Deze maal nogal wat verschillen of variatie in onze blog.
Vanaf het muurtje tussen onze tuin en het gedeelte met weeshuis en dagopvang kan de haan zijn harem goed in de gaten houden. Overdag is dat wel aardig maar ’s nachts is het kraaien van de haan minder prettig.
Donderdag zei Bente ik wil graag een geitje om te verzorgen. Dus vroegen Ria en Herbert aan Solo om een jong geitje te kopen. Solo ging gisteren aan het eind van de schooldag naar Seth en vroeg of Seth een geitje wilde kopen voor Bente. Dat hoorde een echtpaar die hun kind op kwamen halen en de vrouw zei spontaan mijn vader heeft jonge geitjes. Wij vragen hem wel om een geitje die witten doen zo veel voor ons dan kunnen we nu wat terug doen. Aan het eind van de middag was het geitje er, ook de weeskinderen spelen er mee en Gideon kapte vanmorgen al vroeg takken met flinke groene bladeren zodat het beest wat te knabbelen heeft.
We ontbijten en lunchen apart maar ’s avonds eten we met elkaar in het gastenverblijf. Donderdagavond hadden we spaghetti en Bente zei ik wil: ‘African food’, dus vrijdagavond aten we red-red. Red-red is gebakken plantain met een gerecht van bruine bonen. Ik vind het altijd heerlijk maar het is een zware maaltijd en niet allen wilde het proberen maar er was ook nog rijstballen met pindasoep. Bente eet haar rijstballen met soep op zijn Ghanees met haar handen.
Vanmorgen waren de kinderen al vroeg bezig om het terrein aan te vegen en daarna zijn de jongens de muur gaan afboenen.
In de kerk naast ons wordt er een huwelijk voltrokken, dus kunnen we vanaf ons terras meegenieten. Om 10 uur begon de dienst en het wordt een lange zit voor het echtpaar en de familie. Er wordt veel gezongen en Lucy is de zangeres, zie foto, en die hoor je er dan bovenuit. De dienst was om 14.30uur afgelopen, dus een trouwdienst van 4 uur en 30 minuten dat zie ik in Nederland nog niet gebeuren en dat bij deze temperaturen. Mijn telefoon geeft al enkele dagen 37graden aan maar ik denk dat het ongeveer 34 is op het heetst van de dag.
Herbert en Eskil zijn bezig om klusjes aan ons huis te doen. We hebben mooie houten plafonds maar door het droge weer beginnen er enkele plankjes los te komen en onze voordeur is gaan werken en klemt. In het gastenverblijf hebben ze ook al een en ander gerepareerd.
Solo werd gisteren vanuit Sunyani gebeld door een onbekende dame, ze vertelde dat ze had gehoord van het goede werk dat hier gedaan wordt en dat ze zelf gehandicapt was maar geen hulp nodig had. Maar ze kon ons ergens mee helpen, dus is Solo er vanmiddag heen geweest. De vrouw is na een ongeluk 20 jaar geleden en een operatie invalide geworden. Ze kan niet meer zitten en lopen. Ze maakt prachtige kinderkleding vooral meisjesjurken. Ze had gehoord van het uitdelen van kleding en gaf een grote zak met kleding mee, plus foto’s. Ze naait de kleding met de hand want ze kan niet achter een naaimachine zitten. Waar ze om verlegen zit is materiaal, we zullen proberen haar volgende week te bezoeken en dan schrijven we meer over haar.
Na het avondeten nemen de grotere meisjes de haren van Tiny en Ria onderhanden.