Maand: februari 2016

De eerste stap is genomen, het begin van een reeks veranderingen, nodig om tot een goede opvang van gehandicapte kinderen te komen. De ruimte van de tijdelijke opvang is vandaag leeg gehaald en schoongemaakt zodat er geschilderd kan worden.

Gisterenavond is begonnen met het kappen van de bomen van het terrein waar een nieuwe eetzaal en klas 1 van de dagopvang moet worden gebouwd. Het gebouw waar nu klas 1 in is ondergebracht komt dan beschikbaar voor de opvang van gehandicapte kinderen. En de nieuwe eetzaal geeft de mogelijkheid dat het gebouw waar de oude eetzaal in is ondergebracht helemaal beschikbaar komt als ‘Childrens Home’ ofwel kindertehuis. De 1^e foto geeft het terrein met de bomen weer, waar het nieuwe gebouw moet komen.

Het was een heel lawaai gisterenavond toen begonnen werd met het bomen rooien. Van gehoorbeschermers en veiligheidsvoorzieningen weet men hier niet dat het bestaat. Een kapvergunning zou men helemaal belachelijk vinden. Het zijn flinke bomen die gekapt moesten worden en natuurlijk ging het een keer mis. Het dak van een klas van de dagopvang is beschadigd. Maar vandaag is men al aan het repareren en is de rest van de bomen gerooid.

De jongens hebben de gehandicapten ruimte leeggehaald en vervolgens schoongemaakt. Tiny heeft de gordijnen gewassen, maar die komen er niet meer voor. De twee hulpen voor de kinderen hebben de neiging alles dicht te doen en in het halfduister te zitten met de kinderen. Dat moet veranderen, er moet licht en lucht binnengelaten worden en de kinderen moeten ook af en toe naar buiten. Het is goed te merken dat men gehandicapte kinderen probeert weg te stoppen. We hopen dat er meer stagiaires zullen komen om de gehandicapte kinderen te begeleiden. Wanneer het nieuwe onderkomen voor deze kinderen gereed is kunnen we gaan uitzien naar een professionele kracht en kunnen er ook meer kinderen worden opgenomen.

Ook de meiden hadden een taak. De kast met speelgoed uit het kindertehuis is naar buiten gebracht en leeggehaald. Helaas hebben ze de kast om laten vallen waardoor er een poot en de deur is afgebroken. Daarna hebben ze al het speelgoed in zeepsop gewassen en ook alle knuffels hebben een bad gehad. Hierna hebben Tiny en Ria al het speelgoed nagekeken. Speelgoed voor kleine kinderen gaat naar de ruimte voor de gehandicapte kinderen. Kapot speelgoed gaat allemaal weg, een vuilniszak vol. Het nog te gebruiken speelgoed moet in doorzichtige plastic dozen weer in de kast komen te staan.

Jurken in Ghana moeten strak zitten, alles moet uitpuilen dat vinden ze mooi. Het gevolg is dat Tiny de jurken voor de meiden kan gaan zitten vermaken of repareren. Eerst heeft ze al de nieuwe jurken voor Ria en haarzelf vermaakt. Wanneer je ziet hoe de kleding hier er na het maken uitziet dan begin je te huilen. Op een afstand lijkt het nog iets maar dichtbij is het een puinhoop. Er wordt niet op patroon geknipt en de linkermouw is meestal ook niet gelijk aan de rechtermouw. Naden hebben soms aan de binnenkant nog een flap van 5 cm. maar niet overal zodat wijder maken niet altijd lukt. In elk geval is Tiny de hele dag bezig met het vermaken van jurken voor de grote meiden uit het ‘Childrens Home’. Over ‘Childrens Home’ zie toelichting verder in deze blog. Bente wil ook een jurkje maar die gaat Tiny zelf maken want het opknappen vraagt meer tijd dan het nieuw maken.

Het trainen voor de parade van 6 maart door een selectie uit de dagopvang vind elke dag plaats. Het begint iets beter te gaan maar er moet nog wel flink geoefend worden.

Ria en Herbert zijn met Solo naar Sunyani geweest en dus waren de kinderen bij ons. Er is weer een flinke voorraad ingeslagen voor eten en drinken maar de reden was verf kopen voor het opknappen van de dagopvang van gehandicapten kinderen. Het gaat allemaal goed komen, er moeten nog wel wat kleurtjes door mengen gemaakt worden want de keuze is beperkt. Ook buiten de poorten is een schilder bezig want daar worden op een vandaag wit geverfd stuk muur straks de namen ‘Heart for Children Ghana Day Care’ en ‘Heart for Children Ghana Childrens Home’ aangebracht. De naam Orphanage hebben we gewijzigd in Childrens Home in overleg met Solo. We vroegen ons af waarom de kinderen er telkens aan moesten worden herinnerd dat ze weeskinderen zijn, terwijl het gewoon een groot gezin is geworden.

Solo was nog even naar het maken van de twee grote tafels en vier banken van teakhout voor het gastenverblijf wezen kijken. Het ziet er naar uit dat het woensdag a.s. al klaar zal zijn. De tafels en banken en het opknappen van het tijdelijk onderkomen van de dagopvang voor gehandicapte kinderen, is onze gezamenlijke bijdrage aan ‘Heart for Children Ghana Foundation’.

Vandaag is Krister steeds bezig met het verzorgen van Max de geit, of beter bok, van Bente. Wanneer Max honger of dorst heeft dan meld hij zich wel, maar wanneer je er dan met water of groene takken aankomt begint hij al te kwispelen met zijn staart. Max voelt zich nu echt op zijn gemak en ook enkele kinderen van het ‘Childrens Home’ vertroetelen hem.

De kinderen van de dagopvang hebben vandaag voor de lunch rijst met een hete pepersaus. We zijn een tijdje wezen kijken bij de dagopvang terwijl de kinderen buiten aan het spelen waren. Het valt niet mee om een beetje ruimte te krijgen voor het maken van actiefoto’s en om te filmen. De kinderen proberen om je heen te gaan staan onder het roepen van opa, opa, opa, maar we hebben toch wel weer foto’s kunnen maken.

Ook wij gaan lunchen en dat doen we vandaag samen met Eskil, Krister, Bente, Naomi en Juliet. Tijdens de lunch gingen we met onze hadden klappen want Tiny ontving het bericht dat Marthe in éénmaal geslaagd was voor haar rijbewijs en dat was wel een applausje waard. Onze lunch ziet er toch wel anders uit als bij de dagopvang, maar vanavond eten ook wij rijst. Rijstballen met groundnutsoup waarin voor allemaal een flink stuk kip. Het is elke dag weer nadenken over de maaltijd want we willen toch wat afwisseling. Gisteren aten we gebakken makreel met witte kool en yam. De witte kool maken ze nu klaar op dezelfde wijze als de kotomle en dat is heerlijk en we eten dan ook een grote pan vol. Groenten is belangrijk maar daar denken ze hier anders over. Hier ligt de nadruk op de yam of rijst, maar dat doen we toch anders. We eten veel groenten en hebben ook meestal sla met tomaat, paprika en komkommer. Kotomle zijn de jonge bladeren van de cocaoyam en die is er bijna niet in deze hete droge periode. Ria en Herbert kwamen terug uit Sunyani met een grote vuilniszak vol groente dus we kunnen weer vooruit.

Vanmorgen met de koffie lag een mooi opgerold ding voor onze deur. Het bleek een soort duizendpoot te zijn. We hadden ze al vaker op ons terras gezien. Bente was er helemaal weg van. We riepen Juliet of zij wist wat het was, ze wist het ook niet maar ze wist wel dat ze giftig waren. Ze pakte een takje waarmee ze hen buiten het terras bracht, maar ze vond niet dat we het moesten doden. Nu dat wilde ook Bente niet. De foto’s laten het beestje goed zien.

De schilder was er vanmorgen al voordat we allemaal wakker waren, dus kon hij weer weggaan en is vanmiddag opnieuw geweest om het een en ander af te spreken. Verder zijn er vandaag geen schokkende dingen gebeurt.

We waren al vroeg op en zagen de eerste kinderen naar de dagopvang komen. Er wordt buiten de muren veel getrommeld ofwel er wordt veel marcheren geoefend voor 6 maart. Ook een groepje uit de dagopvang oefent elke morgen. Ik zeg tegen Solo de meisjes doen het goed maar de jongens maken er een puinhoop van. Solo verteld dat het altijd zo toegaat, de jongens slenteren maar wat en hebben geen interesse. Je ziet dat eigenlijk in de hele maatschappij terug; luie mannen en ijverige vrouwen. Hoewel het voortbewegen van de vrouwen ook niet veel voorstelt, dat gaat heel langzaam, maar ja wat wil je ook bij deze temperatuur.

Gisterenavond zaten we gezellig bij elkaar toen Ria en Herbert even naar Solo zijn gegaan en de kinderen bij ons bleven. Ria en Herbert hebben het voornemen om het tijdelijk onderkomen van de gehandicapte kinderen op te frissen. Muren in een licht kleurtje en kleurige tekeningen op de muren. Ik wist dat er in Nsoatre een man is die mooie tekeningen op de muren kan schilderen. Ook is er een winkeltje met verf zodat daar eerst gekeken kan worden wat er mogelijk is. De kunstschilder bleek ook gewoon schilderwerk te doen, dus Solo gaat proberen hem te bereiken.

Het was gezellig gisterenavond en het werd wat later, te laat voor Bente die in slaap viel.

Al voor het ontbijt kwam Solo met de mededeling dat de grote pomp voor de watervoorziening niet wilde starten. Nu dat zag er niet verfrissend uit voor allen hier op het terrein want vroeg of laat vandaag zouden de watertorentjes dan leeg raken. Gelukkig bleek later deze morgen dat de elektrische aansluiting niet helemaal in orde was, maar dit was snel verholpen. Dus er hoefde geen nieuwe pomp te komen en we konden ons vandaag toch verfrissen.

Het blijft nog steeds erg warm en de regen blijft uit. De kippen kruipen onder de bomen in de schaduw en rondom ons huis met al die bomen lijkt het wel een kippenfarm. Er lopen wel twintig kippen rond in allerlei variaties van wit tot bruin en gevlekt, sommige met kuikens en er zijn diverse hanen ook in allerlei uitvoeringen.

Gisterenavond kregen we een mailtje van Bodil uit Denemarken, welke de eerste week met zoon Gabriel bij ons was, ze heeft al geld binnen voor een halve waterpomp en verder wil de Diakonhøjskolen graag contact met me over het sturen van studenten. Inmiddels zijn Ria en Herbert ook begonnen internationale contacten te interesseren voor “Heart for Children Foundation Ghana” de naam van de stichting hier in Nsoatre.

Ondanks de grote droogte, waardoor onze cacao bomen en een sinaasappel boom zoals het er nu uitziet het loodje gelegd, bloeien er nog steeds bloemen in onze tuin. De bomen die ik ook weer heb zien bloeien is de ‘flame of the forest’ maar zo mooi als ik hem in 2003 heb zien bloeien tussen Sunyani en Nsoatre zie je maar zelden (zie foto).

Bente heeft een mooi paardje gemaakt met strijkkraaltjes en komt trots naar ons toe om het te laten strijken zodat het een geheel wordt.

Zoals afgesproken hebben Ria en ik een lang gesprek met Solo over de gang van zaken zoals die nu lopen of moeten gaan lopen en zaken en gesprekken die we nog willen afhandelen voor ons vertrek naar Anomabo over ruim 3 weken. We konden constateren dat we nu op één lijn zitten en dat is heel fijn.

Hoofdpijn het resultaat van lange gesprekken, spanningen en problemen, maar het hoort erbij.

Om met het probleem te beginnen, we hadden opnieuw lekkage in de badkamer waar de wasmachine is aangesloten. Wat bleek: Solo en de loodgieter hadden gekeken onder de wastafel of ze daar niet beter het water weg konden halen. Daarbij zijn ze aan het morrelen geweest en is een scheurtje opgetreden in een flexibele aansluiting. Hierover niets gezegd, gisteren ontdekte Juliet dat de badkamervloer nat werd, dus het scheurtje, waarvan we niets wisten, werd groter door de waterdruk. Er zat niets anders op dan het water daar af te sluiten waardoor we ook geen warm water meer hadden in de keuken. Vanmiddag is het gerepareerd maar daar zijn ze dan toch weer 2uur mee bezig terwijl er alleen maar een slangetje moet worden verwisseld.

Vanmorgen een lang gesprek gehad met Solo en Lucy over het geheel van de dagopvang. Tot in detail het gehele reilen en zeilen besproken en afspraken gemaakt. Lucy is nu verantwoordelijk voor het geheel van de dagopvang inclusief gehandicaptenzorg, keuken, buiten terrein enz. We hebben er alle vertrouwen in dat dit goed zal werken ze neemt zelf initiatieven en neemt heel duidelijk de leiding. Er zijn afspraken gemaakt over de rapportages en meldingen naar Solo en naar mij.

Ondertussen geeft Tiny naailes aan Krister, op het schoolrooster voor vandaag waren er maar twee dingen: naailes en klokkijken. Bij deze blog plaatsen we enkele foto’s van Krister aan het werk en het resultaat.

Nadat we even zijn gaan rusten vanwege de hoofdpijn is er het volgende gesprek met Solo en Seth. Ook dit gesprek verloopt heel goed. We vertellen Seth van de wijzigingen in de dagopvang en dat Lucy nu zijn baas is, hij is het er helemaal mee eens en is ook van mening dat Lucy daarvoor de capaciteiten heeft. Op termijn hoopt Seth onderwijzer te worden op de Presby-Dutch Primary, maar door de maatregelen van het IMF mag er geen overheidspersoneel worden aangenomen. Ook bespreken we dat we hopen op termijn een echtpaar aan te nemen voor het weeshuis, ook daar kan hij mee instemmen en begrijpt het. We spreken de hoop uit dat, ook wanneer de wijzigingen en zijn overplaatsing hun beslag hebben gekregen, hij toch de weekdienst van de dagopvang en de avondsluiting in het weeshuis wil blijven doen.

Al met al een nuttige dag waarop we dankbaar kunnen terugzien. Morgenmiddag ons derde gesprek met Solo over zijn functioneren.

Vanmorgen al voor zeven opgestaan om te kijken hoe het gaat bij de dagopvang. Opnieuw ben ik verbaasd dat het geheel zo goed loopt. Lucy is de nieuwe verantwoordelijke en dat is goed te merken. Zaken die wij, Ria en ik, wilden verbeteren heeft Lucy al aangepakt voordat we er over gesproken hebben. Alle dagopvang kinderen komen nu alleen nog via de hoofdpoort naar binnen en hun aanwezigheid wordt geregistreerd. Lucy vertelde dat er ouders zijn die ’s middags hun kinderen op komen halen terwijl ze ’s morgens niet zijn gebracht. Dat wil ze niet meer vandaar deze controle. Ik vertel dat er ook wel opvang is waar ouders of anderen helemaal het terrein niet op mogen komen en bij het ophalen bij de poort moeten wachten tot hun kind gebracht wordt. Lucy zou dat ook beter vinden, wel is het zo dat voertuigen als motoren en fietsen al niet meer op het terrein mogen komen.

Ook deze morgen wordt er weer door een groepje geoefend in het marcheren voor de parade. Deze maal wordt het begeleid door getrommel. Seth heeft de grote trom voor het ritme en Lucy de kleine trommel voor het geroffel. Het is een fraai geheel de kinderen zo te zien marcheren het haat steeds beter.

Tiny was al vroeg met de was bezig en weer was er een verrassing de wasmachine heeft geen pomp om water af te voeren. Het blijkt dat je het water gewoon via de slang over de vloer moet laten weglopen. Gelukkig kunnen we het water door het douche putje laten afvoeren. Uiteindelijk is Tiny toch heel tevreden met de wasmachine. Het is natuurlijk ook veel gemakkelijker ze hoeft niet steeds naar het weeshuis te lopen en je loopt ook niet meer het risico dat huismoeder Mercy er tussentijds aan heeft gezeten, goed bedoeld maar niet zo goed voor de was. Ook voor de familie wordt de was gedaan en Bente brengt de was terug om bij het gastenverblijf te worden opgehangen om te drogen.

We wilden net gaan lunchen toen kleindochter Bente kwam voor haar naailes bij oma. Ze moet een kussen maken en oma zou een jurkje voor haar maken. Besloten wordt om na de lunch het kussen te maken, het Ghanese jurkje komt nog wel. Ze blijft meteen maar lunchen bij oma, opa en Juliet dat is gezellig. Juliet braad worstjes en dat lust ze ook wel en er is ook vers brood en hagelslag. Na de lunch maakt ze een mooi kussen.

Zit ik vanmorgen achter de tafel aan mijn blog te werken vliegt er een stoelpoot onderuit. Nu het lukte me niet om op drie poten te blijven zitten. Ik vraag aan Solo om houtlijm te regelen om de pen en gat verbinding , een behoorlijk forse verbinding want het zijn echt stevige stoelen, met lijm in te kunnen smeren.

Komt tijdens de lunch Solo met twee kerels aan en een potje lijm. De stoel wordt opgepakt en ze gaan in het zand aan de gang. Het zijn mooie beklede stoelen. Ze kijken eerst of de andere poten ook los zitten ofwel ze proberen de stoel te vernielen. Vervolgens wordt de verbinding ingesmeerd en wordt met een stalen hamer de poot er weer aangeslagen. Toen een grote lijmtang er op die de lak flink beschadigde en vervolgens ging er een op de leuning hangen en toen ontplofte ik. Pakte de stoel en zette hem bij ons op het terras. Solo stomverbaasd begon uit te leggen wat ze aan het doen waren. Ik legde hem uit dit niet langer aan te kunnen zien en wees hem op de beschadigingen die intussen waren aangebracht. Vervolgens legde ik hem uit hoe ze het hadden kunnen doen zonder er een puinhoop van te maken en vertelde hem: ik vroeg om houtlijm en vervolgens kom je aan met twee kerels die mijn stoel de vernieling in helpen. Ik heb waardering voor mensen die goed werk leveren zoals de loodgieter en elektricien maar aan dit soort mensen heb ik geen behoefte. Het verbaasd me na 20 jaar nog steeds dat Ghanezen dit soort slecht werk gelaten accepteren.

Wanneer er nog meer verrassingen zich voordoen dan vertel ik dat morgen wel wanneer we tenminste stroom hebben.

Vandaag was het in de kerk een speciale dienst voor de kinderen. Kinderen lazen voor uit de Bijbel of zegden iets op. Sara is een van de jeugdleidsters en had een groot aandeel in de dienst. De leidsters waren op zijn mooist gekleed in een Ghanese jurk en een hoofddoek op. Het zag er fleurig uit. Hoewel op deze speciale zondag er ook veel in het Engels werd gedaan bleven wij toch thuis om naar onze eigen dominee te luisteren.

Voor ons is internet een zegen, want nu kunnen we naar onze eigen thuisgemeente in Woerden luisteren. Om 9.00uur zaten we dan ook weer klaar voor de kerkdienst. Zoals vooraf is aangegeven sprak dominee naar aanleiding van : Johannes 3: 14-15

14 En gelijk Mozes de slang in de woestijn verhoogd heeft, alzo moet de Zoon des mensen verhoogd worden,

15 Opdat een iegelijk die in Hem gelooft, niet verderve, maar het eeuwige leven hebbe.

Thema: Een wonderlijke vergelijking: 1) De koperen slang 2) De Zoon van God

Na de dienst dronken we gezamenlijk koffie of limonade en toverde Tiny voor elk nog een halve stroopwafel tevoorschijn.

In de middag gingen Ria, Herbert en de kinderen naar een opvangtehuis voor o.a. gehandicapte kinderen in Sunyani. Ze hebben er veel van opgestoken. Met name de opvang van gehandicapte kinderen is daar goed geregeld. In het tehuis zijn veel Nederlandse vrijwilligers aanwezig. Hoewel de kinderen er dag en nacht verblijven is er geen huisvader en huismoeder maar wordt er met vaste medewerkers volgens een rooster gewerkt zodat er altijd hulpen aanwezig zijn. Het geheel maakt een goede indruk.

Na terugkomst zijn we alle kamers in ons weeshuis gaan bekijken. De meisjeskamers zijn erg donker maar dat komt vooral door het donkere plafond. Verder komen we tot de conclusie dat het gedeelte van de jongens uitstekend zonder verbouwing dienst zou kunnen doen als woning voor een beheerders echtpaar. De kamer van Seth kan dan dienst doen als babykamer of voor jonge kinderen. In Sunyani was het jongste kindje 8 weken, het is dus wel mogelijk om baby’tjes op te nemen. Sunyani werkt net als wij in samenwerking met Social Welfare. In de kerk is vanmorgen afgelezen dat oma en opa op zoek zijn naar een echtpaar voor het weeshuis.

Om 5.30uur gingen we weer luisteren naar ds. Zondag naar aanleiding van H.C. zondag 4 preekte hij over: Drie dwalingen over God: 1) Dat God onrecht doet 2) Dat God niet straft 3) Dat God alleen barmhartig. Opnieuw waren vandaag de preken, net zoals vorige week, weer heel goed op elkaar afgestemd en vulden elkaar heel mooi aan.

Opnieuw dronken we na de dienst weer koffie of de kinderen limonade en was er de andere helft van de stroopwafel. Even kregen we weer de schrik doordat de stroom weer uitviel, Tiny zette het water voor de koffie al op het gas, maar gelukkig kwam de stroom snel weer terug.

De zondag eindigt met behoorlijke windstoten die door de takken die op het dak slaan veel lawaai maken en buiten lijkt het wel mistig door de stofwolken. Hopelijk zijn het voorboden van regen, maar dat zal waarschijnlijk nog dagen of weken duren. Het zou de boel wel opfrissen want ik begin te vrezen voor enkele van onze fruitbomen.

Nadat we donderdag en vrijdag al diverse problemen hadden met de stroomvoorziening was het zaterdagochtend weer mis. We sliepen nog toen om ca. zes uur de stroom uitviel en we voor de rest van de dag zonder prik zaten. Dat was dus niet zo geweldig omdat het de verjaardag van Eskil was.

Ook niet zo geweldig was het om vrijdag te vernemen dat er nog de kosten van een wasmachine bijkwam bij Tiny’s nieuwe wasmachine in verband met de aansluitingen. In de loop van zaterdag is er een nieuwe verdeelkast geplaatst met 12 aansluitingen en zijn de elektrische aansluitingen in orde gemaakt, het ziet er allemaal keurig uit maar zonder prik hadden we er nog niet zoveel aan. Ook de water aan- en afvoer is zaterdag keurig aangelegd. We hebben zowel loodgieter als elektricien gecomplimenteerd.

Halverwege de dag vroegen we Solo wanneer hij het aggregaat eens weer zou opstarten, die van de kerk dus die er nog steeds stond. Het eigen aggregaat zien we niet meer. Wanneer we er niet zijn laten ze waarschijnlijk gewoon de vrieskist ontdooien en daarna wanneer er weer stroom is bevriezen de levensmiddelen vanzelf wel weer. Een levensgevaarlijke situatie die we nu een paar maal hebben uitgelegd maar wij hebben niet het idee dat het overkomt, helaas. Maar het weeshuis had dus stroom van het aggregaat, van de aansluiting krijg je rillingen maar voor Ghana is het normaal daar zie je wel gekkere dingen op elektrisch gebied.

In het weeshuis kon de apparatuur weer worden opgeladen en Herbert kon er omgeven door de muggen op zijn gemak gaan zitten werken. Want Herbert moet hier gewoon zijn werk doen en dat gaat prima want internet werkt goed maar er moet wel prik zijn voor de laptop.

Vrijdagavond is de eerste van een reeks Bijbelstudies gehouden in het gastenverblijf met de weeskinderen. Seth zorgde voor de vertaling in het Twi. Ze zaten allemaal in een grote kring op de grond. Na afloop kwam Benson naar Tiny toe en vertelde dat hij het erg fijn had gevonden.

Zaterdagavond toen de familie bij ons was en we alle ijs maar opaten omdat die ontdooide, ging er om acht uur in Nsoatre een luid gejuich op en jawel licht en ventilatoren gingen aan. Echter de vreugde was van korte duur want om half negen was het floep uit en tot zondagmorgen acht uur is het uit gebleven.

Zaterdagochtend zijn de meiden en Stephen druk bezig geweest met het schoonmaken van de kuipstoelen en tafeltjes van het gastenverblijf. Deze waren erg stoffig en zijn ook moeilijk schoon te houden maar na het gebruik van flink water en zeep zien ze er beter uit.

Voor Juliet en Naomi was de verjaardag van Eskil die zaterdag een drukke dag om al het eten klaar te maken en aan het eind ook nog in de hitte achter de BBQ te staan. Om zes uur was het nog 38 graden en dat zonder prik.

Zaterdag de 20^e was het de verjaardag van Eskil. Helaas konden we zaterdag geen blog plaatsen want we hadden geen stroom, maar daarover in onze volgende blog.

Voor het ontbijt gingen we met zijn allen naar de Slaapkamer van Eskil, zongen hem toe en feliciteerden hem. Hij kreeg zijn cadeautjes of toezegging voor cadeautjes, want het is niet zo gemakkelijk om iets te kopen wat hij graag wil hebben.

Om drie uur die middag was er de BBQ in verband met zijn verjaardag. Het was een lange rij met tafels kinderen en volwassenen op het terras van het gastenverblijf. Vrijdagavond had Tiny de tien kippen al gekookt en nadat ze in 30 stukken waren gesneden is Tiny ze zaterdagmorgen voor gaan braden. BBQ is wel mooi maar we nemen liever geen risico met de kip en dat maar goed ook. Solo zou de BBQ met houtskool opstoken, maar toen de kip er op moest was hij nog niet heet genoeg. Juliet en Naomi waren al uren bezig met de maaltijd. Er was een wasteil met gebakken rijst met groente en ei klaargemaakt en een afwasbak met sla waardoor wortel, tomaat en komkommer. We verbaasden ons weer over de eetlust van de weeskinderen. Ondanks de BBQ hadden ze toch om één uur gewoon de warme maaltijd op. Wij namen een bord met rijst, sla en kip, maar de kinderen hebben een schaal en daar zit na het opscheppen door de huismoeder en Juliet ook nog een kop op het eten. Ongelooflijk zo veel, aan het einde van de maaltijd waren er enkele die hun bord niet leeg hadden en huisvader Seth had nog een halve schaal. Ik zei: de kinderen hebben niet zelf opgeschept dus kunnen er niets aan doen dat ze niet alles opkunnen, maar Seth jij eet alles op, er zijn miljoenen kinderen die niets te eten hebben. Herbert had ook nog heel veel worstjes gebraden, erg lekker, we hadden er allemaal wel drie. Over het algemeen staat men argwanend tegenover alles wat ze niet kennen maar toen er eenmaal van de kippenworstjes geproefd was wilden ze de worstjes graag.

Intussen begon de zon al onder te gaan toen er een watergevecht begon. Eerst met ballonnen gevuld met water, Ria organiseerde en deed zelf het hardst mee. De jongens moesten tegen de meisjes. Dat werd grote pret en er werd veel gelachen. Intussen waren ze al aardig nat en ging men vanuit emmers en bakken bekers water naar elkaar gooien. Het geheel eindigde in een waterpartij bij de waterkranen totdat ze allemaal klets nat waren.

Na het omkleden kwamen Ria, Herbert, Eskil, Krister en Bente naar ons toe want wij hadden voor allemaal ijs en die moest op want, omdat we nog steeds geen stroom hadden, begon het te ontdooien.

Gisterenavond zaten we gezellig bij elkaar met koffie en limonade toen tegen acht uur de elektriciteit uitviel. In het gastenverblijf is het een warme lange nacht geworden. Wij hebben prima geslapen want we hadden de ramen tegen elkaar open gezet in de slaapkamer en dat werkte prima. Door de hitte waren Bente en Krister al voor het ontbijt bij ons en even later kwam ook Ria uitblazen op ons terras. Juliet maakte intussen het ontbijt klaar en Krister en Bente besloten om bij ons te ontbijten want Bente wilde graag pindakaas en dat hebben zij niet. Inmiddels zat ook de vogel er weer deze maal met de rug naar ons toe en die is prachtig blauw, helaas is de foto niet scherp geworden, daarom maar de foto toen de vogel zich omdraaide.

Ria, Krister, Bente en oma zijn naar de speelklas gegaan van de dagopvang en ik maakte wat foto’s. Ria en Bente namen de meisjes mee naar buiten om buiten met ze te spelen. De kinderen gingen alles nadoen wat Bente deed.

Krister was met de jongens met blokken aan het bouwen om ze te leren hoe ze dat moeten doen. Het was geen succes, de kinderen probeerden steeds om het weer af te breken. Typisch Ghana: niet opbouwen maar kapot maken. Op een gegeven moment gaf Krister het maar en ging weg.

Intussen was er nog steeds geen stroom, dus geen ventilatoren aan. Solo komt langs met het verhaal dat hij Sunyani heeft gebeld en dat ze niet wisten dat heel Nsoatre zonder elektriciteit zat en dat ze er aan zouden werken. Ik vraag aan Solo: waarom is de generator voor het weeshuis niet aan, nu ontdooit het vlees in de diepvrieskist. Solo zegt: de kip is nog niet zacht maar ik zal het even controleren. Ik probeer hem uit te leggen dat wanneer de kip zacht is het dan te laat is en dat de stichting niet voor niets een generator heeft gekocht.

Hij snapt er niets van, maar belooft om de generator aan te sluiten en op te starten. Een klein uurtje later blijkt dat hij eerst nog benzine moet kopen. Nadat hij terug is ga ik maar eens kijken. Solo zegt: ik snap er niets van, de generator werkt niet. Ja Solo, dat kun je verwachten wanneer je in actie komt wanneer er iets mis gaat en niet tevoren zorgt dat de zaken op orde zijn. Dus moet de grote generator van de kerk erbij gesleept worden. Deze wordt aangesloten gevuld met benzine alles is klaar en floep de elektriciteit is terug, niet van de generator maar uit het net, en alle ventilatoren beginnen te draaien en lampen gaan branden want die waren natuurlijk nog niet uitgeschakeld.

Het gevolg is dat de hele familie bij ons binnen komt zitten om te genieten van de airco die dus weer draait. Nadat we zijn afgekoeld gaat ieder weer zijn eigen weg.

Het aansluiten van de wasmachine geeft aanleiding tot een uur discussie tussen loodgieter, elektricien, Solo en ikzelf. Tiny en ik willen natuurlijk zo min mogelijk beschadigingen en werk en de loodgieter en elektricien zouden het liefst de badkamer ombouwen tot een machinekamer. Maar we zijn tot een compromis gekomen, nu afwachten of het ook zo wordt uitgevoerd. Het wordt spannend en dat is weer de leuke kant van Ghana. In elk geval kunnen boiler en wasmachine niet op één voeding en moet er een nieuwe kabel getrokken worden. Even later komt Solo opnieuw met een verhaal en blijkt dat de aansluitkast te klein is, hij heeft 6 aansluitingen en we kunnen beter naar 8 of 12 gaan. Wat gaat dat weer allemaal kosten en hoe lang gaat dit duren, Tiny zegt dit hadden ze beter kunnen zeggen voordat we de wasmachine kochten.

De oudste groepen van de dagopvang zijn aan het leren marcheren. Ik ben benieuwd of ze op Onafhankelijkheidsdag mee gaan doen. Juliet vertelde dat dit jaar maar de helft van de scholen mee kan doen, ze hebben gesplitst want het werden teveel groepen.