Dinsdag 4 november 2014
Gisterenochtend na de koffie maar eens een rondje gemaakt over het terrein buiten onze compound om de renovaties te bekijken.
De “White Junior High” nu geel geverfd ziet er van buiten keurig uit. De afwerking van binnen zou beter kunnen. De elektrische aansluiting moet nog gedaan worden, wel zitten de verlichtingspunten al in het nieuwe plafond. Tot mijn verrassing waren er leerlingen, alhoewel ze rondzwierven toen ik kwam, maar het was ook pauze. De headmaster was er en kwam direct naar me toe, een aardige serieuze man die ik al kon. Volgens mij was hij eerst headmaster van onze Junior High. Hij leidden mij rond en riep alle leerlingen terug naar de klas. Hij vertelde dat er alleen les gegeven werd aan de examen klas 3 met 52 leerlingen. We zijn samen naar de “Gele Junior High” gegaan. Hij wees mij de renovaties aan die overigens nog lang niet klaar zijn.
Vervolgens naar de renovatie van het laatste deel van één van de Primary scholen. Ook deze renovatie is nog lang niet klaar maar er is al veel gedaan, zeker wanneer je het kostenbedrag in ogenschouw neemt.
En toen naar onze Junior High. Nu dat was direct raak, de jongens en meisjes liepen 
buiten, dus die de klas in. Maar de leraren kwamen niet, dus naar de lerarenkamer waar ze bij elkaar zaten te kletsen. Ik zeg: de kinderen wachten. Vertellen ze dat er een staking is en willen ze dat uit gaan leggen, nu dat hoeft dus niet en daar gaat het niet om, ik wil dat jullie les gaan geven. Dit is een ‘Heart for Children School’ en wanneer je een hart voor kinderen hebt dan staak je niet. Zegt er één, we verwachtten u vanmorgen Sir. Ik antwoord, ik was er voor achten en wat ik verwacht is dat jullie les gaan geven het is nu al 11.10uur. Wanneer jullie daar niet toe bereidt zijn moet ik maatregelen gaan nemen en contact opnemen met de Regional Director. Ze vertelden toen dat ze niet allemaal aanwezig waren, er waren er die ver weg waren op familiebezoek. Ik zeg o, nu dan is het geen staking maar vakantie. Ze waren bezig vertelden ze om een rooster te maken en dan les te gaan geven. Goed morgenochtend om 8.30uur kom ik kijken of jullie les geven. Ik mistte het vroegere schoolhoofd, dit waren een stelletje arrogante jonge leraren. Maar we zullen afwachten.
Toen Sarah, Benson en George uit school kwamen vernam ik dat ze geen les hadden gekregen. Clement vertelde dat nadat ik was vertrokken zijn klas les heeft gekregen.
Toen naar onze Primary, tot mijn vreugde waren er nog twee leraressen bijgekomen, zodat de headmistress geen les meer hoefde te geven. Dus de school was volop in bedrijf. De dominee liep ook al te controleren, ik moet zeggen dat hij er echt bij betrokken is. Ik heb hem de situatie op de Junior High uitgelegd. Ik weet niet of hij er nog heen gegaan is, want hij moest nodig weg, hij is deze week naar Accra.
Het is onze bedoeling dat we vanmorgen na de koffie naar de kliniek gaan met babykleertjes, het is dan consultatiebureau. Om 14.00uur komt er een afvaardiging van de “Methodist School”.
De Junior High School is vandaag ook begonnen. Om 8.15uur werd de dag geopend en daarna gingen de jongens en de meisjes naar de klassen. Vervolgens begonnen de leraren les te geven. De foto’s geven dit weer. Ik had de indruk dat nog niet alle jongens en meisjes aanwezig waren. Verder verbaasde ik me er over, hoe gemakkelijk leerlingen uit de klas liepen en weggingen. Ik sprak er over met Lucy, zij bevestigde dat deze school de beste leerlingen heeft en de beste resultaten behaald, maar toch leerlingen zijn heel vrij in hun doen en laten. Je ziet dat ook op de Primary, ze lopen maar in en uit. Aan de ene kant is er veel discipline, men groet netjes wanneer je de klas binnenkomt enz. maar aan de andere kant zie je een gedrag bij de jongens en meisjes die je op Nederlandse scholen niet tegenkomt.
Na de koffie zijn Tiny en ik naar de kliniek geweest om babytruitjes uit te delen. Het was er vol met moeders met kleine baby’s. Er waren vier moeders waarvan de baby gisteren was geboren. Tiny had een koffer met babytruitjes, dus er was voor alle moeders met een baby een truitje. Het is een genot om te zien hoe al deze moeders in hun mooiste kleren enz. naar de kliniek komen met hun kindje. Voor de moeders zijn die dagen van controle hoogtepunten. Soms zingen ze tijdens het wachten christelijke liederen, zowel christenen als moslims ook dat is een kant van Ghana. Een aantrekkelijke kant van deze samenleving.
Er is veel vooruitgang in de kliniek. Er zijn nieuwe bedden gekomen en ook voor de patiënten van de ziekenafdeling zijn er toiletten gebouwd. Verder is er een speciale verbrandingsoven voor het ziekenhuis afval. Solo vertelde dat door de hulp vanuit onze stichting met de verbeteringen van het ziekenhuis en speciaal de kraamkliniek en de bouw van de drie klinieken in de regio er nu een stroom van hulp vanuit Accra op gang is gekomen. De verbeteringen zijn bekend geworden en men komt nu kijken en concludeert dan: dit was noodzakelijk en is effectief. Vervolgens gaat men ook zelf geld geven voor verbeteringen. Niet alleen de overheid maar ook particulieren en ook is er Amerikaanse financiële hulp. De situatie in de regio Nsoatre verbetert heel snel aldus Solo. Wanneer we dan terugkijken op de 17-18 jaar dat we hier mogen helpen, wat is er dan veel om dankbaar voor te zijn.