30 September 2014, een moeilijke start.
Op dinsdag 14 oktober hopen we voor het eerst na lange tijd weer naar Ghana te gaan. De eerste stap is het verkrijgen van een visum. Gisteren dinsdag 30 september zijn Tiny en ik met de trein naar Den Haag gegaan en daarna lopend van het station naar de ambassade van Ghana.
We kregen een volgnummer 264 en bij binnenkomst in de wachtruimte zagen we dat 263 op de display stond dus dat zag er hoopvol uit en dat terwijl er nogal wat mensen in de wachtruimte zaten.
We zetten ons enthousiast op de stoelen en zagen dat het systeem was veranderd. Waar eerst een dichte wand was met het portret wan de president was er nu een groot raam met in het raam twee spreekgedeeltes en twee sleuven onder het om papieren door te geven. Achter het raam was een balie met daarachter een man en een vrouw en verder zag je een kantoorruimte met nog een medewerker.
Het loket bij de man kwam leeg en hij knikte de ruimte in, dus wij stonden op gezien het volgnummer, maar helaas dat was niet de bedoeling. Het knikje was voor iemand anders bedoeld.
Vooraf hadden we de website nog eens doorgenomen en daar werd vol trots vermeld dat je nu kon pinnen en niet meer contant hoefde te betalen. Toen we dus weer rustig zaten op onze beurt te wachten vertelde een mevrouw die ook zat te wachten dat de mensen die er zaten de stad in waren geweest om bij een bank geld te pinnen want het pinapparaat werkte niet. Tiny zei ik heb nog wat in mijn portemonnee en jij? Samen kwamen we tot 115 euro plus 5 euro in munten was precies de 120 die we nodig hadden. Pring ging de display, nummer 264, dus naar het loket met de man en de papieren gegeven. Hij nam ze op zijn gemak door en mompelde Solo, Solo en zei 120 euro. Wij gaven de 120 euro waarop de man zei, de conversatie ging natuurlijk in het Engels, we accepteren alleen papier geld. Dus ik zei: dit is 120 euro en het is niet mijn probleem dat jullie pinapparaat niet werkt en ik ga niet voor 5 euro de stad in. De spanning begon al een beetje op te lopen. De man ging in overleg met de dame en uiteindelijk werd het geaccepteerd. Dus het betalingsbewijs werd uitgeschreven, ik dacht nu krijg ik ook het briefje om vrijdag onze paspoorten met visum weer op te halen, maar nee hoor ik moest naar de balie waarachter de dame. Toen die vrij was schoof ik door. De dame nam de tijd om de papieren door te lezen en vroeg toen wat ga je doen in Ghana. Ik zei dat staat in de visum aanvraag. Nu dat was gelijk raak en het begin van een heftige discussie. Ze zei ik stel hier de vragen en daarop antwoordt je. Ik zei we gaan naar Ghana om het weeshuis te bezoeken en de geadopteerde kinderen te zien zoals in de brief van Solo staat. Je kunt Solo bellen, inmiddels was ze al twee maal tijdens de discussie voor iets anders aan het bellen, waarschijnlijk privé want zo gaat dat, en ik maar wachten. Afin om een lang verhaal kort te maken het werd een heel gebekvecht waar de hele wachtruimte van kon meegenieten. Ze kwam met een verhaal dat ik maar adoptie certificaten moest overhandigen want in Ghana was dat allemaal door de overheid goed geregeld. Nu ik weet dat er niets door de overheid geregeld is en de hele situatie met weeskinderen en weeshuizen zelfs heel slecht is geregeld, maar dat heb ik maar niet gezegd. Ik zei ik kom nu 18 jaar in Ghana en heb veel geld geïnvesteerd in Ghana in hulp bieden. Toen zei ze wat doe je hier? Ik zei ik kom voor een visum is dat niet duidelijk. Ze zei toen: wat doe je in Nederland? Ik antwoordde ik ben 73 jaar en gepensioneerd dat staat in de papieren en ik ben het nu zat dus zeg het maar. Toen werd het stil. Na een poosje wachten schudde ze wat met haar schouders en schreef het papiertje uit.
Van de ambassade gingen we naar de Hofweg want daar tegenover het Binnenhof is de KLM travel kliniek waar ze vaccinaties uitvoeren. We zijn wat verkeerd gewandeld want we zijn zelfs langs het Vredespaleis gekomen en dat is een flink stuk uit de buurt.
Bij de KLM werden we prettig ontvangen. We wilden geen vaccinaties meer want die hebben we al zoveel gehad. De dame die ons hielp merkte op dat er diverse vaccinaties waren verlopen en dat ook voor hondsdolheid wel aan te bevelen was. Maar dat doen we niet, maar er heerst flink Cholera op het ogenblik in Ghana, 16.000 zieken en meer dan 150 doden dus daar kwamen we voor. Voor Cholera krijg je alleen maar een stempel zodat je het land weer uit kunt. Er wordt al jaren niet meer voor gevaccineerd. Ze bekeek onze boekjes en vond in beide een stempel waarbij geen datum stond, daar heeft ze een datum bij gezet. Het consult was gratis. Inmiddels was mijn woede, opgelopen in de ambassade, afgekoeld en zijn we iets gaan eten en daarna weer terug naar Woerden met de trein.
Den Haag staat een beetje in het teken van 200 jaar koninkrijk en tegenover het binnenhof was dat uitgebeeld in drie zandsculpturen.