Op deze maandag maar eens wat korte berichtjes.
Zaterdagavond belde Solo vanuit de bus van Accra naar Sunyani dat hij op de terugreis was. De hele procedure rondom de container was teleurstellend verlopen. Hij vertelde erg vermoeid te zijn na de teleurstelling. Er moet eerst meer dan 16.000 Ghanacedis ( 4.000 euro) betaald worden om de goederen vrij te krijgen en voor het transport naar Nsoatre. Het transport naar Nsoatre is maar een 1.6oo GHcedis, dus de invoer rechten zijn hoog.
Pultrum die de schenker van het transport is zal het bedrag betalen, maar ook zij vinden het een hoog bedrag.
De sinaasappelbomen beginnen leeg te raken, maar ze zitten al weer vol met nieuwe nog groene sinaasappelen. In de ruim 5 weken hebben toch dagelijks zo’n 1,5 liter sinaasappelsap gedronken, terwijl ook door kindertehuis en gastenverblijf wordt geplukt. Op de foto zien we Blessing, het dochtertje van Naomi met een grote bak sinaasappelen voor het gastenverblijf.
Solo vertelde vanmorgen, toe we zaten te ontbijten, dat zijn moeder had gebeld. Solo’s moeder heeft op zich genomen om mensen met gehandicapte kinderen te lokaliseren. Zij vertelde dat het gonst van de geruchten in Nsoatre over de mogelijkheid van opvang. Vrijdag was er iemand met een kindje op het terrein geweest, maar omdat Solo er niet was is de persoon weer weg gegaan. Solo’s moeder is zoals Solo en trekt zich het lot van deze kinderen erg aan, maar Solo vertelde: zijn oma, die bij zijn moeder woont, vindt het maar niks en merkte op we gooiden ze voorheen gewoon in de bush. Solo zei er tegen ons bij: en dat gebeurt nog steeds volop in Ghana.
Vanmorgen zagen we Nienke en Joanne weer voorzichtig met de gehandicapte kinderen een poosje tussen de andere kinderen spelen. Zo leren kinderen met een handicap de andere kinderen kennen en omgekeerd. Voor de toekomst kan dit van veel invloed zijn, we hopen dat de Heere deze integratie pogingen wil zegenen, het kan leiden tot een doorbraak in de mentaliteit ten opzichte van deze verworpenen.
Vrijdag kregen we van Bodil, uit Denemarken, een mailtje dat haar moeder 650 euro wil overmaken. We hebben haar de bankgegevens gemaild van de stichting en gevraagd om het te bestemmen voor de gehandicapte kinderen. Bodil heeft vorig jaar het boren naar water en de pomp in het dorpje Adeapena betaald.
De geit van kleindochter Bente heeft een zweertje bij zijn oog. Gideon zorgt nog steeds goed voor hem en maakt het zweertje schoon. Soms gaat hij een eind met de geit over het terrein wandelen en elke dag krijgt hij verse takken en water. De geit mag niet geslacht worden vinden ze totdat Bente daarvoor toestemming geeft.
Inmiddels is er een jong geitje aan komen lopen. Zij heeft het naar de zin en wil niet meer weg, dus heeft Gideon haar aangelijnd. De geiten lopen ook wel los maar niet wanneer de dagopvang kinderen er zijn; want dan gaan ze achter de geiten aanlopen en met stenen gooien dat zijn ze gewend. Soms komt er een groepje schapen op het terrein grazen, maar daar zijn we niet blij mee en daarom worden ze weggejaagd.
Tiny is weer kleding aan het herstellen of vermaken voor de weeskinderen. Het wordt tijd dat de meiden dit zelf gaan leren. Je merkt dat dingen overwaaien uit Europa en Amerika, ze willen de rokken nu het liefst flink boven de knieën, maar oma vindt net boven de knie of op de knie kort genoeg. Wat is er toch veel veranderd in Ghana; geen lange rokken of jurken meer maar lange broeken, korte rokken of legging.
Mercy, ons eigen sponsor meisje, is erg handig en creatief ze maakt leuke dingen zoals dit tasje. Voor Tiny is dat wel leuk ze zijn nogal eens samen aan het knutselen. Op de laatste foto is Mercy een sjaal aan het haken begrijp ik.
Solo was naar Sunyani om achter de elektrische aansluiting voor de nieuwe eetzaal enz. aan te gaan want we hoorden niets meer. Bleek dat hij eerst een formulier in moest vullen en tekenen. De aanvraag lag klaar, op zijn vraag waarom ze niet melden dat hij moet invullen en tekenen, gaven ze geen antwoordt. Wanneer je er dus niet naartoe gaat gebeurt er niets. Zo gaat dat met alles in Ghana. Dus morgen gaat Solo maar weer naar Accra voor de inklaring en het transport. Eerst gaat hij in Sunyani het bedrag overmaken en daarna begint hij aan de reis. Het is nog niet vanzelfsprekend dat er actie wordt ondernomen nadat ze het geld hebben. Daarom zei Solo: ik ga het nu helemaal volgen totdat het in Nsoatre is.