Het was deze ochtend rustig buiten. Na de regen komt de bevolking altijd moeilijk op gang. Gelukkig was het om half acht droog en bleef het droog, anders gaan kinderen niet naar school en volwassenen niet naar hun werk. Ook het oefenen voor de parade kon vanwege de plassen niet doorgaan. Het eten was ook later klaar maar dat is te begrijpen om half zeven stortte het nog zodat gewacht moest worden met het koken van de pap. Maar om tien over negen kregen de aanwezige kinderen hun bordje pap. Om tien uur werden er nog steeds kinderen gebracht.
De kinderen van ons kindertehuis waren wel gewoon op tijd naar school gegaan. Maar ook op de lagere school was er deze morgen geen getrommel om naar de klas te marcheren. Er zullen wel te grote plassen hebben gestaan. Plassen waren er ook op het terras voor het gastenverblijf. Twee grote plassen, één precies voor de deur en de ander, je kon het zien aankomen, precies onder en rond de tafel waar Max de geit van Bente was geïnstalleerd om hem te beschermen tegen de regen. Maar ondanks de modder waren Bente en Krister al weer vroeg aan het bladeren plukken voor Max. Na de middagmaaltijd gaan de schoolkinderen en de kinderen van de dagopvang alsnog oefenen voor de parade. De plassen zijn al weer opgedroogd en de zon schijnt maar het is lekker opgefrist en maar 27 graden.
Ria en Herbert zijn vandaag met de kinderen naar een nieuw dorpje. In Denemarken heeft Bodil geld bij elkaar gekregen voor een waterpomp. Het is de bedoeling om de pomp in dit dorpje aan te laten leggen. Van de aannemer hadden we gisteren de begroting gekregen. De totale kosten zijn GHȼ 18.000 ongeveer € 4.500. Om de kinderen het een en ander te laten zien van het eenvoudige leven in de dorpjes werd besloten dat Ria en Herbert met de kinderen een eerste bezoek zouden brengen.
Het is een flink eind weg, eerst de hoofdweg volgen en net voor Berekum naar links en dan nog een heel eind rijden over steeds smallere wegen en uiteindelijk ben je dan weer dicht bij Kwabenakuma.
Het centrum dorpje heet Adepena hetgeen betekend: Het is moeilijk om iets goeds te krijgen. De bevolking is zeer gevarieerd en ze komen oorspronkelijk uit het noorden, het oosten, Volta en de omgeving van Accra. Zij hebben hun oorspronkelijke woongebied verlaten door conflicten, de Chief of Nsoatre en de bevolking accepteerde en verwelkomde hen en gaven hun land om te bewerken en te leven. Ze wonen daar nu al weer 40jaar. Ondanks hun verschillende achtergronden leven ze daar in vrede en harmonie. De eerste bewoners vestigden zich op de plek die nu Adepena heet en het centrum is van ongeveer 30 kleine vestigingen. Totaal leven er in het gebied ruim 275 mensen.
Het grote probleem van het gebied is water. Ze waren eerst met veel mensen maar door de problemen met water in droge seizoen en de slechte kwaliteit zijn veel mensen vertrokken. In januari dit jaar is er nog een meisje van 4jaar gestorven door het drinken van het slechte water met worpjes en andere verontreinigingen.
Voor goed drinkwater moeten ze over een smal pad 6km naar Kwabenakuma lopen, waar de stichting enkele jaren terug een pomp heeft laten slaan. Met containers lopen ze daar naar toe om ze met goed drinkwater te vullen. Maar het is zeer zwaar om die volle containers op het hoofd 6km terug te dragen en regelmatig is het drinkwater op en dan is er geen andere optie dan het vervuilde water met de wormen te drinken. Wanneer de bewoners ziek zijn gaan ze naar de, door de stichting gebouwde, kliniek in Kwabenakuma. Daar krijgen ze een goede behandeling, hetzelfde zeggen ze, als voorheen in Nsoatre waar ze naartoe gingen voordat de kliniek in Kwabenakuma was gebouwd.
De mensen waren blij verrast met het zien van de witte mensen met hun kinderen. Eskil heeft er zelfs vriendschap gemaakt met een jongen van zijn leeftijd: Joseph. Ze waren de eerste witte mensen die het gebied bezochten en de meesten hadden nog nooit witte mensen gezien. Solo had het gebied 3jaar terug bezocht en verteld dat de stichting nog veel andere projecten had en dat ze maar moesten bidden.
Solo vertelde dat een vrouw uit Denemarken geld voor een pomp aan het inzamelen was en dat ze moesten blijven bidden. Ze zeiden we bidden al lang en zullen zeker blijven bidden totdat we schoon water hebben. Het is een lang bezoek geworden waarbij er ook nog naar een volgend dorpje op bijna 1km afstand is gewandeld.