Auteur: wim

Ja, het was deze zaterdagmorgen even heftig op het terrein van de stichting. Plotseling kwam er een jonge vrouw het terrein oprennen greep een sterke man, die ik had ingehuurd voor wat sloopwerkzaamheden, bij de pols en zocht bij hem bescherming. Direct daar achteraan nog een jonge vrouw het terrein op. Daarna een groep schreeuwende mensen en…de politie. Georgina en Seth waren er direct bij. Tiny zegt ga er maar even naar toe. Dus politie een handje gegeven want hij zei heel nadrukkelijk dat hij politie was, nu dat stond ook duidelijk op zijn blauwe uniform. Ik vertelde hem dat het prima was maar dat hij op privé terrein was en ik geen vreemden op het terrein wilde. Nu hij heeft de groep netjes meegenomen en zou het verder op het bureau afhandelen.

Het bleek dat de jonge vrouwen iets op hun geweten hadden en bescherming zochten op ons terrein en dachten daar veilig te zijn. De bouwvakker die ik had ingehuurd voor het slopen van de oude muur om het terrein, vertelde me echter dat het te maken had met een familie aangelegenheid.

Sinds 8 uur vanmorgen zitten we weer eens zonder stroom. Ook gisteren hebben we regelmatig een uurtje zonder gezeten.

In Ghana kun je eigenlijk niets goed plannen de omstandigheden kunnen snel veranderen. Solo ging gisterenmorgen meubels enz. ophalen in Sunyani, die we hadden uitgezocht voor het gastenverblijf. In Sunyani regelde hij een vrachtauto die er op het oog redelijk uitzag. Op weg naar Nsoatre kwam men 4 maal met pech te staan en ze deden er bijna 4 uur over om de 20 km af te leggen.

Vanmorgen hebben we vernomen dat Catrien en Geertrude gisterenavond goed zijn aangekomen. Aan het eind van de volgende week hopen ze zich bij Nadine en Bertine te voegen. Het gastenverblijf is ingericht dus ze kunnen komen.

Deze morgen is er hard gewerkt door de weeskinderen. De jongens zijn met Seth een pad naar de poort aan het aanleggen van brokken steen. Daarover komt gravel, we laten Solo vrachtwagens met gravel kopen en eventueel tuingrond voor de tuinaanleg. We doen dat dikwijls wanneer we hier zijn, we doen dat privé omdat we het aan laten leggen op onze aanwijzingen leuk werk vinden. Zelf hebben ze daar geen inzicht in en zijn ze steeds verbaasd wanneer ze het resultaat zien. We hebben daarom ook privé deze sterke man ingehuurd om het zware werk te doen.

De meisjes hebben vanmorgen het terrein aangeveegd dus alles ziet er weer netjes uit. Een paar grote flessen cola laten halen en iedereen is weer blij.

Vrijdag 15 februari is de dag dat we volgens de nieuwe organisatie vorm zijn gaan werken. De meeste kinderen verschenen vandaag in hun nieuwe oranje schooluniformen. Niet alle kinderen want er zijn ook ouders of verzorgers die de 8 cedis (euro 3,20) niet kunnen betalen, dus daar moet nog een oplossing voor komen.

Seth, de huisvader van het weeshuis, is het hoofd van de dagopvang. Op 1 maart ontvangt hij zijn diploma als onderwijzer. Hij is geslaagd op het tweede niveau, hij haalde bijna het eerste niveau, ik neem aan dat het invloed heeft op het salarisniveau wanneer hij als onderwijzer op de basisschool zou gaan werken. Het ziet er naar uit dat Seth ons in de toekomst zal verlaten en zich door geld zal laten leiden. Als onderwijzer kan hij veel meer verdienen dan binnen onze organisatie. Het is jammer maar daar is niets aan te doen.

Om u enig inzicht te geven: 1 euro is momenteel 2,50 cedis, De mensen die hier boeren of een nering hebben verdienen tussen de 20 en 60 cedis per maand, onze medewerkers verdienen tussen de 40 en 120 cedis per maand, maar een onderwijzer van het basis onderwijs verdient 400 – 500 cedis per maand, en een docent aan de Senior High (de echtgenote van Solo) ongeveer 1.000 cedis per maand. Solo zou met zijn opleiding en intelligentie tussen de 1.400 en 2.000 kunnen verdienen, maar hij is ook al voor hogere posten gevraagd in de politiek en dan zou hij nog veel meer kunnen verdienen. Maar het hart van Solo, de directeur van de organisatie in Ghana, ligt bij de kinderen en het kleine salaris dat hij verdient besteed hij aan de weeskinderen en de kinderen van de dagopvang. Salarissen in Ghana en zeker in deze arme regio liggen ver uit elkaar.

Direct onder Seth functioneert vanaf vandaag Lucy onze hulp. Wanneer wij niet in Ghana zijn assisteerde ze al in klas 1 van de dagopvang. Lucy studeert voor onderwijzeres. Zij heeft Senior High en zit nu in de twee klas van de driejarige opleiding voor het onderwijs aan basisscholen. De opleiding wordt gegeven op de zaterdag en zondag in Sunyani. Lucy is vanaf nu verantwoordelijk voor orde en regel op de dagopvang. Direct blijkt al dat ze flink kan optreden en de medewerksters corrigeert. Nu regelt ze alleen de organisatie van de maaltijden en het gestructureerd eten van de kinderen, wanneer wij weer terug zijn naar Nederland heeft ze dus de volledige verantwoording voor de organisatie.

Van de overige medewerkers is de hoogste opleiding Senior High, ook vanuit het gezichtspunt van opleiding was het mogelijk deze stappen te zetten en de jonge Lucy deze verantwoordelijkheid te geven. Seth had al aangegeven dat ze zeker zou worden geaccepteerd en dat bleek gisteren toen we de lijnen aangaven tijdens de bespreking met het voltallige personeel.

Vanmiddag 14 februari een gesprek gehad met de financiële man van de Nsoatre kliniek. Ik had hem uitgenodigd voor een belangrijke mededeling, maar hij begon eerst te praten. Hij vertelde dat de afdeling verloskunde een geweldige sprong had gemaakt de afgelopen jaren en dat dit landelijk niet onopgemerkt was gebleven. Toen ze dit onlangs analyseerden hoe dit kwam was de conclusie dat het te danken was aan de invloed van Stichting Kinderhulp Ghana. In de loop van de jaren is de afdeling stap voor stap gerenoveerd en verbeterd.

Wel we konden hem nu meedelen dat we de laatste stap gingen maken. Na dit gesprek willen we onmiddellijk starten met het brengen van water naar de kliniek. Een oud boorgat wordt gerenoveerd en voorzien van een elektrische pomp en daarna wordt via een pijpleiding het water naar de kliniek gebracht. Vanuit enkele watertorens wordt het water dan naar de diverse afdelingen gedistribueerd.  Zodat alle afdelingen over water kunnen beschikken.

Bij de afdeling verloskunde wordt een gebouw neergezet met twee toiletten en twee douche ruimtes voorzien van warm en koud water. Zodanig gebouwd dat men vanuit de afdelingen zo de ruimte binnen kan lopen. De unit wordt voorzien van een grote septic ruimte ondergronds met verschillende  ruimtes en ontluchting zodat een natuurlijk afbreekproces ontstaat.

Wanneer hij akkoord zou gaan en dat ging hij natuurlijk, hij was zeer verblijd en zag er al naar uit om het aan de medische staf te kunnen meedelen, dan gaat de aannemer onmiddellijk beginnen aan de fabricage van de benodigde betonblokken voor de bouw. Wanneer die gereed zijn moeten ze enkele weken drogen en tijdens het drogen worden de graafwerkzaamheden gedaan.

Een nieuwe stap is gezet ter bevordering van de gezondheid van moeder en kind maar ook van alle andere patiënten.

Gisterenmiddag zegt Lucy onze hulp plotseling: Tomorrow is the 14th February, we have a man his name is Valentine….. we geven elkaar daarom dozen bonbons. Nu Lucy, Valentijnsdag is een werelds commercieel gebeuren, wij zijn dat als christen niet gewend. Tiny ziet de twijfel waarschijnlijk in mijn ogen en zegt abrupt “wat jij doet moet je zelf weten maar aan dat gedoe doe ik niet mee”. Dus Lucy geen bonbons, overigens heb ik in 15 jaar Nsoatre nog nooit één bonbon hier gezien. Het is ook wel brutaal van Lucy, maar inwendig moest ik er om lachen want het geeft ook wel de pit aan die in haar zit en daardoor zag Tiny waarschijnlijk mijn twijfel. En wat een verhaal diste ze weer op “we have a man his name is Valentijn” waar halen ze dat soort onzin vandaan.

De onzin begon al in het vliegtuig met een speciale Valentijn gift en in Anomabo kregen we geen 10% korting in verband met te verwachten drukte met Valentijn, nu er is geen kip gekomen toen we er waren en bovendien blijkt het dus pas vandaag te zijn. Als zeventigers horen we de laatste jaren pas iets over Valentijnsdag, ik heb geen idee wat  het voorstelt. Ik zie wel papier met roze hartjes, dus het zal wel met liefde of zo te maken hebben.

Wanneer ik uitkijk op 220 spelende kinderen, de vreugde zie in de ogen van de weeskinderen en denk aan onze eigen kinderen en kleinkinderen, dan denk ik dat Tiny en ik 365 Valentijnsdagen in een jaar hebben.

Vandaag is het Aswoensdag. De presbyterianen houden deze dag ook. Dus vanmorgen om 9 uur begon er een dienst in de kerk naast ons huis. Ver over 1.000 kinderen waren er in de kerk om de dienst bij te wonen. Het zijn de kinderen die naar de scholen gaan van de presbyterianen op het terrein links van ons eigen terrein. De dienst duurde tot 10.30 uur en er werd veel gezongen maar er was ook een preek voor de kinderen. Vanavond is er de gewonen kerkdienst, die zal wel langer duren.

De kinderen van onze dagopvang zijn niet naar de kerk. Wij hebben elke woensdagmorgen onze eigen kinderdienst, dus ook deze ochtend.

Tiny en Lucy waren vanmorgen al om 8.30 uur aanwezig bij het ontbijt van de dagopvang. Vanaf het terras, waar ik een goed overzicht heb, zag ik al dat het geordend toeging. Klas voor klas ging naar de eetzaal, nadat ze eerst in de klas bij elkaar waren gekomen. Toen Tiny en Lucy verslag uit kwamen brengen, merkte ik naar Lucy op: je hebt uit de school geklapt gisterenavond, want anders konden de leiders en leidsters niet weten dat ik ontevreden was en dat het moest veranderen. Ze lachte een beetje, maar zo gaat dat hier de tamtam werkt nog steeds. Maar dat is niet erg. Vanmiddag hebben Tiny, Lucy en ik de situatie geëvalueerd en afgesproken hoe we het gaan doen. Om 3 uur heb ik een functioneringsgesprek gehad met Seth, waarbij tevens de nieuwe aanpak is besproken. Om 11 uur morgenochtend zal ik het voltallige personeel uitleg geven en tevens de nieuwe taak van Lucy toelichten.

Tiny was vanochtend voor de koffie al weer druk bezig in het gastenverblijf.

Om 10 uur zaten Nadine en Bertine met Solo in de bus voor Sunyani. Ze hadden goed geslapen en waren uitgerust. Er waren nog 4-5 lege plaatsen, dus de bus vertrok nog niet. In Ghana vertrekt men wanneer de bus vol is. Schematijd kan b.v. 8 am zijn en dan vertrek je pas om 11 uur wanneer de bus vol is. Het zal dus wel vanavond worden voordat ze hier zijn.

Gelukkig viel het allemaal mee en om kwart over zes kwamen de dames met Solo en enkele draagsters het terrein oplopen. Direct maar aan de avondmaaltijd en daarna naar de kinderen en toen….viel het licht uit. Dus dat werd bedden opmaken enz. met een zaklamp.

Het werd heel stil en donker, er kon dus ook geen kerk worden gehouden. Na ruim een uur ging het licht weer aan en kwamen de dames gezellig koffie drinken.

Dinsdag 12 februari 2013

Het was een heel zware dag vandaag, vooral voor Tiny die druk is met schoonmaken en inrichten van het gastenverblijf en dat zal morgen nog wel doorgaan.

Het begon gisterenmiddag al, de stroom viel uit en dat bij een temperatuur van 36 graden in de schaduw. Dus geen ventilatoren aan en in het donker gisterenavond en vannacht. Ook vandaag tot vanmiddag 12 uur geen stroom, alleen was het nog iets warmer, 38 graden in de schaduw, dat is het overigens nog steeds om 6 uur nu ik zit te schrijven op ons terras met de ventilator aan.

Vannacht niet kunnen slapen van de muggen, vanmorgen zaten er wel 10 muggen in de top van mijn muskietennet. Gespoten en gevangen en Lucy gezegd overdag mijn muskietennet ook gesloten te houden zodat de muggen niet weer lekker kunnen gaan zitten wachten op mijn bloed. Vanmiddag zag ik een zwart vlekje op mijn laken ik veegde het weg maar het werden twee bloedvlekken, het was dus een mug met mijn bloed. Gelukkig ben ik aardig immuun voor de steken en voel alleen maar even jeuk

Vanmorgen dus naar Sunyani om spullen te kopen voor het gastenverblijf. We hadden met Lucy afgesproken dat zij na het ontbijt een taxi zou regelen die bij ons zou blijven. Lucy slim als ze is zegt niets, maar ziet Solo zijn auto bij ons voor de deur staan, belt gisterenavond Solo op om de auto met een chauffeur. Dus vanmorgen om 8 uur een vriend van Solo om met ons naar Sunyani te gaan. Zijn we net onderweg, lekke band dus de reserveband, een fopband die ook nog zacht was. In Fiafre band op laten pompen en de ander achter gelaten om te repareren. Kosten 0,5 cedis oppompen en 2,5 cedis voor repareren, dus 1,20 euro totaal. Vervolgens naar Melcom diverse zaken gekocht, daarna nog groente enz. Om 11 uur op huis aan, maar Lucy merkte op dat ze wel een ijsje zou lusten, de ondeugd. Dus even stoppen bij Hotel Eusbett voor vier flinke ijsjes die we eerst lekker opaten voor we verder gingen. Daarna de autoband opgehaald en om 12 uur reden we het terrein weer op en floep de fan ging draaien dus we hadden weer power. Dat was dus 24 uur zonder stroom, nu maar wachten op de volgende stroomstoring.

Na de lunch even een paar foto’s gemaakt van de slapende kleintjes, tot mijn verbazing slapen de jongetjes apart van de meisjes. Van beide groepen plaatsen we hierbij een foto wanneer het lukt. Internet gaat zo langzaam dat ik er telkens wordt uitgegooid bij het uploaden en dan kan ik weer opnieuw beginnen. Ik ben vaak een uur of langer bezig, terwijl ik alleen maar hoef te plakken en de foto’s te laden.

In de middag is het gastenverblijf ingericht en onze woonkamer heringericht. Onze grote eettafel met 6 stoelen staat nu in het gastenverblijf en ik zit nu aan een plastic tafeltje met 3 plastic stoelen, maar dat blijft gelukkig niet zo. Om een uur of 5 waren vooral Tiny en Lucy, die het leeuwendeel voor hun rekening namen, aan het eind van hun Latijn.

Lucy kookte weer lekker, yam met ampesi (kotomle, bladeren van de cocaoyam, met knoflook, gember en kruiden) en gebakken makreel (noemen ze in Ghana zalm, maar het is makreel).

Tijdens de maaltijd praatten we erover dat ik zo slecht had geslapen omdat ik nogal teleurgesteld was over de gang van zaken die morgen op de dagopvang. Lucy had daar ook een behoorlijke mening over en we zaten op dezelfde lijn. Zij voelt er wel voor om hier flink het mes in te zetten en is van mening dat ze de dames wel aan zou kunnen, ze wilde maar meteen morgenochtend de zaak aan gaan pakken. Nu dat kan natuurlijk niet. Tiny en Lucy gaan nu morgen gewoon de maaltijden bijwonen. Daarna gaan we de zaken uitwerken en morgenmiddag om 4 uur heb ik een gesprek met Seth de hoofdonderwijzer en huisvader van het weeshuis.

Om 7.55 is de KLM geland in Accra en precies 1 uur later liep Solo achter de bagagewagen en was Gideon de parkeerticket aan het betalen. Vijf minuten later zaten Bertine en Nadine in de auto en spraken we even met ze. Alles was vlot en goed verlopen.

Voor de geïnteresseerden geef ik hierbij de GPS locatie van ons terrein met weeshuis en dagopvang. Het geheel ligt op een hoogte van 331,3 meter.

De breedte graad is Noord 7 graden, 24 minuten en 15,33 seconden, Ghana ligt dus net boven de evenaar maar er zijn geen seizoenen. Momenteel vallen de bladeren van de bomen door de droogte en de hoge temperatuur van 30 – 35 graden.

De lengte graad is Oost, Ghana heeft GMT de 0 lijn, één uur vroeger als in Nederland, maar ligt aan de kant t.o.v. GMT naar Nederland toe: 2 graden, 27 minuten en 55,62 seconden.

De foto geeft een overzicht van het weeshuis en daarachter rechts is nog juist een gedeelte te zien van ons nieuwe gastenverblijf. Het gastenverblijf heeft vier slaapkamers met elk een badkamer met toilet, een gezamenlijke woonkamer en keuken. Morgen vertrekken de eerste twee gasten uit Nederland, wanneer ze de blog nog bekijken kunnen ze hun verblijf voor de komende 3 maanden zien.

Maandag 11 februari 2013

Vandaag was het de eerste dag dat we de kinderen van de dagopvang weer zagen. Eerst maar eens kijken in de gerenoveerde eetzaal. Op de foto is de helft van de kinderen te zien. Het was wel nodig dat we kwamen kijken, want het was nogal chaotisch. Wel werd er door de kinderen gewacht totdat alle kinderen zaten, waarna er kon worden gebeden. We zien er naar uit dat er voor lange tijd toezicht kan zijn vanuit Nederland. Er waren kinderen die geen bord pap hadden en anderen liepen met een halfvol bord alweer de deur uit om het bij de vaat te doen. Nu daar hebben we eerst op ingegrepen, alle kinderen die hun bord niet leeg hadden stuurden we terug de eetzaal in.

In de klassen was het ordelijker, we constateerden dat er met gebed werd geopend, voordat met de les of het spelen werd begonnen.

De kleintjes, groep 1, waren nu bij elkaar in de nieuwe grote ruimte. Lucy, onze hulp, had me al voor het ontbijt verteld dat de hele bevolking was komen kijken naar de, in hun ogen, prachtige ruimte met een tegelvloer, verlichting en plafondventilatoren. Men kon niet begrijpen dat die blanken dat allemaal voor hun kinderen deden. Deze morgen waren er 75 kinderen in deze zaal, twee kinderen kunnen nog niet lopen. We zijn maar even geweest om de dagopening bij te wonen en daarna te tellen. Toen we weg gingen begonnen de 3 leidsters met het uitdelen van speelgoed.

De andere klassen waren al volop bezig met de lessen toen we binnenliepen, maar daar was Tiny weer bij een enkele opening geweest. Klas 2b plus 2a hebben samen 74 kinderen deze morgen en in klas 3b plus 3a waren er samen 79 kinderen. Totaal zijn er dus vandaag 228 kinderen aanwezig. De klas volgorde voor de kinderen is: klas 1, klas 2b, klas 2a, klas 3b, klas 3a. Klas 3a kan daarna naar groep 3 (klas 1) van de basisschool.

Het lukte ons niet om vanmorgen naar de dienst in Woerden te luisteren. We luisterden daarom naar een preek van Ds. V.d. Net: Joh. 14 : 19b ‘Want Ik leef, en gij zult leven’ Het thema was LEVEN: 1. Het leven van Christus 2. Het leven door Christus 3. Het leven uit Christus.

Christian en zijn moeder Regina zijn samen met Gideon daarna op bezoek gekomen. Gideon was al naar de kliniek geweest omdat hij last van suiker had gisteren na aankomst; hij beefde helemaal. Zijn bloeddruk was goed en de suiker was negatief, wat dat dan ook mag betekenen. Ze kunnen hier geen meting doen via bloed maar alleen via urine. Gideon heeft gebeld met zijn arts en die heeft hem gezegd dat testen via urine onvoldoende is. Gelukkig heeft Catrien, welke ook naar Ghana komt, een set om bloedsuiker te meten. Ze probeert de set aan Nadine en Bertine mee te geven, zij hopen dinsdagavond in Ghana te arriveren.

Na de lunch besloten we een poosje te gaan rusten, dat is wel nodig bij deze temperaturen. Ik lag net en Tiny maakte aanstalten, toen werd aangekondigd dat dominee en kerkenraad onderweg waren naar ons toe. Vlug weer aangekleed en de hele kerkenraad maar ontvangen en welkom geheten. Het was een beleefdheidsbezoek dus het was maar kort.

Later die middag hebben we met Solo en Gideon de toekomst filosofie van de stichting doorgenomen.

We hadden net de avondmaaltijd opgediend toen Lucy onze hulp even langs kwam. Haar uitgenodigd voor de maaltijd, wat ze maar wat graag accepteerde. Na de maaltijd konden Gideon en Lucy mooi afruimen en de vaat doen.

Om 7 uur hebben we met elkaar de avondsluiting bij de kinderen bijgewoond. Eerst konden ze terugvertellen over het onderwijs van gisteren: Jezus op weg naar Golgotha en de kruisiging, vooral de geschiedenis van het kruis dragen door Simon van Cyréne en van de twee moordenaars had indruk gemaakt. Vandaag ging het over de duisternis, het sterven en de begrafenis. Opnieuw waren er veel vragen, vooral over Jozef van Arimathéa en over het graf. Na het avondgebed kregen ze allemaal nog iets te snoepen en konden de kleintjes naar bed.

Wij namen afscheid van Gideon en Solo die morgenochtend om 6 uur hopen te vertrekken naar Accra om daar dinsdagavond Nadine en Bertine voor het vliegveld te ontmoeten.

De internet verbindingen zijn niet ideaal. Het werkte gisterenavond zo langzaam dat ik vannacht om 3 uur het stukje van zaterdag heb kunnen uploaden. De foto van de kinderen met hun zakje popcorn kon er dus mooi bij geplaatst worden.

Vannacht goed geslapen, we waren om 9 uur al naar bed gegaan we waren moe. De kalkoenen staan op een rijtje naar me te kijken wat ik aan het doen ben. Het is nog lekker vroeg en koel op de veranda.

Een nieuwe dag ligt weer voor ons, de eerste volle dag in Nsoatre. Vannacht hoop ik verslag te doen.