Kom ik vanmorgen om kwart voor acht naar buiten, staat mijn ingehuurde werker nog keurig zonder werkkleding op me te wachten. Ik had gedacht dat de 10 cedis per dag wel voldoende zou zijn. Nee zoals gebruikelijk wanneer je werkers inhuurt geef je ze ’s morgens eerst geld om een ontbijt te kopen. Het bleek dat Solo hem dat zaterdagmorgen had gegeven, dus vooruit dan maar 2 cedis voor een ontbijt. Hij ging zich daarna direct omkleden en aan het werk, dus hij zal wel al een ontbijt hebben gehad. Tot 2 uur heeft hij heel wat werk verzet en toen zat de werkdag er weer op. Men werkt niet veel uren op een dag, desondanks is men van mening dat men erg hard werkt.
Hij probeerde me in gebroken Engels duidelijk te maken dat hij graag vast voor me zou willen werken. Ik maakte hem duidelijk dat het dan voor een vast maandsalaris zou moeten zijn dat lager is dan hij per dag verdient. Dat was geen probleem maar hij wilde graag een vast inkomen want hij had een vrouw en een jong kindje die op de dagopvang zit. Kom dan om vier uur maar eens met vrouw en kind praten. Daarna gaf hij aan eerst met zijn vrouw te willen praten en dan morgen samen te willen komen voor een gesprek. We denken er over om hem privé in dienst te nemen voor onze eigen tuin, want nu Joseph op kostschool zit komt daar niet veel van terecht en dat is jammer van de tuin. Hij kan dan tevens de tuinaanleg bij het weeshuis en de dagopvang aanleggen zoals ik het zou willen.
De dagopvang heeft 217 geregistreerde kinderen. Vorige week maandag telden we 228 kinderen en vandaag 247 kinderen. Hoe kan dat?
Wel wanneer kinderen twee weken niet komen omdat hun verzorgers te lamlendig zijn om ze te brengen dan worden ze, nadat de verzorgers of ouders hierop zijn aangesproken, uitgeschreven. Dit komt helaas nogal eens voor. Echter de tamtam heeft er voor gezorgd dat Nsoatre en omgeving op de hoogte is dat oma en opa weer aanwezig zijn en dan gaat men de kinderen weer brengen. Want meestal komen oma en opa met snoep, kleding of andere cadeautjes en dan moet je wel zorgen dat je erbij bent. Dus we hebben weer iets uit te zoeken en op te lossen, want het is natuurlijk niet de bedoeling dat de kinderen alleen komen wanneer wij er zijn. Het is overigens toch frustrerend om te leren dat ouders maar heel weinig voor hun kinderen over hebben.
Vanmorgen zijn we met de drie dames naar Sunyani geweest naar een naaiatelier. Voor alle drie de dames wordt een mooie lange jurk gemaakt. Ik zou ook een overhemd krijgen, want Regina had voor ons beiden stof gekocht, maar helaas er was niet genoeg stof om ook een overhemd voor mij uit te halen. Dezelfde stof als de jurk voor Tiny is er niet meer, dus gaat Regina een ander design kopen.
We hadden nog een koffer vol met lappen Kenté (speciale fleurige handgeweven stroken stof die tot lappen aan elkaar genaaid zijn) liggen en daar is Tiny dingen van aan het naaien zoals een laptop tas, tasje voor mijn camera, een tafelkleed enz. De lappen die we hadden gekregen van de gouverneur van deze provincie, om op de traditionele wijze te dragen, hebben zo nog een bestemming. Ik zie het niet zitten om 9 yard stof om me heen te draperen waarbij één schouder vrij blijft. De mannen die het dragen zijn constant bezig om het goed te laten zitten en dan is het nog veel lichter materiaal, Kenté is veel zwaarder.
Vanavond eten we pindasoep met rijstballen, in de soep zit ook kip, uien, tomaten en allerlei kruiden. Het is heel lekker en we hebben ook Nadine en Bertine uitgenodigd.
