De snelle ontwikkeling vanaf 2000 (2)
In Oktober 2006 was het huis van meneer en mevrouw Hammink klaar en zij kwamen met 2 Nederlandse verpleegkundigen Marianne en Jannine, die 3 maanden als vrijwilliger kwamen. Toen de verpleegkundigen er waren, merkten zij op dat er veel problemen waren op de afdeling verloskunde in het gezondheidscentrum. De daken lekten, er was geen plafond zodat het in de middag erg heet werd etc. Dus lieten zij het hele verloskundige gedeelte renoveren met een plafond, bedrading, installatie van ventilatoren en een nieuw dak. De gehele bevolking van Nsoatre inclusief de leidinggevende waren erg blij.
Het opzetten van een weeshuis in 2007 stond in de startblokken, dus betaalden de meiden voor bedden, tafels en stoelen, die gebruikt konden worden in het weeshuis door de wezen.
Vanwege het vele goede werk wat Marianne en Jannine hadden verricht, werden zij geëerd door de traditionele raad van Nsoatre en de Presbyteriaanse kerk van Nsoatre.
Er was nog geen weeshuis in Nsoatre en omgeving, hoewel er veel kinderen strijden om te overleven. Dus in Januari 2007 opende het weeshuis van de stichting.
In 2007 begon ook de constructie van de tweede verdieping van de basisschool Presby Dutch Primary.
In Oktober 2007 bezochten meneer Hammink en Ad ons voor een korte periode en wij bezochten Aduonya New-Town voor de eerste keer. Ik had weleens van de naam gehoord, maar was er nog niet eerder geweest. Toen we aankwamen, was ik geshockt door de toestand van de mensen. Sommige mensen renden weg toen ze de auto met blanken aan zagen komen. Het was inderdaad de eerste keer dat zij blanken zagen.
De toestand van de mensen was erg slecht. Het was echt een trieste situatie. Toen we teruggingen, praatten we veel over de situatie van de Aduonya mensen en hoopte op een oplossing voor alle problemen die zij tegenkwamen.
In 2008 werden de eerste 2 klaslokalen op de dagopvang gerenoveerd.
Meneer en mevrouw Hammink en andere weldoeners verlangden ernaar dat de mensen van Aduonya goed, schoon en gezond drinkwater kregen. In Februari 2009 stemde de organisatie RA-GG (Netherlands Relief Arm Gereformeerde Gemeenten) door meneer en mevrouw Hammink, er gelukkig mee in om het boorgat voor de mensen van Aduonya te betalen. In maart 2009 werd het boorgat geboord en de handpomp geïnstalleerd. Dit was een grote verlichting voor de mensen van Aduonya.
Het omheinen van extra land voor de stichting was een ander probleem dat ik met meneer en mevrouw Hammink besprak. In april 2009 informeerde meneer Hammink mij dat twee Nederlandse jongemannen Hans en Leo hadden besloten de omheining te bekostigen en ook betrokken te worden bij de activiteiten van de stichting. Dat was erg goed nieuws.
Op 18 juni stierf mijn vader op de leeftijd van 65 jaar na een korte ziekte. Ik wenste dat hij langer kon blijven leven om te zien wat er allemaal was gebeurd zodat hij het zou betreuren wat hij mij en mijn moeder aangedaan heeft toen ik het project startte, al had hij wel spijt voor zijn dood.
In augustus 2009 stemde RA-GG (Netherlands Relief Arm Gereformeerde Gemeenten) er mee in om 3 klaslokalen te sponsoren, een kantoor en opslagruimte voor de Aduonya mensen. Zij waren zo blij, omdat ze niet durfden te dromen van een school voor kinderen, die voorheen altijd 15 kilometer naar school moesten lopen elke dag. De mensen van Aduonya ontvingen eens in de zoveel tijd kleding, speelgoed, rijst, schoenen e.d. van meneer en mevrouw Hammink.
In september 2009 ging ik naar Nederland en vergaderde met het bestuur van Kinderhulp Ghana in Leo´s kantoor. We bespraken veel zaken die hoopgevend zijn voor de mensen van Nsoatre en omgeving.