Gisterenmiddag zegt Lucy onze hulp plotseling: Tomorrow is the 14th February, we have a man his name is Valentine….. we geven elkaar daarom dozen bonbons. Nu Lucy, Valentijnsdag is een werelds commercieel gebeuren, wij zijn dat als christen niet gewend. Tiny ziet de twijfel waarschijnlijk in mijn ogen en zegt abrupt “wat jij doet moet je zelf weten maar aan dat gedoe doe ik niet mee”. Dus Lucy geen bonbons, overigens heb ik in 15 jaar Nsoatre nog nooit één bonbon hier gezien. Het is ook wel brutaal van Lucy, maar inwendig moest ik er om lachen want het geeft ook wel de pit aan die in haar zit en daardoor zag Tiny waarschijnlijk mijn twijfel. En wat een verhaal diste ze weer op “we have a man his name is Valentijn” waar halen ze dat soort onzin vandaan.
De onzin begon al in het vliegtuig met een speciale Valentijn gift en in Anomabo kregen we geen 10% korting in verband met te verwachten drukte met Valentijn, nu er is geen kip gekomen toen we er waren en bovendien blijkt het dus pas vandaag te zijn. Als zeventigers horen we de laatste jaren pas iets over Valentijnsdag, ik heb geen idee wat het voorstelt. Ik zie wel papier met roze hartjes, dus het zal wel met liefde of zo te maken hebben.
Wanneer ik uitkijk op 220 spelende kinderen, de vreugde zie in de ogen van de weeskinderen en denk aan onze eigen kinderen en kleinkinderen, dan denk ik dat Tiny en ik 365 Valentijnsdagen in een jaar hebben.
De laatste zin is de allermooiste pa, en zo waar!! Wat een dankbaarheid – we zijn zo gezegend!
Ja, valentijnsdag gaat over de liefde, dat je die uit naar je partner/medemens – nou, daarmee zit het bij jullie inderdaad wel snor, niet alleen op 14 februari, maar ook de rest van het jaar!
LOVE YOU!