Reisverslagen Willem en Tina Hammink

Ook de laatste dag in Anomabo is het mooi weer gebleven; dus het was genieten.

Het was goed toeven in ‘Anomabo Beach Resort’ wanneer je in de gelegenheid bent kunnen we een verblijf van enkele dagen ten zeerste aanbevelen. Een  speciale periode is september/oktober, dan komen de ‘Leather Back Turtles’ het strand op om daar hun eieren te leggen. We zullen nu weer een tijdje moeten wachten tot een volgend verblijf om ’s morgens aan het strand te genieten van een ‘cappuccino’.

We zijn allemaal lekker verkleurd en Marthe heeft besloten om als een Ghanese terug te keren naar Europa. Dus wordt haar kapsel
woensdagmiddag aan de beach, door twee kapsters die hiervoor speciaal zijn gekomen, onder handen genomen. Het resultaat mag er zijn; allemaal vlechtjes en op haar hoofdhuid een mooi patroon. Marthe heeft van zich zelf een flinke bos mooi lang donker haar, dus extra haar invlechten is niet nodig. Dat gebeurd wel bij Ghanese dames want die houden het haar kort en meisjes worden meestal kaalgeschoren, dit voorkomt wel hoofdluis maar fraai is het niet.

Woensdag in de namiddag beginnen we al een beetje in te pakken en de bagage te verdelen zodat we zo min mogelijk koffers en tassen hebben en belangrijke zaken in de twee koffers hebben.

Donderdagmorgen komt Gideon ons ophalen. Hij is vroeg zodat we al om tien uur naar Accra kunnen vertrekken. De reis gaat voorspoedig en in twee uur zijn we aan de rand van de hoofdstad Accra. Maar dan begint de ellende, de wegen in Accra zijn verstopt, alle wegen zijn één grote file.

We besluiten eerst naar de KLM office te gaan, dicht bij de boekwinkel van DRTS waar Gideon onze chauffeur werkt, nu die office blijkt niet meer te bestaan. Het kantoor blijkt nu bij het vliegveld te zijn.
We willen proberen om de ticket van Maria, Marthe en Christine, die op onze KLM
Flying-Blue award punten, met Alitalia via Rome moeten vliegen en dan verder met KLM naar Schiphol, om te boeken op de rechtstreekse vlucht. Zo doet de KLM dat met de punten. Ik had in het verleden ook al eens geprobeerd op de punten naar Accra te vliegen, het kon maar ik moest dan twee maal overstappen en was een dag onderweg, in plaats van de ruim 6 uur.

Eerst gaan we even langs de boekwinkel om Samuel Hayford, de manager, de hand te schudden. Dan op naar het vliegveld naar de KLM, we stoppen onderweg om nog wat souvenirs te kopen. Bij de KLM blijkt de ticket niet gewijzigd te kunnen worden. Dus moeten de dames die avond om ca. 12.00 naar Rome vliegen en komen dan uiteindelijk 7 uur na ons op Schiphol aan.

Aan Gideon had ik gevraagd of we in de buurt van het vliegveld ergens konden eten, nee dat kon niet, er was niets. Dit was weer zo’n typisch Ghanees antwoord, ik herinnerde hem er aan dat dicht bij het vliegveld een hele grote ‘Shopping Mall’ was met een heleboel restaurantjes, daar was ik wel eens met Gideon en zijn gezinnetje gaan eten. Dus op naar de shopping mall waar de upper-ten van Accra, vooral de witten, hun inkopen doen. Daar kun je de laatste elektronische apparatuur kopen en… daar was een groot binnenplein met
zitjes en allemaal restaurantjes er omheen met elk zijn eigen specialiteit. Ik wil maar zeggen ga nooit af op het antwoord van een Ghanees, zij antwoorden meestal tegengesteld. Wanneer we aan onze hulp Lucy vroegen heb je dit of dat gedaan antwoordde ze altijd ja… en ging het dan vervolgens doen.

Om half zes waren we op het vliegveld en konden wij inchecken en moesten de meisjes nog tot zeven uur wachten met inchecken bij Alitalia, partner van KLM-Air France, maar een ramp en het Skyteam onwaardig, met nog krappere stoelen dan KLM in de economy class, slecht en weinig te eten en een onvriendelijke bemanning. De vlucht met KLM van Rome naar Schiphol was een verademing voor ze, met betere stoelen (ondanks het kleinere type vliegtuig en ook gewoon economy class), beter eten en een heel vriendelijke bemanning.

Dit was het eind van deze blog. Maandag 8 augustus hoop ik opnieuw naar Ghana te vliegen voor een korte periode van 10 dagen, maar dan gaan we voor DRTS ofwel het ‘Deputaatschap Bijbelverspreiding Gereformeerde Gemeente’ welke een driedaagse conferentie hoopt te houden met als titel ‘The Lord’s Prayer’. Nog eenmaal hoop ik, als voormalig algemeen secretaris, van dit deputaatschap deze conferentie bij te wonen. Wij hopen opnieuw via deze blog verslag te doen.

Tegen het eind van deze blog willen wij u nog enkele tips meegeven van medici in Ghana:

Het eten van kippenbotten wordt aanbevolen voor de calcium

We verbazen ons er al 16 jaar over dat er nogal wat mensen zijn die ook de botten van kip opeten. Toen Mercy, ons eerste adoptiekindje, kwam viste ze de botten uit onze vuilnisbak, we dachten dat de oorzaak was; de verschrikkelijke ontberingen die ze had meegemaakt in Ivoorkust waar haar jonge ouders met kapmessen waren vermoord. Natuurlijk hebben we
gezorgd dat de kinderen hiermee stopten en hebben er op gewezen dat ik vroeger de kippenbotten nog niet aan onze hond gaf omdat kippenbotten splinteren en dat is gevaarlijk. Echter wanneer er een bestuursvergadering was in Nsoatre en het bestuur extra goed te eten kreeg, dus kip met rijst en salade, waren er altijd bestuursleden die gezellig de botten zaten op te eten. Ik vroeg er naar bij Gideon en die vertelde dat medici dit adviseerden voor de calcium. Op mijn antwoord dat wij hiervoor bijvoorbeeld melk drinken werd ik wat glazig aangekeken zo van wat een onzin.

De uitvinding van de nekbrace

Gideon heeft al maanden last van druk op zijn borst, daarvoor wordt er wekelijks een scan gemaakt en steeds wordt er niets gevonden.
Dat kost elke week twee dagen, een dag voor de scan en een dag voor de uitslag, maar meestal moet hij een derde dag terugkomen voor de uitslag. In ziekenhuizen gaat het niet op afspraak maar je moet maar afwachten of je aan de beurt komt en of de arts die dag ook naar zijn werk komt.

Uiteindelijk is er de oplossing gevonden, Gideon
loopt met een geweldige brace om zijn nek, maar de wekelijkse controles gaan gewoon door. Ik dacht nog even dat ze van hem af wilde zijn, maar het bleek dat ook mevr. Hayford voor haar rugklachten een brace om haar nek had gekregen. Dus een brace om je nek is in.

Schoonmaakmedicijnen

Ik was verbaasd toen ik ontdekte dat Gideon bij het ontbijt zes flinke capsules innam. Ik vroeg hem of dat voor zijn verhoogde cholesterol was, want volgens artsen was zijn cholesterol wat verhoogd maar hij had mij laten weten hiervoor geen medicijnen te krijgen, daarom had ik voor hem Simvastatine meegenomen. Ik vroeg hem naar de medicijnen, misschien voor de bloeddruk? Nee, de arts had hem drie soorten capsules gegeven en van elk moest hij er twee per dag innemen. De eerste was om zijn lever schoon te maken, de tweede om zijn lichaam schoon te maken en de derde om zijn hersenen schoon te maken zodat hij helderde kon denken. Het blijft een andere wereld waar we
telkens weer bij worden bepaald.

Suiker

Tijdens ons afscheid voor ons vertrek hadden wij nog een maaltijd genomen, maar Gideon bleef bij de auto met onze bagage. We namen twee grote pizza voor hem en zijn gezin mee en vroegen of hij een ijsje wilde. Nee, want ik mag van de dokter geen suiker gebruiken. Dat kan natuurlijk, maar dan moet er neem ik aan wel een reden voor zijn.

Geen pitjes

Het binnenste van tomaten en het hart van de komkommers wordt in Ghana weggegooid.
We hebben onze hulp Lucy verteld dat we dat niet willen want komkommer eten we als plakjes met het hart en tomaten eten we ook helemaal. Dus in de salades in het vervolg alles, met als gevolg dat Lucy geen salade meer at. We deden navraag bij Gideon en hij vertelde dat zij dat ook niet aten omdat artsen er op wijzen dat je van het eten van de zaadjes blindedarm ontsteking kunt krijgen. We hebben er om gelachen en verteld dat bij ons zelfs jonge kinderen deze sprookjes niet gelovig. We werden maar onbegrepen bekeken, ik denk dat ze ons erg dom vonden.

We treffen het met het weer, hoewel het dinsdagmorgen af en toe heel licht regende, is het verder prachtig zonnig weer.
Vooral Marthe en Christine genieten volop van de zee.

Dinsdagochtend zijn Maria, Marthe en Christine met
de taxi naar Cape Coast gegaan om nog wat souvenirs te kopen. Ze waren alweer snel terug zodat we gezamenlijk konden lunchen. Het eten is uitstekend maar zoals gemeld duurt het erg lang, maar je hebt dan wel een verse maaltijd.

Behalve eten en zonnen maken we nu niets meer mee, het is alleen nog relaxen.

Donderdag hopen we bij leven en welzijn naar Accra te gaan en ’s avonds met het vliegtuig terug naar Nederland waar we
vrijdagmorgen hopen aan te komen en de draad weer op te pakken van het leven in Nederland.

Via internet zijn we op de hoogte gebleven van het nieuws en dus ook van het drama in Noorwegen, vooral voor Maria en Marthe schokkend want het is het land waar zij wonen.