Het was in 2007, nu dus bijna 10 jaar geleden, dat we voor de eerste maal Aduonya bezochten. Het was samen met Ad Pronk uit Woerden, die werkte aan een renovatie van het Kindertehuis, dat we New Town in Aduonya bezochten. De bevolking was bang, het was voor het eerst dat ze witte mensen zagen en ook een auto was voor de meesten een onbekend iets. Nooit had iemand naar deze vluchtelingen, voor een stammenoorlog in het noorden, omgekeken. De bewoners van Nsoatre meden deze mensen. Nu nog geen tien jaar later is de situatie compleet veranderd en zijn er waterpompen, een school en een kliniek, door de inspanningen van de stichting, waardoor de levensomstandigheden zeer zijn verbeterd. Aduonya is een gebied met meer dan 30 kleine dorpjes met als centrum New Town waar we dus gisteren, dinsdag 28 februari, naar toe gingen.
Voor Nienke, Joanne en Francien probeerde Solo ook transport te regelen zodat ze mee zouden kunnen. Maar gelukkig kwam de dominee op het idee dat hij er ook bij zou willen zijn. Nu dat was prima en het transport probleem was meteen opgelost want de dames konden met hem meerijden.
De weg naar Aduonya is al heel wat beter dan 10 jaar geleden en met ruim een half uur arriveerden we. Onder de boom tussen kliniek en school stonden de stoelen al klaar en zaten de vertegenwoordigers van de bevolking te wachten.
Eerst vond de gebruikelijke begroeting plaats: dus veel handen schudden enz. vervolgens de gebruikelijke vraag naar het doel van onze komst, waarop Johan een algemeen aan het laatste bezoek refererend antwoordt gaf. Opnieuw handen schudden, maar naar al deze plichtplegingen kon Johan zijn verhaal brengen.
Het werd natuurlijk al snel duidelijk dat er een nieuwe basisschool met zes klassen gebouwd gaat worden en dat de bouw met enkele weken zal starten en het de bedoeling is dat de school voor het nieuwe schooljaar gereed is. Johan werd herhaaldelijk onderbroken door gejuich en geklap. Verder kon hij meedelen dat ook nieuw meubilair zou worden geleverd (dit wordt in Nsoatre gemaakt) en dat de bestaande school met drie klassen een Junior High zou worden. Er was ook een vertegenwoordigster van de onderwijs organisatie aanwezig waardoor Johan direct kon aangeven dat hij verwacht dat zij gaat zorgen voor de bemensing van de scholen.
Vervolgens sprak Johan de leerlingen toe en vertelde hij ze over de plannen. Hierna sprak de dominee een gebed uit en vroeg de Heere om een zegen over de voorgenomen plannen
Toen was er nog een verrassing voor leerlingen en bevolking Johan had 360 flesjes limonade gekocht en Tiny en de drie Nederlandse dames gingen deze uitdelen. Iedereen die een flesje had ontvangen verdween in de richting van de boom waar de eerste plechtigheid had plaatsgevonden.
Nadat de mensen hun drinken hadden ontvangen gingen de vrouwen uit het dorp ons een tijdje vermaken met traditionele dansen om zo hun vreugde over het geheel tot uitdrukking te brengen.
We besloten ons bezoek door even door het dorpje te lopen, Tiny liet de Nederlandse dames een huisje van binnen bekijken. Inmiddels stonden de auto’s te wachten op de plaats waar wij uit het dorpje tevoorschijn kwamen en reden we terug naar Nsoatre.
Er zijn in die tien jaar mooie dingen gebeurd en het gaat door, het stemd blij zoveel zegeningen . Toppie