Reisverslagen Willem en Tina Hammink

Dinsdag 21 oktober 2014

Vandaag is het niet de dag geworden welke ik in mijn gedachten had. In de loop van de nacht begon ik een zere keel te krijgen en nu ben ik ook nog snipverkouden erbij.

Met Michael afgesproken om na de koffie op de fiets naar de plantage te gaan om de Senior High vooruitgang te bekijken. Nog voor de koffie belt Solo dat hij onderweg is naar Accra. Ik vertel hem dat ik zo op de fiets naar de SHS site ga. Maar Solo vertelt dat het niet gaat op de fiets, de weg is heel slecht en dat gaat niet lukken. Hij stelt voor om donderdag met de auto te gaan.

Michael was al vroeg aan het kappen. Diverse bomen belemmeren de groei van vruchtbomen. Dus rondom de limoen, de cashew de avocado en een mango is veel weggekapt. Bovendien zijn er veel palmtakken weggekapt want onderaan zitten veel trossen met palmnoten en die moeten wel zon krijgen. De pawpaw boom is omgewaaid maar hij groeit verder en draagt vrucht. Ja we hebben veel vruchtbomen, tussen de bomen is er een grote berg met takken en bladeren. Dat gaat weer gebruikt worden als compost voor de bamboeplantage. Op de plantage wordt het gemengd met een wagen koeienmest en een wagen kippenmest.

Alle drie de glijbanen zijn verwijderd, nu nog fatsoenlijke schommels laten maken, de frames zijn prima maar wat er aan hangt lijkt nergens op. Michael wees me op de puinhoop buiten de hoofdpoort en vroeg of hij het op mocht ruimen en planten en bloemen planten zodat de entree er vanbuiten goed uitziet. Natuurlijk mag dat, graag zelfs. Michel heeft er wel kijk op om er iets moois van te maken. Het blijkt dat regelmatig bezoek nodig is, want veel punten waar ik in februari 2013 op gewezen heb zijn niet gebeurd. Het zit vooral in de afwerking, daar hebben ze geen gevoel voor en ik ben blij dat Michael dat wel heeft. Dus ga ik hem de komende weken van dag tot dag aansturen.

Vanavond kregen we het bericht door vanuit Nederland dat het vliegtuig 1 ½ uur later is vertrokken. Dus Solo en Gideon op de hoogte gebracht van de vertraging. Solo was al bij Gideon in de boekwinkel. Het zal wel heel laat worden voor de meiden in het hotel zijn, dus ik ben benieuwd wanneer ze morgen de reis naar Nsoatre zullen beginnen.

Verder is de dag rustig verlopen en hebben we op de laptop een power point presentatie voor een speciale gelegenheid gemaakt.

Maandag 20 oktober 2014

Vanmorgen ontvingen we het bericht dat Hannie heeft besloten om toch naar Ghana te gaan. We zijn er blij mee dat het programma gewoon doorgang kan vinden. Hannie, Jacolien, Henrieke en Arianne komen hier een stage periode voor hun studie uitvoeren op de basisschool van de stichting. U kunt de verrichtingen van dit viertal lezen op hun blog: http://stageinghana.wordpress.com/

Solo is vanmiddag al naar Sunyani gegaan, ook al omdat zoontje Christian vandaag 3 jaar is geworden, en hij dus vanavond bij vrouw en zoontje kan zijn. Morgen om 4.30 uur vertrekt hij naar Accra om samen met Gideon de meiden op te halen van het vliegveld.

We hebben nog even aan Lucy gevraagd of het niet bij elkaar wonen normaal is. Zij is van mening van wel zolang de vrouw werkt tenminste. Onze mening is dat het alleen nog in bepaalde streken gangbaar is. Vroeger hadden de mannen meerdere vrouwen en de vrouwen leefden dan bij elkaar terwijl de man in het huis van de vader bleef wonen.

Vandaag was het een fijne dag. Voor het eerst voelden we ons niet meer moe maar waren lekker fit. De communicatie verbeterd ook en Tiny kan nu WhatsApp gebruiken en verder kunnen we redelijk onze e-mails ontvangen en verzenden. We hebben één telefoon die Tiny dus volop gebruikt.

Vrijdagmiddag zijn de technisch assistent en de uitvoerder van de aannemer geweest. Ze hadden mijn tekening van de plattegrond van de compound voor de Senior High School opnieuw uitgetekend maar dan met voeten en inches en kwamen die laten keuren. Wanneer alles volgens afspraak gaat zijn ze vandaag begonnen met het uitzetten van het terrein, de paden en de gebouwen enz. Ik zal wel zien of ik morgen al ga kijken, dan moet ik er op de fiets naartoe en daar is het wel erg warm voor. In elk geval mogen ze niet beginnen met graven voordat ik het uitzetten heb gecontroleerd. Ze hebben beloofd dat voor we teruggaan de fundamenten klaar zijn.

Vandaag heb ik Michael laten beginnen met het slopen van kapotte speelwerktuigen. Solo gaf aan dat er eerst gereedschap moest komen om te demonteren. Maar dat is onzin. Alles staat in het beton, dus je graaft het beton uit en verwijder het geheel. De eerste glijbaan is er al uit. Waarschijnlijk laat ik de schommelframes staan en laat er dan weer schommels aanhangen. Het frame is sterker dan het frame van de lokaal gefabriceerde schommel.

Tiny heeft orde gebracht in de kast met speelgoed in het weeshuis. Alles is weer gesorteerd, kapotte dingen weggegooid en de kast opnieuw ingeruimd.

Vanmiddag kwamen eerst alle medewerkers van de dagopvang ons groeten en bedanken voor de salarisverhoging. Daarna kwam Juliet met haar man langs eveneens om te groeten en te bedanken. Ik dacht dat hij pastor was van een gemeente in Nsoatre maar het bleek dat hij een gemeente in Sunyani heeft. Zoals gebruikelijk besloot hij ons gesprek met gebed.

De predikant, van de presbyteriaanse kerk in Nsoatre, is vanmorgen naar Accra vertrokken om het schoolgeld voor zijn dochter te gaan betalen. Zo werkt dat hier wanneer je kinderen naar de Senior High School gaan. De school die wordt aangewezen is dikwijls heel ver weg en voordat ze naar school kunnen moet je eerst komen betalen. Gideon is vorige week op de terugweg van Nsoatre naar de toekomstige  school van zoon Willem gegaan om te betalen en morgen gaat hij Willem wegbrengen. De predikant is woensdagmorgen terug en dan hopen we een kennismakingsbezoek bij hem af te leggen.

Vervolg van zaterdag en begin van de nieuwe week

Zaterdagmiddag kwam Regina met Christian, vrouw en zoontje van Solo, uit Sunyani waar ze wonen, om weer even bij Solo te zijn. Solo heeft zaterdagmiddag en zondag de hele dag met zijn zoontje aan de hand rondgelopen op het terrein.

Regina is beide middagen een tijdje bij ons geweest, binnenkort zal het tweede kind wel geboren worden, misschien nog voordat we terugreizen.

Zaterdagavond hebben we de film over Jezus, op verzoek van de kinderen, laten zien. De film die het Lukas evangelie in beeld brengt hadden de kinderen al eerder gezien. We hebben de film in de verschillende talen van Ghana. Het geeft voor de kinderen inzicht in de Bijbelse situatie.

Tiny heeft zaterdag op verzoek ook een foto van de jongens gemaakt.

De zondag is rustig verlopen, naar een preek geluisterd en Tiny is vanmiddag nog een tijdje bij de kinderen geweest.

Dinsdag was het de bedoeling dat er vier Pabo studenten voor een maand stage naar ons toekomen. Zondagavond kregen we echter een ernstig bericht dat Hannie in verband met een plotseling sterfgeval niet kan komen. We wensen haar kracht en ’s Heeren ondersteuning toe om het verlies te dragen.

We sluiten af met een plaatje gemaakt op ons terrein.

Zaterdag 18 oktober 2014

Terwijl Lucy het ontbijt klaar maakt begin ik maar vast aan mijn volgende stukje. Gisterenavond is Tiny alleen naar de avondsluiting geweest, ik was te moe en had de airco aangezet en zat rustig in ons huis.

Tiny was al vroeg naar de kinderen gegaan om fotoboekjes te geven voor enkelen, ’s middags had ik George en Benson al gegeven wat we meegekregen hadden voor ze. De kinderen waren heel blij met hetgeen ze hebben gekregen.

Voor de meiden waren er ook nog gehaakte mutsen die Marieke de dochter van mijn zus Dinie voor ze heeft gehaakt.

Na de avondsluiting hebben we met Solo een aantal zaken doorgenomen onder het genot van een kopje Chai thee.

Woensdag en zaterdag zijn de wasdagen van het weeshuis.

Tiny is druk, alle handdoeken lakens slopen enz. worden gewassen want na zo’n lange tijd hier niet geweest te zijn is het lekker fris om ze eerst te wassen. Er is nu in het weeshuis een wasmachine waar veel in gaat. Tiny vindt het een hele fijne wasmachine het is een bovenlader met een centrifuge. Erg handig zo zag onze eerste wasmachine er ook uit, maar dat is bijna 50-jaar geleden. De dekens hangen ook te luchten. Het is vanmorgen bewolkt en er waait een fris windje, kortom het is heel aangenaam. Maar om 10 uur schijnt de zon alweer volop en wordt het alweer warm.

Nadat ik gisterenavond met Solo een functioneringsgesprek had, was vandaag de staf van het weeshuis aan de beurt. We concluderen dat we nu het ideale team hebben. De kinderen zijn allemaal heel gehecht aan het team en ook onderling is de verstandhouding zeer goed. Solo had mij al verteld dat we een geweldige staf hebben in het weeshuis die met heel hun hart zich inzetten voor de kinderen.

De meiden en Benjamin zijn druk bezig met de loombandjes waarvan we een grote hoeveelheid hebben meegenomen. Ze mogen vandaag allemaal een armband en een ketting maken.

We hadden weer een aantal zakjes stamslabonen meegenomen om te poten. De bonen vinden ze erg lekker.

Vanmiddag direct na schooltijd is men begonnen met de aanleg. Stokken snijden, in de grond zetten en de top aan elkaar binden, de grond losmaken. Morgen is het zaterdag en hebben ze genoeg tijd om de groentetuin af te maken.

Het regent nu nog bijna elke dag een poosje. Dus het kan nog een aantal weken flink groeien daarna wordt het steeds droger maar dan sproeien de jongens wel en warm is het altijd.

Terwijl ze aan het werk zijn zorgt oma voor lekkere frisse limonade. We hebben in Accra heel wat liters aanmaaklimonade ingekocht.

Vrijdag 17 oktober 2014

Terwijl we deze morgen druk bezig waren een aantal zaken uit te werken en gesprekken te voeren kwam er een meisje met haar moeder langs.

Het was Mercy. Mirjam Tanis en Petra van der Aart uit Woerden, hadden haar begin dit jaar ontmoet tijdens hun verblijf en werkzaamheden op de kliniek hier in Nsoatre.

Mercy kon niet lopen, haar benen waren helemaal vergroeid haar knieën naar elkaar toe en haar voeten ver uit elkaar naar buiten zo sleepte ze zich voort met twee korte stokken, zo vertelde Solo ons.

Door middel van een operatie kon ze worden geholpen maar dat kon niet worden bekostigd. Aan de moeder was duidelijk te zien dat ze arm zijn maar Mercy zag er keurig uit. Mirjam en Petra en Regina met Solo besloten elk 50% van de kosten te betalen.

Ze kan nu weer gewoon lopen en Solo vertelde dat ze regelmatig langs kwam, breed lachend, en haar dankbaarheid tonend. Ze zullen wel gehoord hebben dat “oma en opa” zijn gearriveerd want de tamtam gaat snel rond en zo kwamen moeder en dochter op deze eerste morgen van ons verblijf al langs om te laten zien hoe gelukkig ze nu zijn.

Tijdens de rit naar Nsoatre hadden we tijd in overvloed om te praten. Gideon heeft dikwijls verrassende verhalen, ook nu weer.

In 2002, toen nog als algemeen secretaris van DRTS, had ik een nieuwe chauffeur aangenomen omdat de belasting van Gideon bij het rondreizen en boeken verkopen op universiteiten en Bijbelscholen, te zwaar werd. Het was een sterke man helaas met niet teveel intellect zo bleek later. Zijn naam was Nicholas. Hij kon niet lezen en reed ons op gevoel door het land. Toen we helemaal in het noorden van Navrongo terug moesten naar Kumasi moest ik hem corrigeren want we reden op de weg naar Salaga en dat was flink uit de richting. Dus toen ontdekten we dat hij niet kon lezen.

In 2003 bezochten we hem thuis en zagen zijn inmiddels 4 kinderen en zijn nog jonge vrouw. Uitpluizend kwamen we er achter dat de oudste twee van een andere vrouw waren. Het was de vrouw waar hij van hield en zij van hem. Echter haar moeder en zijn vader hadden in het verleden een akkevietje met elkaar gehad en haatten elkaar. Dus er kon niet getrouwd worden. Maar de jonge vrouw waar hij aan gekoppeld was verdween af en toe enkele maanden naar haar geboortedorp. Inmiddels had ze dus twee kinderen gekregen. Een andere kant van de vrouw was dat Nicholas telkens onder druk werd gezet om te zorgen voor meer geld, eventueel bij mij lenen waar ik niet toe bereid was. Geld en goederen die ze te pakken kon krijgen bracht ze naar haar ouderlijke huis (overigens vrij gebruikelijk in Ghana).

In 2004 was ze weer enkele maanden verdwenen met haar twee kinderen. Wij zijn toen met hem, zijn twee dochters en de moeder van deze kinderen een dagje uitgegaan naar de dierentuin (zie foto).

Op een gegeven moment kwam hij met de auto terug en was het bagagerek van het dak verdwenen. Sterke verhalen, hij was hem verloren was terug gereden en kon hem niet vinden. We hadden al snel door dat hij stond te liegen. Controlerend aan de hand van gereden km enz. kwamen we er achter dat hij naar het dorp van zijn jonge vrouw was gereden en daar was door de familie het rek er afgehaald om te verkopen. Ik hoopte dat hij zijn excuses zou aanbieden en daarmee zou het afgedaan zijn.  Helaas bleef Nicholas bij zijn verhaal en hebben we hem moeten ontslaan.

Dit jaar belde hij met een smoes Gideon op, naar later bleek om te controleren of hij er nog was. Twee dagen later werd Gideon gebeld door een fetisj priester uit Eastern Region die vertelde dat Nicholas bij hem geweest was met de opdracht dat Gideon vermoord moest worden. Zo werkt dat overigens wel in Ghana en deze priesters zijn heel machtig met hun voodoo praktijken. De priester vertrouwde het verhaal van Nicholas niet, want deze had verteld dat Gideon de oorzaak van zijn ontslag was. Het hele verhaal werd uitgelegd aan de fetisj priester en die geloofde het verhaal.

Gideon heeft aangifte gedaan bij de politie en sindsdien wordt Nicholas gezocht maar hij is nog niet getraceerd, zijn mobile telefoon is buiten gebruik en naspeuringen hebben niets opgeleverd.

Gelukkig is Gideon niet bevreesd want hij mag zich beschermd weten door Jezus Christus tegen deze satanische machten van de fetisj priesters. Wij wezen hem er nogmaals op want toen hij enkele weken terug ziek werd kwam er toch weer angst voor deze praktijken. Solo heeft hem toen gebeld en gezegd dat hij het uit zijn hoofd moest zetten en vertrouwen op Jezus.

Donderdag 16 oktober 2014

Gideon was keurig op tijd en zo konden we om vijf voor negen beginnen aan onze reis naar Nsoatre. Precies vier uur later reden we Kumasi binnen. Hoewel de nog steeds stukken hoofdweg aangelegd moeten worden is er toch veel verbeterd. 18 Jaar terug deden we er nog ongeveer 10 uur over. De vraag is of de weg verder wordt afgemaakt want sinds de nieuwe regering is geïnstalleerd is er sinds begin 2013 niets meer gebeurd. De aannemer werd niet meer betaald en heeft het werk gestopt. Het is treurig zoals de president en zijn regering zich profileren. Wel een sterke economische groei maar alleen een kleine groep profiteert er van.

Een half uur later waren we door Kumasi en reden we de Sunyani road op en nog twee uur later waren we naar 6,5 uur in Nsoatre.

Hier werden we verwelkomt door alle kinderen, Benjamin zagen we voor het eerst, en verder Lucy, Juliet en Mercy. Seth was naar Sunyani maar zou voor de Bijbelstudie terug zijn.

Al onze bagage werd naar binnen gesjouwd. En toen begon de klus van het uitpakken. Vooral Tiny met de hulp van Lucy waren er druk mee.

Gideon had een Vodafone stick voor ons en installeerde die op Tiny’s laptop. Lucy keek nieuwsgierig mee over zijn schouder.

Toen kwam Solo heerlijk eten brengen: rijst met groenten, ei en stukjes kip erdoorheen met de gebruikelijk hete (gekruide) saus erbij, flinke stukken gebraden kip en een heerlijke frisse bak sla met komkommer en stukjes wortel.

Maar eerst moest de inrichting van de kasten op orde zijn van Tiny en moest alles uit de kasten eerst afgewassen worden door Lucy. Maar toen hebben we heerlijk gegeten samen met Lucy en Gideon.

Om zeven uur hebben we de avondsluiting met de Bijbelstudie bijgewoond. Deze avond was de geschiedenis van Kaïn en Abel aan de beurt. De kinderbijbels zijn helemaal stuk gelezen maar helaas heb ik geen nieuwen meer.

Hierna zijn Gideon en Solo nog tot tien uur bij ons geweest en hebben we chocolade melk gedronken en bijgepraat.

Gideon vertrekt morgenochtend om 7 uur weer, dus hebben we afscheid genomen, geld gegeven om de auto met diesel bij te vullen. De prijzen stijgen bij ieder bezoek. Heen en terug Accra – Nsoatre ben je 400 cedis kwijt aan diesel en dat is op dit moment precies 100 euro. Voor ons valt het wel mee, maar het is hier in Nsoatre voor de meesten 3 maanden salaris.

Woensdag 15 oktober 2014

Om half acht toch maar uit bed we wilden flink uitslapen maar het was dus half tien Nederlandse tijd en dan lukt het toch niet meer. Heerlijk gedoucht en daarna flink van het ontbijtbuffet genoten.

Om half elf beneden cappuccino en wachten op Gideon. Hij was mooi op tijd en toen op naar het Shopping center. Daar hebben we flink inkopen gedaan voor de komende tijd in Nsoatre. Ik was bang dat ik niet genoeg cedis zou hebben, ik had voor 400 euro cedis, maar gelukkig viel het nog mee.

Toen op weg naar de boekwinkel want we wilden met Gideon en Hayford gaan lunchen. Onderweg werden we verrast door een enorme moskee in aanbouw.

Dankzij de president met de moslimnaam die zegt christen te zijn (levert meer stemmen op waarschijnlijk) is er toestemming gegeven voor de bouw. Ik vernam dat hij vanuit de USA al op zijn vingers getikt was omdat hij voor besprekingen naar Iran wilde gaan en daarvoor een vliegtuig wilde huren. Toen we naar het hotel terug gingen in de namiddag heb ik de foto’s gemaakt.

In de boekwinkel heb ik Bijbelstudieboeken voor jonge kinderen deel A en B gekocht van elk 20 stuks voor de weeskinderen en voor Seth om te gebruiken tijdens de Bijbelstudie.

Daarna zijn we met zijn vieren gaan lunchen en heeft Gideon ons weer naar het hotel gebracht. Inmiddels is het tegen zeven en we zullen straks wel naar beneden gaan om te eten.

Het was te druk op internet dus is het na het eten geworden. Het was een heel uitgebreid buffet, maar we hebben ons beperkt tot kleine gezonde maar lekkere hapjes. Tiny is weer aan het pakken want morgenochtend gaan we om 09.00 uur vertrekken, op naar Nsoatre naar de kinderen.

Dinsdag 14 oktober 2014

Wanneer alles zo goed mag verlopen als deze eerste dag dan wordt het een gezegende reis.

Om 12.15 uur bracht buurman Jaap ons naar Schiphol en dat ging sneller dan gepland.

Het inchecken ging ook snel en zo zaten we voor 13.30uur al aan een boterham met een groot glas heerlijke bosvruchten sap. We wandelden naar de gate en daar konden we al direct door de veiligheidscontrole de wachtruimte in. Het was maar goed dat we zo vroeg waren want binnen zat het al vol. Gelukkig vonden we nog een plaatsje anders hadden we net als vele anderen moeten staan wachten. Precies op schema vertrokken we en voor schema kwamen we aan. Het was maar 6 uur en 10 minuten vliegen.

De aankomst was veranderd. Eerst wordt er van alle passagiers een foto gemaakt waarbij de bril moet worden afgezet. Dan is er een gezondheidscontrole. Er stond een man in een wit jasje en een vrouw geheel in Ebola beschermende kleding. De man voor ons zat met allerlei papieren, paspoort en vragen, maar ik dacht ik pak de gele vaccinatie boekjes en dat werkte, even zwaaien met de boekjes en je kunt gewoon doorlopen.

Alles is nu keurig geregeld bij de paspoortcontrole via een hele kronkel tussen een afzetting kom je keurig één voor één aan de beurt. Wij gaan altijd samen dus dat is geen probleem. Hij nam mijn paspoort tikte in de computer en stempelde. Maar bij Tiny ging het mis, de computer kon zich haar niet herinneren. Dus eerst een hele tijd blijven proberen op de computer: niks. Toen maar een foto gemaakt: niks. Toen vingerafdrukken: niks. Toen een duim afdruk: niks. Toen opnieuw vingers, duim enz. Officier kwam kijken want het duurde maar. Ik zei we reizen altijd samen, hoe is dit mogelijk? Weer een tijdje op de computer: niets. Toen maar gewoon een stempel in het paspoort, ik keek de officier aan die lachte ook maar en haalde zijn schouders op.

De bagage kwam na een tijdje wachten allemaal gelijktijdig aan. De douane controle op de bagage is kennelijk afgeschaft want ze controleren er alleen op dat het jouw bagage is.

Gideon stond buiten te wachten, 10 minuten rijden naar het hotel, inchecken even napraten met Gideon nadat hij een dankgebed had gedaan. Om 24.00 uur, 22.00 uur in Ghana gingen we naar bed en hebben heerlijk geslapen.