Het tweede bezoek dat we aflegden was aan een moslimfamilie, oma en opa, met dochter en kleinkinderen. Hier maakten we kennis met het jongetje Mohammed Salinu, in mei 3 jaar geworden. Mohammed wordt verzorgd door de moeder Kahdijah Ibrahim en de grootouders.
Mohammed heeft slappe ledematen en kan niet staan of zitten. Hij kan iets zeggen maar dat is beperkt to ma, ma, ma. Door te gaan huilen geeft hij aan honger te hebben. Na zijn geboorte was hij heel slap en huilde voortdurend de eerste 4 maanden. Toen hij 6 maanden was bleek dat hij niet kon zitten en ook zijn nek is slap, waardoor zijn hoofd achterover hangt. Zijn rug ziet er sterk uit en hij ziet er verder ook gezond en verzorgt uit.
De moeder heeft 3 kinderen, de oudste is een jongen, dan een meisje en dan komt Mohammed. De vader heeft na de geboorte van Mohammed zijn vrouw in de steek gelaten en is naar Nigeria vertrokken. De vader is wel Ghanees maar zoals gewoonlijk wilde hij geen verantwoording nemen voor een ongelukkig kind.
De moeder verkoopt zakjes water aan schoolkinderen. Wanneer ze een heel goede dag heeft verkoopt ze voor 2 cedis, hier gaan de kosten vanaf en dan houdt ze 1 cedis, 25 eurocent, over. Dus in een week verdient ca. 1 euro en dan alleen wanneer er geen schoolvakanties zijn zoals nu.
Kahdijah is een flinke stevige vrouw die goed voor haar kinderen is ze zien er keurig uit. We vragen haar of Mohammed naar de opvang zou komen wanneer die er zou zijn. Dat zou ze heel fijn vinden. We vragen haar of ze niet zou willen assisteren, nu dat zou ze ook graag doen.
We zitten zo nog even en dan beginnen ze allemaal zachtjes te zingen en zien we dat Mohammed daar heel blij van wordt.
