Edna Nti en haar moeder Rose Afabea. Samen met nog een ouder zusje wonen ze behoorlijk ver weg in een arme omgeving.
Bij de geboorte was ze gezond maar toen ze 9 maanden was ging ze lopen en is ze gevallen. Haar moeder is met haar naar het ziekenhuis in Sunyani gegaan maar daar werd ze doorgestuurd naar Kumasi. Daar kreeg ze therapie en na onderzoek bleek dat ze stuipen had gehad. Toen herinnerde de moeder zich dat na de val het zwart uit haar ogen weg trok en de ogen wit waren geworden en dat ze helemaal stijf was geworden. Het is nooit meer goed gekomen met Edna en haar moeder moet haar de hele dag verzorgen. Na dit voorval is de vader er vandoor gegaan zoals meestal wilde hij niet voor haar zorgen.
Na deze gebeurtenis kon Edna niet lopen. Om zich voort te bewegen kroop ze over haar knieën heen en weer. Haar knieën lagen open en de wonden ontstoken.
Op de opvang hebben we veel geoefend met lopen. Edna is erg vooruit gegaan. Ze staat een stuk steviger op haar benen en loopt (op goede dagen) meters zelfstandig. Edna wankelt zo af en toe nog wel en slingert heen en weer met haar lichaam. Maar ze boekt vooruitgang en lijkt het lopen leuk te vinden. Een ballon heen en weer brengen of achter een speelgoedautootje aan vind Edna een leuk spel. Tegelijkertijd is het een goede oefening om haar benen en het lopen te trainen.
Edna haar moeder is een gemotiveerde vrouw, die het beste voor haar kind wil. Zo wil Rose ook heel graag dat Edna gaat praten. Op dit moment spreekt Edna niet tot weinig. Zo af en toe zegt ze wel wat woorden zoals: ‘mama’, hi, bye, en in het Twi: het gaat goed (eye). Rose wil het liefst de woorden er in stampen. Ik ben er van overtuigd dat Edna hier niet zo heel veel van leert. Het is belangrijk dat Edna dat ze haar stem kan gebruiken om dingen duidelijk te maken en dat dit het beste kan doormiddel van woorden. Daarom heb ik, in mijn tijd in Ghana, samen met Edna op een speelse manier woordjes geoefend en gebrabbeld. Op deze manier ontstond er contact en verbinding met dit meisje. Rose zag dat Edna op deze manier haar stem meer begon te gebruiken (tijdens het spelmoment) en heeft naar mijn inzicht, het stampen van woorden een beetje losgelaten. Ik hoop dat Edna ooit met enkele woorden haar wensen en behoeften kan aangeven.
Edna is erg aanhankelijk aan haar moeder, het liefst is ze de hele tijd bij haar in de buurt. Edna houd van knuffelen, handjeklapspelletjes, achter een ballon aanrennen, zingen, dansen, blokjes van de ene naar de andere kant brengen en van blokjes een toren maken.
Edna is een vrolijk en lief meisje wat erg moet wennen aan nieuwe mensen maar als ze je eenmaal herkent, het toch wel erg leuk vind en graag wat met je kletst (op haar eigen niveau).