Reisverslagen Willem en Tina Hammink

Ja, ik vond het moedig van Geertrude en Nadine dat ze het aandurfden om in de kerk een lied te zingen. Ze zongen voor een volle kerk het aangrijpende lied van Horatio G. Spafford ‘It Is Well With My Soul’. Er was aandacht en applaus voor de meiden.

Het thema in de dienst deze morgen was ‘Call on the Lord at all Times’. Dit naar aanleiding van Genesis 15 : 12-21, Filippensen 3 : 17-21 en Lukas 9 : 37-43. Tijdens de Bijbelstudietijd van 10.15 – 11.00 hebben we samen koffie gedronken met lekkere cake door Tiny gebakken.

Tiny had gisteren 3 heerlijke cakes gebakken, twee van gewone bloem en een van millet voor haarzelf omdat ze geen tarwebloem mag. Millet groeit in Noord Ghana in de natuur, je ziet daar hele velden. Millet is hetzelfde als gierst en dat kennen we uit de Bijbel. Dus het was het volksvoedsel in Bijbelse tijden en dat is het nog in Noord Ghana. Je hebt in millet (een hoge grassoort waar in de aren allemaal donker gekleurde korreltjes zitten) twee soorten. Eén wat grotere korrel daar brouwen ze bier van door middel van een speciale brouwmethode, met wat speeksel voor het laten gisten, wordt dat door de vrouwen gebrouwen. Het bier is niet houdbaar en moet binnen enkele dagen worden opgemaakt. De tweede soort is een kleinere korrel waarvan een pap wordt gemaakt. Ook dat is niet eenvoudig, een dag tevoren weken enz. Maar Tiny wist millet op de kop te tikken en heeft daar meel van gemaakt wat veel werk is. Daarna de meel in de zon laten drogen. Vervolgens heeft ze er cake van gebakken en lekker dat die cake is. Ze is zo lekker dat bijvoorbeeld Solo de voorkeur geeft aan de milletcake, die wat zoeter is, boven de gewone cake. Van de twee andere cakes is er één voor de weeskinderen vanavond.

De middag hebben de dames doorgebracht bij de kinderen, er is gespeeld en geknutseld.

Later deze zondagmiddag kwam, zoals gebruikelijk op zaterdag en zondag, Regina met Christian een poosje op visite. Christian begint al te lachen wanneer hij ons ziet. Hij is nu in de fase dat hij door de kamer loopt en alles wil onderzoeken.

Na de avondsluiting bij de kinderen, luisterden we naar een preek over Lukas 7 : 1-10. En toen was het alweer tijd om naar bed te gaan want de dag begint vroeg in Ghana.

Vorig jaar op vrijdag 25 mei zijn Ad Pronk uit Woerden en zijn dochter Wendy naar Kantro gegaan. Het dorp was moeilijk te bereiken door de slechte weg en ze kwamen ook nog een keer vast te zitten in de modder. Maar ze bereikten toch Kantro. Ze waren onder de indruk en aangeslagen van de slechte omstandigheden in het dorp. Er was geen voorziening van water. Ze besloten om een pomp te financieren.

In januari, dit jaar, werden we gebeld dat er een afvaardiging uit Kantro was met een ziek meisje. Door de droogte waren de omstandigheden zodanig verslechterd dat er kinderen ziek werden. We besloten om onmiddellijk te laten boren en twee weken later was er goed drinkwater. Op de foto is de pomp te zien. Het zieke meisje is enige tijd opgevangen onder de hoede van Solo en Regina.

Vandaag, dus zaterdag, zijn we met zijn zevenen in de auto, twee in de bagageruimte met ook nog een koffer en tassen met kleding, naar Kantro gegaan. In Kantro zijn de dames druk geweest met het uitdelen van kleding aan kleine kinderen. De bevolking was erg blij, vriendelijk en dankbaar en dat was heel fijn om te ervaren. De omstandigheden zijn inderdaad erg slecht in dit gebied. Er zijn diverse dorpjes in het gebied en er is geen school en de weg is zelfs nu in deze droge tijd erg slecht berijdbaar. De meeste dorpjes zijn eigenlijk alleen met motor, fiets of lopend te bereiken.

Vandaag 23 februari is het de verjaardag van Catrien. We zijn vanmorgen eerst naar Kantro geweest, daarover in het volgende stukje. Daar is de verjaardagsfoto van Catrien gemaakt.

Nadat we terug waren zijn we op de koffie geweest om de verjaardag te vieren. Tiny had een cake gebakken. Met wat jam op de cake was er toch gebak op de verjaardag. Ook de weeskinderen hebben genoten van de verjaardagscake.

De woonkamer was versierd. De woonkamer is heel groot. Alle spullen voor de kliniek waren uitgestald en gesorteerd op de eettafel en stoelen. Maandagochtend hopen we dat naar de kliniek te brengen. Ze zullen daar wel blij zijn want met elkaar hebben we over de € 1.500 aan apparatuur, verbandmiddelen en medicijnen om te overhandigen. De woonkamer heeft een eettafel met 6 stoelen en verder zijn er twee zitjes met elk 4 gemakkelijke stoelen.

Het gastenverblijf is heel ruim. Het heeft een ruime keuken met koelkast en gasfornuis.

Verder zijn er vier ruime tweepersoonsslaapkamers met elk een badkamer. Elke slaapkamer heeft een ruime dubbele kast. En verder staan er kasten in woonkamer en keuken.

Na de koffie hebben de kinderen gezongen voor Catrien terwijl wij onze lunch hadden. Maar we konden ze prima horen zingen, want hard is belangrijker dan mooi in Ghana. We zitten toch al de hele dag in de muziek vanwege de begrafenissen. In de ingang van de kerk was een vrouw van 84 jaar oud opgebaard. Daar tegenover staan in U opstelling overkappingen opgesteld waaronder de bezoekers kunnen zitten. Ik was gisteren even wezen kijken toen ze de boel aan het versieren waren en werd meteen uitgenodigd door de zoon, die ouderling in de kerk is. Om 4 uur vanmorgen zou ze worden opgebaard en daarna beginnen de gasten te komen.

Vandaag, vrijdag, komen de kinderen weer in hun oranje uniformpjes. Hetgeen ik vorige week vrijdag schreef is onjuist. De uniformpjes kosten normaal 8 cedis, maar voor onze kinderen zijn ze gratis. De zuster van Solo schenkt ze, maar het wachten is op nieuwe voorraad oranje stof dan krijgen ook de laatste kinderen hun uniformpjes. Het is de bedoeling dat de oranje uniformpjes de standaard gaan worden. Alle kinderen moeten dan twee uniformpjes per jaar krijgen. Om half acht deze morgen zijn de eerste kindjes al druk aan het spelen op de schommels en de glijbanen.

Ook op deze tijd hebben we de eerste Junior High leerlingen in hun blauwe uniform weg moeten jagen. Ze kwamen water halen, maar de schoolcompound heeft een eigen waterpomp. Ze kwamen via de weeshuis poort binnen om bij het weeshuis water te halen en vervolgens probeerden ze het bij de dagopvang. Je moet soms wel optreden anders wordt het een chaos. Deze week kwam een vader een kleintje brengen, ik stond bij de poort te controleren, het kind had een zwarte plastic tas bij zich, dus even controleren. Er kan een verschoning inzitten, maar er zaten twee plastic zakken met pap in, afgepakt en aan de vader gegeven en geprobeerd hem duidelijk te maken dat dit absoluut niet is toegestaan. De dagopvang is bedoeld voor de armste kinderen, ze krijgen eten, ze mogen geen eten of snoep binnenbrengen. Wanneer ze voldoende eten thuis kunnen krijgen zijn ze niet welkom, het binnenbrengen van snoep en eten vervuilt de klas en het is sneu voor de andere kinderen.

Na het ontbijt toen de kinderen weer in hun klas waren ging de grote poort weer open. Er kwamen nog wel 30-40 kinderen binnen. Deze kinderen krijgen dus geen bord pap, het is hard maar het is de enige manier om de ouders of verzorgsters van de kinderen te laten voelen dat de kinderen op tijd moeten komen. Solo vertelde dat de meeste kinderen na de middagmaaltijd geen eten meer krijgen tot de pap de volgende morgen op de dagopvang.

Vanmorgen werd geconstateerd dat enkele kinderen geld gaven, 50 pesewas ofwel een halve cedis ca. 20 eurocent. Bij navraag bleek dat deze kinderen na drieën worden opgehaald door een broertje of zusje die op de basisschool zit. De ouders komen pas in de avond thuis en de kinderen kunnen dan iets te eten kopen. Wanneer het geld aan het oudere broertje of zusje gegeven wordt maken die het geld op aan snoep, dus bewaren de leidsters het voor ze.

Tegen twaalven blijkt Juliet in het weeshuis niet met de maaltijden bezig te zijn. Ze was naar de kliniek met Sara die hoofdpijn had. Tiny heeft haar onmiddellijk terug laten roepen en gevraagd hoe ze daar nu bij komt, we hebben op dit moment 3 verpleegkundigen uit Nederland in huis en da ga je de hele morgen in de kliniek zitten met een kind die wat hoofdpijn heeft. Wie of het ook is wanneer men maar iets voelt gaat men naar de kliniek. Nu ze hebben daar maar 3 soorten medicijnen waarvan Paracetamol de belangrijkste is, dus dat heeft weinig zin.

Terwijl alle zes dames naar de vrijdagmiddagmarkt zijn komt op mijn verzoek huisvader Seth met Gideon. Gideon heeft zich deze morgen ernstig misdragen op school en moet daarom eens goed worden toegesproken. Seth moet mij vertalen. Toen Gideon vorig jaar kwam sloeg hij de meisjes in het weeshuis, Tiny heeft hem toen flink aangepakt. Sinds die tijd gedraagt hij zich voortreffelijk en lacht altijd, allemaal vinden we het een lieve behulpzame jongen, maar dat blijkt op school niet zo te zijn. Het schijnt dat hij regelmatig een klasgenoot te pakken neemt. Vanmorgen in de bank zittend stak zijn been buiten de bank en een andere jongen trapte per ongelijk bij het passeren op zijn voet. De jongen verontschuldigde zich onmiddellijk, maar dat was niet genoeg voor Gideon en hij gaf de jongen een optater in zijn gezicht, pakte zijn schoolboek en scheurde het in tweeën. Gideon was nooit naar school geweest en zit nu in de eerste klas van de basisschool (groep 3) hij is dus een kop groter en veel sterker dan zijn klasgenootjes en bovendien behoorlijk sterk. We hopen dat hij na de reprimande zich betert, in elk geval zullen we het voorval moeten melden in het logboek voor Social Welfare dat we van elk kind moeten bijhouden. Natuurlijk krijgt het slachtoffer van ons een nieuw schoolboek.

Gisteren al vroeg Sara: Opa tomorrow we like to see a movie. Dus vanavond gezellig met zijn allen naar een Bijbelse film ‘Van de schepping t/m Noach’ gekeken.

Op deze donderdagmorgen 21 februari vertrokken we om 09.30 uur naar het gebied Aduonya om daar de door de stichting gebouwde school en kliniek plus de twee waterpompen te bezoeken. Het was lekker weer om te rijden en Solo had een comfortabele fourwheel drive kunnen lenen.

Aan de schoolkinderen en loslopende kinderen werden eerst lollies uitgedeeld, zodat ze lekker konden sabbelen. De jongste klassen zaten onder het afdak en de oudere klassen in het schoolgebouw. Veel kinderen waren afwezig omdat zij door de ouders waren meegenomen om gronden af te branden. Dat is altijd een groot probleem in deze tijd van het jaar en veroorzaakt veel luchtverontreiniging en roet. Daarna zijn we door één van de dorpjes gewandeld en nodigden moeders met kleine kinderen uit om naar de auto te komen omdat we baby en kinderkleertjes bij ons hadden. Aduonya is een groot gebied met zo’n 30 -35 dorpjes. Het terrein met school, kliniek en waterpomp ligt op een hoogte van 252,4 meter Noord 7°, 30’,54,462” Oost 2°, 26’,19,974”.

Vervolgens bezochten we nog een klein dorpje in dit gebied. Ook hier waren niet veel mensen aanwezig, maar de aanwezigen waren vriendelijk. Dit in tegenstelling met het grote dorp waar we al veel hadden gedaan in de afgelopen jaren. De houding van de inwoners van dat dorp begon ons enigszins tegen te staan en daarom gingen we ook niet al te lang door met kleding uitdelen. Dit kleine dorpje heeft de tweede waterpomp in dit gebied en bewoners van andere dorpen komen hier waterhalen. De locatie van de pomp is: 271,6 meter Noord 7°, 30’,19,656” Oost 2°, 25’,36,402”.

Deze middag arriveerden in goede gezondheid Catrien en Geertrude met de taxi uit Kumasi. Eerst waren ze in een klein busje van Cape Coast naar Kumasi gereisd. Al met al een heel avontuur, maar dat zullen ze wel op hun eigen blog zetten. Catrien en Geertrude kunt u volgen op: www.ghanahulp.nl en Nadine en Bertine op: www.nadine-bertine-ghana.reismee.nl Overigens wanneer u op de foto’s klikt op deze site dan krijgt u de foto groter te zien. Reacties stellen wij op prijs.

De nieuwe organisatie van de werkwijze op de dagopvang werkt prima. Ook het voltallige personeel is er blij mee, nu ze de resultaten zien.

Om 8.30 uur gaan de poorten dicht en ze gaan weer open na het ontbijt. Vijf minuten voor 8.30 gaan alle kinderen naar hun klassen. Lucy gaat groep 1 tellen en voor die kinderen, de kleintjes wordt een bord pap klaargezet op de laagste tafels. Wanneer dat klaar staat roept Lucy de oudste groep. Ze gaan langs de tafel bij de ingang van de eetzaal, waar een bord pap voor ze wordt opgeschept en vervolgens lopen ze door naar de hoogste tafels, die het verst weg staan. Vervolgens komen zo klas voor klas ordelijk aanlopen en gaan naar binnen en gaan met hun bord aan de aangewezen tafel zitten. Als laatste komt de jongste groep, welke dus niet met een bord pap hoeven te lopen. Wanneer alle kinderen zitten wordt er gebeden en kunnen ze gaan eten.

De warme maaltijd gaat op dezelfde wijze. Om 11 uur gaan alle kinderen buiten spelen maar om 11.55 gaan ze weer naar hun klas. Lucy heeft de wind er goed onder. De kleintjes moeten geholpen worden met eten, alle aanwezigen helpen mee. Wanneer een klas klaar is met eten kan die klas met hun leider of leidsters naar de klas gaan. Ook dit gaat nu ordelijk.

Vandaag woensdag is het de dag van de kinderdienst. Na het ontbijt worden de tafels afgeruimd en schoon gemaakt en dan komen alle kinderen weer klas voor klas hun plaats innemen. Vervolgens opent Seth met gebed en gaat het Bijbelverhaal vertellen. Deze morgen begint de geschiedenis van Mozes. Heel beeldend neemt Seth een kindje in zijn armen om te laten zien hoe de kleine Mozes in het biezen arkje wordt gelegd enz.

Daarna wordt er flink gezongen, geklapt en gestampt, het was fijn om te constateren dat Seth goed gebruik maakt van de liederen en bewegingen die door onze dochter en kleindochters aan hem zijn geleerd. De dienst wordt met gebed afgesloten waarna de kinderen weer klas voor klas naar hun klas gaan.

Verder rustig aan gedaan vanmiddag. Tegen drieën met de ingehuurde kracht gesproken en afspraken gemaakt tot eind 2013 voor de tuinaanleg enz. Solo heeft gezorgd dat de gasfles van het gastenverblijf buiten werd opgesteld, dat is veiliger dan binnen in de keuken. Daarna is Solo met de meiden boodschappen gaan doen in Sunyani. Morgen komen Catrien en Geertrude vanuit Cape Coast met de bus naar Nsoatre.

Vandaag dinsdag zijn we naar de kliniek geweest. Dinsdagmorgen is de tijd van het consultatiebureau. Bertine, Nadine en Tiny hebben weer veel babyvestjes uitgedeeld. Verder hebben we alle afdelingen van de kliniek bezocht.

Ook konden we constateren dat er daadwerkelijk aan de verbeteringen was begonnen. Ze waren druk bezig met de fabricage van de blokken. Ook zijn we bij de waterpomp wezen kijken, het is nog een flinke afstand die met een pijpleiding moet overbrugt worden. Ook de stroom moet van ver komen, maar dan van de andere kant. Solo vertelde dat de aannemer zowel stroom als pijpleidingen ondergronds wil aanleggen op een diepte van 1,8 – 2 meter. Het water wordt naar vier watertorentjes gepompt en vandaar gedistribueerd. De aannemer heeft tijdelijk een handpomp geplaatst en het boorgat op orde gebracht, we konden constateren dat er goed water uit komt.

’s Middags zijn Nadine en Bertine met de meisjes van het weeshuis gaan knutselen. Daarna zijn ze touwtje gaan springen en deden ook Georgina, Juliet en enkelen van de jongens mee.

Kom ik vanmorgen om kwart voor acht naar buiten, staat mijn ingehuurde werker nog keurig zonder werkkleding op me te wachten. Ik had gedacht dat de 10 cedis per dag wel voldoende zou zijn. Nee zoals gebruikelijk wanneer je werkers inhuurt geef je ze ’s morgens eerst geld om een ontbijt te kopen. Het bleek dat Solo hem dat zaterdagmorgen had gegeven, dus vooruit dan maar 2 cedis voor een ontbijt. Hij ging zich daarna direct omkleden en aan het werk, dus hij zal wel al een ontbijt hebben gehad. Tot 2 uur heeft hij heel wat werk verzet en toen zat de werkdag er weer op. Men werkt niet veel uren op een dag, desondanks is men van mening dat men erg hard werkt.

Hij probeerde me in gebroken Engels duidelijk te maken dat hij graag vast voor me zou willen werken. Ik maakte hem duidelijk dat het dan voor een vast maandsalaris zou moeten zijn dat lager is dan hij per dag verdient. Dat was geen probleem maar hij wilde graag een vast inkomen want hij had een vrouw en een jong kindje die op de dagopvang zit. Kom dan om vier uur maar eens met vrouw en kind praten. Daarna gaf hij aan eerst met zijn vrouw te willen praten en dan morgen samen te willen komen voor een gesprek. We denken er over om hem privé in dienst te nemen voor onze eigen tuin, want nu Joseph op kostschool zit komt daar niet veel van terecht en dat is jammer van de tuin. Hij kan dan tevens de tuinaanleg bij het weeshuis en de dagopvang aanleggen zoals ik het zou willen.

De dagopvang heeft 217 geregistreerde kinderen. Vorige week maandag telden we 228 kinderen en vandaag 247 kinderen. Hoe kan dat?

Wel wanneer kinderen twee weken niet komen omdat hun verzorgers te lamlendig zijn om ze te brengen dan worden ze, nadat de verzorgers of ouders hierop zijn aangesproken, uitgeschreven. Dit komt helaas nogal eens voor. Echter de tamtam heeft er voor gezorgd dat Nsoatre en omgeving op de hoogte is dat oma en opa weer aanwezig zijn en dan gaat men de kinderen weer brengen. Want meestal komen oma en opa met snoep, kleding of andere cadeautjes en dan moet je wel zorgen dat je erbij bent. Dus we hebben weer iets uit te zoeken en op te lossen, want het is natuurlijk niet de bedoeling dat de kinderen alleen komen wanneer wij er zijn. Het is overigens toch frustrerend om te leren dat ouders maar heel weinig voor hun kinderen over hebben.

Vanmorgen zijn we met de drie dames naar Sunyani geweest naar een naaiatelier. Voor alle drie de dames wordt een mooie lange jurk gemaakt. Ik zou ook een overhemd krijgen, want Regina had voor ons beiden stof gekocht, maar helaas er was niet genoeg stof om ook een overhemd voor mij uit te halen. Dezelfde stof als de jurk voor Tiny is er niet meer, dus gaat Regina een ander design kopen.

We hadden nog een koffer vol met lappen Kenté (speciale fleurige handgeweven stroken stof die tot lappen aan elkaar genaaid zijn) liggen en daar is Tiny dingen van aan het naaien zoals een laptop tas, tasje voor mijn camera, een tafelkleed enz. De lappen die we hadden gekregen van de gouverneur van deze provincie, om op de traditionele wijze te dragen, hebben zo nog een bestemming. Ik zie het niet zitten om 9 yard stof om me heen te draperen waarbij één schouder vrij blijft. De mannen die het dragen zijn constant bezig om het goed te laten zitten en dan is het nog veel lichter materiaal, Kenté is veel zwaarder.

Vanavond eten we pindasoep met rijstballen, in de soep zit ook kip, uien, tomaten en allerlei kruiden. Het is heel lekker en we hebben ook Nadine en Bertine uitgenodigd.

Op deze zondagmorgen 17 februari, zijn we naar de dienst geweest in de presbyteriaanse kerk. Om 09.30 zaten we in de kerk en kwam het koor al zingend de kerk binnen. Een groot gedeelte van de gemeente moest nog komen, maar dat is normaal. Het eerste gedeelte van de dienst omvat zingen en diverse gebeden en wordt afgesloten met het welkom heten van elkaar. Dus je loopt terwijl er muziek wordt gemaakt rond en schud hier en daar een hand en zegt welkom.

Vervolgens is er de Bijbelstudie. De gemeente deelt zich op in groepen die in de kerk en daarbuiten plaatsnemen. Elke groep heeft iemand die de leiding heeft en zo wordt het thema van de prediking die gaat komen besproken. Tegen elf uur wordt dan de dienst weer voortgezet. Het thema van deze eerste lijdenszondag is ‘Oprechtheid in het dienen van de Heere’ De schriftlezingen zijn Deuteronomium 26 : 1-11, Romeinen 10 : 8-13 en Lukas 4 : 1-13. De dienst wordt gehouden in het Twi en is voor ons niet te volgen. In de prediking worden de volgende hoofdthema’s behandeld:

–         Laat het Woord van God toe in je hart, lees, studeer en verspreid het Woord, Rom. 10 : 8. Met andere woorden, laat de Schrift je voedsel en leidsman zijn, Lukas 4.

–         Beleid en geloof dat Jezus de Heere is. Rom. 10 : 9

–         We vieren de opstanding van Christus tijdens de kerkdienst. Geloof in de opstanding van Jezus uit de dood. Twijfel er niet aan. Het is de werkelijkheid en de waarheid. Rom. 10 : 9

–         Geloof en beleid Jezus als de Heere van jouw leven. Rom. 10 : 12

–         Maak Jezus Christus onderdeel van jouw gesprekken. Rom. 10 : 13

–         Heb Jezus Christus lief met je gehele hart, ziel, kracht en gedachten. Rom. 10 : 8-10

–         Aanbid en dien alleen de Heere Jezus Christus. Lukas 4 : 8

–         Verbind je aan geestelijke zelfbeheersing zoals vasten en bidden Lukas 4 :1 – 2

Na de collecte is het tegen half één geworden en verlaten wij de kerk. De gemeente gaat nog even door maar het nu volgende gedeelte heeft niet direct met de dienst te maken.

Die middag zouden de dames een bezoek brengen aan Juliet de medewerkster van het weeshuis, maar ze was niet thuis. Om vier uur kwam ze naar ons toe met een mand met fruit: ananas, bananen, cashew (de vrucht, de noot die wij kennen is een aanhangsel aan de vrucht). Telkens weer zijn er verrassingen want ze verteld dat haar zoontje had verteld dat oma was geweest. Zoontje? Je bent toch vorig jaar met een pastor getrouwd. Ja maar ik heb een zoontje van 7. Uit een vorig huwelijk? Nee, van een vriendje. Meteen maar even doorgevraagd, want Seth gaat ons op termijn verlaten en Georgina begint oud te worden en dan hebben we geen huisvader en huismoeder meer die intern wonen. Heeft je man een volledige baan als pastor? Ja, na ons huwelijk is hij officieel bevestigd als pastor. Eerst moest hij een echtgenote hebben en nadat ons burgerlijk huwelijk, kerkelijk was bevestigd is hij daarna bevestigd als predikant. Ja dat is waar ook, een ongehuwde predikant is ondenkbaar in de ogen van een Afrikaan; hij kan dan geen bezoeken afleggen aan vrouwen en weduwen. Tiny moet toch maar eens snel bij Juliet gaan kijken hoe ze woont, want wanneer dat niet al te best is zijn er misschien toch mogelijkheden om een echtpaar als huisvader en moeder te krijgen. Voorzichtig hadden we al aan Juliet en haar echtgenoot gedacht.

Na de avondsluiting van de kinderen, drinken we koffie en gaan daarna via de laptop naar een preek luisteren en is onze tweede zondag in Nsoatre alweer voorbij.

Nicholas uit Kwabenakuma komt langs. Aan Nicholas was een studietoelage verstrekt om zijn Senior High af te maken. Hij is geslaagd maar ik heb zijn cijferlijst nog niet gezien. Hij wil nu naar het Onderwijs Training College in Berekum om daar de driejarige opleiding tot onderwijzer te volgen. Hij vroeg om een beurs. Ik vroeg hem welke garantie we zouden hebben dat hij daarna zijn kennis zou aanwenden ten behoeve van Kwabenakuma, zoals we ook hadden afgesproken met betrekking tot de Senior High. Nu die garantie kon hij makkelijk geven, maar of daar iets van terecht komt is natuurlijk de vraag.

Ik liet hem weten dat je helemaal geen beurs nodig hebt, want je verbind je aan de overheid en die betaald je zelfs een salaris, genoeg om je onderkomen met maaltijden en je schoolboeken te betalen. Het nadeel is dat de overheid, na je opleiding,  je ook de school aanwijst waar je moet gaan werken tenminste voor een aantal jaren. Dus er is geen garantie voor Kwabenakuma.

Alleen het inschrijven kost geld, je moet dan een admission fee betalen. Weet je hoeveel dat is? Nee, nu dat kan ook niet want dat hoor je pas wanneer je wordt toegelaten. We verwachten ca. 1.500 cedis. We zullen het in Nederland overleggen, maar in elk geval zou het dan een lening worden die je van je toelage moet aflossen.

Terwijl we dit schrijven om 13.30 uur steekt er plotseling een harde zandstorm op, de hele lucht zag geel, het duurde maar enkele minuten. Buiten is het nu een bende maar zelfs binnen gingen lege flessen van de tafel. De wind was even lekker nu we geen stroom hebben. Maar we moeten de boel weer aan laten vegen.

Ondanks de hitte en het stof door de droogte blijven de weeskinderen met hun vriendjes gewoon doorgaan met voetballen en spelen. Er groeit geen grassprietje meer, maar wanneer de regen komt zie je met een enkele week een groen veld.

Intussen hadden we nog niet kunnen lunchen. Staat de lunch net klaar komt de financiële man en het medische hoofd (een vrouw) van de kliniek langs om nog eens uitvoerig te bedanken voor het opstarten van de watervoorziening enz.

Nu is het wachten nog op de aannemer, die is onderweg vanuit Accra naar hier voor een gesprek.

Inmiddels hebben we ook weer stroom dus dat maakt het weer wat aangenamer.

Om ca. 18.00 uur een gesprek met de aannemer. Hij was al met Solo bij de kliniek wezen kijken. Zand en grint waren zojuist gebracht voor het maken van de blokken. Het personeel van de kliniek was verbaasd over de snelle aanpak. Dinsdagmorgen ga ik kijken naar het maken van de blokken en de plaats waar het gebouw komt. De loodgieter was juist op ons terrein voor een klusje en die kreeg meteen opdracht om pijpleidingen enz. uit te gaan meten en materiaal te bestellen. In mei kan het geheel worden opgeleverd, voordat Nadine en Bertine teruggaan naar Nederland, zij kunnen dan het hele proces volgen en foto’s maken.

Het toekomstige project van de bouw van een Senior High doorgenomen. Opdracht voor een plattegrond was al gegeven, hij gaat het opnemen en beloofde dat eind komende week ik de tekening zal hebben. Ik kan dan aan de hand van de tekening foto’s van het terrein maken waar ongeveer de diverse gebouwen zullen komen.

Joseph ons oudste weeskind, is zojuist (18.30 uur) na 3,5 uur reizen langs gekomen om oma en opa te groeten. Maandagmorgen gaat hij weer terug. Het is een boom van een kerel aan het worden.