Ghana oktober – november 2014

Maandag 3 november 2014

Het waren twee rustige dagen, zaterdag en zondag, heerlijk onder de teakbomen gezeten in een luie tuinstoel. Af en toe wat drinken, uitgeperst of tot pulp gemalen vers fruit of een glaasje gekoelde palmwijn. Tiny had zaterdag een pan kippensoep klaargemaakt en zondagmiddag kwam Solo nog een maaltijd voor ons klaarmaken.

Zondagmiddag kwam de dominee op bezoek om even na te praten over de gebeurtenissen van vrijdag met betrekking tot de schoolstaking. Ook hij was zeer geschokt en kon daarom vandaag niet preken en heeft zich beperkt tot een ernstige waarschuwing en oproep om een eind aan de situatie te maken. Overigens is de dominee district predikant en preekt alleen de eerste zondag van de maand hier in de hoofdkerk. De overige diensten worden verzorgd door een catecheet, en dat zal vandaag ook wel het geval zijn geweest. Solo is ook flink geschrokken, beiden nemen mijn waarschuwingen zeer hoog op en vinden dat ik volledig in mijn recht sta.

Nú blijkt dat de Rooms-katholieke scholen niet staken. Zij laten hun onderwijzend personeel vooraf een verklaring tekenen dat zij niet mogen staken. Voor alle scholen in Nsoatre en Aduonya, gebouwd of gerenoveerd door de stichting gaat dit nu alsnog gebeuren. Echter waarom hoor ik op zondagmiddag, na ruim 2 weken, dat de Rooms-katholieke scholen niet staken en dat er mogelijkheden zijn om stakingen te voorkomen? Het is maar goed dat ik zo uit mijn slof ben geschoten alhoewel dat niet teveel moet gebeuren want dan heb ik mezelf er mee. Nu kom ik er tenminste achter dat de zaken niet goed geregeld zijn en kunnen we gaan bijsturen en weten we wat er moet gebeuren.

De dominee gaat werken aan een zwaardere stuurgroep voor het onderwijs aan door onze stichting gebouwde en gerenoveerde scholen. Hij is echt ontdaan dat dit kon plaatsvinden terwijl er zoveel is gedaan in Nsoatre door de stichting.

Gelukkig hebben we nog een dag of tien om maatregelen te nemen en in te grijpen. In elk geval zal er een brief naar “The Regional Director Ghana Education Service Sunyani” gaan; dat staking op onze scholen niet meer geaccepteerd wordt. Afhankelijk van het verloop van de komende dagen zullen daar misschien ook ontslag verzoeken bijkomen. Ik wil de brieven mede ondertekenen en daar zullen ook nog wel tegenwerpingen tegen komen. Maar ik weet dat de Regional Director, die over alle scholen in heel Brong-Ahafo inclusief Junior High en Senior High gaat, graag met ons wil samenwerken in verband met volgende renovaties van scholen en de bouw van de Senior High. Zo’n volgende school voor renovatie zal misschien de Primary van de Methodisten zijn, maar dat is een bestuursbeslissing die in Nederland wordt genomen. Maar al deze scholen vallen onder de Regional Director. Een groot probleem is echter dat de overheid steeds meer macht over het onderwijs naar zich toetrekt en de invloed van de kerken inperkt.

Gisterenavond al reed er een geluidswagen door Nsoatre en vanmorgen om zes uur opnieuw om alle kinderen en leerkrachten van de “Heart for Children” Primary en de Junior High om naar school te komen.

Voor acht uur deze morgen was ik er, vijf van de zes leerkrachten van de Primary waren aanwezig en de meeste kinderen, maar helaas niet alle kinderen maar je ziet ze nog steeds komen. Dus ik verwacht dat morgen alle kinderen weer aanwezig zullen zijn. Na de opening gingen alle kinderen keurig marcherend naar hun eigen klas zoals ik had gezegd. Daarna de onderwijzers naar hun klas. Vervolgens de onderwijzers in hun klas stuk voor stuk bezocht. Ik bedankte ze voor hun komst en vervolgens gevraagd of dit hun klas was, gevraagd of zij bereid waren om de hele week het normale lesprogramma voor die klas af te werken, allen bevestigden ze het. Vervolgens uitgelegd wat de stagiaires kwamen doen. Dus de Primary is opgestart en de stagiaires zitten in de klas. Dus er is nu weer school tot 13.30uur.

Lucy is vers brood halen en dan is het ontbijten. Na de koffie ga ik nogmaals kijken en dan zal ik ook poolshoogte nemen bij de “Heart for Children Junior High” en controleren of leerkracht nummer 6 van de Primary er is. Nummer 6 zou komen nadat er is gebeld. We zijn dankbaar dat de orde op onze scholen mocht terugkeren en we bidden dat er een oplossing mag komen voor alle scholen zodat alle kinderen weer onderwijs mogen ontvangen.

Zaterdag 1 november 2014

Het is 8.30 geweest en terwijl Sarah de was ophangt, die gisteren door de stroomuitval niet meer klaar kwam, begin ik op ons terras in de herrie van de muziek, alvast aan de blog. Tiny slaapt nog en Lucy hebben we om 9.00uur laten komen. We zeiden gisterenavond tegen haar: Slaap maar eens uit. Ze zei: Uitslapen? Ik moet om 5.30uur ons huis en de compound aanvegen. Ja dat moet ze elke morgen voordat ze om 7.30 uur begint op de dagopvang en daarna om 9.00uur het ontbijt klaar maakt voor ons, dan ontbijten we met zijn drieën en daarna is ze tot na de avondmaaltijd en afwas bij ons.

Gisterenmiddag om even na tweeën zegt Michael: Opa ik ga, tot morgen. Kom je ook op zaterdag? Dat is fijn. O, is het morgen ‘funeral day’ maar dan kom ik niet. Vorige week zaterdag waren er twee begrafenissen en Michael maakt daar druk gebruik van om het bij te wonen, ik neem aan voor de feestvreugde, want het is een gekkenhuis zo’n begrafenis. Lucy zegt morgen zijn er vijf begrafenissen en één voor de ingang van de kerk, dus dat is naast ons huis.

Ik kijk Tiny aan en zeg met een zucht: Vijf? Dat redden ze niet in een dag, ze zullen toch niet vanavond al beginnen. Maar jawel hoor, om 10.00uur gisterenavond barstte het geweld los. Ik ben naar bed gegaan en werd om 1.00uur wakker, Tiny had nog niet geslapen, ze kon niet slapen van de herrie. Ik zei doe dan je oordopjes in, ja we weten nu onderhand wel hoe het hier gaat, dus hebben we oordopjes bij ons. Tiny haar oordopjes ingedaan, ik denk dan doe ik ze ook maar in.

Dus vandaag staat ons veel herrie te wachten. Elke begrafenis wordt voorafgegaan door zo’n 4 – 5 uur van keiharde muziek.

Ja, gisterenavond was het ook even herrie in verband met de schoolstaking. Tiny zei ik zag de bui al aankomen in je ogen. Je weet wat ze in het Antonius ziekenhuis tegen je gezegd hebben. Dit kan echt niet meer, je hebt er jezelf mee. En inderdaad ik heb het moeten ondervinden. Maar goed ik wacht nu op een ontbijt die Lucy aan het klaarmaken is en dan doe ik het verder rustig aan vandaag.

Gisteren hadden de stagiaires dus een sportdag met de aanwezige leerlingen, die ze in twee groepen hadden verdeeld. Terwijl de ene groep les kreeg sportte de andere groep. Tiny heeft wat foto’s gemaakt die ik in deze blog plaats. De herrie kan ik toch niet in beeld brengen, of ik moet een foto maken van de bijna twee meter hoge geluidsboxen en foto’s van de begrafenis lijkt me ook niet zo interessant. Je ziet alleen maar een grote hoeveelheid mensen in rouwkleding, rood met zwart.

Vandaag zijn de stagiaires samen met Solo naar de watervallen van Kintampo.

De vier oudste jongens hebben ons huis aan de buitenkant gewassen en ik heb ze een jonge boom om laten hakken. De jongens waren al vroeg bezig en hebben met mijn kruiwagen brandhout naar Michael’s huis gebracht. Nu zijn ze bezig met takken weg te halen van bomen die van buiten over de muur hangen bij het grote speelveld bij de dagopvang.

Op de foto Clement en George. De grote jongens en de grote meisjes hebben allemaal hun zakgeld gekregen. Oma heeft de kleintjes ook allemaal een kleinigheid gegeven. De kinderen vinden het prachtig om van oma en opa af en toe wat zakgeld te krijgen of wat geld te verdienen. Inmiddels is het 11.00uur en tijd voor de koffie en het afsluiten van deze blog. Het wordt even rustig want ik hoor dat ze gaan begraven, daarna komen ze terug en wordt nog tot 2.00uur gefeest, tenminste hier bij de kerk. We horen de muziek al van het volgende begrafenisfeest.

31 oktober 2014

Gisterenavond is Seth met de avondsluiting van het weeshuis begonnen in “Teach all Nations” ofwel “Het Woord gaat voort” zoals de Nederlandse uitgave heet, geschreven door de heer H. van Dam. We hadden vanuit de boekwinkel van DRTS in Accra 20 exemplaren meegenomen voor de avondsluitingen.

Dat het nodig is om ook eens wat uit de kerkgeschiedenis te behandelen bleek vanavond wel. Ik vroeg of ze wisten wat voor een belangrijke dag het vandaag was. Niemand dus. Toen verteld, dat ze nu een boek hadden met 2.000 jaar geschiedenis van de kerk over de periode na de Bijbel. En in die geschiedenis is de datum van vandaag heel belangrijk. Maar niemand ook Seth en Solo hadden enig idee, dat had ik ook niet verwacht. Kerkgeschiedenis is een onbekend iets en niet alleen in Ghana. En kennis van de reformatie ontbreekt helemaal in veel landen.

Kortom we hebben ze iets verteld over de geschiedenis en de situatie van de donkere eeuwen voor de reformatie. Van al de verhalen uit jullie nieuwe boek is de datum van deze dag, de dag van de start van de reformatie, zo belangrijk dat voorop jullie boek het moment van die dag staat afgebeeld.

Vervolgens heeft Seth laten lezen het eerste gedeelte van hoofdstuk 2, de sterke groei van de kerk kort na Pinksteren en de geschiedenis van Petrus en Dorkas. Seth geeft dan een uitvoerige uitleg over het gedeelte dat is gelezen in het Engels en in het Twi. En dat doet hij voortreffelijk, vooral de geschiedenis van Dorkas, die hij natuurlijk kent vanuit de Bijbel, kreeg veel aandacht. De oudste kinderen lezen om beurten een gedeelte, vanavond waren dat Sarah, Rachael en Mercy.

Vanmorgen om 10.00uur was het floep alles uit, geen stroom. Dus het was een warme dag vandaag. Een dag waarin we ons hebben geconcentreerd op het reilen en zeilen in de dagopvang.

Later hebben we ons kort bezig gehouden met de situatie rondom de zaken met betrekking tot de staking op onze school. Want ook daar staken ze omdat de overheid de salarissen betaald. Omdat deze week de afspraken met betrekking tot de stagiaires niet zijn nagekomen, hebben we een aantal eisen gesteld en daaraan consequenties verbonden.

Vanavond waren predikant en onderwijs comité bij elkaar. Solo heeft de eisen en consequenties naar voren gebracht en kwam vanavond verslag uitbrengen. Hij vertelde dat de predikant behoorlijk zenuwachtig was geworden en direct is er contact met het vrouwelijke schoolhoofd opgenomen en de eisen naar voren gebracht. We zullen maandagmorgen afwachten of er resultaat is. In elk geval gaat er een brief naar Sunyani naar het overkoepelende orgaan waar alle scholen in Nsoatre onder vallen. We zullen verzoeken om de onwillige leerkrachten, die niet hebben meegewerkt of volgende week weer niet meewerken, van onze school te verwijderen. Voor het werk van ‘Heart for Children’ kunnen we alleen mensen gebruiken die een hart voor kinderen hebben en geen leerkrachten die alles aangrijpen om geen les te geven. Over de verdere voorwaarden zullen we ons hier niet uitspreken.

We kunnen nog melden dat om 18.00uur floep de ventilatoren weer begonnen te draaien en we dus vannacht gekoeld kunnen slapen.

Donderdag 30 oktober 2014

Toen we nog in Nederland waren lazen we positieve berichten over de economie in Ghana. Het IMF houdt de vinger aan de pols en berichte dat het de goede kant opgaat. Nu we hier zijn moet ik concluderen dat het IMF alleen maar naar koude cijfers kijkt of zit te slapen. In elk geval zien we nu de werkelijkheid van deze desastreuze bevoogding over de ruggen van de bevolking.

De staking duurt voort, aanstaande maandag moet de overheid voor het gerecht verschijnen. De kassen van de pensioenfondsen zijn door de overheid gebruikt om zaken mee te doen, zoals dat hier genoemd wordt. Het is zo erg dat ouderen weer moeten gaan werken omdat ze geen pensioen meer ontvangen. De bonden willen weten waar het geld van de pensioenfondsen is en de overheid wil daar geen antwoordt op geven. Vervolgens hebben de bonden een rechtszaak aangespannen. De overheid heeft vervolgens voorgesteld om te gaan praten. De bonden wetend hoe de overheid werkt hebben vervolgens gezegd: Nee, de zaak ligt bij de rechter en dan heb je 8 dagen om je verweer daar te deponeren.

Maandag loopt de termijn af. Solo verwacht niet veel van de rechtspraak, maar we moeten het maar afwachten. In elk geval wordt verwacht dat de staking nog 2 – 3 weken zal duren. Dan is de stage periode dus voorbij en dat is heel vervelend. Solo vertelde me dat er rekening wordt gehouden met de stagiaires van De Driestar. Men is bezig om te organiseren dat op Heart for Children Primary enkele leerkrachten aanwezig zullen zijn om les te geven. Zodat kennis genomen kan worden van het lessysteem. Het is dus afwachten of het zal lukken. Ook nog gesproken met Gideon en die vertelde dat de situatie in Accra zeer slecht was met betrekking tot de scholen.

De stagiaires zijn in elk geval druk met lesgeven, maar er zitten wel veel kinderen in een klas.

Woensdag 29 oktober 2014

Ja mooi wordt ons huis en de tuin. Al om 8.00uur waren Benson, George onder leiding van Sarah bezig om de buitenkant van ons huis met water en zeep af te boenen. Het wit met blauw komt nu weer mooi uit. De bomen hebben witte sokken gekregen en Michael is nu bezig met de scheidingsmuur blauw te schilderen.

Het ziet er naar uit dat het een hele warme dag gaat worden. Beiden zijn we toe een rustige dag . Tijdens koffietijd komen de drie kinderen een beker chocolademelk drinken. Oma laat ze foto’s zien en dat vinden ze prachtig.

Met interesse hebben we de belevenissen gelezen van de 4 aanstaande onderwijzeressen die hier een stage doen voor hun studie aan ‘De Driestar’. Volgt u hen ook? Zie:   http://stageinghana.wordpress.com/

Vandaag is het de tweede stage schooldag voor ze, de scholen staken nog steeds. Zij geven de kinderen les, omdat het personeel staakt. Afin, leest u hun belevenissen maar, erg interessant en mooie foto’s.

Vanmorgen was het ‘immunization’ tegen polio op de dagopvang. Alle kinderen t/m 5 jaar. De kinderen krijgen twee druppels op de tong. De eerste is tegen de polio en de tweede is vitamine ‘E’. Eerst kreeg de jongste groep, ze stonden netjes in de rij opgesteld. Met 3 personen kwamen ze van de gezondheidsdienst, één voor het aantekenen op de lijst met namen, één om de druppels aan te geven en één om de druppels toe te dienen. Een leidster, natuurlijk de altijd actieve Georgina, klemt het kindje tussen haar benen en houd het hoofd achterover. Er naast zit nog een leidster om eventueel te assisteren wanneer het kind de mond niet open wil doen.

Wanneer de het vaccinatieteam in Nsoatre komt, zijn altijd eerst onze kinderen aan de beurt. Dit komt door de goede relatie met de gezondheidsdienst en de goederen die ze steeds ontvangen van bezoekers uit Nederland. Meestal zijn er niet voldoende ampullen voor alle jonge kinderen in Nsoatre. Helaas is het hier zo dat op is op.

Dinsdag 28 oktober 2014

Vanmorgen er wat vroeger uit. Om 7.00uur mijn eerste inspectie rondje gelopen. Er zijn toch zeker al 30 kinderen druk aan het spelen. Zie ik een schommel gevaarlijk bewegen. Blijkt één poot finaal doormidden te zijn. Solo er bij gehaald, nee is in orde er zit staal in. Solo kijk eens goed. Blijkt hij het niet eens te zien, hij kijkt naar wat anders. Ik wijs het aan, oh we moeten er wat instoppen. Nee Solo, het moet gelast worden en de kinderen mogen er niet meer op. Zo gaat het hier, veel zaken zien ze niet eens. De cultuur en de denkwijze van de mensen is zo anders. Onderhoud zit niet in de genen men gaat door totdat het instort en dat blijft toch een probleem.

Ik vertel hem dat ik een hele lijst heb, het zijn vooral afwerk zaken van de aannemer. Na de koffie ga ik met hem een inspectieronde maken en leg ik deze punten vast met de camera. Er zijn diverse punten bij van februari 2013, daar is dus niets aan gedaan.

Om 8.00uur gaat Solo met de vier meiden die stage lopen naar de Primary. De school is weer begonnen.

Michael is vanmorgen keurig op tijd, al voor 8uur, het standje dat ik hem gisteren heb gegeven heeft geholpen, althans op dit moment. En jawel, daar komen Benson en George aan om te helpen. Moeten jullie niet naar school? Nee, alleen de primary is begonnen. Dus weer een nieuwe verrassing, nu blijkt dat de Junior High School nog staakt. Maar gelukkig zijn alle onderwijzers van klas 3, van de JHS van onze stichting, aanwezig om de examen klas les te geven. De examen resultaten zijn beduidend hoger dan de andere JHscholen in de regio en dat willen ze vasthouden.

Michael wijst me op een zieke boom bij het weeshuis, die levert gevaar op bij storm. Volgens Michael zit er een beest in de boom die de boom aantast, in elk geval ziet het er vies uit. Het is een hele grote teakboom en dat wordt een klus voor een ploeg met een kettingzaag. Ik wijs Solo op de boom en geef hem opdracht het kappen te regelen voordat er ongelukken gebeuren.

Om 11.00uur kwamen de kinderen al weer thuis, er waren te weinig kinderen gekomen. Ook dat is Ghana, voordat alles weer is opgestart en de mensen begrijpen dat de kinderen weer naar school moeten kan het wel even duren. Van de kinderen begrijp ik dat ze zoveel mogelijk bekend moeten maken dat de school weer is begonnen. Bovendien vinden ouders het prima wanneer er geen school is, dan kunnen ze de kinderen op hun stukje grond laten werken. Later blijkt dat het personeel helemaal niet van plan was om les te geven en dat de problemen wel eens de week uit kunnen duren. Ja dan ben je geneigd om te denken: Ghana? Het zal nooit wat worden.

Amanda, Benson, George en Gideon zijn nu met schoonmaak en opruim werkzaamheden bezig.

De inspectieronde met Solo levert een flink aantal punten op, die Solo heeft genoteerd. Tot onze verrassing zat er op de nieuwe schoolborden een verf die afgaf, we hadden meteen zwarte vingers. Overigens zat er niet veel verf meer op. Bijna alle punten zijn restpunten voor de aannemer. Het lijkt voor een buitenstaander misschien nogal veel, maar voor Ghana is het niets bijzonders zo worden zaken gewoon opgeleverd. Alleen nemen we als ‘witten’ hier geen genoegen mee. Er blijkt nog een zieke boom te zijn die gekapt moet worden. Intern waren veel zaken goed in order. Toiletten en douches van de dagopvang bijvoorbeeld waren keurig schoon en er was buiten de speelwerktuigen niets kapot. De speelwerktuigen hebben natuurlijk zeer veel te lijden met zoveel kinderen. Men heeft er hier gewoon geen kijk op hoe je dingen kunt repareren of verbeteren. We hopen dat de gegeven instructies zullen helpen.

Vanavond een Ghanese maaltijd, rijstballen met een pindasoep met stukken kip erin. Lucy was nog aan de afwas, het liep tegen zessen. Het begon licht te regenen, in de verte rommelde het een beetje en jawel hoor, floep het licht uit. Dus geen stroom tot kwart over acht. Maar nu toch met een kop koffie onze blog.

Maandag 27 oktober 2014

Opnieuw wordt er gestaakt en zijn de kinderen bij huis. Maar er is hoop, om 9uur deze ochtend is de dominee in conclaaf gegaan met het hoofd van de school. De dominee vindt dat het genoeg is geweest en wil ze bewegen om morgen weer aan het werk te gaan.

De jongens en meisjes uit ons weeshuis waren al vroeg bezig met het terrein schoon te maken, alle bladeren en takken worden verwijderd. Dat was ook wel nodig na de zware regen en wind van zaterdagavond. De jongens zijn ook dode bomen aan het omhakken en dat is niet eenvoudig want teakhout is keihard. Ik heb de jongens gezegd dat ze het hout kunnen verkopen als brandhout, dan hebben ze weer een zakcentje.

Michael kwam me vanmorgen vertellen dat hij wat later was omdat zijn moeder ziek was en hij haar eerst haar medicijnen moest brengen. Vrijdag kwam hij pas om 09.30uur en had ook een mooi verhaal. Ik vertelde hem dat wanneer we vroeger te laat op school kwamen we ook steeds een ander smoes moesten verzinnen, toen liep hij lachend weg.

Het is deze ochtend maar 23° en bewolkt, lekker weer voor de jongens om te werken.

Het is vandaag de 53^e verjaardag van Georgina, leidster van de jongste groep op de dagopvang. Voor bezoekers van het werk van onze stichting een bekende dame. Georgina was een van de eerste medewerksters en een door ons zeer gewaardeerde, niets is haar teveel altijd staat ze klaar voor de kinderen. Tiny is haar een kleinigheidje gaan brengen.`

Om 12.00uur liet het schoolhoofd weten dat de school morgen weer gaat starten. De regering is nog met overleg bezig maar gelukkig zijn ze hier verstandig. Dus de meiden kunnen starten met hun stagewerk, alhoewel ze vandaag al druk bezig zijn met de weeskinderen. Hierdoor krijgen ze al aardig inzicht in het onderwijs systeem die kennelijk behoorlijk afwijkt van die in Nederland, begrijpen we.

Inmiddels is de temperatuur al weer opgelopen tot 29°.

25 en 26 oktober 2014

Met lekker zou ik de zaterdag en zondag willen typeren. Zaterdag lekker gegeten bij Eusbett, peppersteak, salade en een flink bord echte friet. Zaterdagavond de verjaardag van Amanda, cake, limonade en allemaal een zakje popcorn, meegenomen uit Eusbett. Zondag heerlijk koel weer, dus onder de 30 graden en zondagmiddag heerlijk gegeten een ‘sauce’ diverse groenten, kruiden en stukjes kip en daarbij gekookte rijpe planteen ‘boiled ripe plantain’ een maaltijd klaargemaakt door Solo.

Na de inkopen bij Melcom dus zaterdagmiddag naar het Eusbett hotel om wat te drinken en daarna westers te eten. Zoals gebruikelijk werd de maaltijd niet voor allemaal tegelijk opgediend, daar heeft men in Ghana veel moeite mee. Helaas was er zaterdag geen ijs, men heeft meestal lekker schepijs in allerlei smaken. Wel was er de popcorn machine en konden we 20 porties popcorn meenemen voor de kinderen. Enkele meisjes hadden gevraagd of we dat mee wilden nemen en wilden ons geld geven voor een portie. Ja, de grotere kinderen hadden nu allemaal geld, eerlijk verdient bij oma en opa. De meisjes voor de grote schoonmaak van ons huis en de jongens voor het opruimen van de tuin. Maar daar zullen we maar niet aan beginnen om ze te laten betalen.

’s Avonds na de ingekorte avondsluiting was er de viering van Amanda’s verjaardag. Oma had een grote cake gebakken en versierd met negen kaarsjes, parapluutjes en ballonnen. Ze kwam met de brandende kaarsjes binnen en Amanda mocht ze uit blazen. De meiden uit Nederland hadden een mooie hoed gemaakt. Er was cake, crackers, flesjes limonade en dan nog allemaal een zakje popcorn. Dus het was feest. Christian, het zoontje van Solo en Regina, zorgde voor de muziek.

Zondag zagen we de kinderen keurig aangekleed naar de zondagsschool en jeugddienst gaan. Wat worden ze groot en wat kleden ze zich keurig, het zijn echte pubers. Het is een lust om ze zo met elkaar lopend de poort uit te zien gaan.

Wij zijn daarna naar een preek gaan luisteren. Daarna kwam Solo met Christian een poosje op visite. Om 3uur kwam Solo met schalen vol met schoongemaakte groenten enz. aanlopen en is hij bij ons de maaltijd klaar gaan maken. Regina kwam even later op visite, even later kwam de junior zus van Regina, waarschijnlijk een dochter van een tante, met Christian aanlopen en kwamen ze er bij zitten. Ze bleven niet eten want de grote hoeveelheid groenten die wij en ook Solo eten, lusten ze niet. Zij aten rijst vertelde Solo. Dus hebben we gezellig samen met Solo gegeten en hadden we ook nog ijs na. Regina is gestopt met werken, maar toch ging ze zondagavond met Christian terug naar Sunyani, terug naar de slechte achteraf behuizing.

Zondagavond tijdens de avondsluiting bleek dat Clement, George en Sarah er niet waren. Wat bleek! Alle drie waren leider van een jeugdgroep van de kerk en hadden een overlegvergadering. Toch fijn om te vernemen dat er al drie van onze weeskinderen leiding geven aan jongere kinderen en zijn ingeschakeld in het jeugdwerk.

Na de avondsluiting vroegen Rachael, Hannah en Mercy of ik morgenavond een film wilde vertonen. Nu dat kan maar dan moeten we vroeg beginnen. Ze wilden graag de film over Adam en Eva, dus de Bijbelse geschiedenis t/m Abraham, zien. Helaas heb ik die niet meegenomen deze keer. Dus nu om 5.30 uur maandagavond de film over het Bijbelboek Ruth.

Er ligt weer een nieuwe week voor ons, de derde week is alweer ingegaan! De jongens waren om 08.00uur al weer aan het rommel opruimen. Conclusie: geen school de vierde stakingsdag.

Zaterdag 25 oktober 2014

Vandaag is Amanda 9 jaar geworden. Na het ontbijt zijn we haar gaan feliciteren en hebben het cadeautje van haar adoptieouders gegeven.

Amanda’s vader werkte bij een wegenbouw bedrijf welke enkele wegen aanlegde in Nsoatre. Amanda’s moeder was 8 maanden zwanger toen het wegenbouw project in Nsoatre gereed was. Amanda’s moeder werd verteld dat ze naar het volgende project gingen in Atebubu. Zij zou haar man volgen, na de geboorte. Sinds het vertrek van Amanda’s vader in september 2005 hoorden ze niets meer van hem. Ondanks allerlei naspeuringen werd er nooit meer van hem vernomen. In januari 2009 raakte Amanda’s moeder opnieuw zwanger en ze besloot tot abortus. De illegale abortus verliep slecht en ze stierf.

Vanavond is er een verjaardagspartijtje voor Amanda. Tiny heeft gisterenavond een grote cake gebakken voor het feestje.

De vijf oudste meisjes, Sarah, Martha, Mercy, Rachael and Hannah zijn vanmorgen ons huis van binnen en van buiten aan het schoonmaken. We moeten constateren dat ze het beter doen dan Lucy. Ook de buitenkant wordt nu afgeboend en die hebben we nog nooit zo mooi gezien. We dachten dat de vlekken in de muur zaten maar het blijkt vuil te zijn. Zelfs het horrengaas wordt afgeboend en daar komt veel vuil af, je kunt zien dat het nooit eerder is gedaan. Het huis wordt weer mooi wit en blauw. En met elkaar hebben ze veel lol.

Vier jongens, Clement, George, Benson en Gideon zijn samen met Solo de berg rommel in onze tuin aan het opruimen. Ook dat is een hele klus en daar zullen ze nog wel enkele keren mee bezig zijn.

In elk geval hebben zowel de meisjes als de jongens een zakcentje verdiend.

Vanmiddag hopen we samen met de 4 gasten uit Nederland in twee taxi’s samen met Solo naar Melcom te gaan in Sunyani, want we moeten inkopen doen.

Om 10.15 uur vanmorgen was er weer stroom. Dus we hadden veel geluk!

De derde dag al van de staking, weer zijn de weeskinderen thuis. Alleen Clement die in de examenklas zit van de Junior High krijgt les. Een leraar vond het te gortig worden en besloot klas 3 les te gaan geven.

Op ons stukje privé terrein was er een hele berg met tuinafval. Vandaag is er aan George, Benson en Gideon gevraagd of ze opa wilde helpen. Toen ze vernamen wat ze moesten doen zag ik al aan Benson’s gezicht dat het hem niet aanstond, dus even toegesproken. Het probleem is dat de meisjes ons heel graag willen helpen maar de jongens zijn liever lui dan moe en dat accepteren we niet. Morgen, zaterdag, mogen de meisjes oma helpen in huis. Lucy, onze hulp, moet morgen naar school. De jongens zijn toch druk aan het werk gegaan. Michael kwam naar me toe en zei: de jongens moeten handschoenen aan. Hij liet zijn handen zien onder de snijwonden van gisteren. Hij had gelijk, maar we hebben geen werkhandschoenen en de dunne plastic handschoenen zijn niet geschikt. Dus oma ingeschakeld, en nu hebben de jongens en ook Michael washandjes in mooie kleuren om hun handen.

Vervolgens komt Michael weer aanlopen en zegt, de jongens moeten nu hard werken dus moeten ze ook eten en het bord pap wat ze vanmorgen hebben gehad is onvoldoende. Dus Lucy op de fiets weg en lekker vers brood gehaald. Alle drie de jongens 3 sneden brood met boter en bruine suiker. Weer enige tijd later allemaal een beker limonade. Terwijl de jongens aan het werk zijn kijken er vier van de meisjes toe.

Tegen twaalven komen de jongens met Michael aanlopen. Wat blijkt er zat een nest met insecten en Gideon heeft vele beten opgelopen. Nu gelukkig had Tiny een stift waarmee je de plekken aanstipt, het bijt even maar dan is het nagenoeg weg. En het werkte. Michael vertelde dat door de zon de insecten vanzelf weg zouden vliegen. Even later zag ik de jongens niet meer. Ze zeiden, we zijn gestoken want er zitten insecten. Ja, dat klopt maar er liggen nog meer hopen op andere plaatsen zonder insecten. Dus zijn ze weer aan het werk gegaan nu inclusief Clement. Echter het is al snel daarna te warm om te werken voor de jongens. De werkdag in Ghana duurt van 8 – 14 uur en daartussen eten ook nog twee maal.

Even later komt Michael met de een bus witte muurverf die ik hem deze week had laten kopen, dus hij was het waarschijnlijk ook zat om de bladeren en takken weg te sjouwen en wilde wat anders doen. Vorige week was hij onder de custard bomen aan het werk en zat onder de rode mieren die hem lelijk staken. Tiny wees me er op dat in veel landen men een strook wit verft om de stam van de bomen tegen de insecten. Inderdaad dat hebben we gezien in India, Singapore en andere tropische landen, maar niet in Ghana. Dus nu is Michael druk aan het schilderen, 30 cm van de grond en dan een band van 50 cm hoog. Ik heb hem een rolmaat gegeven, die hij mag houden, en een rol schildersplakband want het moet natuurlijk wel netjes worden. En jawel, wanneer hij begint te schilderen, blijkt dat hij een enorme plons water bij de verf heeft gedaan, dus veel te dun. Toen maar meer verf erbij gedaan. Maar het wordt netjes en het werkt, want dat moest ik nog afwachten. Maandag nog een keer overschilderen en dan zal het wel mooi wit worden.

Het is vandaag vrijdag dus dan dragen de meeste dagopvangkinderen hun oranje kleding die de zus van Solo financiert.

Tiny is met de meisjes Mercy en Rachael naar de markt. Voor beiden gaat ze een goede rugtas kopen voor de schoolboeken. Het is voor hun verjaardag, Mercy, die door ons is geadopteerd, had nog niets gekregen voor haar verjaardag. Rachael, die door onze dochter is geadopteerd, moet nog jarig worden. Cadeautjes geven heeft geen zin, ze spelen er even mee en dan komt het in de kast of het verdwijnt. De prijzen vielen erg mee, dus ze hebben er ook nog oorbelletjes en een halskettinkje bij kunnen kopen. En toen was er nog geld over, dus ze kunnen later zelf nog iets gaan kopen.

Ik hoor de kinderen zingen in het Nederlands. Zingen doen ze graag en dat doen ze vooral hard. Amanda kan goed zingen en kent heel veel liedjes. Morgen is ze jarig dus Tiny moet nog een cake bakken. Een cadeautje was er al meegegeven en Tiny heeft voor haar ook nog oorbelletjes en een halsketting gekocht.

Het is een lang verhaal geworden, maar vanaf 2011 houd ik een dagboek bij van hetgeen hier plaatsvindt en daar zijn deze stukjes een onderdeel van.