We lazen dat het er niet naar uitziet dat Nederland een witte kerst zal hebben. In Noorwegen is dat ook maar de vraag, want in Sandnes en Stavanger is al veel sneeuw verdwenen, hier in Ålgård is het nog prachtig wit van de sneeuw.
Toen we zaterdagochtend wakker werden scheen de zon volop. Maar ja het was ook 11 uur toen Tiny en ik gingen ontbijten. Door de korte dagen slapen we ’s morgens wel tot een uur of 10. Het is een mooie zonnige dag geworden. Wel hing er beneden boven het dorp in het dal mist. Op de hoogte van het huis van de familie is er vrijwel nooit mist.
Na de lunch bracht een Nederlands-Pools echtpaar hun twee kinderen waarop gepast moest worden. Later die middag ging de familie en Tiny naar een Nederlands gezin in Swiland voor een verjaardag. Ik blijf thuis met hoofdpijn; ik verwacht meer sneeuw want dan heb ik de dag ervoor meestal hoofdpijn. Swiland was de eerste plaats waar Ria en Herbert hebben gewoond. Wij vonden het daar altijd heel fijn en je kon daar heerlijk wandelen. Het is een heel klein dorpje en Ria en Herbert hadden een appartement onder de boerderij van de fam. Swiland. Dorpjes of gehuchtjes hebben hier veelal de naam van de familie die zich daar het eerst vestigt. Dicht bij de boerderij was er het huis van de ouders die zich daar dus het eerst vestigden. We zijn daar diverse malen op bezoek geweest, maar beiden zijn inmiddels overleden. In de auto krijgen ze een telefoontje dat ze de auto bij de school moeten parkeren; met winterbanden kun je het huis niet bereiken, hij heeft spijkerbanden onder de auto en komt ze halen. Het is al tegen negen uur wanneer de familie en Tiny weer thuiskomen. Ria en Herbert moeten daarna nog een visite afleggen en wij passen op.
Zondagochtend worden we laat wakker. Herbert maakt een uitgebreid ontbijt klaar of beter gezegd een brunch want om 12.00 zitten we met zijn allen aan tafel.
En… inderdaad het sneeuwt! Het meer begint dicht te vriezen en nu ligt er op het gedeelte dat dicht ligt ook sneeuw, het is duidelijk te zien. Door het mooie zonnige weer lijkt het water dat nog open is geel, zie foto.
Er was zondagavond om zeven uur pas kerk. Dit kwam omdat er een speciale kerstdienst werd gehouden in de mooie oude Lutherse kerk in Sandnes, overdag hadden die natuurlijk eerst hun eigen diensten. De gemeente waar de familie toe behoort heeft nog geen eigen kerk en ze komen gewoonlijk in een school samen.
Ze zijn wel in onderhandeling voor de aankoop van een pand, we hebben het pand gezien en het zou heel fijn zijn want het is een ideaal pand met een zeer goede ligging met veel parkeerruimte en goed bereikbaar. Het is al een flinke gemeente geworden, zeer internationaal, er wonen veel mensen met een andere nationaliteit in deze omgeving. Je ziet het ook aan de verschillende mensen, dus ook wij, die een koptelefoon dragen om de Engelse vertaling te horen. Herbert doet veel de vertaling en hij doet het heel goed op een rustige manier.
Om kwart over zes gingen we naar de kerk. Herbert en Marthe waren toen al twee uur eerder weg om voorbereidingen te treffen. Het was een dienst waarin steeds een stukje uit het kerst evangelie uit Lucas werd gedeclameerd afgewisseld met zang. De dominee of voorganger hield een korte meditatie. Hij bracht naar voren dat de geboorte van Jezus uiteindelijk leidde naar de belangrijkste gebeurtenis in de wereldgeschiedenis n.l. de opstanding van de Heere Jezus. Door de opstanding mag er ‘hoop’ zijn; een uitzien, een hoop die ook de oude Simeon kende.
Tijdens de dienst had het geregend, dus het was oppassen voor gladheid, maar de wegen waren goed berijdbaar. En hier in Ålgård is er ook op deze maandag nog weinig te merken van dooi.