Zo zaten we dus zondagmorgen al vroeg buiten aan de tafel om te luisteren naar de kerkdienst in Woerden. Onze eigen predikant ds. Zondag deed, zoals hij zelf aangaf, eigenlijk die ochtend zijn intrede. Zijn bevestiging en intrede was toch formeler dan deze morgen zijn eerste preek voor de eigen gemeente. Ds. Zondag hoopt in de morgendiensten Psalm 23 vers voor vers te behandelen. Deze ochtend dus Psalm 23 : 1: Een herderslied 1e Over de aardse herder 2e Over de goede Herder 3e Over de overste Herder.
Dominee laat telkens een gedeelte uit het Oude Testament en Nieuwe Testament lezen en dat was nu: Psalm 23 en Johannes 10 : 1 – 18.
Na de kerkdienst zijn we gaan ontbijten en daarna hebben we muziek van onze laptop aangezet: Engelse Hymns. We hebben er daar zoveel van op onze laptop staan dat we wel een dag vooruit kunnen.
Onverwacht komen vijf jonge dames langs van 14 en 15 jaar. Ze komen op visite en willen er graag even bij komen zitten. Ze stellen zich voor en we maken een praatje, één vraagt of ik George ken, natuurlijk ken ik George en vertel dat we alle kinderen hier vanzelfsprekend kennen. Ze verteld dat George haar man is, nu ik vertel haar dat ze bedoelt dat ze zijn vriendin is en waarschuw haar direct. Ze zijn nog veel te jong. George is net 13 geworden, hoewel hij erg flink is voor zijn leeftijd en zij nog maar 14. Ze zitten op de Presby-Dutch Junior High in de 2e of 3e klas. De derde klassers willen volgend jaar naar de Presby-Dutch Senior High. Vorige week zondag hadden ze alle 5 de kerkgeschiedenis ontvangen die we uit hebben laten delen en waarvoor ze bedanken. Dan komt de reden van hun bezoek er uit ze willen wel een ijsje, nu daar beginnen we niet aan en ik laat ze weten dat we zorgen voor de kinderen hier maar niet van plan zijn om voor iedereen te gaan zorgen. Ik zeg: het was gezellig maar bedankt, jullie moeten terug naar de kerk.
Vervolgens komen Solo en Regina met hun kinderen Christian en Tina een uurtje op bezoek. Christian geniet van een ijsje en Tiny ziet kans om Tina aan het lachen te krijgen. Tot nu toe begon ze steeds te huilen wanneer ze ons zag. Tina begint al een hele meid te worden, een dag voordat we vorig jaar weg gingen is ze geboren en we hadden haar nog net kunnen bewonderen voordat we vertrokken.
Tina heeft wel de lichte kleur van Solomon maar lijkt niet op hem, terwijl Christian sprekend zijn vader is. Christian is een heel bedrijvig ventje geworden hij wil alles zelf ontdekken en is erg bewegelijk. Toen ze opstonden om weg te gaan kwamen onze volgende gasten.
Het waren Juliet en haar man. Ze kwamen afscheid nemen en bedanken voor de woorden en toelichting vanuit Gods Woord die we ze hadden gegeven bij het overlijden van hun zoontje. Ogenschijnlijk zag Juliet er weer goed uit en was ze opgewekt, maar ik vond dat ze in haar gezicht was vermagerd.
Inmiddels was het half drie geworden en wilden we toch wel graag beginnen aan onze kippensoep met brood.
‘s Middags mochten we weer luisteren naar de avonddienst uit de Bethlehemkerk. Ds. Zondag behandelde HC zondag 46 en liet lezen Lukas 11 : 1 – 13. Het thema was: De aanspraak in het volmaakte gebed. Twee punten: 1e Kinderlijk ontzag. 2e Kinderlijk vertrouwen. Wat zouden we graag zien dat de mensen hier ook zulk onderwijs zouden ontvangen. Het lijkt wel of het hier alleen maar gaat om loeihard lang te bidden en te zingen en vervolgens al schreeuwend te preken. We hebben in de kerk al eens gevraagd of ze, met eerbied gesproken, denken dat de Heere doof is. Gelukkig is de dienst in Woerden precies afgelopen wanneer hier de kerk begint, door de 2 uur tijdverschil, anders zouden we de dienst uit de Bethlehemkerk niet kunnen horen.
Zaterdag had Tiny weer een cake gebakken en na de avondsluiting en het gebed voor de nacht was er voor alle kinderen een plak cake. En terwijl Tiny en ik onze koffie dronken en Mercy en Rachael hun chocolademelk was er voor mij ook een plak cake.
We plaatsen bij dit stukje vier foto’s, de eerste laat zien hoe de kinderen hier leven en de vierde, die we al eerder plaatsten, laat onze weeskinderen zien. Nu staan de weeskinderen wel alleen in dit leven maar ze hebben het veel beter en kunnen studeren wanneer ze dat willen en kunnen. Het is de Genade van de Heere in hun leven en we bidden en hopen dat ze dat beseffen en de Heere zullen zoeken in hun jonge jaren.