Een moeilijke en beproefde start (1)
Tijdens de opening van de eerste fase van de Senior High School heeft Solo in een toespraak weergegeven hoe een en ander gelopen is met betrekking tot de opvang van kinderen enz. Er is hem gevraagd dit verhaal op papier te zetten. Het verhaal is vertaald en in een aantal afleveringen willen wij dit verhaal weergeven daarbij ondersteund met foto materiaal die we zelf hebben gemaakt tijdens deze periode. De foto’s zijn bij de eerste afleveringen nog van gescande dia’s en dus van mindere kwaliteit. Nu eerst 3 stukjes over de start van het geheel.
Het verhaal van Solomon Boateng:
Onderzoek dat ik in 1996 uitgevoerd heb, onthulde dat veel kinderen op straat naar voedsel zochten om te overleven. Deze kinderen werden soms door auto’s geschept en stierven. Degenen die overleefde zijn mismaakt. Het was uitermate zielig, ontmoedigend, pijnlijk en zorgwekkend dat ten minste vijf (5) kinderen elke week stierven als gevolg van een dodelijk auto-ongeluk. Naast het gevaar van de kinderen op de straat, werden de kinderen ook geïnfecteerd met allerlei ziektes, omdat de kinderen geen kleding en schoenen droegen en zo waren blootgesteld aan stof, slecht weer en vooral aan de felle zon.
Het is niet zo, dat deze ongelukkige kinderen geen ouders hebben. Zij hebben ouders, maar die laten de kinderen thuis, om voedsel te kunnen verbouwen of op andere plekken naar voedsel te zoeken voor de familie.
Ik nam deze ernstige en gevaarlijke situatie met betrekking tot de stad, regio en land als geheel met toenemende bezorgdheid waar, want de toekomst van elk land is afhankelijk van de kinderen.
Ik informeerde mijn familie over mijn bevindingen, hoe slecht en ernstig de situatie was, evenals over mijn intentie om hier wat aan te veranderen. Zij namen mij niet serieus en dachten dat ik een geintje maakte. Ik had slapeloze nachten, denkend aan hoe de situatie zou kunnen worden beteugeld. Ik kon niets doen, dan tot God bidden om wijsheid, moed en de nodige voorzieningen om deze kinderlevens te kunnen redden.
Ik las eens een boek over Abraham Lincoln die eens zei: “je moet nadenken over wat jij kunt doen voor je natie, en niet wat je natie voor jou kan doen”.
In mijn hartelijke pogingen om de situatie te verbeteren, gebruikte ik al mijn inkomen wat ik verdiende in 1997 als jonge professionele leraar, om een houten schooltje te maken. Met behulp van twee toegewijde vrouwen, begon ik deze kinderen te verzamelen in mijn houten bouwwerk en kocht een paar dingen zoals borden, kopjes en ander kookgerei om mee te beginnen.
Kinderen tussen de leeftijden 1 en 5 werden gebracht om op te passen en te verzorgen. Het doel is om de levens van deze kinderen te redden en hen een betere toekomst te geven. Dus kregen de kinderen voedsel, vertelden we ze Bijbelverhalen, leerden hen liedjes, gedichten, het alfabet en getallen van 1-10.
Binnen 1 maand nadat ik gestart was, was er maar 1 auto-ongeluk waar een kind bij betrokken was. Ik was heel blij en kon weer slapen. Ik dankte God en bleef bidden om Gods leiding, wijsheid en betrokkenheid.