemaal wat ingetogener. Maar het heeft natuurlijk nergens iets van doen met de geboorte van Jezus. Wat dat betreft vind ik de kaart op Facebook van Erik goed: Zonder Jezus is: Kerst-mis!
Zoals in de meeste landen worden ook hier in Noorwegen cadeautjes gegeven. De kinderen van Ria en Herbert zijn koekjes gaan bakken. Het was gezellig zo met elkaar aan de slag te zijn. Je koopt dozen met een kant en klare pasta met de smaak van onze pepernoten. Dit kneed je en rol je uit tot een dunne plak en vervolgens maak je met vormpjes de koekjes waarna ze in de oven gaan om gebakken te worden. Er werden kleine doosjes gevuld met de koekjes, en de verpakte doosjes worden uitgedeeld aan kennissen en buren.

Woensdagmiddag had Benthe om 5 uur een verjaardagsfeestje in Bryne, spreek uit als Bruune, 20 km van hieruit. De kinderen op de christelijk privé school wonen heel erg verspreid rondom Sandnes. Verschillende van de onderwijzers en onderwijzeressen gaan naar dezelfde kerk als Ria en Herbert. Scholen in Noorwegen zijn openbare scholen en voor privé scholen moet je schoolgeld betalen.
Om half vijf gingen we haar wegbrengen. Benthe bleef de nacht bij haar jarige vriendinnetje slapen, dus we hoefden haar niet weer op te halen.
In Bryne heb je zoals tegenwoordig bij meerdere grotere plaatsen aan de rand van de stad hele grote shoppingcenters met enorme parkeerterreinen, het Amerikaanse systeem. We hebben daar even rond gewandeld en gewinkeld.
Donderdag was het voor Benthe en Krister de laatste schooldag voor de kerstvakantie, maar ook de laatste schooldag tot april want eind december vertrekken ze naar Hawaii. Dus woensdagavond heeft Ria cup cakes gemaakt om op school te trakteren.

Donderdagochtend stonden we al om 7 uur op om, samen met Ria, Krister naar school te brengen. Benthe werd samen met haar vriendinnetje vanuit Bryne naar school gebracht. Deze laatste schooldag duurde maar tot elf uur, dus was het niet de moeite om heen en weer te rijden. Eerst gingen we ergens koffie drinken en vervolgens gingen we naar IKEA, waarvan het restaurant om half tien open ging, daar hebben we uitgebreid ontbeten. Tegen elf hebben we de kinderen opgehaald. Dat duurde wel even want zij moesten boeken meekrijgen voor de periode in Hawaii. Ria en Herbert proberen al een tijd iemand mee te krijgen vanuit Noorwegen om de kinderen straks les te geven, zij betalen de reis. Ik begreep gisterenavond dat er een contact is, hopelijk wordt dit wat want de tijd begint te dringen.
Vandaag vrijdag is het ook de laatste schooldag voor Eskil. De schooldagen voor Eskil zijn vaak lang: tussen 7 en 8 moet hij al met de bus en in de namiddag komt hij weer thuis. Maar ik begreep van hem dat het vandaag niet veel voorstelt, meer ontspannen de periode besluiten. Wij hebben ook geen plannen tot de zondag.

Tiny belt om half elf Johan om hem goede reis te wensen. Hij zat in de auto op weg naar Schiphol voor zijn bezoek aan Ghana.

Hoewel het maandag en dinsdag in Ålgård nog mooi wit was, bleek dinsdag toen we naar Sandnes reden dat er 5 km buiten Ålgård nagenoeg geen sneeuw meer lag. Het was weer overal groen.
Maandag was een rustige dag met veel lezen en binnen zitten.
Dinsdag gingen we aan het eind van de ochtend naar Sandnes o.a. om de kinderen op te halen maar ook om te proberen euro’s te wisselen voor Nkr. Dat is niet zo eenvoudig. Ria was maandagmiddag al naar de bank geweest maar daar deden ze dat niet. We hadden euro’s meegenomen die we nog overhadden van onze laatste Ghana reis. Maar het digitale tijdperk speelt ons parten, je kunt wel pinnen maar wisselen niet meer. Dinsdag gingen we naar de grote bankvestiging in Sandnes, maar ook daar kun je alleen maar Nkr. met je pinpas uit de automaat halen, we werden naar het postkantoor verwezen. Inderdaad daar konden we wel wisselen, maar het kost je wel 75Nkr. ofwel bijna 9 euro. Dus nu hebben we weer wat Nkr. in onze portemonnee en dat is wel makkelijk. Je kunt bij aankopen natuurlijk wel met je pinpas betalen, maar ook hier gaat men nog steeds niet met een pinapparaat kollekteren en voor het betalen van kleine bedragen is het toch wel makkelijk.
We haalden de kinderen op uit school en vervolgens zijn we naar een winkelcentrum gereden om te lunchen. Tegenover het zitje van onze lunch was een damesmodezaak en Tiny zag daar precies hangen wat ze nog zocht.
Dinsdagavond zijn we met zijn allen gezellig uit eten geweest en was deze dag ook weer voorbij en gaan we langzaam naar de kerst toe, de kalkoen is al gekocht en er is een begin gemaakt om te praten over het menu. Ik was in Woerden al verbaasd dat de Jumbo tot 21.00 uur open is maar hier zijn de supermarkten tot 23.00 uur open, ik dacht tot 19.00 uur maar het is van 7.00 – 23.00 uur blijkt. In dit kleine dorp zijn er 3 supermarkten waarvan twee onder aan de heuvel waar tegen het huis van Ria en Herbert is gebouwd.

Woensdagochtend dooit het hier nu ook flink, het regent en je kunt het meer niet zien door de bewolking of regen beneden. Dus het zal ook hier wel geen witten kerst worden.

We lazen dat het er niet naar uitziet dat Nederland een witte kerst zal hebben. In Noorwegen is dat ook maar de vraag, want in Sandnes en Stavanger is al veel sneeuw verdwenen, hier in Ålgård is het nog prachtig wit van de sneeuw.
Toen we zaterdagochtend wakker werden scheen de zon volop. Maar ja het was ook 11 uur toen Tiny en ik gingen ontbijten. Door de korte dagen slapen we ’s morgens wel tot een uur of 10. Het is een mooie zonnige dag geworden. Wel hing er beneden boven het dorp in het dal mist. Op de hoogte van het huis van de familie is er vrijwel nooit mist.

Na de lunch bracht een Nederlands-Pools echtpaar hun twee kinderen waarop gepast moest worden. Later die middag ging de familie en Tiny naar een Nederlands gezin in Swiland voor een verjaardag. Ik blijf thuis met hoofdpijn; ik verwacht meer sneeuw want dan heb ik de dag ervoor meestal hoofdpijn. Swiland was de eerste plaats waar Ria en Herbert hebben gewoond. Wij vonden het daar altijd heel fijn en je kon daar heerlijk wandelen. Het is een heel klein dorpje en Ria en Herbert hadden een appartement onder de boerderij van de fam. Swiland. Dorpjes of gehuchtjes hebben hier veelal de naam van de familie die zich daar het eerst vestigt. Dicht bij de boerderij was er het huis van de ouders die zich daar dus het eerst vestigden. We zijn daar diverse malen op bezoek geweest, maar beiden zijn inmiddels overleden. In de auto krijgen ze een telefoontje dat ze de auto bij de school moeten parkeren; met winterbanden kun je het huis niet bereiken, hij heeft spijkerbanden onder de auto en komt ze halen. Het is al tegen negen uur wanneer de familie en Tiny weer thuiskomen. Ria en Herbert moeten daarna nog een visite afleggen en wij passen op.

Zondagochtend worden we laat wakker. Herbert maakt een uitgebreid ontbijt klaar of beter gezegd een brunch want om 12.00 zitten we met zijn allen aan tafel.
En… inderdaad het sneeuwt! Het meer begint dicht te vriezen en nu ligt er op het gedeelte dat dicht ligt ook sneeuw, het is duidelijk te zien. Door het mooie zonnige weer lijkt het water dat nog open is geel, zie foto.

Er was zondagavond om zeven uur pas kerk. Dit kwam omdat er een speciale kerstdienst werd gehouden in de mooie oude Lutherse kerk in Sandnes, overdag hadden die natuurlijk eerst hun eigen diensten. De gemeente waar de familie toe behoort heeft nog geen eigen kerk en ze komen gewoonlijk in een school samen.
Ze zijn wel in onderhandeling voor de aankoop van een pand, we hebben het pand gezien en het zou heel fijn zijn want het is een ideaal pand met een zeer goede ligging met veel parkeerruimte en goed bereikbaar. Het is al een flinke gemeente geworden, zeer internationaal, er wonen veel mensen met een andere nationaliteit in deze omgeving. Je ziet het ook aan de verschillende mensen, dus ook wij, die een koptelefoon dragen om de Engelse vertaling te horen. Herbert doet veel de vertaling en hij doet het heel goed op een rustige manier.
Om kwart over zes gingen we naar de kerk. Herbert en Marthe waren toen al twee uur eerder weg om voorbereidingen te treffen. Het was een dienst waarin steeds een stukje uit het kerst evangelie uit Lucas werd gedeclameerd afgewisseld met zang. De dominee of voorganger hield een korte meditatie. Hij bracht naar voren dat de geboorte van Jezus uiteindelijk leidde naar de belangrijkste gebeurtenis in de wereldgeschiedenis n.l. de opstanding van de Heere Jezus. Door de opstanding mag er ‘hoop’ zijn; een uitzien, een hoop die ook de oude Simeon kende.
Tijdens de dienst had het geregend, dus het was oppassen voor gladheid, maar de wegen waren goed berijdbaar. En hier in Ålgård is er ook op deze maandag nog weinig te merken van dooi.

Nadat de sneeuwschuiver donderdagmiddag geweest was besloten Ria en Tiny lopend naar beneden te gaan om toch een paar boodschappen te kopen. Maar Herbert vond het niet verantwoord, want wanneer Tiny zou vallen en iets zou breken zijn we in de problemen. Hij besloot samen met Ria te proberen met de auto naar beneden te gaan en hoopte daarna weer naar boven te kunnen komen met de auto. Nu het is gelukt!
Het grote probleem is alleen nog steeds, dus vrijdagavond, om vanaf de parkeerplaats thuis de weg op te komen, we moeten met nog steeds duwen.
’s Avonds was er in Sandnes een bijeenkomst van de kerk voor de jongeren. Marthe woont in Sandnes dus die ging en Eskil ging vanuit Stavanger er naar toe. Ria besloot om met Krister het ook te gaan proberen om er te komen. Ook dat is gelukt. De E39 was goed bereikbaar en inderdaad waren er buiten de hoger gelegen plaatsen geen problemen.
Vandaag, dus vrijdag, gingen wij al om 8 uur op pad. Eerst moest Bente naar school gebracht worden, Krister had maar tot 11.00 uur school, dus die bleef thuis, want om hem om 11.00 uur op te halen en daarna Bente om 13.00 uur zou ons programma om te gaan winkelen in de war brengen. Nadat we Bente hadden afgeleverd gingen we met Marthe naar het ziekenhuis in Stavanger. Zij moet in verband met haar bezoek aan Amerika een verklaring hebben dat ze geen tuberculose heeft. Tiny en ik wachtten in het restaurant tot Ria en Marthe terug waren.
Daarna terug naar Sandnes naar een groot winkelcentrum. Na een en ander gekocht te hebben zijn we gaan lunchen en daarna hebben we Marthe naar haar appartementje gebracht en Bente opgehaald. Om 14.00 uur waren we weer thuis. De zon begon al weer onder te gaan en daar hebben we van kunnen genieten.

Vanavond is er een zangavond in Sandnes, Marthe wilde er graag naartoe, maar Tiny en ik waren nog te moe om er naar toe te gaan. Dus om half zeven is Ria weer naar Sandnes gereden om met Marthe naar de zangavond te gaan. Er zijn tot aan de Kerst nog diverse zangavonden dus we hebben nog mogelijkheden.
We begrijpen na vandaag dat de school van Bente en Krister niet begreep waarom ze gisteren niet naar school konden; buiten dit gebied zijn de wegen goed berijdbaar, wel was het rondom de school en op parkeerplaatsen heel glad door een laagje ijs.

Na een prachtige zonnige witte dag, sneeuwt het dinsdag weer. Dus de sneeuw laag wordt dikker. We lazen dat in Nederland dinsdag de problemen nagenoeg voorbij zijn. Hier zijn geen problemen. De kinderen zijn vanmorgen alweer vroeg naar school gebracht. Het halen en brengen vraagt veel tijd van Ria en Herbert. Meestal brengt Herbert ze weg en haalt Ria ze op. Dit vraagt telkens zo’n anderhalf uur auto rijden. Het is mogelijk dat de kinderen met bus en dan de trein zelf naar school gaan, Eskil deed dit wel, maar nu Eskil naar verder vervolg onderwijs gaat, zijn Krister en Bente te jong om alleen naar het voortgezet onderwijs te gaan in Sandnes.
’s Middags na schooltijd is Ria met Bente gaan schaatsen, toen ze om 19.00 uur thuis kwamen had Bente haar arm in een mitella, ze was gevallen. Het was gelukkig niet zo erg.
Woensdagmorgen ging ze nog met de mitella om naar school, maar ze kwam uit school zonder. Ria had de kinderen naar school gebracht, het sneeuwde en terug kon ze nog net in zijn tweede versnelling omhoog komen, vooral hun straatje is erg steil.
Krister had een bijzondere dag, hij moest voor school een dag ergens meelopen in een bedrijf om te kijken hoe dat toegaat. Hij zou eerst naar een metaalbewerkingsbedrijf gaan maar gezien zijn leeftijd leek dat toch te gevaarlijk. Dus hij heeft de dag meegelopen met Herbert: eerst naar het magazijn om de internet bestellingen in te pakken en naar de post te brengen en ’s middags naar Horve, het grote vakantiecentrum van de kerken, om daar een heet en koud water unit te plaatsen die Herbert levert.
Woensdagmiddag zijn de Engelse oma en opa van de kinderen op visite geweest, dit Engelse echtpaar woont beneden aan de overkant van het meer. ’s Avonds zijn we bij de Noorse oma en opa van de kinderen op visite geweest. De kinderen hebben naast hun echte oma en opa van beide kanten ook een Engelse, Noorse en Amerikaanse oma en opa die regelmatig komen. We waren dus bij de Noorse om vijf uur uitgenodigd voor het avondeten. Het was gezellig, de maaltijd werd zoals de gewoonte is afgesloten met koffie en diverse soorten gebak. Terwijl we daar waren begon het iets te regenen, maar gelukkig viel het mee met de gladheid er was alweer zand gestrooid.
De afgelopen nacht is het gaan sneeuwen en nu op donderdag even na twaalf uur sneeuw het nog. Nu zijn we wel geblokkeerd. Ik zag al vroeg op mijn mobiel dat het verkeer vast zat. Herbert bracht de kinderen weg maar bijna beneden was het verkeer geblokkeerd door drie bussen die met de neuzen naar elkaar gericht stonden. Eskil zat in een van de bussen hij moest vandaag naar Stavanger, eerst met de bus en dan met de trein. In de loop van deze morgen berichtte hij dat hij Stavanger nog op tijd bereikt had. Treinen is geen probleem die hebben sneeuwschuivers voorop. Kortom Krister en Bente zijn vandaag niet naar school en het lukte Herbert ook niet meer om het laatste straatje naar hun huis in te komen met de auto, dus die staat nog een straatje lager. We zien dat er druk wordt geschoven en gestrooid maar met is nog niet zover dat wij bereikt zijn. Dus afwachten maar hoe het verder zal gaan en of Eskil vanavond nog thuis kan komen. Bij de scholen hier, die we goed kunnen zien, is het erg rustig. We kregen bericht uit Sandnes dat de sneeuw daar in regen is overgegaan, dus dat ziet er hoopvol uit voor Eskil, maar zitten we hoger en zal het wel blijven sneeuwen. Om één uur heeft de sneeuwschuiver ons ook bereikt. Krister en Bente zijn naar buiten gegaan om in de sneeuw te gaan spelen.

Het is een gezellige zaterdagavond geworden. De gasten arriveerden wel iets later dan de afgesproken 17.00 uur door de zware sneeuwbuien. De hele avond en ook vannacht waren er zware buien, maar we hebben gelezen dat dit ook in Nederland het geval was. Het verschil met Nederland is dat hier zondagmorgen alle straten schoon geveegd waren, zelfs de doodlopende straat waaraan het huis van Ria en Herbert staat.

Toch was het nog een hele klus voordat de auto van Herbert door de sneeuwrand de weg op kon draaien. Maar daarna heb je in Noorwegen geen problemen meer op de weg, tenminste wanneer het niet meer sneeuwt zoals deze zondagmorgen.
Wij besloten thuis te blijven want anders moest Ria al vroeg op pad om de auto van kennissen te lenen; want we konden niet met zijn allen in één auto naar de kerk. Om ruim 11.30 uur lukte het op de auto met inzittenden op de weg te krijgen nadat de sneeuw ook aan de buitenkant van de auto was verwijderd en er een goot naar de schoongemaakte weg was gemaakt en konden ze naar de kerk rijden die om twaalf uur begon. Het ritme in Noorwegen is wat anders dan in Nederland vandaar dat de dienst om twaalf uur begint. Het gaat allemaal wat gezapiger; om 10 uur opstaan daarna rustig uitgebreid ontbijten enz. Tegen drie uur kwam de familie weer thuis.

Tegen twaalven downloaden we de preek van deze morgen uit onze gemeente en gaan luisteren naar de kerkdienst met de voorbereidingspreek voor het Heilig Avondmaal volgende week. Ds. Zondag leest het eerste gedeelte van het formulier en geeft naar elke alinea een uitvoerige toelichting; zeer leerzaam, goed om over na te denken maar ook bemoedigend. Vervolgens ging hij verder met de serie preken n.a.v. 1 Johannes, behandeld werd: 1 Johannes 4: 7-9
7 Geliefden, laat ons elkander liefhebben, want de liefde is uit God; en een iegelijk die liefheeft, is uit God geboren en kent God.
8 Die niet liefheeft, die heeft God niet gekend; want God is Liefde.
9 Hierin is de liefde Gods jegens ons geopenbaard, dat God Zijn eniggeboren Zoon gezonden heeft in de wereld, opdat wij zouden leven door Hem.
Thema: Hét feest van Gods liefde: 1. Het kenmerk van deze liefde 2. De openbaring van deze liefde 3. Het doel van deze liefde
Nadat de familie weer terug is uit de kerk begint de zon alweer onder te gaan. De dagen zijn hier maar kort.

Met verbazing lezen we maandagochtend de digitale kranten en de gevolgen van de sneeuw in Nederland. Wanneer het in Nederland sneeuw is alles ontwricht, hier in Noorwegen is men gewoon voorbereid en zijn alle straten en wegen schoon en gaat het leven gewoon door en is er geen sprake van code oranje of rood en het afgelasten van vluchten en oproepen om thuis te blijven.
Het is vandaag prachtig zonnig weer en we genieten van het zonnige uitzicht op de besneeuwde omgeving.

Bij het plaatsen van het eerste stukje van deze reis kwam ik tot de ontdekking dat we in juni ook naar Noorwegen waren geweest. Ik begin nu echt oud te worden dat ik me dat niet meer herinnerde. Gelukkig kon ik het nu teruglezen.
Terwijl ik dit schrijf na 15.00 uur op vrijdag 8 december zijn Tiny en Ria al weer sinds 10.30 de hord op. Eerst moesten ze om 11.00 uur Bente uit school in Sandnes op halen. Om 14.00 uur moeten ze Krister bij dezelfde school ophalen, dus in de tussentijd zullen ze zich wel vermaakt hebben. Sandnes is een half uurtje rijden en daar zitten Krister en Bente op een privéschool. Voor hier in Noorwegen is het allemaal dichtbij; een uurtje rijden is niks. Gisterenavond waren Tiny en Ria ook al naar Sandnes geweest voor de party. Ik ben benieuwd wanneer ze nu terugkomen.

Het weer is zeer slecht met storm en hevige hagelbuien, in deze tijd van het jaar is er waarschijnlijk op de hoogte waarop we verblijven alleen nog maar hagel of sneeuw. Maar de consequentie van het weer is wel dat ik nog niet ben wezen wandelen. Ik had me voorgenomen om elke dag een klein stukje te wandelen en heb mijn wandelstok meegenomen. Ik hoop dat ik dan met behulp van de stok tegen de helling op kan komen. Het is wel een nadeel dat Tiny en ik niet meer naar boven kunnen lopen want de kronkelstraten naar boven waar Ria woont zijn erg steil, althans voor ons.
Wanneer we weer allemaal bij elkaar zijn gaan Tiny, Ria, Krister en Bente aan de slag om een Freakshake te maken, dat is een milkshake met van alles er in. Krister had de meest vreemde met pindakaas, ham, brood en nog veel meer gerechten. De mooiste had Ria gemaakt met mooie kleuren, maar die van Bente zag er ook erg mooi uit. Tiny had er voor mij ook een gemaakt en die was heerlijk en smaakte naar mint.

Deze avond is het de beurt aan Bente om voor het avondeten te zorgen. Tiny en Ria hebben deze middag de boodschappen gedaan. In dit gezin maakt men om beurten de avondmaaltijd, maar ze worden geassisteerd door meester-kok Herbert. Het werd een Mexicaanse maaltijd en het was erg gezellig en het eten was lekker.

Het werd opnieuw laat want Ria en Tiny gingen pakjes maken voor morgenavond want dan komen er 12 gasten en zijn we met 20 personen.

Op deze zaterdagochtend werden we pas om kwart over tien wakker en…. buiten was alles wit. Bente was al buiten en genoot van de sneeuw. Het is de eerste sneeuw deze winter, om een uur of elf trekt de hele lucht dicht en begint het echt te sneeuwen, grote dikke vlokken wanneer dit zo door gaat wordt het een echte wintervakantie.