Het was gisteren een zware vermoeiende dag. Dit kwam vooral doordat het drukkend weer was en erg warm terwijl we van kwart voor één tot acht uur zonder stroom kwamen te zitten. Er was weer eens een defect in Nsoatre met de hoofdvoeding.
Door het drukkende weer had ik hoofdpijn terwijl er toch een aantal gesprekken plaats moesten vinden. Helaas kon het gesprek met drie van de jongens die we zouden houden over hun houding ten opzichte van vooral huisvader Seth niet doorgaan omdat ze in verband met de komende parade afwezig waren.
In de ochtend was alles nog prima en we zagen de dagopvang oefenen voor de parade. Het gaat steeds beter, ook oefenen ze nu met een spandoek die ze gaan meedragen. Wanneer ze straks langs de autoriteiten paraderen dan moet het spandoek gestreken worden ofwel ze moeten het tot de horizontale stand laten zakken in een kantelende beweging. Vervolgens moeten een meisje en een jongen een groet uitbrengen. Dus er moet flink worden geoefend en er is nog een dag over, dus vandaag vrijdag, om te oefenen.
De mango’s in onze twee mango bomen beginnen al lekker te groeien. In mei zullen ze weer rijp zijn en dan kunnen de kinderen ze weer opeten. Juliet vertelde dat het hele lekkere mango’s zijn en dat de kinderen er dol op zijn. Zelf hebben we ze nog nooit kunnen proeven en dat is jammer voor Tiny die dol is op mango’s. Tot een week terug zag Juliet kans om nog steeds mango’s te kopen maar nu lukt het niet meer.
Het opruimen van het terrein, waar het nieuwe gebouw moet komen, gaat gestaag door alle takken zijn afgevoerd en er ligt een flinke stapel hout. Deze dikke takken en stukken boom worden door de jongens gebruikt om houtskool van te maken. Binnenkort zullen ze hier wel weer mee beginnen en dan kan zowel dagopvang als kindertehuis weer een tijd vooruit met de brandstof. De procedure om houtskool te maken hebben we al eerder omschreven.
’s Middags hebben we eerst een gesprek met Solo over het gedrag van de drie jongens. Daarna spreken we er met Seth over die, hoewel aarzelend, toegeeft dat de jongens geen respect voor hem hebben en dat hun vrienden zich nergens iets van aantrekken wanneer hun gevraagd wordt om te vertrekken. Ook zijn de vrienden regelmatig te vinden in de kamers van de jongens.
Vervolgens hebben we een gesprek met de meisjes over hun functioneren in het kindertehuis, overigens hebben we geen negatieve zaken. Maar over een aantal zaken wilden we hun mening weten.
’s Middags gaat er weer een gejuich op in het weeshuis omdat Clement van kostschool is thuisgekomen. Maandag moet hij weer terug naar school.
Vrijdagavond hebben Ria en Herbert samen met Joseph en Clement, als oudere broers, een gesprek met de drie jongens over hun respectloze gedrag die niet kan worden getolereerd. Het wordt een flink gesprek waarin ze hun excuses aanbieden de jongens wordt verteld dat opa maatregelen zal nemen. De jongens zijn beducht dat ze nog door opa onderhanden genomen zullen worden. Ria en Herbert vragen mij om dat niet meer te doen en verwachten dat ze nog wel langs zullen komen om excuses te maken. Ik wacht af en zal ze, wanneer ze komen, vertellen wat de consequentie van hun gedrag is en dat wanneer ik van Juliet zal horen van een positieve verandering de maatregelen zullen worden beëindigd.
Deze vrijdagochtend bereiden we ons voor op de ontmoeting met de Nsoatrehene, de koning van Nsoatre, en de toespraak die we daar zullen houden voor de ‘Nsoatre Traditional Council’, de vergadering van Chiefs en de koningin.