Woensdagavond zijn alle weeskinderen gezellig bij ons op visite. Ze krijgen weer limonade en versnaperingen. De limonade wordt op een speciale manier via een bril gedronken. Oma had in Woerden negen van deze brillen gekocht, het waren de laatste dus Joseph de oudste had geen bril.
Intussen toonde opa het laatste deel van de Narnia serie. Ingespannen zaten de kinderen te kijken naar deze spannende film: The voyage of ‘The Dawn Treader’.
Sinds dinsdagmiddag is het droog en dus gaat Solo woensdagmiddag op de motor de weg naar Aduonya verkennen. Na drie uren is hij weer terug, enkele stukken zijn nog moeilijk te berijden maar morgenochtend zal het wel lukken, is de boodschap. Die nacht echter begint het opnieuw flink te regenen. Dus niet naar Aduonya, de dames zijn teleurgesteld.
We overleggen en besloten wordt dat Solo met Christine op de motor de weg zullen gaan verkennen en misschien kunnen wij dan alsnog in de middag met de pick-up gaan. Het is droog geworden en het waait nogal, dus misschien wordt het nog wat vandaag en anders gaat het over. Solo en Christine gaan op pad met een grote tas en een rugzak met dekentjes en dassen want die hebben ze nu hard nodig in Aduonya. In spanning wachten we op de terugkeer en hopen dat we dan met zijn allen kunnen gaan met al de dozen met kleding.
Intussen wordt ook met spanning afgewacht op de ontwikkelingen in de kraamkliniek, de vroedvrouw geeft aan dat er een vrouw is die binnenkort moet bevallen, maar ze is nog thuis. Er zal gebeld worden wanneer ze naar de kliniek komt om te bevallen. Het wordt voor Maria en Christine nog spannend of ze nog een bevalling mee zullen maken, want morgen is de laatste dag in Nsoatre.
Inmiddels zijn Marthe en Maria een speelochtend aan het opzetten in de eetzaal. Door de regen zijn er maar zo’n 50 – 60 kinderen gekomen. Met de twee oudste groepen gaat gespeeld worden. Muziek wordt geïnstalleerd, het binnenspeeltoestel wordt weer goed opgesteld, de speelgoedkisten worden geopend, speelgoed wordt verdeeld over de tafels, papier en potloden komen op de tafels om te vouwen of te tekenen. Het wordt een gezellige ochtend.
Een groepje van de kinderen blijven nog even om alles op te ruimen.
Met deze kinderen wordt na het opruimen nog even gezongen. Enthousiast zingen ze en doen de bewegingen mee van het lied: “Higher, higher, lift Jesus higher”.
In het begin van de middag is Christine terug met lege tassen. De weg was dusdanig slecht dat we niet met de pick-up er naar toe konden gaan volgens de opgedane ervaring. Solo en Christine waren eenmaal onderuit gegaan en hadden een stuk moeten lopen. De diepte van de waterplassen viel mee maar het was erg modderig en je gleed snel weg.
Gelukkig maar dat Christine alle gebreide dekentjes, onderbroekjes en dassen heeft kunnen uitdelen. Ze had veel mooie foto’s gemaakt en verder waren er nu foto’s van de kliniek die juist klaar was. Jammer dat we deze keer geen verdere hulp konden brengen, maar Christine was nu toch ook in Aduonya geweest. Maria en Marthe waren er twee jaar geleden al geweest.
