EEN GLUNDERENDE SOLO!

Ja, Solo glunderde van oor tot oor toen hij terugkwam van de bespreking in Sunyani. Hij ging binnen op de bank zitten en vertelde zijn verhaal. Tijdens de vertelling herhaalde hij steeds “Thank you pa and ma”. Maar terugkijkend op 20 jaar Ghana moeten we zeggen: ‘De Heere heeft de arbeid hier in Nsoatre willen zegenen’. We laten hem zelf aan het woord in een vrij vertaalde en ingekorte weergave:

“De directeur van de gezondheidsdienst van Sunyani West, mrs. Eva Aye had me uitgenodigd voor de jaarvergadering van de ‘Brong Ahafo Regional Health Service’ op 21 februari. Ze belde elke week op om te vragen of ik wel kwam, ook deze dinsdagmorgen belde ze. Toen ik daar aankwam werd ik door een dame naar mijn plaats gebracht. Het was een hele grote zaal en ik was verbaasd toen ik zag wie er allemaal waren. Er waren: De minister van gezondheid, de regionale directeur van de gezondheidsdienst, de Regional Minister (de gouverneur dat is bij ons de commissaris van de koning), 25 Chiefs en Queen Mothers (koninginnen) die het Regional House of Chiefs vertegenwoordigden, alle district directeuren van de gezondheidsdiensten en een aantal stafleden, predikanten, priesters en heel veel andere belangrijke personen. Totaal meer dan 300 personen.

Om half tien startte het programma met gebed, waarna de voorzitter werd geïntroduceerd. Vervolgens waren er natuurlijk veel toespraken door de hoge personen. Op het programma zag ik ‘presentatie van eervolle vermeldingen’. Het was niet tot me doorgedrongen dat ‘Heart for Children Foundation Ghana’ misschien ook wel zou kunnen worden genoemd. Verder was er geen contact met me geweest over de presentatie van eervolle vermeldingen. Gekomen bij dat programmapunt werden er eerst twee personen genoemd: Een chief die in Londen woont en de renovatie had betaald van een gezondheidscentrum in zijn vroegere woonplaats, en een man die in Canada woont en een klein gebouwtje had laten bouwen bij het gezondheidscentrum in Yeji. Toen kwamen ze bij de derde persoon.

De man begon met te zeggen: Er is een jonge man welke zeer veel goede en mooie dingen doet door het leven te redden van veel zwangere vrouwen en hun baby’s, helpt om de levensstandaard van kinderen te verbeteren, de Guinea worm helpt uit te roeien en de algemene gezondheidssituatie van zeer veel mensen heeft verbeterd.

Buiten hetgeen de overheid van Ghana doet, is hetgeen deze jonge man en zijn sponsors doen tot op heden de beste probleem oplosser in geheel Brong Ahafo.

Hij en zijn partners hebben drie klinieken laten bouwen en diverse waterpompen laten slaan. Het is de persoon van Solomon Boateng, directeur van ‘Heart for Children Foundation’.

Ik (Solomon) was zo verrast en voelde me alsof er een emmer koud water over me werd uitgestort. Mijn hart was vol vreugde en ik was zo gelukkig. Toen ik opstond en naar voren liep om de eervolle vermelding in ontvangst te nemen, werd er luid geklapt en woow enz. geroepen. Ze verwachtten een belangrijke man in een stemmig kostuum en stropdas voor te zien, maar er kwam een gewone man naar voren, weliswaar in een mooi nieuw shirt dat ik van Regina aan moest doen deze morgen. (Zie de foto, ik had hem gevraagd om hiervoor het shirt weer aan te trekken) Veel mensen waren geschokt toen ze me zagen. Terwijl ik naar voren liep kwam de ‘Sunyani West District Director’ naast me lopen omdat ik alleen was. Zij was natuurlijk ook trots want alle zaken waren in haar district. Op het podium gekomen, om de oorkonde in ontvangst te nemen, stonden alle personen op het podium op, gaven me een hand en feliciteerden me.

Hierna gingen we naar een zaal voor een snack en om drie uur hadden we daar een lunch. In beide gevallen moest ik aan de aparte tafel met de hooggeplaatste personen plaatsnemen. Voor de snack en na de lunch kwamen journalisten naar me toe met allerlei vragen.

Om half vijf was het afgelopen en veel mensen kwamen me feliciteren. Daarna belde ik Regina en vertelde haar met tranen in mijn ogen wat er had plaatsgevonden en zij was trots op mij. Toen ik naar buiten ging verwachtten de bezoekers dat ik wel een grote auto zou hebben, de parkeerplaats stond vol met dure auto’s. Maar ik liep met de oorkonde onder mijn arm naar de straat, hield een taxi aan en ging weg.

Natuurlijk was ik blij en gelukkig met het eerbetoon dat me ten deel was gevallenen het niveau dat ik had bereikt. En natuurlijk ben ik blij, gelukkig en dankbaar dat men zich realiseert dat hetgeen we doen geweldig is. Vooral ben ik dankbaar voor al de Nederlanders die betrokken zijn bij het werk welke we doen. Ik, mijn naaste verwanten en mijn verdere familie zeggen vooral ‘a big thanks and appreciations’ tegen mr. en mrs. Hammink, zij waren mijn eerste contact en begonnen mij te helpen.

Ik ben zo trots op al mijn Nederlandse vrienden en vriendinnen, omdat toen ik 20 jaar geleden startte met dit project en hulp nodig had, ik brieven zond naar diverse landen, kerken, organisaties en individuelen. Maar alleen mr. en mrs. Hammink reageerden positief en begonnen te helpen, waarna andere Nederlanders samen met hen zich gingen inspannen om te bereiken wat we nu zien. Soms zie ik wat er allemaal is gedaan en nog moet gedaan worden als een droom.”

Tiny en ik hebben nog een poosje nagepraat met een glunderende Solo. Ik zei tegen hem: Zou je toch maar wel de politiek ingaan? Je zei altijd dat je dan geen schone handen kon houden, maar ik denk dat je met jouw instelling wel schone handen kunt houden. Zijn antwoord was: Pa, ik denk dat u gelijk hebt en dat ik het ga doen, ik verwacht dat ik snel omhoog zal komen, want ik ben er dikwijls voor gevraagd.