EEN ONRUSTIGE ZATERDAGMIDDAG

Nicholas uit Kwabenakuma komt langs. Aan Nicholas was een studietoelage verstrekt om zijn Senior High af te maken. Hij is geslaagd maar ik heb zijn cijferlijst nog niet gezien. Hij wil nu naar het Onderwijs Training College in Berekum om daar de driejarige opleiding tot onderwijzer te volgen. Hij vroeg om een beurs. Ik vroeg hem welke garantie we zouden hebben dat hij daarna zijn kennis zou aanwenden ten behoeve van Kwabenakuma, zoals we ook hadden afgesproken met betrekking tot de Senior High. Nu die garantie kon hij makkelijk geven, maar of daar iets van terecht komt is natuurlijk de vraag.

Ik liet hem weten dat je helemaal geen beurs nodig hebt, want je verbind je aan de overheid en die betaald je zelfs een salaris, genoeg om je onderkomen met maaltijden en je schoolboeken te betalen. Het nadeel is dat de overheid, na je opleiding,  je ook de school aanwijst waar je moet gaan werken tenminste voor een aantal jaren. Dus er is geen garantie voor Kwabenakuma.

Alleen het inschrijven kost geld, je moet dan een admission fee betalen. Weet je hoeveel dat is? Nee, nu dat kan ook niet want dat hoor je pas wanneer je wordt toegelaten. We verwachten ca. 1.500 cedis. We zullen het in Nederland overleggen, maar in elk geval zou het dan een lening worden die je van je toelage moet aflossen.

Terwijl we dit schrijven om 13.30 uur steekt er plotseling een harde zandstorm op, de hele lucht zag geel, het duurde maar enkele minuten. Buiten is het nu een bende maar zelfs binnen gingen lege flessen van de tafel. De wind was even lekker nu we geen stroom hebben. Maar we moeten de boel weer aan laten vegen.

Ondanks de hitte en het stof door de droogte blijven de weeskinderen met hun vriendjes gewoon doorgaan met voetballen en spelen. Er groeit geen grassprietje meer, maar wanneer de regen komt zie je met een enkele week een groen veld.

IMG_0169

Intussen hadden we nog niet kunnen lunchen. Staat de lunch net klaar komt de financiële man en het medische hoofd (een vrouw) van de kliniek langs om nog eens uitvoerig te bedanken voor het opstarten van de watervoorziening enz.

Nu is het wachten nog op de aannemer, die is onderweg vanuit Accra naar hier voor een gesprek.

Inmiddels hebben we ook weer stroom dus dat maakt het weer wat aangenamer.

Om ca. 18.00 uur een gesprek met de aannemer. Hij was al met Solo bij de kliniek wezen kijken. Zand en grint waren zojuist gebracht voor het maken van de blokken. Het personeel van de kliniek was verbaasd over de snelle aanpak. Dinsdagmorgen ga ik kijken naar het maken van de blokken en de plaats waar het gebouw komt. De loodgieter was juist op ons terrein voor een klusje en die kreeg meteen opdracht om pijpleidingen enz. uit te gaan meten en materiaal te bestellen. In mei kan het geheel worden opgeleverd, voordat Nadine en Bertine teruggaan naar Nederland, zij kunnen dan het hele proces volgen en foto’s maken.

Het toekomstige project van de bouw van een Senior High doorgenomen. Opdracht voor een plattegrond was al gegeven, hij gaat het opnemen en beloofde dat eind komende week ik de tekening zal hebben. Ik kan dan aan de hand van de tekening foto’s van het terrein maken waar ongeveer de diverse gebouwen zullen komen.

Joseph ons oudste weeskind, is zojuist (18.30 uur) na 3,5 uur reizen langs gekomen om oma en opa te groeten. Maandagmorgen gaat hij weer terug. Het is een boom van een kerel aan het worden.

Eén gedachte over “EEN ONRUSTIGE ZATERDAGMIDDAG

  • 28.02.2013 om 14:30
    Permalink

    Geweldig dat Joseph langskwam! :-)

Reacties zijn gesloten.