Afgelopen zondag begon een week van voorbereiding. Voorbereiding op het Heilig Avondmaal die volgende week D.V. bediend zal worden in onze gemeente in Woerden. We moeten natuurlijk altijd bereid zijn, voor bereid zijn op onze ontmoeting met de Heere. Deze dag begon vroeg voor mij zoals u heeft kunnen lezen. Deze dag was het ook de verjaardag van Fransien, ook zij was vroeg op en kwam even kijken bij het uitladen.
Het was ook de dag die voor Ghana eindigde in een catastrofe welke wereldwijd het nieuws haalde. Twintig jonge mensen vonden de dood, dertig gewond waarvan elf ernstig, die moesten worden opgenomen in ziekenhuizen. Voor ons was het betrekkelijk dichtbij, het is in dezelfde provincie als Nsoatre, vele malen zijn we er geweest en ook de kinderen van ons kindertehuis hebben daar gezwommen. Zaterdagavond 25 februari was er bij ons op het terrein ook een flinke boom omgegaan. Het kan ook overdag gebeuren wanneer er kinderen zijn. Er staan een aantal bomen nogal schuin en we hebben aan Solo gezegd dat die weg moeten.
Het mocht een gezegende zondag worden waarin we weer met zijn vieren ongestoord beide keren mochten luisteren. Om negen uur begon ds. Zondag aan de voorbereidingspreek met als thema: Voorspel van Pasen in Bethanië, vier aandachtspunten 1. De tranen van Jezus 2. De twijfels bij Martha 3. De verhoring door de Vader 4. Het (on)geloof van de omstanders. Hiermee werd een serie preken over het huisgezin in Bethanië voortgezet.
Ik moest terugdenken aan mijn jongens jaren; één van de eerste theologische boeken die ik kocht, het was bij v.d. Tol in Dordrecht, was “De Bron van Zaligheid” van R.M. Mc. Cheyne. Er zijn verschillende herdrukken geweest en het boek is nu in het fonds van Den Hertog. Ds. haalde het volgende citaat van Mc. Cheyne aan: “Zelfs in het midden van de schare was Jezus alleen met Zijn Vader, en bad voor de Zijnen, opdat hun geloof niet ophoude. De tranen van Christus waren niet slechts tranen van gevoel, het waren ook tranen van ernstige smeking. In Hem is niet slechts een oppervlakkig medegevoel, maar waar middelaarschap”
’s Middags kwamen Regina en Solo met de kinderen Christian en Tina een poosje op bezoek. Regina, welke met de kinderen in Sunyani woont, kerkt nog altijd in Nsoatre en stuurt dan het kindermeisje alvast met de kinderen hier naar de compound waar Solo zijn onderkomen heeft. Dus de kinderen waren al eerder langs geweest voor een snoepje. Met zijn allen hebben we daarna gesnoept van de zelfgemaakte ijslolly’s van oma.
Om zes uur zaten we weer klaar om, opnieuw met zijn vieren te luisteren naar de preek over H.C. zondag 28 over, heel toepasselijk, het Heilig Avondmaal. Ds. vatte de lange zondag heel pakkend en verhelderend samen in twee aandachtspunten, naar aanleiding van Lukas 22 : 1-23: 1) Een gedachtenismaaltijd 2) Een gemeenschapsmaaltijd.
Na de dienst waren we nog even kort bij elkaar. Kort want Nienke en Joanne zouden met de kinderen bij elkaar komen samen met de jarige Fransien.
Het is alweer bijna 21 jaar geleden dat we ons eerste bezoek brachten aan Ghana. Veel landen hadden we vroeger wereldwijd bezocht om zaken te doen, behalve zwart Afrika. Samen met ouderling Heijboer uit Zoetermeer bezochten we Ghana en op de eerste zondag van ons bezoek kwamen we in dit kleine houten kerkje terecht. Het was die middag avondmaal, hier werd de band met Ghana gelegd. We mochten daarna, terug in ons hotel, nog lang met elkaar spreken van hart tot hart.