Bodil en Gabriel zijn om 5uur vanmorgen samen met Solo vertrokken.
Ik ben vanmorgen eerst naar de spelende kinderen in de eetzaal gaan kijken, want het is donderdag en tijd voor creativiteit voor de klas van Seth. Om 9uur gaan deze kinderen dan naar de eetzaal. Maar het spelen is nog steeds bedroevend want de kinderen weten niet hoe ze iets moeten bouwen of een legpuzzel in elkaar leggen. Het probleem is dat de volwassenen het ook niet kunnen. Een puzzel van 12 of 16 stukjes kunnen die meestal zelfs niet in elkaar leggen. Dat 
inzicht ontbreekt, we hebben het al dikwijls uitgeprobeerd. Morgen is de klas van Lucy aan de beurt en ik schat dat Lucy meer inzicht heeft, dus dat gaan we uitproberen. Dat inzicht ontbreekt geeft dikwijls moeilijke situaties, want men zegt altijd ja en zegt dat men het begrijpt. Met plannen voor nieuwbouw is dat heel vervelend; leg je het uit aan de hand van schetsen en knikken ze maar blijkt later dat ze er niets van begrijpen en geen tekening kunnen lezen.
Na de koffie zijn Tiny en ik met Krister en Bente naar de gehandicapte kinderen gegaan. Bente vind het eng. Wat is het fijn om te zien dat Edna al behoorlijk goed begint te lopen en Isaac is als steeds uitgelaten blij, wat is dat toch een blijmoedige jongen, jammer dat hij zo ernstig gehandicapt is. Voor Blessing is alleen eten belangrijk lijkt het wel.
De kinderen krijgen een autootje en allen een lolly, daarna geeft oma een demonstratie bellenblazen en dat vinden ze prachtig.
Veelal wordt een (verstandelijk) gehandicapt kind in Ghana gezien als ‘waterkind’, een kind geboren uit een vrouw die verkracht is door een watergeest. Deze kinderen, waarvan gezegd wordt dat ze half mens half geest zijn, worden meestal niet geaccepteerd. Volgens de tradities moeten ze worden neergelegd langs de waterkant, waar de geest ze ’s nachts kan meenemen naar de bodem van de rivier. In de praktijk worden de kinderen overal achtergelaten.
Hoewel het erg droog is kunnen we zittend op het terras voor ons huis toch genieten van de natuur.
Voor de verjaardag van Saartje wordt er een cake gebakken. In augustus heeft Tiny aan Juliet geleerd hoe ze dat moet doen en nu zijn ze samen aan het bakken. Juliet verteld dat haar echtgenoot de cake heerlijk vind en nu blijkt dat je in Sunyani bij enkele winkeltjes van alles kunt kopen. Producten als mosterd, vanille suiker, bruine basterd suiker enz. waren volgens Solo in Ghana niet te koop. We vertelden dat Tiny zelf jam maakte van ananas en van bananen, nu die blijk je ook in die winkels te kunnen kopen en wat belangrijk is ook koffie, terwijl ons verteld werd dat er alleen maar Nescafé instant koffie te kopen is. Tiny zeg tegen Juliet: we vragen opa om flink wat geld en dan gaan wij met de taxi binnenkort naar Sunyani om inkopen te doen. Krister en Bente decoreren samen met oma de verjaardagstaart.
’s Avonds, na de avondsluiting die wat vroeger begonnen is, vieren we met zijn allen de verjaardag van Saartje, er is de taart van oma, pakjes frisdrank en pakjes met biscuit vanuit de stichting. Het is een heel gezellige om zo samen te zijn met de weeskinderen.
