We zijn gewend om midden in de week in Nsoatre aan te komen, maar nu was het op vrijdagavond en was het al snel zondag. En gelukkig internet werkt heel goeden zo konden we om 9.00 uur, direct na het ontbijt, luisteren naar de gelezen preek van Ds. M. Golverdingen vanuit de Gereformeerde Gemeente in Woerden. Het tijdsverschil is nu 1 uur maar straks met de zomertijd 2 uur en dan is het 8 uur wanneer je gaat luisteren.
Dus we waren ook al vroeg aan de koffie met nog een stukje cake van de verjaardagstaart van Sara. Even na twaalven kwamen ook de kinderen uit zondagsschool of kinderdienst, keurig aangekleed. De kerkdienst was al om negen uur aan de gang en ging door tot een uur of één. Wij hadden deze ochtend geen last van het lawaai van de dienst want wij waren binnen blijven zitten met de ramen dicht en de airconditioning aan en dat was aangenaam. Huismoeder Mercy komt al om 11 uur uit de kerk om de maaltijd voor de kinderen klaar te maken. In Ghana wordt er tweemaal een warme maaltijd gehouden en dat vraagt veel werk.
Na de lunch kwamen Solo, Regina en de kinderen Christian en Tina op visite zoals gebruikelijk. Oma had voor de kinderen nog een verrassing, maar Tina wil niet veel van ons weten en oma zei: ‘Wanneer ze niet naar me toe komt krijgt ze niets’. Eerst sloeg oma een prachtige omslagdoek om bij Tina. De omslagdoek is gemaakt door een dame uit onze gemeente voor een jong kind en is prachtig zoals u op de foto kunt zien. Tina begon wat los te komen want zij vond het ook wel mooi en heeft hem niet meer afgedaan terwijl ze bij ons was. Aarzelend kwam ze bij Tiny op schoot zitten en toen kreeg ze een mooie pop die geluid kan maken en een flesje om de pop te voeden. Dat vond ze toch wel heel mooi en ze heeft pop en flesje niet meer losgelaten. Toen ze weg gingen begon ze zelfs aarzelend naar ons te zwaaien.
Vervolgens hebben we een kraambezoek afgelegd bij Juliet, onze Kindertehuis manager, en haar man. Ze waren blij verrast en oma had direct zoontje Dennis op schoot. Het is een heel klein kindje en we bidden en hopen dat het gezond mag opgroeien. Twee jaar geleden overleed haar dochtertje plotseling, het was een wolk van een baby en slechts enkele weken oud. Wij waren toen ook in Nsoatre, we waren op een donderdag een dagje uit met de weeskinderen en toen we thuis kwamen was het overleden en al begraven terwijl het zondags nog bij ons was geweest met vader en moeder, dat was een hele schok.
Dennis had wel een touwtje om beide polsen zagen we, daar krijgt 
hij sterke polsen van. Bij meisjes zie je dikwijls een touwtje om de buik. Wat zit het bijgeloof hier nog diep ook onder Christenen. In ons kindertehuis kwamen er ook kinderen binnen met touwtjes die we direct lieten verwijderen.
Op minder dan 50 meter van de kamer die Juliet en haar man bewonen, staat een mooi huisje waar de opa van Solo woont. Het is de vader van zijn moeder en volgens Solo is hij over de 100 jaar. Maar dat zullen dan maanjaren zijn en bovendien hebben zulke oude mensen geen notie wanneer ze zijn geboren. Dus hebben we Solo’s opa ook even een bezoekje gebracht. Bij iemand op visite gaan, houdt hier in een kort bezoek en handen schudden, niet één maar meerdere keren. Zo’n bezoekje duurt nooit langer dan 15-30 minuten.
Om half zes zaten we weer klaar om te luisteren naar de dienst in Woerden, waar nu onze eigen predikant Ds. Zondag voorging.
Na de dienst gingen we eten, onze gebruikelijke zondagse soep, en daarna is Tiny nog even naar de kinderen gegaan. De twee jongste jongens Benjamin en Stephen waren al naar bed. Voor de andere kinderen en de huisvader en -moeder was er nog een stroopwafel. Toen was het half negen en ging ik koffiedrinken en Tiny een glas vruchtensap.