Het is toch echt onze laatste dag in Ghana van deze reis. Om 8.00 uur opgestaan na een lange nacht want om 8 uur gingen we gisterenavond al naar bed. Na ons ontbijt zijn we buiten gaan zitten om te internetten. Met de Huawei mobile WiFi kunnen we overal in Ghana op het internet. We laten het apparaat bij Solo achter zodat de gasten die komen het ook kunnen gebruiken, tenminste in Nsoatre want daar moet hij dan wel blijven en ook moet het bijladen worden betaald. 6 Gigabyte kost 80 cedis ongeveer € 20.
We dachten een lekkere cappuccino te bestellen, maar dat hebben ze niet ondanks dat het wel op de kaart staat. Vanmorgen nog even gesproken met de vrouwelijke manager en gezegd dat ze moet zorgen voor meer bezoekers van dit hotel om het rendabel te maken. Het aantal gasten is te weinig terwijl de locatie t.o.v. het busstation heel gunstig is, slechts 5 minuten. Ik vertelde dat het voor onze bezoekers heel aantrekkelijk is, maar veel te duur. Wanneer ze nu eens met een aantrekkelijk aanbod komen dan kunnen we dit hotel onder de aandacht brengen. De bezoeksters overnachten nu in Tema en dat is 2 uur rijden naar het busstation. Voor Solo zou dit ook veel gunstiger zijn hij kan dan bezoeksters met het hotelbusje ophalen en wegbrengen naar het vliegveld. Bovendien kunnen de bezoeksters veel eerder vertrekken naar Nsoatre en zijn dan in het begin van de middag in Nsoatre. Nu is het dikwijls al avond, dit komt ook omdat Gideon meestal te laat bij het hotel is. Solo baalt daar ook van, maar vindt dat hij Gideon ’s morgens niet wakker kan maken. Solo slaapt dan bij Gideon thuis. Op deze wijze hebben we Gideon niet meer nodig en gaat alles veel georganiseerder. We hebben al gezegd tegen de manager dat ze Solo natuurlijk wel gratis moet laten overnachten. Afin ze zou er over nadenken en het met Solo bespreken.
Om 12.00 uur vertrekken we naar het grote winkelcentrum waar we gaan zitten wachten tot we naar het vliegveld kunnen gaan. We eten eerst pizza en daarna een ijsje. Maar we moeten daar een uur of vijf doorbrengen en dat is een hele tijd. Normaal wachten we in de boekwinkel van de DRTS maar er was vandaag geen stroom en dan is het geen pretje om daar te gaan zitten wachten. Tiny kwam op het idee om dan maar naar het winkelcentrum te gaan en dat was een goede ingeving.
Gideon die nu dus bij ons is, is gisteren gekozen in de lokale raad van de deelgemeente waar hij woont. Hij kreeg de meeste stemmen dus we konden hem feliciteren. Gisteren waren er in het hele land verkiezingen voor deze “local assembly”. Je wordt gekozen vanwege populariteit of wanneer mensen veel vertrouwen in je hebben. Het zijn geen politieke verkiezingen, dus je vertegenwoordigd geen politieke partij maar een groep mensen die je als kandidaat naar voren schuiven en zo ontstaat er een lijst met personen waaruit gekozen wordt.
Om half zes zijn we naar het vliegveld gegaan, en daar moesten we afscheid nemen van Gideon en Solo. Solo liep nog even mee met het wagentjes met onze bagage. Een half uurtje later zaten we in de lounge aan de frisdrank met hapjes. In elk geval is het wachten daar wat aangenamer. Intussen maken we van de gelegenheid gebruik om onze laptop en telefoon op te laden en deze blog te schrijven.
Wanneer de passagiers in het toestel zitten worden wij verzocht naar het toestel te gaan en dat gaat vlot. Enkele minuten na schematijd vertrekken we. De persoon die naast me zat had er geen probleem mee om met Tiny te wisselen mits de bemanning akkoord ging. Nu dat was geen probleem en voor vertrek zaten we al naast elkaar. Maar toen begonnen de stoelproblemen. Naast Tiny zat een vrouw en die wilde niet naast een man zitten. Nu het werd een heel stuivertje wisselen en een zuchtende bemanning. Wat bleek nu, dit werd genoemd het Afrika systeem, voor Afrika plaatst de computer vrouwen naast elkaar en gooit zo de echtparen uit elkaar. Vrouwen mogen dikwijls niet naast mannen zitten wanneer ze alleen reizen. Nu KLM bedankt dat jullie je oren laten hangen naar de moslim wensen. Dus reserveringen worden gewoon gewijzigd ondanks dat je plaatsen reserveert bij het boeken. Er waren enkele Nederlandse mannen die behoorlijk in discussie gingen met de bemanning over dit punt. Aan ons werd ook gevraagd of het zo goed was, ik zei het maakt me niet uit waar ik zit, maar ik vind het wel zo gezellig om naast mijn vrouw te zitten en daar waren ze het helemaal mee eens. Voor de bemanning moet zo iets toch ook een ramp zijn.
Om kwart over zeven waren we al met de koffers door de douane waar dhr. Vervoorn ons stond op te wachten om ons naar huis te brengen. Een uurtje later lagen we al in bed om tot één uur te slapen.
We zullen nog even doorgaan met de blog om het verhaal van Prince en Solo te vertellen over de periode voor ons bezoek die leidde tot grote gezondheidsproblemen bij Solo. Maar wij zijn blij en dankbaar dat we gedurende ons bezoek een Solo hebben meegemaakt die gezond is geworden en zeer goed functioneert zodat er een zeer goede samenwerking en aanpak was en we vol vertrouwen in de toekomst naar Woerden terug konden.
