Om 10.15 uur vanmorgen was er weer stroom. Dus we hadden veel geluk!
De derde dag al van de staking, weer zijn de weeskinderen thuis. Alleen Clement die in de examenklas zit van de Junior High krijgt les. Een leraar vond het te gortig worden en besloot klas 3 les te gaan geven.
Op ons stukje privé terrein was er een hele berg met tuinafval. Vandaag is er aan George, Benson en Gideon gevraagd of ze opa wilde helpen. Toen ze vernamen wat ze moesten doen zag ik al aan Benson’s gezicht dat het hem niet aanstond, dus even toegesproken. Het probleem is dat de meisjes ons heel graag willen helpen maar de jongens zijn liever lui dan moe en dat accepteren we niet. Morgen, zaterdag, mogen de meisjes oma helpen in huis. Lucy, onze hulp, moet morgen naar school. De jongens zijn toch druk aan het werk gegaan. Michael kwam naar me toe en zei: de jongens moeten handschoenen aan. Hij liet zijn handen zien onder de snijwonden van gisteren. Hij had gelijk, maar we hebben geen werkhandschoenen en de dunne plastic handschoenen zijn niet geschikt. Dus oma ingeschakeld, en nu hebben de jongens en ook Michael washandjes in mooie kleuren om hun handen.
Vervolgens komt Michael weer aanlopen en zegt, de jongens moeten nu hard werken dus moeten ze ook eten en het bord pap wat ze vanmorgen hebben gehad is onvoldoende. Dus Lucy op de fiets weg en lekker vers brood gehaald. Alle drie de jongens 3 sneden brood met boter en bruine suiker. Weer enige tijd later allemaal een beker limonade. Terwijl de jongens aan het werk zijn kijken er vier van de meisjes toe.
Tegen twaalven komen de jongens met Michael aanlopen. Wat blijkt er zat een nest met insecten en Gideon heeft vele beten opgelopen. Nu gelukkig had Tiny een stift waarmee je de plekken aanstipt, het bijt even maar dan is het nagenoeg weg. En het werkte. Michael vertelde dat door de zon de insecten vanzelf weg zouden vliegen. Even later zag ik de jongens niet meer. Ze zeiden, we zijn gestoken want er zitten insecten. Ja, dat klopt maar er liggen nog meer hopen op andere plaatsen zonder insecten. Dus zijn ze weer aan het werk gegaan nu inclusief Clement. Echter het is al snel daarna te warm om te werken voor de jongens. De werkdag in Ghana duurt van 8 – 14 uur en daartussen eten ook nog twee maal.
Even later komt Michael met de een bus witte muurverf die ik hem deze week had laten kopen, dus hij was het waarschijnlijk ook zat om de bladeren en takken weg te sjouwen en wilde wat anders doen. Vorige week was hij onder de custard bomen aan het werk en zat onder de rode mieren die hem lelijk staken. Tiny wees me er op dat in veel landen men een strook wit verft om de stam van de bomen tegen de insecten. Inderdaad dat hebben we gezien in India, Singapore en andere tropische landen, maar niet in Ghana. Dus nu is Michael druk aan het schilderen, 30 cm van de grond en dan een band van 50 cm hoog. Ik heb hem een rolmaat gegeven, die hij mag houden, en een rol schildersplakband want het moet natuurlijk wel netjes worden. En jawel, wanneer hij begint te schilderen, blijkt dat hij een enorme plons water bij de verf heeft gedaan, dus veel te dun. Toen maar meer verf erbij gedaan. Maar het wordt netjes en het werkt, want dat moest ik nog afwachten. Maandag nog een keer overschilderen en dan zal het wel mooi wit worden.
Het is vandaag vrijdag dus dan dragen de meeste dagopvangkinderen hun oranje kleding die de zus van Solo financiert.
Tiny is met de meisjes Mercy en Rachael naar de markt. Voor beiden gaat ze een goede rugtas kopen voor de schoolboeken. Het is voor hun verjaardag, Mercy, die door ons is geadopteerd, had nog niets gekregen voor haar verjaardag. Rachael, die door onze dochter is geadopteerd, moet nog jarig worden. Cadeautjes geven heeft geen zin, ze spelen er even mee en dan komt het in de kast of het verdwijnt. De prijzen vielen erg mee, dus ze hebben er ook nog oorbelletjes en een halskettinkje bij kunnen kopen. En toen was er nog geld over, dus ze kunnen later zelf nog iets gaan kopen.
Ik hoor de kinderen zingen in het Nederlands. Zingen doen ze graag en dat doen ze vooral hard. Amanda kan goed zingen en kent heel veel liedjes. Morgen is ze jarig dus Tiny moet nog een cake bakken. Een cadeautje was er al meegegeven en Tiny heeft voor haar ook nog oorbelletjes en een halsketting gekocht.
Het is een lang verhaal geworden, maar vanaf 2011 houd ik een dagboek bij van hetgeen hier plaatsvindt en daar zijn deze stukjes een onderdeel van.