Zaterdag 8 november 2014
Vandaag zijn de muren om onze fruitbomentuin schoongemaakt door de kinderen. Zaterdags krijgen ze zakgeld van ons maar dan moeten ze wel een paar uurtjes komen helpen. Michael is vandaag ook gekomen om te schilderen, hij is muren aan het schilderen.
Woensdagmorgen kwam Michael met een probleem zei hij. Ik denk wat zal er nu weer komen want maandag had hij ook al een probleem. Hij heeft namelijk 5 kinderen maar dan wel bij 3 vrouwen en de vrouwen zetten hem onder druk. Dat is normaal, wanneer ze denken dat je geld hebt zeuren ze net zolang tot je het geeft. Bij 3 vrouwen lijkt me dat behoorlijk veel stress geven. We hebben hem al gezegd niet zo door te leven. Maar in Nsoatre zijn de zeden erg los. Lucy had ons al gezegd dat ze nooit een man uit Nsoatre zou trouwen, want die hebben allemaal dezelfde mentaliteit.
Maar deze maal lag het probleem toch anders voor Michael. Hij moest naar Sunyani want zijn grootvader was overleden. Je echte grootvader of een broer van je grootvader? Want zo gaat dat hier, nee mijn echte grootvader. Ik zeg voor hoe lang? Zegt hij voor twintig dagen. Ik zeg sorry Michael maar dat kan niet, dan moeten we salaris inhouden. Kortom hij druk aan het vegen, Tiny zegt hij is wel druk bezig, ik zeg hij is zijn agressie aan het afreageren. Na een half uur zegt hij: Ik ga. En daar ging hij. Blijkt later dat zijn grootvader voor 20 dagen de vriezer in zou gaan tot de begrafenis en dat daarom de familie bij elkaar kwam. Dus de andere dag was hij er weer. Ja Michael spreekt geen Engels en dan is het moeilijk communiceren. Excuses gemaakt en nog even doorgepraat over zijn opa die 74 jaar is geworden, ja en dan wordt je even stilgezet want dat ben ik ook bijna. Overigens is de 20 dagen niet abnormaal en dat had hij ook nog tegen me gezegd. Ik moest denken aan de oude kookster, haar volwassen dochter stierf, en dat is natuurlijk heel erg, maar ze bleef 3 maanden weg en dat vond ik toen toch te gortig. Je zou kunnen zeggen in Ghana is je sterfdag het hoogtepunt van je leven, want het wordt zeer uitbundig gevierd, althans de begrafenis. Nu zóu je sterven ook een hoogtepunt moeten zijn voor ieder van ons.
Vrijdag kwam Michael maar helemaal niet want er was een kindje van hem ziek en daar moest hij mee naar de kliniek en hij had slecht geslapen. Het was elf uur toen en hij was nog niet naar de kliniek, dus het zal wel weer een smoes zijn geweest. Vandaar dat hij nu vandaag maar kwam.
Solo had hem gisteren later nog gebeld dat ik niet zo blij was met zijn wegblijven. Hij zei toen ja maar ik kom morgen en overmorgen. Solo heeft hem toen verteld dat hij zondag beter niet kon komen want dat opa dat niet zou accepteren. Dus ik hoop niet dat hij het toch in zijn hoofd haalt, want dan moet ik hem terugsturen.
Sara, ja uit de dossiers blijkt het Sara te zijn en geen Sarah, heeft samen met Hannah de afwas gedaan en is nu met de stagiaires naar de minder fraaie woongedeeltes van Nsoatre.
Mercy, Rachael, Martha en Sara hebben elk vanmorgen een telefoon gekregen. Tiny had er 5, maar op één stonden nog foto’s en die moeten we er eerst afhalen. Die telefoon is voor Hannah. Gisteren heeft Sara ook al een schooltas van ons gekregen, we vonden het sneu voor haar dat de ouderen nu allemaal een rugtas voor school hebben maar zij niet. Vanmorgen hebben we Hannah geld gegeven om vrijdag samen met Juliet, die ze overigens Juliana noemen, ook een schooltas te kopen. De cedis, het geld, is net water het vloeit door je handen heen. Maar ja ze hebben ons ook lang niet gezien.