Reisverslagen Willem en Tina Hammink

Dat was het thema van de preek vanmorgen op deze Biddag, woensdag 13 maart 2013, we zijn dus weer terug in Nederland. Het was een hele zit gisterenavond op het vliegveld in Accra. We gingen laat aan boord van het vliegtuig maar zouden toch op tijd kunnen vertrekken. De piloot kwam echter met de mededeling dat één passagier niet was op komen dagen en dat eerst zijn bagage er tussenuit gevist moet worden, want die moest natuurlijk achterblijven in Ghana, je weet maar nooit wat er in de bagage zit, en kwam er vrolijk achter deze mededeling aan: de linkermotor start niet automatisch op dus dat moet handmatig gebeuren, maar maakt u zich geen zorgen dat is een normale procedure wanneer het automatische elektronische systeem het af laat weten.

Uiteindelijk viel het oponthoud erg mee, zo zelfs, dat we al om half zes op Schiphol waren. Om half zeven hadden we ook onze koffers, die als laatste op de transportband tevoorschijn kwamen. Om kwart voor zeven zaten we al in de auto met Christine aan het stuur en om half acht waren we al thuis. Alles was dus zeer voorspoedig verlopen. Alleen van plus 36 graden naar min 3 viel tegen.

Het was dus eigenlijk voor ons Dankdag in plaats van Biddag. Dankdag omdat we veilig thuis waren en een voorspoedige reis hadden gehad, maar vooral Dankdag omdat er de afgelopen vijf weken zoveel was gebeurt in Nsoatre waar we heel blij van zijn geworden. Er mocht flinke progressie zijn in de dagopvang, we zijn heel blij met de wijze van omgang met elkaar van de weeskinderen, dankbaar dat Joseph het zo goed doet op de Senior High, de grote sprong in de gezondheid van Solo, het geweldig functioneren van de kliniek in Kwabenakuma en de verpleegkundige daar, de snelle aanpak van de verbeteringen in de kliniek in Nsoatre en dankbaar voor de inzet van de dames uit Nederland.

Minder gelukkig zijn we met de situatie in Ghana als land. Sinds ons laatste bezoek vorig jaar zien we een behoorlijke verslechtering van de leefsituatie in het land. De nieuwe president en zijn ministers laten het volledig afweten. Alles ligt stil maar wel benzine met 20 % omhoog, waardoor alles weer duurder wordt, want het heeft effect op de transportprijzen. Plotseling is er een tax van 1% over de totale hotelkosten die je moet betalen en zo gaat het maar door. Criminaliteit neemt nog sterker toe. Politie probeert zoveel mogelijk bekeuringen uit te delen, in de 100 km naar Accra vanuit Anomabo, vijf controles, ja en dan staat er niet één politieman maar hele teams. De bevolking is dan ook zeer ontevreden met als gevolg grote demonstraties.  De regering int zoveel mogelijk geld en doet er, althans in het land, niets mee. Volgens de bevolking gaat het geld naar China om daarmee de grote schulden af te lossen van de president. Nog voor de vorige president plotseling kwam te overlijden was de nieuwe president al kandidaat voor de komende verkiezingen voor dezelfde partij als de partij van de zittende president. Hij was echter zeer onpopulair bij de bevolking, door omkoperij en beloftes is hij toch president geworden. Bijvoorbeeld grote hoeveelheden laptops voor studenten aan de universiteiten en nog vele andere zaken en alles is door China geleverd of geregeld en nu moet de rekening betaald worden aan China en moet de bevolking van Ghana daarvoor opdraaien. Wat zullen de gevolgen hiervan zijn?

Bij onrust neemt fanatisme, fundamentalisme en criminaliteit toe en dat kan grote gevolgen hebben wanneer er niet wordt ingegrepen. De gevolgen van een slappe regering hebben tot de escalatie in Mali geleid. Helaas zijn overheden in Afrika dikwijls meer met zichzelf bezig dan met de belangen van de inwoners van het land. Dit zal wel inherent zijn aan de bewoners van Afrika.

Is er dan geen toekomst voor Afrika? Ik ben geneigd om nee te zeggen en velen die ik spreek zijn deze mening toegedaan. Maar wanneer ik naar onze weeskinderen kijk en de wijze waarop zij functioneren en met elkaar omgaan, ondanks de grote onderlinge verschillen, dan is er toch ook hoop voor Afrika. Daarom er moet nog veel werk verzet worden maar vooral zullen we veel voor ze moeten bidden. Dus BIDT en WERK.

Vanmorgen waren we al weer vroeg op, te vroeg eigenlijk, nog even naar de zee gekeken. Daarna ontbijt en om half tien reden we weg naar Accra. Het ging heel voorspoedig want om half twaalf waren we al in de boekwinkel. Boardingpassen uitprinten en wat kleine zaken. Daarna met zijn zessen gaan eten, Tiny kip met patat en de rest een large pizza. Heerlijk maar erg groot, ik kon maar de helft op maar Nadine kwam nog een stuk verder. Nadine en Bertine namen hun deel mee voor vanavond in het hotel. De rest ging naar Samuel en Gideon voor thuis.

Na het eten omkleden voor de reis en toen naar het vliegveld. Om half vijf waren we al op het vliegveld, wel vroeg want het toestel vertrekt om 10 voor 10 vanavond, maar nu kunnen Bertine en Nadine voor de avond in hun hotel zijn en dat is nu prioriteit. Wanneer ze in het hotel zijn zullen ze ons bellen. Om half acht morgenochtend brengt Gideon ze dan naar de bus, die wanneer hij vol is om 9 uur vertrekt en anders later.

Om ruim half zes komt er een telefoontje dat Nadine en Bertine veilig in hun hotel zijn aangekomen. Dus dat is een geruststelling.

Nu onze vlucht nog, in elk geval staat aangegeven dat het toestel op tijd aankomt in Accra dus kan hij ook op tijd vertrekken. Christine hoopt ons op Schiphol af te halen, we hopen dat het weer goed is dat wil zeggen dat het niet glad is. De kou is niet erg daar hebben we op gerekend, we hebben beiden onze warme Noorse korte jas bij ons.

We hopen wanneer we thuis zijn nog één stukje te schrijven over de toestand in Ghana die snel verslechterd en daarna hopen we DV bij een volgende reis weer verslag te doen.

Terwijl wij nog een dagje relaxen aan het palmenstrand van Anomabo, zijn Bertine en Nadine met Gideon naar Elmina.

Het fort welke voor velen van de voorouders van de Surinamers een doorvoerpunt is geweest naar de slavernij. Tweehonderden tachtig jaar was het de zetel van de Nederlanders en een kernpunt in de gordel van Nederlandse handelsforten langs de westkust van Afrika.

Met de in Zeeland gegoten kanonnen konden ze het gebied in hun greep houden, terwijl slavenhandelaren de mannen, vrouwen en kinderen die gestolen of door dorpsgenoten verkocht, naar het fort brachten. Hier werden ze dan enkele maanden opgeslagen, staande in hun eigen uitwerpselen, totdat er een schip kwam voor transport over de oceaan. Liggend zij aan zij ging het de oceaan over, wie stierf ging overboord. Het was maar handelswaar en geen mensen!

Het was een stralende dag vandaag. De hele dag lekker onder een parasol gelegen. We beginnen aan de voorbereidingen voor de terugreis, sorteren, pakken enz. Om 10 uur morgenochtend hopen we te vertrekken op weg Accra en dan om 10 uur ’s avonds hopelijk op weg naar Nederland.

Een 25-jarige vrouw uit Groningen, die in Ghana was voor vrijwilligerswerk, is vrijdag vermoord in de stad Tema. Dat heeft het ministerie van Buitenlandse Zaken zondagochtend bevestigd.

Volgens de Nederlandse stichting NeViSo ging het om een overval waarbij de 25-jarige Afke Kuipers op klaarlichte dag werd neergeschoten. Ze was samen met drie andere Nederlandse vrijwilligers en drie Roemenen onderweg naar huis toen het gebeurde, aldus voorzitter Richard Yeboah van NeViSo. Kuipers zat pas sinds begin februari in Ghana. De andere vrijwilligers bleven ongedeerd en zijn allen in het weekeinde naar huis gevlogen. Het project tegen kinderarbeid waaraan ze werkten, is voorlopig stilgezet.

Het was een hele schok toen we zondagmiddag een e-mail kregen en het bovenstaande vernamen. Tema is de stad waar we na aankomst uit Nederland overnachten en dat niet alleen maar DV dinsdagnacht zullen Nadine en Bertine daar ook weer overnachten. Met name de waarschuwing van het ministerie van Buitenlandse Zaken voor de snelweg tussen Accra en Tema gaf stof tot nadenken.

Met zijn vijven, dus inclusief Gideon, hebben we uitvoerig over deze zaak gesproken en afgestemd hoe dinsdag te werk zal worden gegaan. Wij Tiny en ik zullen wat vroeger op het vliegveld zijn, zodat Gideon bij daglicht Bertine en Nadine in het hotel in Tema kan brengen. Woensdagmorgen brengt Gideon ze dan naar de bus van Accra naar Nsoatre. De bus gaat naar Berekum en Nadine en Bertine kunnen nagenoeg voor de deur uitstappen en ze hoeven niet over te stappen.

Vanmiddag geluisterd naar een kerkdienst en daarna bovenstaande besproken. Hierna zijn we met zijn vijven in het openlucht restaurant gaan zitten met een prachtig uitzicht. Gezellig gebabbeld en kokosmelk gedronken.

Later op de avond hebben we gegeten en is Gideon weer naar zijn slaapplaats vertrokken. Morgenochtend om half negen hopen we opnieuw met zijn vijven te ontbijten waarna Bertine en Nadine, onder begeleiding van Gideon, naar Elmina (het Nederlandse slavenfort) en Kakum met de hangbruggen over het regenwoud te gaan. Wij hopen dan nog een dagje bij te kleuren aan het strand.

Tumi te se kosua, woso mu den a,epae; na woanso mu yie nso a, efiri won sa bo famu nma epae.

Macht is zo breekbaar als een ei, wanneer je het te stevig vasthoud breekt het; wanneer je het te losjes vasthoud, valt het en breekt.

In Ghana zijn er veel symbolen waarmee iets wordt uitgedrukt. Dit symbool waarvan we de beschrijving en de vertaling hebben aangegeven heeft betrekking op politieke macht. Het geeft de kwetsbaarheid van politieke macht aan. Macht in één hand is niet goed. Het is een symbool voor democratie en het geeft aan dat je politieke macht moet delen. Macht gegeven aan een Chief (of politicus) is geen absolute macht en mag niet leiden tot tirannie. Op deze wijze wordt in een eenvoudig symbool heel veel tot uitdrukking gebracht.

Vandaag is het natuurlijk een rustige dag maar we genieten van de zee en de natuur. Gisterenavond heeft het flink geonweerd maar het is droog gebleven. Vandaag was er een hoge bewolking waar de zon nauwelijks doorheen kwam. Nu in de namiddag schijnt de zon volop.